Group Blog
 
<<
กันยายน 2553
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
10 กันยายน 2553
 
All Blogs
 
ความรู้สึกครั้งแรกเมื่อรู้ว่าเป็นโรคที่ร้ายแรง 3

เกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ..............
สร้างบาปไว้แต่ชาติปางไหน ...............


ในที่สุดผู้เขียนก็ฉายแสงครบ 30 ครั้ง โดยเริ่มตั้งแต่วันศุกร์ที่ 23 กรกฎาคม 2553 เป็นต้นไป

ผู้เขียนจำได้ไม่ลืมว่าเช้าวันศุกร์ที่ 23 ก.ค.นั้น ออกจากบ้านหกโมงเช้าด้วยใจเต้นโครมคราม ระงับการฟุ้งซ่านไม่ได้ ขับรถแบบไมมีความสุข ด้วยคิดตลอดเวลาว่าฉายแสงมันเป็นอย่างไรหนอ จะร้อนประมาณไหน แล้วจะต้องทำตัวอย่างไร โอ้...ตั้ง 30 ครั้ง นั่นคือตั้ง 30 วัน นานเหลือเกิน จะทนไหวเหรอนี่ กรรมจริงๆ...ทำไมต้องเกิดกับฉันด้วย .... คิดอย่างนี้กลับไปกลับมาไม่รู้กี่สิบเที่ยว ในที่สุดก็ถึงที่หมาย แถมหาที่จอดรถยากอีก โรงพยาบาลจุฬาฯเอ๋ย...คนไข้มากจริงๆเพิ่งหกโมงเช้ากว่าๆยังหาที่จอดยากเย็นเหลือเข็ญ 555 ไม่ได้จอดฟรีนะครับท่าน ชั่วโมงละ 20 บาทจ้า.....(ฟรีแค่30นาทีแรก....แล้วใครมันจะทำธุระเสร็จ)

พอเดินไปถึงตึกว่องวานิช อ้าว....คนไข้มากันเต็มไปหมด อะไรกันนี่ยังไม่เจ็ดโมงเช้าเลย ผู้เขียนเดินเข้าไปแบบเบลอๆ กลัวก็กลัว ขาก้าวไม่ค่อยจะออกแต่ก็ทำท่าแบบผึ่งผาย ก้าวฉับ ฉับ มองซ้าย มองขวาชนิดไว้เชิง แต่ใจเหลือสลึงเดียว พบพยาบาลท่าทางใจดีรีบเดินไปถามว่าต้องทำอย่างไร ก็ได้รับคำแนะนำที่น่ารักหายประหม่า ผู้เขียนได้นำบัตรนัดไปวาง เหลือเวลาอีกเป็นชั่วโมงจึงแว้บออกไปหาของทานรองท้อง ห่างประมาณ 50 เมตรได้กลิ่นกาแฟโชยมา สูดกลิ่นตามเลยแหละ หอมอะไรเช่นนี้ หอมสุดที่จะอดใจได้ซะแล้ว พอเจอเท่านั้นรีบสั่งโกโก้ร้อน 1 แก้ว แซนวิสปูอัด 2 ชิ้น ก็เกือบร้อยบาทนะคะ ราคาค่อนข้างสูงแต่จะเอาซะอย่าง ก็มันหิวนี่นา เป็นอันว่ามื้อแรกเช้าวันนั้น อิ่มอร่อยแบบแปลกสถานที่

กลับเข้าตึกว่องวานิชอีกครั้งเกือบ 8 โมงเช้า เอาอีกแล้วใจเต้นไม่เป้นระส่ำ หาที่นั่ง มองซ้ายมองขวา เฮ้อ......คนไข้แบบเราเยอะจัง มีทั้งเด็กเล็กจนถึงผู้สูงอายุ โรคนี้ไม่เข้าใครออกใคร เด็กอายุ 8 ขวบก็มาฉายแสง โห...อะไรจะขนาดนั้น งง !!

