Bloggang.com : นราเกตต์ : รีวิวหนังสือ ไทท์ ศึกภูติบูชายัญ&หรือว่าผมฆ่า

รีวิวหนังสือ ไทท์ ศึกภูติบูชายัญ&หรือว่าผมฆ่า

ว่าจะอัพเรื่องหนังสือตั้งแต่หลายวันก่อน แต่ก็ไม่ได้อัพสักที คอยผัดอยู่เรื่อยเพราะมัวแต่ติดพันการอ่านหนังสือ

เมื่อกลับบ้านที่ผ่านมา ปรากฏว่าน้องชายที่รักสุดสวาทขาดใจ ทำชาเขียวหกใส่ 'อะมาซอนพิศวาส' หนังสือนิยายสุดรักสุดหวงที่อุตส่าห์หนีบเอากลับไปอ่านทวนที่บ้านด้วย (ย้ากกกกก...ตายซะเถอะ)

เป็นความแค้นใจที่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากตัดสินใจว่าต้องซื้อหามาไว้ใหม่อีกเล่มนึง คราวนี้แหละจะเก็บงำมิบเม้มไว้อย่างดีเลยทีเดียว

แต่หนังสือที่จะพูดถึงไม่ใช่เรื่องที่ว่ามาข้างต้นหรอก แม้จะชอบเขียนนิยายหวานแหว๋ว(ที่มีหลายคนบอกว่าน้ำเน่า) แต่หนังสือที่ฉันชอบอ่านจริงๆ กลับไม่ค่อยกระเดียดไปทางแนวนั้นเท่าไร

เวลาที่พูดชื่นชมนิยายแนวจิตๆหรือเกี่ยวกับพวกฆาตกรต่อเนื่อง ฆาตกรโรคจิตแล้ว คนใกล้ตัวบางคนก็ทำหน้ายี้ มองไม่เห็นซึ่งความน่ารักน่าเอ็นดูของพวกเขา

ไม่ผิดหรอก น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ นะ

การมองโลกผ่านมุมแปลกจากปกติของพวกเขาหรือเธอ ทำให้เราอดอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ แม้การกระทบกระเทียบเสียดสีสังคม และการขวานผ่าซากในจินตนาการอันสวยงามซึ่งนิยายปกติไม่มีให้เห็นทำให้น่าตื่นเต้นขบขัน

อย่างนิยายเรื่อง ไทท์ ศึกภูตบูชายัญ ของ ฮอลลี แบล็ก ที่ได้แนะนำเอาไว้ในหน้าเว็บของที่บ้าน

เรื่องนี้พูดถึงเด็กหญิงอายุสิบหกปีที่มีชีวิตปกติธรรมดาแบบเด็กอเมริกันชนชั้นล่าง มีพ่อแม่เป็นนักดนตรีกลางคืนและแยกทางกัน แม่เลยพาเธอกลับไปอยู่บ้านยายในชนบท ที่นี่เธอได้พบกับโรเบน(หล่อม๊าก) ภูติอัศวินแห่งราชสำนัก และเรื่องราวของเพื่อนในจินตนาการของเธอก็กลับมีชีวิตขึ้นมา

การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างลื่นไหล น่าติดตามมาก ทำให้ลุ้นอยู่ตลอดว่าเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนนี้จะเป็นยังไง มันไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชน แม้มันจะบอกว่าเป็นวรรณกรรมสำหรับวัยรุ่น สำนวนเปรียบเปรยพรรณาในเรื่องออกเป็นด้านมืดอยู่สักหน่อย บรรยากาศอึมครึมและโชยไปด้วยกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ ความไม่งดงาม

