Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๑๕ (Yuri)

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

กันยายน 2558

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

23 กันยายน 2558

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๑๕ (Yuri)

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๑๕ (Yuri)

๑๕

หลังเลิกงานวันหนึ่งแพรวากับโยธกากลับบ้านด้วยกัน เพื่อไปว่ายน้ำตามที่รับปากกับสองพิมพ์เอาไว้ดิบดี

ซึ่งอันที่จริงแล้วเป็นแผนของร่างบาง เพื่อสร้างความสนิทสนมให้แนบแน่นมากขึ้น หลังคุยกันผ่านไลน์จนรู้ว่า งานอดิเรกอื่นนอกจากชอบต่อเลโก้ ต่อกันพลา เล่นเกมคอมพิวเตอร์แล้ว อีกคนชอบกีฬาว่ายน้ำเป็นพิเศษ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใจเลยเพราะนักวิจัยสาวสูงชะลูดเสียขนาดนี้

ที่สำคัญกว่านั้นคือ การสวมชุดว่ายน้ำนั้นจะเผยให้เห็นสัดส่วนที่แท้จริง เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าจนเกือบเปลือย สร้างจินตนาการให้บรรเจิดเตลิดเปิดเปิง เป็น ‘อาหารตา’ ให้คนมองเลือดลมสูบฉีดดีนักแล

“ว่ายน้ำเสร็จแล้ว ทานข้าวเย็นก่อนแล้วค่อยกลับนะคะ” สาวสวยเอ่ยปากชวนร่างสูงขณะขับรถ ไม่คิดจะปล่อยตัวให้กลับไปเร็วนัก

“จะดีเหรอคะ โยเกรงใจน่ะค่ะ” เธอตอบเสียงอ่อยๆ ไม่ชินกับการอยู่ใกล้กับอีกฝ่ายนัก หัวใจเต้นตึกตักผิดจังหวะเสียทุกที แถมการนั่งคู่กันในรถคันหรูทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่แพรวาใช้ ซึ่งเป็นยี่ห้อเดียวกับที่มารดาใช้

...การอยู่ใกล้หล่อนทำให้นึกถึง ‘คุณช่อผกา’ อยู่บ่อยๆ

“พี่อยากให้แม่โยทำตัวสบายๆ ค่ะ เป็นตัวของตัวเองเหมือนปกติก็พอ วันนี้พ่อกับแม่คงจะกลับมาช้าหน่อย เห็นบอกว่ามีนัดค่ะ” หล่อนพูดอย่างอ่อนโยน ขณะเลี้ยวเข้าประตูรั้วบ้านหลังใหญ่ ไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่นเต้นหรือเกร็งจนเกินไป

แพรวาชอบที่จะเห็นโยธกา ในแบบที่เป็นโยธกาแท้ๆ มากกว่า ดูเป็นธรรมชาติ จริงใจ อบอุ่น และมีชีวิตชีวา จนเรียกได้ว่าเป็น ‘เสน่ห์’ ของอีกคนก็ไม่ผิด

“จะพยายามนะคะ” สาวร่างสูงตอบกึ่งรับกึ่งสู้

'อยู่ต่อหน้าบอสใหญ่กับภรรยา บอกให้ทำตัวตามสบาย...พูดง่ายจริงนะคะคุณขา นั่นพ่อแม่คุณนี่ เฮ้อ!'

โยธกาค่อนขอดอีกคนในใจ

หลังจอดรถที่หน้าประตูบ้าน หล่อนก็ชวนอีกคนลงแล้วเดินคู่กันเข้าไปในตัวบ้าน โดยโยธกาเอากระเป๋าเป้ที่ใส่ชุดว่ายน้ำกับผ้าเช็ดตัวลงไปด้วย และได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากสองพิมพ์ที่ชะเง้อรออยู่นาน

“แม่แพร” / “แม่โยมาแล้ว” สองเสียงแหลมทักทายขึ้นพร้อมๆ กันด้วยความยินดี พลางโผเข้าหาแม่ทั้งคู่ทันที