แปดโมงตรงเผง ทุกคนยืนเพราะเพลงชาติไทยกระหึ่มไปทั่ว เห็นแล้วชื่นใจค่ะ ทุกคนแสดงความรักชาติ ขนาดป่วยนะเนี่ย.......เพลงชาติจบผู้เขียนก็ถูกเรียกชื่อ ขาก้าวไปตามเสียงเรียกแบบออโตเมติก คุณพยาบาลก็แสนน่ารักออ่นหวานยิ้มมาแต่ไกล คำแรกที่ได้ยินคือ........สวัสดีค่ะ ไม่ต้องกลัว...พร้อมกับจับมือผู้เขียนเบาๆ รอยยิ้มที่มีแต่ความจริงใจทำให้ผู้เขียนเริ่มรู้สึกมีความเป็นกันเองครั้งแรก แอบดูชื่อ วันนั้นจำได้แต่วันนี้ลืมชื่อไปแล้วค่ะ น่าเสียดาย คิดว่าวันหน้าถ้ามีโอกาสแวะไปก็จะเข้าไปทักทายพร้อมของติดมือไปฝากด้วย

คุณพยาบาลแนะนำว่าการฉายแสงจริงๆแล้วก็คือฉายเลเซอร์เข้าไปนั่นเอง ผู้ป่วยไม่รู้สีกอะไรเลย ใช้เวลาไม่เกิน 20 นาทีต่อครั้งแต่ต้องมาทุกวันในวันราชการ พร้อมทั้งพาไปให้รู้จักว่าต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงไหน นั่งรอตรงไหน ฉายแสงแล้วห้ามฟอกสบู่โดยเด็ดขาด ถูกน้ำได้ เวลาอาบน้ำแค่ให้น้ำผ่านไปเฉยๆห้ามถูตัวตรงบริเวณที่ฉายแสง..........เมื่อเข้าใจเรียบร้อยแล้ว ผู้เขียนก็เปลี่ยนเสื้อเป็นคนไข้โดยสมบูรณ์ ออกมานั่งรอเรียกชื่อด้วยใจระทึก ไม่นานเกินรอ ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อพร้อมปรากฎนิสิตแพทย์ที่มีแต่รอยยิ้มพิมพ์ใจยืนอยู่ตรงหน้า

นิสิตแพทย์ซักถามประวัติพร้อมขอฟีล์มที่เคยเมมโมแกรมและ M.R.I. คิดในใจว่าโชคดีที่หยิบมาด้วย รู้สึกจะจับได้ว่าเรากลัว ก็ปลอบใจด้วยเสียงที่นิ่มนวลแล้วพาเข้าไปในห้องขีดเส้น โอ๊ยยยย.......เตรื่องมือใหญ่โตเหลือประมาณ ห้องเย็นเชียบด้วยแอร์ที่เปิดเต็มที่ เจ้าหน้าที่บอกยังไงก็ทำตามเหมือนหุ่นทุกอย่าง ว่านอนสอนง่ายเหมือนคนไร้สติ พักใหญ่ๆประมาณ 20 นาที ได้ยินว่า "เรียบร้อยแล้วค่ะ" ผู้เขียนก้มมองตัวเอง โอ้...ชีวิตหนอ ถูกตีเส้นเต็มไปหมด ได้รับคำเตือนว่าอย่าไปถูกต้องเส้น ถ้าเส้นลบเจ้าหน้าที่จะตีเส้นให่ใหม่ ห้ามเติมเส้นเอง ผู้เขียนน้อมรับคำบัญชา

หลังจากนั้นก็พาผู้เขียนมาบริเวณห้องที่จะต้องฉายแสง พบเจ้าหน้าที่ฉายแสง อธิบายด้วยความเป็นกันเอง ในที่สุดผู้เขียนเลือกเวลาที่จะต้องฉายแสง 7.00น - 9.00 น เหตุที่เลือกช่วงเช้าเพราะความเคยชินมากกว่า











อ่านต่อคราวหน้า

สวัสดีค่ะ


BYE BYE










Create Date : 10 กันยายน 2553
Last Update : 10 กันยายน 2553 23:33:37 น. 18 comments
Counter : 683 Pageviews.

 
สู้ๆค่ะ เป้นกำลังใจให้


โดย: Sugar lip วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:5:07:26 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับครูแอ๊ว

เข้ามาอ่าน
และขอเป็นกำลังใจให้นะครับ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:5:51:37 น.  

