Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๑๘ (Yuri) ๑๘ โยธกาแวะไปหาจุฑามาศที่ร้านขนมหลังเลิกงาน ด้วยอาการเหม่อลอยดูแปลกไป เหมือนมีอะไรครุ่นคิดหนัก อันที่จริงเธอเป็นแบบนี้ตั้งแต่ออกจากห้องทำงานของแพรวา และเป็นตลอดช่วงครึ่งบ่ายของวัน ไม่รู้ตัวแม้กระทั่งตอนที่อีกคนเอาอาหารกับเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ แล้วทรุดตัวนั่งเก้าอี้ข้างๆ 'เป็นอะไรของเขา?' จุฑามาศทำหน้าสงสัย ไม่เคยเห็นเพื่อนสนิทมีอาการเซื่องซึมถึงขนาดนี้มาก่อน “นี่โย แกเป็นอะไรหรือเปล่า?” สาวร่างสูงสะดุ้ง หลุดออกจากภวังค์ความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง ยังคงมีอาการเบลอต่อเนื่องหลังโดนไปหลายจูบ “ไม่มีอะไร” รีบตอบอย่างเร็ว “แน่ใจนะ” “อือ...” รับปากส่งๆ ไปอย่างนั้น เลื่อนผัดมะกะโรนีที่สั่งมาปรุง โดยหยิบเครื่องปรุงเติมไปเรื่อย ไล่ตั้งแต่น้ำปลา น้ำส้ม น้ำตาล และกำลังหยิบช้อนจะตักอีกอย่างที่เหลือ “โย!” จุฑามาศเรียกเพื่อนเสียงดังกว่าปกติ “หืม...” โยธกาชะงักมือ หันไปมองคนเรียกอย่างงงๆ “ใจคอแกจะใส่พริกเยอะขนาดนั้นเชียว เดี๋ยวก็ปากเจ่อหรอก” เธอ รู้ดีว่าปกติอีกคนไม่ชอบกินเผ็ดเท่าไหร่ นักวิจัยสาวรีบวางช้อนพริกลงอย่างเร็ว แล้วทำหน้าแหยๆ “โทษที ลืมดู” จุฑามาศเอื้อมมือไปกุมมือซ้ายของโยธกาที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วทำหน้าจริงจัง “ถ้าแกมีปัญหาอะไร เล่าให้ฉันฟังได้นะ ฉันพร้อมช่วยเสมอ แกก็รู้ไม่ใช่เหรอ?” สาวร่างสูงทำหน้าคิดหนัก ลังเลว่าจะเล่าหรือไม่เล่าดี? แต่สุดท้ายก็ยอมเปิดปาก หลังโดนสายตาอีกคนจ้องเค้นความจริง “คือว่า...ฉันถูกใครคนหนึ่ง...ขอคบด้วย” “หา!” คนฟังทำตาโตกว้าง ตกใจกึ่งประหลาดใจ “ตั้งแต่เมื่อไหร่?” “วันนี้น่ะ” จุฑามาศกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด เหมือนโดน ‘คุณศิราณี’ เข้าสิง ก่อนถามต่อ “แล้วแกตอบเขาไปว่ายังไง?” โยธกายกมือขึ้นเกาแก้มด้วยอาการอายๆ หน้าแดงก่ำ “ฉะ ฉันเผลอตอบตกลงไปน่ะสิ” ไม่กล้าเล่าตรงๆ ว่าไปพลาดท่าแบบไหนเข้า จะให้บอกว่าถูกปล้ำจูบจนลืมตัว ก็กระดากอายเกินไป เจ้าของร้านขนมทำหน้างงกับคำว่า ‘เผลอ’ ของเพื่อน แต่สนใจกับสาระสำคัญอีกอย่างมากกว่า “แล้วใครมาขอคบกับแก บอกฉันหน่อยสิ?” อยากรู้สุดๆ ว่าใครกันที่ทำให้จอมปากแข็งคนนี้เผลอใจได้ ไม่ธรรมดาเลยคนนี้ “ขออุบไว้ก่อนได้ไหม ฉันยังไม่แน่ใจ” โยธกาว่าเบาๆ 'อะไรฟ่ะ...