“สวัสดีค่ะเดือนดาว” แพรวาทักลูกสาวแล้วลูบหัวเบาๆ คนละที

“สวัสดีค่ะเจ้าหญิงน้อย” โยธกาทักทายกับลูกแฝดบ้าง

“สวัสดีค่ะแม่โย” พิมพ์ดาวยกมือไหว้ พลางย่อเข่าอย่างอายๆ เป็นปกติ

ส่วนแฝดน้องไหว้แต่ตัวแข็งทื่อกว่า แล้วเกาะขากางเกงอ้อนให้อุ้ม

“แม่โย...คิดถึง”

'ขี้อ้อนจริงๆ นะคะเจ้าหญิงเดือน'

นักวิจัยสาวคิดในใจ เอ็นดูเด็กน้อยมากขึ้นไปอีก

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” ก้มลงอุ้มร่างเล็กนั้นแนบอก ซึ่งเด็กน้อยก็ยกแขนโอบคอของผู้ใหญ่เอาไว้ แล้วหอมแก้มของโยธกาฟอดหนึ่งเป็นรางวัล ทำให้เธอหัวเราะเบาๆ ออกมา

“ไปค่ะดาว” ร่างสูงเอื้อมไปจับมือน้อยๆ ของแฝดพี่ที่ยิ้มออกมา แล้วจูงเดินไปด้วยกัน เธอสนใจเด็กทั้งคู่แบบไม่ลำเอียง

'ตามใจจริงๆ แม่โยเนี่ย'

แพรวาบ่นในใจ แต่ก็อดยินดีไม่ได้ที่สาวร่างสูงเอาใจใส่ลูกๆ ของตนเป็นอย่างดี...ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเป็นแม่ลูกกันจริงๆ

“เดี๋ยวใครจะว่ายน้ำบ้างคะ ยกมือขึ้น?” หล่อนถามสองพิมพ์

“ดาวค่ะ” / “เดือนค่ะ” เด็กน้อยแข่งกันชูมือสลอนทั้งสองข้าง ทำให้ผู้ใหญ่สองคนยิ้มกว้างออกมา

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปเปลี่ยนชุดกันค่ะ” แพรวาชวนลูกๆ ก่อนหันไปทางแขก “แม่โยเปลี่ยนชั้นล่างก็ได้นะคะ”

“ค่ะ” สาวร่างสูงรับคำ

หล่อนหันไปสั่งสาวใช้ ให้นำโยธกาไปยังห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนพาจอมซนไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำโดยมีพี่เลี้ยงไปคอยช่วยด้วย

ไม่นานทั้งสี่ก็อยู่ที่สระว่ายน้ำขนาดใหญ่หลังบ้าน ซึ่งแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนที่ลึกสองเมตรจะมีขนาดประมาณสองในสาม กับส่วนที่ตื้นลึกไม่ถึงเมตร ซึ่งมีด้านยาวหลายเมตรอยู่เหมือนกัน

โยธกาทำหน้าที่ดูแลดาวกับเดือน ที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในสระส่วนที่ตื้นอย่างสนุกสนาน เจ้าหญิงน้อยว่ายน้ำได้ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียว

'ว่ายน้ำเป็นด้วย...เยี่ยมไปเลย'

เธอนึกชม ไม่คิดว่าเด็กตัวแค่นี้จะทำได้ แสดงว่าผู้ปกครองบ้านนี้ดูแลค่อนข้างดีมาก

แม้การว่ายน้ำจะดูเป็นเรื่องธรรมดาไม่สลักสำคัญ แต่ถ้าตกน้ำตกท่าก็มีโอกาสจะรอดมากกว่าคนว่ายน้ำไม่เป็น อย่างน้อยก็ช่วยเหลือตัวเองได้ และถ้าเก่งกว่านั้นก็ช่วยคนอื่นได้ด้วย

ขณะที่แพรวาสวมเสื้อคลุมสีขาว นั่งดูอยู่ที่เก้าอี้ข้างขอบสระใต้ร่มคันใหญ่ เฝ้ามองลูกทั้งสองไม่วางตาด้วยความเป็นห่วง และเผลอสำรวจสัดส่วนของสาวร่างสูงที่อยู่ในชุดวันพีซสีน้ำเงินเข้มเป็นระยะ ไล่เรื่อยลงมาตั้งแต่ต้นคอเรียวระหง หน้าอก เอวคอด บั่นท้าย และท่อนขาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ

'หุ่นไม่ธรรมดาเลยนะนั่น...สมส่วนกำลังดี'

หล่อนคิดในใจ แค่มองก็แทบจะกะขนาดได้เลยด้วยซ้ำว่า...อกเอวสะโพกตรงหน้าเท่าไหร่? คิดแล้วก็เป็นห่วงและอดหวงไม่ได้

'ต่อไปต้องชวนแม่โยมาว่ายน้ำที่บ้านบ่อยๆ...จะได้ไม่ไปว่ายที่อื่น'

แพรวานึกวางแผนในใจ ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกหวง ไม่อยากให้คนอื่นได้เห็นเรือนร่างของเธอคนนั้นในชุดน้อยชิ้นแบบนี้

...หวงทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกจากเจ้านายกับลูกน้อง หรืออีกฐานะก็เพื่อนธรรมดาๆ ที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน

สาวสวยปล่อยให้เด็กน้อยทั้งคู่เล่นน้ำเกือบหนึ่งชั่วโมง พอฟ้าเริ่มจะมืดก็เรียกลูกๆ ขึ้นจากสระ แล้วให้พี่เลี้ยงรับช่วงพาไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เพื่อเตรียมทานข้าวเย็น

“คุณแพรไม่ว่ายน้ำเหรอคะ ไหนๆ ก็เปลี่ยนชุดมาแล้ว” สาวร่างสูงตะโกนถามมาจากสระน้ำ “มาว่ายแข่งกันสักรอบดีไหมคะ?”

แพรวาเลิกคิ้วเรียวขึ้นเล็กน้อยเมื่อถูกท้าทาย ไม่บ่อยนักที่จะเจอคนกล้าเอ่ยปากตรงๆ แบบนี้ ผู้คนส่วนใหญ่จะแสดงความเกรงอกเกรงใจหล่อนมากกว่า

'น่าสนุกดีเหมือนกัน'

หล่อนคิดในใจ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ปลดเสื้อคลุมที่สวมอยู่ออก เผยให้เห็นชุดว่ายน้ำสีดำวันพีซแบบโชว์แผ่นหลังขาวเนียนที่ดูแล้วเซ็กซี่เอาการ

“ก็ได้ค่ะ แต่พี่ขอวิ่งวอร์มสักสองรอบก่อน” แพรวาตอบรับคำท้า

“ไม่มีปัญหาค่ะ” โยธกายกยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนเริ่มว่ายอุ่นเครื่องเพื่อเตรียมแข่งกับรองประธานสาว

หลังวอร์มเสร็จทั้งคู่ก็ย้ายมาสระน้ำลึก เพื่อเตรียมแข่งกัน โดยจะแข่งว่ายไปกลับหนึ่งรอบในท่าฟรีสไตล์ ทั้งสองเริ่มนับพร้อมกัน พอนับถึงสามก็กระโจนลงน้ำไปพร้อมๆ กัน

ตูม! ตูม!

...และแล้วการว่ายน้ำที่บ้าน ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่สองสาวท้าแข่งกันอยู่บ่อยๆ

เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา สามแม่ลูกไปนอนค้างบ้านโยธกา ตามคำขอของสองพิมพ์ คู่แฝดเข้ากับเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดีเยี่ยม คุยกัน เล่นด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน จนให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวเดียวกัน อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

ที่แน่ๆ คือเด็กน้อยหัวเราะร่า ดูมีความสุขและสนุกมากเหลือเกิน

'ติดแม่โยอะไรจะขนาดนี้คะลูก'

แพรวานึกในใจ ที่เห็นลูกสองคนแย่งกันเล่นกับสาวร่างสูง จนแทบไม่สนใจหล่อนสักเท่าไหร่ แต่ลึกๆ หล่อนยินดีที่เห็นเด็กๆ มีความสุข ไม่รู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก...แค่แอบน้อยใจนิดหน่อย