 
มาเป็นกำลังใจด้วยคนครับ

หลายปีก่อน เคยพาพี่ชายไปฉายแสงเหมือนกันครับ

เข้าใจและเห็นใจคนไข้ทุกคนครับ


โดย: ลุงแว่น วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:6:38:56 น.  

 
ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะครับครูแอ๊ว
สู้ๆนะครับ


อรุณสวัสดิ์นะครับ ^^


โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:6:46:37 น.  

 
สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เพิ่งวางสายจากญาติ
ไปหาคุณหมอประเสริฐที่จ.สิงห์บุรี
อย่าทุกข์ใจและอย่าคิดมากนะคะ



โดย: ตุ๊กตา (ต้นสนซ้ายมือ ) วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:8:19:29 น.  

 
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ



โดย: nokojang วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:9:00:34 น.  

 
เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ
จขบ.เป็นคนที่เข้มแข็งมาก ขอให้มีพลังใจที่กล้าแกร่งเช่นนี้ตลอดไป และขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ
สู้ๆ


โดย: หกพันไมล์ วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:10:41:10 น.  

 
สู้ๆค่ะ อย่าคิดมากนะคะ
ขอคุณพระคุ้มครองค่ะ


โดย: Huh Fool Again (Huh Fool Again ) วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:11:02:11 น.  

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้ สู้ คะ


โดย: หน่อยอิง วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:13:37:10 น.  

 
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ


โดย: ปุยฟ้า วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:15:16:03 น.  

 
มีความสุขในวันหยุดนะคะ


โดย: หน่อยอิง วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:6:17:46 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับครูแอ๊ว


อินเดียในปีนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก
สำหรับเมืองที่กันดารแบบเมืองคยาครับ

แต่ผมว่าในเมืองใหญ่ๆอย่างมุมไบ
คงเจริญกว่าประเทศเราเยอะเลยครับ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:6:43:16 น.  

 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ นะค่ะ


โดย: beuysliv วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:7:38:21 น.  

 
เข้ามาส่งกำลังใจให้คุณครูแอ๊วครับ
สู้ๆนะครับ


อรุณสวัสดิ์นะครับ ^^


โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:8:05:58 น.  

 


หวัดดีค่ะครูแอ๊วขา
อ้าว..มินไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย
ถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลยอ่ะค่ะ
ตลอดเวลาก็คุย ๆ กันเรื่องปวดขาปวดเข่าอ่ะนะคะ
วันนี้เลยตกใจเล็กน้อยค่ะ
แต่ มินขอให้กำลังใจมาก ๆ ถึงมากที่สุดนะคะ
อาสะใภ้คนนึงเป็น ก็รักษาปฏิบัติตัวตามหมอสั่ง
เขาก็อยู่มาจนทุกวันนี้ 20 กว่าปีแล้วค่ะ





สู้ ๆ ๆ นะคะ มินอยู่ตรงนี้ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เสมอ ๆ ค่ะ


โดย: มินทิวา วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:8:10:11 น.  

 
เป็นกำลังใจใันห้กันและกันค่ะ


โดย: แมวเหมียว (ผู้หญิงราศีพิจิก ) วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:13:43:19 น.  

 
มาร่วมเป็นกำลังใจให้นะครับ



โดย: unmoknight (unmoknight ) วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:8:14:13 น.  

 
เข้ามาให้กำลังใจคุณครูแอ๊วครับ

สู้ๆนะครับ


สวัสดียามเช้าครับ ^^


โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:10:09:04 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

nathanon
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




เราหรือชื่อครูแอ๊ว
สอนเด็กแนวแถวกลางเมือง
ศิษย์เด่นดังรุ่งเรือง
เกียรติฟูเฟื่องครูชื่นชม
ตกอับครูเศร้าสร้อย
โอ้..ศิษย์น้อยช่างขื่นขม
เธอทุกข์ครูระทม
อย่าโศกตรมมาหาครู

HOME SWEET HOME







Google



แต่ละคนย่อมเดินไปตามทางชีวิตของตนเอง ดังนั้นควรมองตัวเอง สังเกตตัวเอง เรื่องคนอื่นตัดทิ้งได้lozocat
lozocat


Color Codes ป้ามด
Friends' blogs
[Add nathanon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.