|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
พระในบ้านจากไปเหมือนหัวใจจะดับตาม ตอนที่ 4 (ตอนจบ)
ผู้เขียนประทับใจบทกลอน "พ่อแม่แก่เฒ่า" อย่างยิ่ง (ไม่ทราบว่าท่านผู้ใดประพันธ์) อ่านเมื่อใดน้ำตาไหลเมื่อนั้น ยิ่งระยะนี้ด้วยแล้ว คงไม่ต้องบรรยายเลยว่าซาบซึ้งตรึงจิตขนาดไหน มันทะลุเข้าไปในขั้วหัวใจ เลยยกบทกลอนที่ว่านี้มาลงไว้ ดังนี้ พ่อแม่ก็แก่เฒ่า....................... จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน..................... เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก................... เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนนาน....................... ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร...................... อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย......................... คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า............................ เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน..................... คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง.................. ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้................... ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่.................. แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล................... เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด.................... ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ..................... หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง....................... มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป...................... ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
ผู้เขียนทั้งรักทั้งคิดถึง คิดถึงแม่เหลือเกิน คิดถึงที่สุดในชีวิต หลายครั้งที่แอบร้องไห้คนเดียว ว้าเหว่และสุดแสนจะอ้างว้าง ชีวิตทุกวันนี้ไร้จุดหมาย ไร้ขอบเขต ในอดีตเมื่อจะทำอะไรก็ตามยังมีแม่เป็นจุดหมายที่หวังถ้าได้รับผลสำเร็จแม่จะดีใจมาก แต่เมื่อไรที่ล้มเหลวคนแรกก็คือแม่ที่จะปลอบใจและให้กำลังใจ สองเดือนกว่าแล้วที่มีแต่ความทุกข์ทรมานใจ ทุกเย็นเมื่อกลับถึงบ้านก็จะเฝ้ามองรูปแม่ เราเคยลำบากลำบนด้วยกัน มีน้อยกินน้อย มีมากก็กินมาก ความจำแม่แม่นยำเหลือเกิน แม่เล่าวรรณคดีให้ฟังได้แทบทุกเรื่อง ผู้เขียนเป็นครูสอนภาษาไทย เมื่อติดขัดก็ได้แม่เป็นที่ปรึกษา ไม่ว่าจะเรื่องพระอภัยมณี ขุนช้างขุนแผน อิเหนา อุณรุทร้องเรื่อง ระเด่นลันได ฯลฯ รวมทั้งเรื่องจักรๆวงศ์ๆ แม่รู้ละเอียดทุกตอน นอกจากนี้หลักภาษาไทยแม่ก็สามารถอธิบายให้เป็นของง่ายๆ แล้ววันนี้ผู้เขียนจะไปถามใคร จะไปปรึกษาใครที่ถ่ายทอดให้เข้าใจด้วยหัวใจที่อนาทรเช่นแม่
แม่เคยพูดหลายปีมาแล้วว่า "คนที่เป็นโรคมะเร็งก็จะต้องตายด้วยโรคมะเร็ง โรคนี้ไม่มีวันหายขาด" ดังนั้นเมื่อวันที่หมอบอกผลการตรวจชิ้นเนี้อของแม่ว่า "เป็นเนื้อร้าย" ผู้เขียนวูบ หันไปมองแม่ แม่เฉยมากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงเวลาฉายแสงก็ไปตามเวลา เมื่อหมอนัดก็ไปทุกครั้ง หยูกยาที่ได้มาแม่ดูแลตัวเอง ยาที่แม่ต้องทานนั้นเยอะแยะเต็มไปหมดเพราะแม่หลายโรค ไม่เพียงแต่โรคมะเร็งเท่านั้นยังมีโรคเกาท์ โรคกระเพาะอาหาร โรคหอบหืด โรคหัวใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่จะปวดหัวเป็นประจำ ผู้เขียนมาคิดได้ก็ตอนนี้เองว่าที่แม่ปวดหัวเป็นประจำก็เพราะคิดมาก แต่ปากแม่ก็จะปฏิเสธตังเองว่าไม่ได้คิด แม่กินยาพาราเซตตามอลในแต่ละวันไม่น่าต่ำกว่า 15 เม็ด สงสารเหลือเกิน ......... แม่รักษาตัวอยู่โดยประมาณ 2 ปี ก็จากลูกไปอย่างไม่มีวันกลับ ....... แม่จ๋า...ลูกรักแม่เสมอ ขอให้แม่ประสบในสิ่งที่แม่ต้องการ และได้พบกับพ่อนะคะ ..... ไม่ต้องห่วงลูก ลูกช่วยตัวเองได้และมีความสุขตามอัตภาพ อีกไม่นานเราคงได้พบกันนะคะ......คุณแม่ รักแม่ที่สุดในโลก
ลูกแอ๊ว
Create Date : 06 มิถุนายน 2551 |
|
11 comments |
Last Update : 21 เมษายน 2552 20:59:57 น. |
Counter : 1165 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ตา (ta/'o-o/' ) 6 มิถุนายน 2551 22:17:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: NuHring 6 มิถุนายน 2551 22:35:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: มอลลี่ (Tukta21 ) 7 มิถุนายน 2551 1:19:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: NuHring 7 มิถุนายน 2551 6:41:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เนระพูสี 13 มิถุนายน 2551 10:02:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: chanaw2485 (chanaw2485 ) 13 มิถุนายน 2551 11:33:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: myshumi 13 มิถุนายน 2551 22:59:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้เข้มแข็ง รักษาตัวนะคะ
แม่ไม่เจ็บแล้วแหละ แต่ยังรับรู้
เสียใจด้วยอย่างที่สุดค่ะ