“คุณแพรมาเล่นด้วยกันไหมคะ?” โยธกาชวนขึ้น หลังเห็นอีกฝ่ายนอนเอนหลังอ่านหนังสือที่โซฟาตัวยาว ปล่อยสองพิมพ์ให้เล่นอยู่กับเธอตลอดตั้งแต่มาถึงในช่วงสาย

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ขออ่านหนังสือดีกว่า” สาวสวยปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม น้อยครั้งที่จะมีเวลาว่างพอจะได้ทำแบบนี้ เพราะจะโดนสองสาวกวนตลอดทั้งวัน แพรวาแค่ลอบชำเลืองมอง ‘เด็ก’ สามคนเป็นระยะ ไม่ให้ซุกซนกันจนเกินไป

“เอางั้นเหรอคะ?” ทำท่าลังเลเล็กน้อย เกรงว่าหล่อนจะเบื่อหรือไม่พอใจที่เด็กๆ สนใจเธอมากเกินไป

“เดี๋ยวก่อนเที่ยง พี่จะเตรียมอาหารให้ค่ะ แม่โยเล่นกับเดือนดาวเถอะค่ะ” แพรวาอาสารับผิดชอบเรื่องอาหาร ไม่อยากให้โทรสั่ง Delivery แม้จะสะดวกสบาย แต่ไม่ดีกับสุขภาพนัก ที่สำคัญคืออยากให้สองพิมพ์ได้รับแต่สารอาหารที่ดีมีประโยชน์มากกว่า

“ก็ได้ค่ะ” พยักหน้ารับคำ แล้วไปเล่นกับเด็กๆ ต่อ

ตกกลางคืนแม่ทั้งสองก็พาไปอาบน้ำ และก็เปียกปอนเช่นทุกครั้ง แต่โยธกาไม่เอ็ดเด็กน้อยเลยสักคำเหมือนเป็นเรื่องปกติ แถมยังสละเตียงใหญ่ให้พิมพ์ดาวพิมพ์เดือนนอนเหมือนที่เคยทำ

“คุณแพรนอนบนเตียงดีกว่าไหมคะ จะได้นอนสบายๆ?” เธอบอกกับอีกฝ่าย เตียงนั้นกว้างพอใจที่สามแม่ลูกจะนอนได้สบายๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่นอนพื้นได้” แพรวาฉวยโอกาสนั้นขอนอนพื้นที่ปูด้วยผ้าห่มข้างๆ โยธกา...ซึ่งเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง

เมื่อถึงเวลานอน ผู้ใหญ่กล่าวราตรีสวัสดิ์กับเด็กๆ ตามด้วยธรรมเนียมปฏิบัติ คือการหอมก่อนนอน แล้วลงมานอนคู่กันที่พื้นหน้าเตียงใต้ผ้าห่มใหญ่ผืนเดียวกัน หลังดับไฟสนิทลง

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณแพร” สาวร่างสูงว่าเบาๆ แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

“ฝันดีค่ะแม่โย” สาวสวยกระซิบเบาๆ

และแน่นอนว่าหล่อนได้นอนกอดสาวร่างสูงตลอดทั้งราตรี การได้แนบชิดภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน เป็นความสุขที่เหนือความคาดหมาย ทำเอาแพรวาตาค้าง หลับแทบไม่ลงเลยทีเดียว

“ขอบคุณนะคะคนดี” หล่อนพูดเบาไม่ต่างจากกระซิบ หลังคิดว่าเจ้าของบ้านหลับสนิท แล้วฉวยโอกาสจูบเบาๆ ที่หน้าผากมนของอีกฝ่าย แต่ไม่ได้คิดจะลวนลามไปมากกว่าการนอนกอดกันแบบนั้น

ไม่รู้ทำไม การได้อยู่ใกล้ชิดโยธกาถึงได้ทำให้รู้สึกปลอดภัย อุ่นใจ และมั่นคงนัก...เป็นความรู้สึกที่หล่อนไม่เคยได้รับจาก ‘คนเคยคบ’ ที่ผ่านมาเลยสักคน

