Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๑๒ (Yuri) ๑๒ แพรวาไปนั่งคุยกับหัวหน้าห้องแล็บ ๔ โดยมีสวรสนั่งสนทนาอยู่ด้วย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการตอบข้อสงสัยของปาลินมากกว่า...เรื่อง ‘แม่โย’ ของเด็กๆ “โชคดีจริงๆ ที่สองสาวเจอกับโย ไม่งั้นคงแย่” สวรสพูดเปรยขึ้นอย่างชื่นชม คนจิตใจดีแบบนั้นหาได้ไม่ง่ายนักในสังคมเมือง “ใช่ เจ้าโยเป็นพวกใจอ่อนขี้สงสาร เห็นเด็กน่ารักก็คงอดช่วยไม่ได้หรอก” ปาลินเอ่ยถึงอุปนิสัยของรุ่นน้องที่รู้จักเป็นอย่างดี “พี่ลินสนิทกับคุณโยธกาเหรอคะ?” หล่อนเลียบๆ เคียงๆ ไถ่ถามด้วยความสนใจ แต่ไม่กระโตกกระตากจนเกินงาม รู้ทั้งรู้ว่าสองคนนี้จบจากสถาบันเดียวกัน “จะพูดอย่างนั้นก็ได้ค่ะ พี่รู้จักโยตอนงานรับน้องที่มหา’ลัยน่ะ เป็นหลานรหัสสายตรงน่ะค่ะ เห็นเงียบๆ แบบนี้ แต่ประวัติเอาเรื่องเหมือนกันนะคะ” “อะไรเหรอคะ?” หล่อนทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ปาลินจึงเล่าถึง ‘วีรกรรม’ ที่โยธกาเคยทำไว้ในห้องทดลองในช่วงที่เรียน ซึ่งกลุ่มของเธอคนนี้จะมีผลลัพธ์ที่โดดเด่นกว่ากลุ่มอื่นเสมอ...เป็นพวกนักเรียนหัวดีมากเลยทีเดียว “โยนี่ไม่ธรรมดาเลยนะคะ” สวรสเอ่ยชมขึ้น “ใช่ แต่อย่าให้เจ้านี่ทดสอบอะไรเกี่ยวกับไฟเชียว...อันตรายมาก” หัวหน้าห้องแล็บ ๔ พูดทิ้งไว้เป็นนัยๆ “ทำไมคะ?” แพรวาเกิดสนใจใคร่รู้ขึ้นมา ปาลินยิ้มเจื่อนๆ แล้วลดเสียงเบาลงเหมือนกับกำลังพูดเรื่องลับสุดยอดอยู่ “เจ้าโยผสมทีไรระเบิดเกือบทุกทีค่ะ โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ก็เลยไม่โดนทัณฑ์บน ไม่โดนบันทึก” “คุณพระ!” ดอกเตอร์สาวหลุดอุทานออกมาอย่างลืมตัว “อย่าไปบอกโยว่าพี่เล่านะคะ เดี๋ยวจะอาย” ปาลินยังเคยคิดเลยว่า จะยุให้โยธกาไปทำวัตถุระเบิดขาย รับรองว่ารวยเละ แต่หญิงสาวอาจจะไม่ได้ใช้เงิน เพราะติดคุกไปซะก่อน สาวสวยทำหน้าเหลอหลาอึ้งไปหลายวินาที ก่อนกระพริบตาถี่ๆ หล่อนเคยได้ยินแต่สัมผัส ‘ไมดาส’ ในปรัมปราของกรีกโรมัน ผู้ซึ่งจับอะไรก็กลายเป็นทองคำ แต่นักวิจัยสาวของจีคอสกลับกลายเป็น ‘มือระเบิด’ แค่คิดก็ชวนสยองแล้ว 'สงสัยต้องให้เพิ่มจุดฉีดน้ำ กับเครื่องดับเพลิงที่แล็บ ๔ อีกเยอะๆ หน่อย เพื่อความปลอดภัย' หลังจากนั้นก็เปลี่ยนไปสนทนาในเรื่องสัพเพเหระอีกสักพัก แล้วทั้งสามก็ชวนกันไปทานอาหารกลางวัน แพรวาขอตัวออกไปชวนแม่โยกับเด็กๆ โดยคู่รักบอกไว้ว่าจะไปรออยู่ที่ห้องรับแขก สาวสวยได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของลูกๆ อย่างมีความสุข สลับกับเสียงล้อเล่นของโยธกา