รับปากแต่ไม่แน่ใจ' จุฑามาศบ่นในใจ แอบเซ็งกับนิสัยโลเลของเพื่อนที่กล้าๆ กลัวๆ กับเรื่องของความรักมาตลอด “นี่โยขอฉันพูดอะไรหน่อยได้ไหม?” “อะไรละ?” “ฉันแค่อยากให้แกลองคบกับเขาดูก่อนสักพัก ศึกษานิสัยใจคอกันสักหลายๆ เดือน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะไปต่อหรือเปล่า” ผู้เชี่ยวชาญเรื่องความรักแนะนำเพื่อน “เออน่า ฉันรับรองว่าจะไม่ไปบอกเลิก ภายในวันสองวันนี้หรอก” โยธกาเจตนาพูดกวนๆ จุฑามาศส่งค้อนให้เพื่อนสนิทด้วยความหมั่นไส้ “บ้าสิแก คบสองวันเลิก อย่าคบดีกว่ามั้งเสียเวลา” “แหม ฉันล้อเล่นน่ะ” ร่างสูงยักคิ้วให้เพื่อนแบบกวนๆ เริ่มอารมณ์ดีหลังได้ฟังที่ปรึกษาแนะนำ ใช้ช้อนส้อมคลุกเคล้ามะกะโรนีในจานให้เข้ากันเพื่อเตรียมทาน แล้วนึกขึ้นได้ “แล้วแกกับผู้กองไปถึงไหนแล้ว?” คนฟังยิ้มน้อยๆ เมื่อได้ยินเพื่อนถามถึงคนนั้น “ผู้กองน่ารักมาก ดูแลฉันดีสุดๆ อย่างกับฉันเป็นเจ้าหญิงเลยนะแก” พูดแบบเคลิ้มๆ “เหรอ” เธอสังเกตเห็นเพื่อนมีความสุขชัดเจน แบบที่น้อยครั้งจะเกิดขึ้นหลังออกเดทกับใครสักคน 'สงสัยจะปลื้มมากนะคนนี้ หุหุ' “อาทิตย์นี้ผู้กองนัดฉันไปดูหนังด้วยละ เรื่องจูราสสิคเวิลด์ แกไปกับฉันไหม?” “ไม่ละ ไม่อยากไปเป็นก้าง” โยธการีบปฏิเสธ เธอไม่ใช่แฟนคลับสัตว์ประหลาด หากชวนไปดูหนัง The Avanger หรือ The X-men คงรีบตอบรับแบบไม่ต้องคิด “จะไปกับแฟนก็บอกมาเถอะ เชอะ” เอ่ยดักคอ เพราะเพื่อนหลายคนพอมีแฟนก็ไม่สนใจใคร เว้นแต่ตอนอกหักที่รีบวิ่งมาซบอกเพื่อน “เปล่า” โยธกาปฏิเสธ คร้านจะเถียงด้วย จึงตักมะกะโรนีเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย 'ปากแข็งชะมัด' จุฑามาศนึกบ่นในใจ แต่แล้วก็คิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ วิธีที่น่าจะทำให้เพื่อนยอมคายความลับออกมา “อย่า ค่ะ” น้ำเสียงแหบแห้งของโยธกาพยายามห้ามปราม เมื่อมือเรียวบางของหล่อนกำลังเกาะกุมหน้าอกทั้งสองของเธอที่มีเสื้อเชิ้ตกางกั้น แถมยังบีบเค้นเบาๆ ทำให้ร่างสูงสั่นสะท้านไปทั้งร่าง โชคดีที่ยืนพิงผนังอยู่ไม่เช่นนั้นคงเข่าอ่อนลงไปกองกับพื้นไปแล้ว “อย่าหยุดเหรอคะ?” แพรวาย้อนถามด้วยสุ้มเสียงเซ็กซี่ยั่วเย้า แล้วประกบจูบริมฝีปากตรงหน้าอย่างรุนแรงหนักแน่น เหมือนโหยหิวมาแสนนาน แค่เพียงจุมพิตไม่กี่ครั้งก็เรียกเสียงครางต่ำๆ แสดงความพึงพอใจจากโยธกาได้ไม่ยาก “อา...” เมื่อสาวร่างสูงขยับริมฝีปากร้องเหมือนเปิดทางให้ แพรวาก็เข้าไปทักทายกับเรียวลิ้นของอีกฝ่ายทันที “อืม...” โยธกาครางเสียงขาดห้วงเป็นระยะ แทบจะละลายไปกับไฟสวาทที่ถูกจุดจนลุกโชนขึ้น ยกสองแขนกอดรัดต้นคอเรียวของสาวสวยไว้แน่น ราวกับเป็นที่พึ่งสุดท้ายของชีวิต สองมือซุกซนเลื่อนสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ต เพื่อสัมผัสกับเนื้อเนียน ช่วงหลังของสาวร่างสูง ก่อนลากปลายเล็บจิกเบาๆ ทำเอาโยธกาสะท้านไปทั่วทั้งตัว กระสันป่วนปั่นภายในจนแทบระเบิด “อ่า...” ร่างสูงครางเสียงต่ำ ร้อนเร่าจนยืนนิ่งๆ ไม่ได้อีกต่อไป ซุกหน้าเข้าที่ต้นคอของหล่อน สูดกลิ่นหอมที่ทำให้เธอใหลหลงมากขึ้นไปอีก แทบสูญสิ้นการควบคุมตัวเองอย่างสิ้นเชิง แพรวารีบรุกคืบต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง โดยขยับแทรกท่อนขาเข้าที่ระหว่างขาเรียวของอีกคนจนเข้าที่เข้าทาง ก่อนเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ การสัมผัสกับจุดอ่อนไหว ซึ่งแม้จะมีกางเกงยีนกางกั้นแต่ก็ยังคงสร้างผลกระทบรุนแรงต่อสาวร่างสูง จนเผลอแอ่นอกบดเบียดกับกายท่อนบนของแพรวาชนิดไม่เหลือช่องว่างแม้แต่น้อย “คะ คุณแพร...” ร้องเรียกชื่อร่างบางออกมา เหมือนมีอะไรจะบอก หล่อนรับรู้ความต้องการของอีกคนจึงเร่งจังหวะขึ้น ขยับมือลูบไล้ไปจนทั่วแผ่นหลังของคนรัก ก่อนมือซุกซนจะเลื่อนไปสัมผัสก้อนเนื้ออ่อนนุ่มด้านหน้า และระดมจูบแก้มกับต้นคอเป็นระยะ สร้างความวาบหวามให้พุ่งทะลักจนโยธกาแทบขาดใจ ตัวงอบิดเร่าๆ จนควบคุมตัวเองไม่อยู่ “อา...” แพรวาไม่อยากให้โยธกาต้องทนทรมานนานนัก จึงเร่งความเร็วขึ้นไปอีก เพื่อส่งให้ไปแตะขอบสวรรค์ชั้นฟ้า “คุณ แพร อ่า....” นักวิจัยสาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง กอดคออีกคนแน่น พร้อมกระตุกอย่างแรงหลายหน ตัวเบาหวิวเหมือนล่องลอยกลางอากาศ โล่งสบายไปหมดทั้งตัว หลับตาพริ้มซึมซับอารมณ์นั้นเอาไว้ กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นตอนเวลา ๐๗.๐๐ น. “ฝันบ้าอะไรเนี่ย” โยธกาบ่นออกมา ขณะเอื้อมมือไปกดปิด แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนหัวหมุนๆ จึงยกมือกุมหัวที่ปวดร้าวจนแทบระเบิด 'ปวดหัวจัง' บ่นในใจ ก่อนเหลือบมองไปข้างๆ บนเตียงเธอมีใครอีกคนนอนหันหลังให้อยู่ 'เฮ้ย! ใครมานอนกับฉัน' ตกใจแทบสิ้นสติ แล้วใครคนนั้นก็พลิกหันมามองด้วยอาการงัวเงีย ทำให้โยธกาโล่งใจสุดๆ เมื่อเห็นใบหน้าของจุฑามาศ “กี่โมงแล้ว?” เจ้าของร้านขนมถามเสียงแหบแห้ง “เจ็ดโมงน่ะ” โยธกาตอบ จุฑามาศลุกขึ้นนั่งทันที เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้เธอต้องเปิดร้านเร็วกว่าปกติเพื่อทำขนมส่งลูกค้าตอนบ่าย จึงขยับตัวจะลงจากเตียง “แกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลย เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กินเอง” “แล้วทำไมแกถึงมานอนอยู่ที่นี่?” สาวร่างสูงยังคาใจ จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลย “ก็เมื่อคืนเราฉลองกันไง ที่แกมีแฟนแล้วชวนฉันดื่มจนเมา หลังปิดร้านฉันก็เลยเอาแกขึ้นแท็กซี่ แล้วมันก็ดึกมากแล้ว ฉันก็เลยนอนที่นี่” “งั้นเหรอ” ยังคงเบลอๆ จำอะไรไม่ค่อยได้ “เออสิ อย่ามัวแต่คุยเลย เดี๋ยวฉันกลับไปเปิดร้านสาย” จุฑามาศเอ่ยเร่งขึ้นอีกรอบ เธอก้มมองชุดที่ตัวเองใส่นอนเมื่อคืน ยังคงเป็นชุดทำงานเมื่อวานที่ยับยู่ยี่ จึงสิ้นข้อสงสัย...ไม่คิดว่าอีกคนจะลวนลามเธอ หากจุฑามาศคิดจะทำคงทำไปนานแล้ว 'ถ้าเมื่อคืนเป็นคุณแพรวา...ฉันคงเสร็จไปแล้ว' โยธกาหวนคิดไปถึงผู้หญิงอีกคนที่ฉวยโอกาสเก่งเหลือเกิน แล้วหวนคิดถึงความฝันเมื่อสักครู่ ทำให้หน้าแดงร้อนผ่าว ไม่รู้ทำไมถึงได้ฝันประหลาดๆ เหลือเกิน 'ฝันบ้าอะไรเนี่ย คราวก่อนงูโรคจิตจะข่มขืน คราวนี้โดนคุณแพรปล้ำ...น่าอายชะมัด' หญิงสาวรีบสะบัดความคิดนั้นออกไป แล้วลุกไปจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยโดยเร็วเพื่อไปทำงาน จุฑามาศวางจานอาหารสองใบที่เพิ่งทำเสร็จบนโต๊ะ ซึ่งมีไข่ดาวหนึ่งฟอง ไส้กรอกทอดสามชิ้น ขนมปังปิ้งหนึ่งแผ่น และแก้วนมสด เธอทำเท่าที่จะหาวัตถุดิบได้จากตู้เย็นที่ค่อนข้างจะว่างเปล่ามากของเพื่อน “โยเสร็จแล้ว” ตะโกนเรียกเพื่อน “แป๊บนึง” คนข้างบนตะโกนตอบ ไม่ถึงสองนาที โยธกาในชุดทำงานเสื้อเชิ้ตแขนยาวกางเกงสแลคเดินลงมาทรุดตัวนั่งเก้าอี้ และเมื่อเห็นอาหารตรงหน้าก็อดจะชมขึ้นไม่ได้ “ว้าว! หน้าตาน่าทานชะมัด” “ขอบใจ รีบกินเร็วๆ อีกสิบห้านาทีแปดโมง” จุฑามาศเตือนเสียงเข้ม ด้วยเวลากระชั้นเข้ามาทุกที ร่างสูงจึงรีบทานอย่างเร็ว เพราะกลัวไปทำงานสาย โดยทั้งคู่ทานเสร็จในเวลาที่ใกล้เคียงกัน “แกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันล้างจานเอง” โยธกาบอกเพื่อน “งั้นก็ได้ ไว้ค่อยคุยกันนะ” “อือ ขอบคุณนะสำหรับมื้อเช้า” โยธกายกจานอาหารซ้อนกันเพื่อเตรียมยกไปล้าง ทั้งคู่ยังไม่ทันลุกจากเก้าอี้ เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น “ใครมาแต่เช้า?” “ฉันไปดูเอง” จุฑามาศอาสา คว้ากุญแจบ้านที่วางบนโต๊ะ แล้วเดินไปเปิดประตูบ้านออก แล้วเธอก็ต้องทำหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นผู้มาเยือนที่ยืนอยู่หน้าประตูรั้ว ผู้หญิงสวยที่เธอเคยเจอเมื่อไม่นานมานี้ 'คุณแพรวา มาทำไมละเนี่ย?' “สวัสดีค่ะ มาหาโยเหรอคะ?” หล่อนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าคนเปิดประตู ซึ่งไม่ใช่เจ้าของบ้าน แถมใส่เสื้อผ้ายับมาก จนดูแล้วอดระแวงสงสัยไม่ได้ 'อย่าบอกนะว่าคุณมาศค้างที่นี่?' “ใช่ค่ะ แม่โยอยู่ไหมคะ?” เอ่ยถามเสียงเรียบ ข่มอารมณ์สับสนที่ป่วนปั่นอยู่ภายในได้เป็นอย่างดี “อยู่ค่ะ...เชิญค่ะ” จุฑามาศเชื้อเชิญ พลางไขกุญแจรั้วเปิดให้แขกเข้ามา ก่อนปิดงับสนิทแต่ไม่ได้ล็อค “มาศใครมา?” เสียงเจ้าของบ้านตะโกนถาม ก่อนโผล่หน้าออกมา แล้วก็ต้องทำหน้าแปลกใจที่จู่ๆ อีกคนมาปรากฏตัวที่นี่ “คุณแพร...” “ฉันไปก่อนนะ เอ้านี่กุญแจบ้าน” จุฑามาศบอกกับเพื่อน แล้วส่งพวกกุญแจคืนให้ “ขอตัวก่อนนะคะคุณแพร สวัสดีค่ะ” “สวัสดีค่ะ” สาวสวยตอบตามมารยาท หลังอยู่กันตามลำพัง โยธกาเชิญแขกเข้าไปนั่งที่ห้องรับแขก โดยเปิดแอร์เพราะหน้าต่างประตูถูกปิดหมดแล้ว ทรุดนั่งเก้าอี้ยาวตัวเดียวกัน แค่เว้นระยะห่างกันเล็กน้อย แพรวาจ้องหน้าสาวร่างสูงเขม็งเหมือนกำลังจะค้นหาอะไรบางอย่าง จนอีกคนอึดอัดสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง “มีอะไรเหรอคะ? หรือมีอะไรติดหน้าโย?” สาวสวยผ่อนหายใจยาวๆ ออกมา เพื่อบรรเทาความขุ่นเคืองที่มีมากจนเกือบจะล้นทะลักออกมา “ตอบพี่ตามความจริงนะคะ เมื่อคืนคุณมาศเธอค้างที่นี่ใช่ไหมคะ?” “ใช่ค่ะ” โยธกาตอบ คำตอบแรกทำเอาแพรวาเจ็บแปลบ เหมือนมีดาบทิ่มแทงเข้ามาที่หัวใจ ความกลัวเริ่มคืบคลานเข้ามาทีละน้อย “แล้ว แล้วเธอนอนห้องไหนคะ?” กลั้นใจถามต่อ “ห้องโยค่ะบนเตียง” เจ้าของบ้านตอบตรงๆ พร้อมทำหน้าสับสนว่า ทำไมต้องมาถามเรื่องนี้ด้วย ดาบที่สองพุ่งแทงเข้ามาอีกที ความรู้สึกกลัวเพิ่มมากจนมือบางที่ประสานกันเกิดอาการสั่นน้อยๆ “โยชอบคุณมาศเหรอคะ?” ยิงคำถามที่สาม “อ๋อ ใช่ค่ะ โยชอบมาศมาตั้งนานแล้ว มาศเป็นคนนิสัยดีมาก ไว้ใจได้ แถมช่างเอาใจอีกต่างหาก” โยธกาว่าอย่างร่าเริง ไม่คิดอะไรมาก แต่คนฟังคิดไปไกลกว่านั้นมาก กำสองมือที่วางบนตักแน่นจนเล็บทิ่มเข้าไปในฝ่ามือของตน แต่ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ทำไมถึงได้ใจร้ายกับพี่นัก? หล่อนนึกตำหนิคนรักในใจ “แม่โยมารับปากคบกับพี่ทำไม? มาให้ความหวังพี่ทำไมคะ? ในเมื่อมีคุณมาศอยู่แล้วทั้งคน พี่คิดไม่ถึงเลยว่า แม่โยจะเป็นคนหลายใจแบบนี้” แพรวาตัดพ้อต่อว่านักวิจัยสาว น้ำตาเริ่มเอ่อล้นคลอเบ้า ทั้งโกรธและโมโหมากมายที่โดนหลอกลวง ทั้งที่หล่อนจริงจังและจริงใจด้วย โยธกาทำหน้าตื่นงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมรองประธานสาวถึงได้ต่อว่าตนเป็นชุดขนาดนี้ “โยเนี่ยนะเป็นคนหลายใจ?” เอ่ยถามอย่างงงๆ หล่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วพูดเสียงเย็นเยือกออกมา “ถ้าอย่างนั้นเราเลิกกันเถอะ” คนฟังตกตะลึง อ้าปากค้าง 'เลิกกัน!' OoXoO ตัวอย่างในเล่ม “คะ คุณ แพร...อา...” เธอร้องเรียกชื่ออีกคนเสียงหลง เมื่อความต้องการปลดปล่อยมีสูงขึ้น จนเกินจะรับมือไหว นอนกระสับกระส่ายสะบัดหน้าไปมา “แม่โยสวยมากเลยค่ะ” ชมขึ้น แล้วก้มลงจุมพิตต้นขากระชับของคนตรงหน้าเบาๆ และสูดกลิ่นหอมบางอย่างที่หลั่งออกมาจากร่างกายของโยธกา...กลิ่นที่บ่งบอกว่าอีกคนพร้อมพรั่งสำหรับสัมผัสลำดับต่อไปแล้ว “อย่ามาปากหวานกับฉันเลย รอยลิปสติกที่แก้มน่ะ มันบอกอะไรได้เยอะมากเลยนะคะคุณแพรวา” กล่าวเสียงเรียบ ขัดกับแววตาที่ดูหมองเศร้า และมีรอยช้ำที่ขอบตาทั้งคู่ บอกได้ว่า เพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักมาหยกๆ “แม่โยคะ พี่ขอคุยด้วยได้ไหมคะ?” กระซิบเบาๆ กึ่งขอร้องจากด้านหลังเป็นครั้งแรกที่ร่างบางรู้สึกว่า ระยะห่างแค่ศอกกว่าๆ ช่างห่างไกลเสียเหลือเกิน ไกลจนกลัวว่า จะเอื้อมมือไปไม่ถึงอีกฝ่าย OoXoO และแล้วก็มาถึงตอนที่ ๑๘ ตอนสุดท้ายที่จะอัพให้อ่านค่ะ เรื่องราวจะเข้มข้นดุเดือด เสียเลือดเสียเนื้อขนาดไหน คงต้องติดตามกันต่อใน E-book หรือหนังสือค่ะ ผู้ใดโอนเงินค่าหนังสือมาแล้วยังไม่ได้แจ้ง กรุณาติดต่อด่วนนะคะ ...ไรท์คิดถึงค่ะ สำหรับหนังสือยังคงจองได้ ถึง 6 ตุลาคม 58 ไรท์สั่งพิมพ์เกินยอดจองนิดหน่อยเท่านั้นนะคะ และจะแวะมาแจ้งความคืบหน้าของหนังสือเป็นระยะค่ะ ขอบคุณที่กรุณาติดตาม และให้กำลังใจเสมอมา นาง OoXoO   Create Date : 27 กันยายน 2558 1 comments Last Update : 27 กันยายน 2558 14:33:45 น. Counter : 2438 Pageviews. Share Tweet

ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ   โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 25 สิงหาคม 2560 17:03:55 น.