วันก่อนจู่ๆ เพียงขวัญก็บุกมาที่จีคอส พร้อมสองพิมพ์โดยไม่บอกล่วงหน้า แถมยังโทรชวนกึ่งบังคับให้โยธกาต้องออกไปเดินชอปปิ้งด้วยในบ่ายวันนั้น ซึ่งแน่นอนว่าร่างสูงทำหน้าที่คล้ายเป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ

แพรวารู้สึกเกรงใจร่างสูงมากที่มารดาทำอะไรเอาแต่ใจ

“พี่ขอโทษแทนแม่ด้วยนะคะ ที่ทำให้ต้องเสียเวลางาน มาเดินด้วยแบบนี้”

แต่อีกคนก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ โยกำลังอยากเดินห้างฯ อยู่เหมือนกัน”

คำพูดของนักวิจัยสาวทำให้หล่อนรู้สึกเบาใจขึ้น อย่างน้อยอีกคนก็ไม่แสดงปฏิกิริยาเป็นลบใดๆ ออกมา

“ขอบคุณค่ะ”

โยธกายิ้มในหน้าน้อยๆ

“แม่โยเล่นอันนั้นกัน” พิมพ์เดือนชี้นิ้วไปยังโซนเด็กเล่นที่ทางห้างจัดไว้ Fun Zone พื้นที่เล่นสำหรับเด็กเล็ก

“หืม?” คนถูกชวนมองตามนิ้วน้อยๆ นั้น แล้วทำหน้าอึ้งไป

'จะให้เล่นแบบนี้เนี่ยนะ?'

“นะคะ” แฝดพี่กระตุกแขนเสื้อร่างสูงเบาๆ

นักวิจัยสาวถอนหายใจยาวๆ ก้มหน้าสบตากับจอมซนทั้งสอง ที่มองมาอย่างคาดหวัง

'อย่าทำหน้าแบบนี้สิ'

“ไปค่ะ” เธอตัดสินใจตอบรับในที่สุด

สองพิมพ์ยิ้มกว้างเกลื่อนเต็มหน้า หัวเราะคิกคัก แล้ววิ่งนำดึงแขนของสาวร่างสูงให้ตามไปด้วย

“ช้าๆ ค่ะเดี๋ยวล้ม” เธอร้องเตือนด้วยความเป็นห่วง

'เอาจริงเหรอเนี่ย?'

แพรวาคิดในใจ

ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะยอมตามใจเด็กสองคน และสิ่งที่ทำให้ร่างบางประทับใจที่สุดคงเป็นตอนที่โยธกามุดเข้าไปเล่นใน Fun Zone เป็นเพื่อนสองพิมพ์ โดยไม่เป็นห่วงภาพลักษณ์ของตน ไม่ห่วงเสื้อจะยับ และไม่แคร์สายตาคนอื่นที่มองแบบแปลกๆ เลยสักนิด

'เป็นคนที่ใจดีมากจริงๆ'

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แม่โย...”

ทั้งสามหัวเราะคิกคักเป็นระยะ ขณะกอดกันกลิ้งไปมาบนพื้นบ้านนุ่มนิ่มอย่างมีความสุขสนุกสนานจนน่าอิจฉา

แพรวายืนมองอยู่ห่างๆ ด้วยความรู้สึกตื้นตันใจกับการแสดงออกของโยธกาที่ดูแล และเอาใจใส่ลูกๆ ทั้งสองของตนอย่างจริงใจ

“สามคนนั้นเข้ากันได้ดีมากเลยนะแพร” เพียงขวัญที่เพิ่งเดินมาถึงหลังชอปปิ้งเสร็จพูดขึ้น ไม่เคยเห็นลูกแฝดสนิทกับใครขนาดนี้นอกจากคนในครอบครัว

“ค่ะแม่” ตอบเบาๆ รับรู้ได้ว่า โยธกากับสองพิมพ์ได้มีความผูกพันบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว...สายใยแห่งความรัก

...และนั่นอาจจะหมายถึงตัวหล่อนด้วย

OoXoO

สำหรับท่านที่สนใจหนังสือ จองได้ถึงวันที่ 6 ตุลาคม 58 นะคะ รายละเอียดดูได้ในหน้า "สินค้า" ซ้ายมือบนนะคะ