รอดออกมาจากห้องของนักวิจัยสาว จึงอดแซวลูกในใจไม่ได้ 'เจอเพื่อนเล่นถูกใจ ลืมแม่ลืมเชื้อเลยนะคะลูกขา' แพรวาเปิดเข้าไปหลังเคาะ และได้ยินเสียงอนุญาต แล้วก็ต้องยิ้มกว้างสวยออกมาเมื่อเห็นพิมพ์ดาวนั่งบนตักของสาวร่างสูง ที่ย้ายมานั่งเก้าอี้สำหรับแขก ส่วนแฝดน้องนั่งเก้าอี้ตัวติดกัน โดยทั้งสามเอี้ยวตัวมามองหล่อน โดยมีตุ๊กตาคนละตัวอยู่ในมือ...คาดว่าเล่นต่อสู้กันอยู่ “เล่นกับแม่โยสนุกไหมคะ?” “สนุกค่ะ” พิมพ์เดือนตอบพลางยิ้มร่า ขณะที่อีกคนพยักหน้าตอบ “หิวหรือยังคะ?” คนเป็นแม่ถามต่ออย่างเป็นห่วงเป็นใย เด็กทั้งคู่ผงกหัว แพรวาเหลือบมองสาวร่างสูงแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยชวนลูกๆ “งั้นชวนแม่โยไปทานข้าวด้วยกันกับพวกเราดีไหมคะ?” พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นมองนักวิจัยสาว แล้วพูดชวนเสียงอ่อนหวาน “ไปด้วยกันนะคะแม่โย?” “นะคะ” แฝดน้องคะยั้นคะยอบ้าง “ก็ได้ค่ะ” โยธกาอึ้งไปนิดนึงก่อนตอบรับ เริ่มรู้สึกว่าตนเองจะแพ้ทาง ‘เจ้าหญิงน้อย’ ทั้งสองบ่อยเกินไปแล้ว เธอทำหน้านิ่งเมื่อสบตากับ ‘องค์รานี’ ที่ยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ 'สอนลูกให้อ้อนแบบนี้...ร้ายจริงๆ' แต่ไม่ทันจะมีใครทำอะไร เสียงศักดาก็ดังขึ้นจากนอกห้องซึ่งคาดว่าอยู่ไม่ไกลนัก “พี่โยทานข้าวครับ” “ค่ะ” เธอขานรับอ่อนหวาน โดยหารู้ไม่ว่าได้ทำให้ใครบางคนแอบหมั่นไส้นิดๆ 'ท่าทางจะสนิทกันจัง ขานซะเพราะเชียว' แพรวาแอบค่อนขอดในใจ กับความสองมาตรฐานของอีกฝ่ายที่บึ้งตึงกับหล่อน...แต่พูดหวานหูกับศักดา โยธกาอุ้มพิมพ์ดาวลงจากตัก ก่อนลุกขึ้นยืน แล้วสองมือของเธอก็ถูกเกาะกุมโดยเด็กแฝดที่ยืนซ้ายขวาแทบจะทันที แพรวาเปิดประตูเดินนำ แล้วทั้งหมดก็เดินไปสมทบกับสมาชิกคนอื่นๆ ของแล็บ ๔ ที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในโซนรับแขก ซึ่งหลายคนทำหน้าประหลาดใจที่เห็น ‘รองประธานสาว’ ปรากฏตัวที่นี่พร้อมกับลูกๆ “วันนี้ขอทานข้าวด้วยสามคนนะคะ” แพรวากล่าวฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคน ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครกล้าปฏิเสธ แค่แอบติดใจสงสัยว่าทำไมสองพิมพ์ถึงได้ดูสนิทสนมกับโยธกานัก? แถมยังเรียกว่า ‘แม่โย’ ไม่ขาดปากอีกต่างหาก...ถ้าคนไม่รู้อะไรเห็นเข้าคงเข้าใจว่า เด็กแฝดเป็นลูกสาวของสาวร่างสูง 'อย่าบอกนะว่า คุณโยเป็น...