มีความเป็นจริงสะท้อนอยู่ในทุกหนแห่งของโลกที่เรียกว่าแฟนตาซี ในโลกของภูติที่ไม่ได้สวยงาม และไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนอย่างในมหากาพย์หรือนิยายแฟนตาซีเรื่องไหนๆ บอกตามตรงว่าเมื่อแรกหยิบมาเปิดผ่าน ไม่แน่ใจนักว่าจะสนุก ทว่าพอได้อ่านแล้วกลับเป็นเรื่องที่วางไม่ลงเล่มหนึ่งทีเดียว (เรื่องนี้จบในเล่ม แต่...มันมีเรื่องที่เกี่ยวเนื่องเป็นไปของโรเบนในอีกเล่ม เหมือนว่าจะยังไม่มีออกมาแปลในเมืองไทยนะ อยากอ๊านนน ใครก็ได้เอามาแปลทีเถอะได้โปรด)

กับเรื่องฆาตกรโรคจิตเรื่องที่อ่านไปก่อนหน้านี้ ชื่อ หรือว่าผมฆ่า Darkly Dreaming Dextor ของ เจฟฟ์ ลินเซย์

เด็กซ์เตอร์ฆาตกรโรคจิตที่เป็นหมาป่าในคราบลูกแกะ เขาคิดว่าตัวเองไม่ใช่อะไรที่เรียกว่ามนุษย์แต่พยายามจะทำตัวให้เหมือนมนุษย์มากที่สุด คาแรคเตอร์พระเอกเรื่องนี้เป็นอะไรที่น่ารักมาก ฆาตกรโรคจิตน่ารักน่าเอ็นดู (จริงๆ นะ) อ่านไปแล้วก็ฮ้า...อมยิ้ม

ไม่มีความน่าขยะแขยงในเรื่อง สนุกสนานในมุมมองฆาตกรโรคจิต ที่มีน้องสาวบุญธรรมเป็นตำรวจและมักมาขอยืมมือเขาให้จับฆาตกรโรคจิตรายอื่น เพราะว่าชายหนุ่มนั้นเหมือนจะรู้ใจพวกนั้นดี ต่อมาเขาโดนเข้าใจว่าเป็นฆาตกรเสียเอง (ซึ่งจริงๆเขาเป็นฆาตกรอยู่แล้ว)

แม้เรื่องจะดำเนินมาแบบน่าติดตาม แต่ตอนจบเป็นอะไรที่สรุปรวดรัดและอ่อนด้อยไปหน่อย ไม่ถึงกับน่าผิดหวังมาก เพราะยังได้ลุ้นในการตัดสินใจของเด็กซ์เตอร์อยู่ว่าเขาจะเลือกใฝ่ตามเสียงเรียกในจิตของตนหรือเลือกที่จะเชื่อตามคำสอนของพ่อบุญธรรม

ความน่ารักตลอดทั้งเรื่องของเขาเพียงพอที่จะหักกลบลบหนี้กับตอนจบที่ไร้เหตุผลได้บ้าง หลายคนรับไม่ได้ แต่หลายคนบอกว่าเรื่องนี้สนุก สำหรับคนที่อ่านรีวิวในบล็อกนี้ ไม่ต้องเชื่อที่ฉันบอกไว้ก็ได้ เพราะแนวของเราอาจจะไม่ตรงกัน เวลาอ่านเรื่องจิตที่ไรฉันว่าน่ารักเสมอ เช่น เรื่อง ฮันนิบาล ฉันว่ามันเป็นเรื่องโรแมนติก หากว่าท่านไม่เห็นตามนั้น สงสัยว่าต้องคิดใหม่เวลาฉันแนะนำหนังสือแนวนี้แล้วล่ะ

Create Date : 23 มกราคม 2549

Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 9:15:52 น.

2 comments

Counter : 726 Pageviews.

ยังไม่ได้อ่านทั้งสองเรื่องเลยค่ะ

อ่านๆ แล้วสนใจเล่มแรกนะคะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:15:19:11 น.

เรื่องที่สอง ชื่อแวเลี่ยนต์ ออกมาแล้วนะ

โดย: ponpocket IP: 203.148.255.193 วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:15:49:18 น.