แฟนของคุณแพร' พัทธมนนึกเคลือบแคลงใจเป็นอย่างมาก แต่ต้องนิ่งสงบปากคำไว้จนกว่าจะมั่นใจ เธอยังไม่อยากได้รับซองขาว โทษฐานเล็งแฟนเจ้านาย สาวสวยวางตัวสบายๆ ขณะนั่งอยู่ในโรงอาหารโซนธรรมดาเฉกเช่นพนักงานคนอื่น และไม่รู้สึกอึดอัดใดๆ ที่โดนสายตาจับจ้องสงสัยจากผู้ที่อยากรู้อยากเห็นว่าเหตุใด บอสถึงได้มานั่งร่วมโต๊ะกับคนของแล็บ ๔ การทานอาหารร่วมกันทำให้หล่อนจับสังเกตอะไรได้มากมาย จากภาษากายที่แต่ละคนแสดงออกมาแบบปิดไว้ไม่มิด เดาได้แทบจะทันทีว่า ในกลุ่มนี้มีหนึ่งหญิงหนึ่งชายที่ ‘คิดไม่ซื่อ’ กับโยธกาในเชิงชู้สาว ...แต่ไม่แน่ใจนักว่า เธอคนนั้นจะรู้เรื่องนี้หรือเปล่า? 'เห็นนิ่งๆ ไม่ยักรู้ว่าเสน่ห์เยอะเอาการเหมือนกัน' แอบบ่นในใจ ขณะรับประทานอาหาร หล่อนปล่อยให้โยธกาดูแลสองพิมพ์เต็มที่ และพวกเด็กๆ ก็พยายามตักอาหารทานเองเพื่อโชว์แม่โยอีกต่างหาก แม้จะดูมอมแมมเลอะเทอะแต่หล่อนก็ไม่สอดมือไปแย่งหน้าที่ของอีกคนเลย แค่มองห่างๆ เท่านั้น อย่างน้อยวันนี้ก็ได้เห็นรอยยิ้มของแม่โย น่าจะอารมณ์ดีขึ้นมากหากเทียบกับเมื่อวาน “พี่โยดูแลเด็กเก่งจังนะครับ” ศักดาที่นั่งเก้าอี้ตรงข้ามเอ่ยชมรุ่นพี่ขึ้น เขาชอบเวลาโยธกาเอาใจใส่เด็กๆ ดูแล้วเป็นธรรมชาติมาก เหมือนผู้หญิงคนนี้เกิดมาเพื่อเป็นแม่คนจริงๆ “ตอนเด็กพี่เคยเลี้ยงน้องน่ะ” สาวร่างสูงเงยหน้าขึ้นตอบเขา ก่อนหันกลับมาเช็ดแก้มของพิมพ์เดือนต่อ 'มีน้องสาวชื่อ อัญชีรา อายุห่างกัน ๕ ปี' แพรวาคิดถึงข้อมูลที่เพิ่งอ่านผ่านตาไปสดๆ ร้อนๆ ไม่รู้สึกแปลกใจ ที่หญิงสาวรับมือกับลูกแสนซนของตนได้อย่างสบายๆ แม้จะดูตามใจไปบ้างก็ตาม “มิน่าดูแล้วเลี้ยงได้คล่องมาก” หนุ่มรุ่นน้องพูดต่อ พร้อมส่งสายตาผ่านแว่นหนาเตอะประหนึ่งถูกใจเหลือคณานับ กึ่งๆ อยากชวนโยธกามาเป็น ‘แม่ของลูกเขา’ 'ขี้หลีชะมัด' พัทธมนนึกขัดใจ ที่เขาแจกขนมจีบโยธกาต่อหน้าแบบไม่เกรงใจใครทั้งที่มีผู้อาวุโสนั่งหัวโด่อยู่ตั้งหลายคน ช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยจริงๆ ขณะที่คนถูกจีบยังคงเฉย ก้มหน้าก้มตาดูแลเจ้าหญิงน้อยทั้งสองด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ไม่ได้แสดงทีท่าว่ารู้เรื่องรู้ราวใดๆ 'ศึกชิงนาง...แต่นางไม่รู้เรื่อง หุหุ' แพรวาคิดขำในใจ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจออะไรแบบนี้ ปกติหล่อนมักจะเป็นคนถูกจีบ...ไม่ใช่ผู้ดูแบบนี้ ปาลินกับสวรสผลัดกันชวนบอสคุยเป็นระยะ และแน่นอนว่าคอยชำเลืองดูร่างบางแทบไม่กระพริบตา ด้วยคู่รักเชื่อมั่นว่า ต้องมีอะไรในกอไผ่ที่หล่อนยังไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบ...ในเชิงลึก หลังทานอาหารมื้อนั้นเสร็จ ทั้งหมดก็เตรียมสลายตัวเพื่อกลับไปทำงานของตน ก่อนแพรวาจะพาเด็กน้อยไป ได้หันมาย้ำกับโยธกาอีกครั้ง ด้วยประโยคที่ทำให้เธอคนนั้นหน้าแดงก่ำ และหลายคนที่ได้ยินต้องคิดไปไกลอย่างไม่ต้องสงสัย “เย็นนี้เจอกันนะคะแม่โย” รองประธานสาวกล่าวเสียงดังกว่าปกติ ส่งยิ้มหวานชวนละลายให้เธอคนนั้น แล้วจูงลูกสาวซ้ายขวาไปขึ้นลิฟต์อีกตัวเพื่อกลับขึ้นชั้น ๑๐ ประโยคทิ้งท้าย ที่ไม่ต่างจากการโยนระเบิดใส่โยธกาสักเท่าไหร่ ในตอนนี้เกือบทุกคนที่ได้ยินชัดเต็มสองหูจำนวนกว่ายี่สิบคน ล้วนเข้าใจไปในทิศทางเดียวกันว่า ‘แพรวากำลังคบหากับโยธกาอยู่’ หรือถ้าพวกคิดลึกซึ้งอีกหน่อยก็จะจินตนาการไปว่า...‘แม่โย’ เป็นภรรยาหรือสามีของรองประธานสาวไปแล้ว โยธการู้สึกลำคอแห้งผากกะทันหัน เมื่อหันไปเห็นสายตาเขียวปั้ดของเพื่อนร่วมบริษัทชายหญิงหลายคน ที่จ้องเขม็งเหมือนอยากจะรุมทึ้งแยกร่างเธอให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย...ข้อหาศัตรูหัวใจ 'เอ๊ย! เข้าใจอะไรผิดกันหรือเปล่า?' สาวร่างสูงคิดอย่างหวาดๆ เหงื่อแตกพลั่ก ทั้งที่ภายในโรงอาหารมีแอร์เย็นเฉียบทำงานอยู่ “รีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า” สวรสพูดเร่ง รับรู้ถึงกระแสอารมณ์ไม่พึงพอใจที่พัดกระพืออยู่โดยรอบ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอ้อยสร้อยอ้อยอิ่ง หากอยู่นานอีกสักนาทีอาจได้ทศบาทา หรือมากกว่าเป็นของแจกของแถม “ไปเลย” ปาลินพูดจบ ก็ดึงแขนโยธกากึ่งลากออกไปขึ้นลิฟต์ทันที โดยมีสมาชิกคนอื่นก้าวตามไปติดๆ 'ไม่จริงใช่ไหมคะคุณโย' พัทธมนกรีดร้องในใจ สายตาจับจ้องแผ่นหลังของนักวิจัยสาวที่อยู่ข้างหน้าในระยะเอื้อมมือถึง แต่ทำไมถึงรู้สึกว่า โยธกาช่างอยู่ห่างไกลเสียเหลือเกิน ห่างจนเธอไม่อาจจะเอื้อมถึง ขณะที่ศักดาอยู่ในภาวะซึมกระทือ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า รุ่นพี่ที่เขาแอบปลื้มอาจจะมีรสนิยมแบบนั้น สูญเสียความมั่นใจไปมากเลยทีเดียว ถ้าจะให้ไปท้าแย่งชิงโยธกากับแพรวา ก็ไม่เห็นโอกาสชนะแม้แต่น้อย แพ้อย่างไม่มีประตูสู้ คงได้แต่ทอดถอนใจ ยืนมองตาปริบๆ แต่ศักดายังไม่ถึงกับปักใจเชื่อว่า โยธกาจะชอบเพศเดียวกัน เขาต้องการความจริง...ไม่ใช่แค่การคาดคะเน 'ฉันไม่เชื่อว่าพี่โยเป็นคนแบบนั้น' ขณะที่โยธกาได้แต่มึนตึบ ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมแพรวาถึงได้พูดกำกวมออกมาแบบนั้น อีกฝ่ายจะรู้ไหมนะว่า ทำให้เธอถูกเข้าใจผิดขนาดไหน? ร่างสูงยังไม่อยากคิดเลยว่า ถ้า ‘คำพูด’ นี้แพร่ออกไปทั่วทั้งจีคอส ซึ่งน่าจะไม่เกินสายวันพรุ่งนี้...เธออาจจะต้องเตรียมตัวหาที่ทำงานใหม่ 'เฮ้อ! โดนเกลียดทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเนี่ยนะ...ให้ตายเถอะ' นักวิจัยสาวนั่งปลง ซบหน้ากับท่อนแขนที่โต๊ะทำงานของตัวเองหมดอาลัยตายอยาก แล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้น เมื่อเห็นชื่อ ‘จุฑามาศ’ เธอจึงกดรับ “ไงมาศ?” พูดทักทายเสียงเนือยๆ “เป็นอะไรหรือเปล่าโย ทำไมเสียงถึงได้แย่นัก?” ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ” นักวิจัยสาวพูดตอบเสียงเบาๆ กลัวคนอื่นจะได้ยิน...กำแพงมีหู ประตูมีตา “เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ” คนในสายพูดปลอบใจโดยไม่คาดคั้น ด้วยรู้จักนิสัยเพื่อนคนนี้ดีว่าเป็นคนอย่างไร?...ไปจู้จี้มากเดี๋ยวเตลิดเข้ารกเข้าพงได้ง่ายๆ “ขอบใจนะมาศ” โยธการู้สึกซาบซึ้งกับมิตรภาพของอีกฝ่าย หลายต่อหลายครั้งที่มีเรื่องวุ่นวายใจ เพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างกายเธอเสมอ “ว่าแต่โทรมาตอนนี้ มีอะไรหรือเปล่า?” “ฉันว่าจะชวนแกไปไหว้พระเก้าวัดที่อยุธยาวันอาทิตย์ ว่างไหม?” “ร้อนๆ แบบนี้เนี่ยนะ” ร่างสูงออกอาการบ่น ไม่ใคร่ชอบอากาศของเมืองไทยนักทั้งที่อยู่มาตั้งแต่เกิด ประเทศที่ตอนนี้มีสามฤดู คือ ร้อน ร้อนมาก และร้อนโคตร...คาดว่าเร็วๆ นี้จะมี ‘ฤดูร้อนฉิบหาย’ ด้วย “เออสิ ไหว้พระตอนร้อนๆ นี่แหละขลังดี” เสียงเพื่อนสวนกลับมาพร้อมหัวเราะเบาๆ “ไปกี่คนอ่ะ?” โยธกาถามต่อก่อนตัดสินใจ “แก ฉัน แล้วก็ผู้กองเจนจิรา” ร่างสูงเข้าใจทันทีว่า สองคนนี้เริ่มมี Something wrong? เพราะก่อนหน้านี้จุฑามาศเคยเล่าเหมือนกันว่า ผู้กองสาวแวะมาซื้อขนมที่ร้านบ่อยๆ แทบจะวันเว้นวัน และเท่าที่ฟังเพื่อนเธอก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจรังงอนอะไร 'ทำไมต้องชวนฉันไปเป็นก้างด้วย?' “แกไปกับผู้กองก็แล้วกัน ฉันบาย ร้อนๆ ไม่สู้” ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว หลังชั่งใจเลือกระหว่าง นอนพักผ่อนอยู่บ้านแบบเย็นๆ กับการไปเอาบุญแบบร้อนๆ เธอถือคติที่ว่า...ทำบุญให้ได้บุญเยอะ ต้องสบายใจ และสบายกาย “เออ ตามใจ” จุฑามาศนึกเซ็งกับคำตอบ ยังคงสองจิตสองใจว่าจะไปกับผู้กองสาวตามลำพังดีหรือไม่? เธอได้ยินเสียงประตูร้านเปิด จึงบอกกับเพื่อนว่า “ไว้ค่อยคุยกันนะ ลูกค้ามา” “อือ บาย” พูดจบก็วางสาย โยธกาวางมือถือไว้บนโต๊ะ แล้วยิ้มเมื่อนึกคำสนทนาเมื่อกี้ นึกไม่ถึงว่าเจนจิราจะสนใจเพื่อนของเธอมาก ถึงขนาดขอออกเดทด้วย 'โชคดีนะมาศ ฉันเอาใจช่วย' นึกอวยพรให้เพื่อนสมหวัง แล้วสะบัดหน้าทิ้งกับเรื่องของคนอื่น หันกลับมาสนใจเรื่องของตัวเอง โยธกาลุกยืนขึ้น หยิบเสื้อกาวน์และมือถือแล้วไปยังห้องทดลองที่อยู่ด้านหลัง ไม่อยากนั่งฟุ้งซ่านกับเรื่องไร้สาระ ไม่ว่าพรุ่งนี้เธอจะทำงานที่จีคอสต่อหรือไม่ก็ตาม ให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน 'อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป...จบ' ร่างสูงใช้เวลาทดลองสารเคมีอยู่นานหลายชั่วโมง แล้วพลิกข้อมือดูเวลา ๑๗.๐๕ น. ซึ่งควรจะเลิกได้แล้ว ถ้าหากไม่อยากไปตามนัดสาย โดยเฉพาะนัดกับรองประธานสาว “พี่ลิน พี่รส โยกลับก่อนนะคะ” เธอบอกกับผู้อาวุโสสองคนที่ยังคงก้มหน้าทดสอบสารอะไรบางอย่างอยู่ “โชคดีนะโย ขอให้รอดปลอดภัย แล้วพี่จะทำบุญไปให้” ปาลินอวยพรพร้อมโบกไม้โบกมือ ประหนึ่งว่าอีกฝ่ายต้องไปรบแนวหน้า 'โหย อะไรจะขนาดนั้น...แค่ไปกินข้าวเอง' “ขอบคุณค่ะพี่ลิน” โยธกายิ้มกึ่งแยกเขี้ยวให้คนอวยพร “โชคดีค่ะ” สวรสส่งยิ้มอ่อนหวานให้ร่างสูง นึกขำพี่รหัสน้องรหัสคู่นี้มาก พอเข้าใจแล้วว่า ทำไมคนรักของเธอถึงได้ชอบโยธกานัก? “ขอบคุณค่ะพี่รส บาย” หลังร่างสูงพ้นประตูห้องทดลองไป เหลืออยู่แค่ตามลำพัง หัวหน้าห้องแล็บก็เอ่ยกับคนรัก เริ่มสงสัยพฤติกรรมของบอสสาวที่ดูแปลกไปในวันนี้...แต่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง? “ตกลงคุณแพรนี่ ยังไงแน่คะรส?” “รสก็ยังไม่แน่ใจนักนะคะ” ดอกเตอร์สาวตอบตามความรู้สึก “ลินไม่อยากให้เจ้าโยอกหัก สงสารมัน” ปาลินพูดเสียงเครียด ไม่อยากให้รุ่นน้องต้องเป็นของเล่นใคร กลัวจะเสียผู้เสียคน ไม่ว่าจะวิไลหรือแพรวา ล้วนไม่เหมาะกับโยธกาในความคิดของเธอ “คงไม่ขนาดนั้นมั้งคะ” “ให้มันจริงเถอะ” พูดเสียงเนือยๆ แล้วหันไปสนใจสารเคมีที่กำลังทดลองต่อ สวรสเหลือบมองคนรักที่ดูจะเป็นห่วงเป็นใยโยธกามาก หากเธอไม่ได้คิดแบบเดียวกับอีกฝ่าย แต่ไม่กล้าพูดออกมาดังๆ 'ยังไม่รู้ว่า ใครจะหักอกใครเลยนะคะงานนี้ หุหุ' OoXoO ดูๆ แล้วแม่แพรก็เริ่มเปิดฉากบ้างแล้ว แต่อาจไม่ค่อยประทับใจแม่โยเท่าไหร่ ส่วนคู่นี้จะเป็นอย่างไรต่อ ต้องลุ้นกันค่ะ ระยะนี้ฝนตกหนักบ่อยมาก บางพื้นที่ก็น้ำท่วม ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ ขอบคุณที่กรุณาติดตามนะคะ นาง OoXoO   Create Date : 18 กันยายน 2558 1 comments Last Update : 18 กันยายน 2558 19:01:15 น. Counter : 703 Pageviews. Share Tweet

ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ   โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 25 สิงหาคม 2560 18:18:52 น.