Group Blog
 
 
มกราคม 2560
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
15 มกราคม 2560
 
All Blogs
 
Part 06: Day 5 อันยองฮีคาเซโย South Korea



วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการอยู่บนแผ่นดินเกาหลีของเรา ถามว่าทำไมรีบกลับ เงินหมดก็กลับสิคะ จะอยู่เพื่อ? 

ไม่ใช่ ๆ ทุกงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา เรามาแบบนักท่องเที่ยวถึงเวลาก็ต้องกลับบ้าน พวกเราเดินทางไปสนามบินด้วยรถประจำทางเช่นเคย เช็คเอาท์จากโรงแรมแล้วลากระเป๋าข้ามถนนไปอีกฟาก เพื่อรอขึ้นรถ ขามามากับซูเปอร์จูเนียร์ ขากลับกลับกับบิ๊กแบง (ใครไม่รู้จักบิ๊กแบงกับซูเปอร์จูเนียร์ เปิดหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตเพิ่มเติมได้)

สงสัยกันมั๊ยว่าบิ๊กแบงกับซุปเปอร์จูเนียร์เกี่ยวข้องยังไง เกี่ยวตรงที่รถประจำทางที่เราใช้บริการรับ-ส่งสนามบินเค้าพ่นรูปศิลปินไว้ข้างรถ ที่นี่เค้าสนับสนุนอุตสาหกรรมบันเทิงกันจริงจังเน้อ สังเกตได้ถ้าวงไหนดัง ๆ จะมีส่วนกับการท่องเที่ยวตลอด ช่วงที่เราไปสองวงนี้กำลังดัง โซนยอชิแดกำลังเป็นพรีเซนเตอร์ nature republic เราเจอโปสเตอร์น้องแทยอนขายของอยู่ที่ย๊อก สำหรับวงลูกงุนของออมม่าและเพื่อน ๆ คาดว่าคงกำลังตั้งไข่อยู่

ลักษณะนิสัยผู้คนบ้านเค้ามีหลายแบบ ส่วนใหญ่ก็ช่วยเหลือนักท่องเที่ยวดี ที่ไม่ดีก็มีค่ะ แต่เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังฟังเรื่องดี ๆ ของคนบ้านเค้าก่อน

เรายังไม่ได้เล่าเรื่องที่เราซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินไม่ได้ใช่มั๊ยล่ะ การใช้บริการรถไฟใต้ดินของที่นี่ก็คล้ายกับบ้านเรานั่นแหละค่ะ ที่ต้องซื้อตั๋วโดยสารก่อนใฃ้บริการ แล้วทีนี้พี่สาวที่ไปกับเราเค้าไม่ได้อยู่เกาหลีนานแล้ว เค้าก็ลืมวิธีซื้อตั๋วไปแล้ว จะถามคนที่ใช้บริการก็ดูเค้ารีบ ๆ กันไปหมด มันก็มีคำอธิบายภาษาอังกฤษนะ แต่มันดูงง ๆ ยังไงก็ไม่รู้ พวกเราก็เลยมั่วกันจนพลาด สิ่งที่เกิดขึ้นคือเครื่องออกตั๋วอัตโนมัติกินเงินแต่เราไม่ได้บัตรโดยสารมา พี่เค้าก็เลยไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ในสถานีรถไฟใต้ดินสายนั้น เค้าก็มาช่วย ช่วยแบบเต็มใจด้วย เราก็ขอบคุณเค้าแบบว่าขอบคุณมากนะคะ หล่อด้วยใจดีด้วยนะเนี่ย เจ้าหน้าที่เค้าก็ยิ้มแบบอาย ๆ กลับมา

อ้อ...เรื่องคุณลุงที่ร้านขายยยาด้วยค่ะ ช่วงที่อยู่เกาหลีมีอยู่วันหนึ่งพี่ที่ไปกับเราเค้าแวะร้านขายยา คุณลุงร้านขายยาแถมวิตามินซีแบบเม็ดให้มาเป็นแผงเลย ให้มาคนละแผง แผงละ 12 เม็ด เค้าบอกมันหนาวกินกันไว้เดี๋ยวเป็นหวัด น่ารักดีเนาะ ร้านขายเครื่องสำอางที่นี่ก็เหมือนกัน ให้ซอนมุลเยอะนะคะ พี่สาวที่ไปด้วยได้มาเยอะมาก ยิ่งซื้อเยอะก็ยิ่งได้เยอะ ที่ etude ซื้อเหมือนได้เปล่า ที่มาร์คหน้านี่ก็เหมือนกัน แจกกันเกลื่อนกลาด ไป ๆ มา ๆ ของแถมได้มาพอ ๆ กับซื้อไปฝากชาวบ้านเลย ฮ่า ๆ

ส่วนเรื่องไม่ค่อยดีก็มีบ้าง ตอนเราไปที่โน่นเราพบว่ารองเท้าของเราที่เตรียมไปไม่เหมาะกับสภาพอากาศของบ้านเค้าในตอนนั้นสักเท่าไหร่ สมรรถนะในการเกาะถนนไม่ค่อยดี (พูดซะอย่างกับเป็นยางรถยนต์เลยนะ) เราก็เลยอยากได้ใหม่สักคู่ ตั้งแต่มายังไม่ได้ลงไปดูในย๊อกเลยนี่นาเลยคิดว่าจะลองไปดูเผื่อเจอแบบที่ถูกใจ

พอพร้อมเราก็พากันเดินออกจากโรงแรมแล้วมุดดินลงไป เราว่าเราไปสายแล้วนะ ประมาณ 10 โมงกว่า ๆ แต่มันก็ไม่ค่อยมีร้านเปิดให้บริการกันสักเท่าไหร่เลย ที่นี่เค้าเปิดร้านขายของกันค่อนข้างสาย 10-11 โมงโน่นล่ะ เดิน ๆ ไปเราก็ไปเจอร้านหนึ่งรองเท้าสวยดี ก็เลยเข้าไปดู แต่มันยังไม่ถูกใจสุด ๆ เลยยังไม่เอา ราคาไม่ค่อยสมเหตุสมผลด้วย เจ้าของร้านทำไงรู้มั๊ยคะ ไล่เราออกจากร้านเฉยเลยจ้า ดีว่าตอนนั้นฟังเกาหลีออกไม่มาก ไม่งั้นคงเข้าใจไปละว่าโดนด่า แต่ถึงฟังออกแล้วยังไงคะ ต้องซื้อของเค้าหรือไง ซื้อร้านอื่นสิเงินเราเราอยากจ่ายให้ใครก็เรื่องของเรา สรุปเราก็ได้มา 1 คู่ ที่ถูกใจและราคาสมเหตุสมผล

เรื่องภาษาคนพูดภาษาอังกฤษได้มีน้อย เราว่าเค้าเข้าใจที่เราพูดนะ แต่ไม่รู้จะตอบกลับมายังไง เราเคยเข้า watson ที่ทงแดมุน ถามพนักงานเกี่ยวกับสินค้าในร้านได้นิดหน่อย พอเราเริ่มถามลึกลงไป นางยิ้มให้แล้ว fade ตัวออกไปเบา ๆ ที่ etude ในย๊อกก็เหมือนกัน มาสูตรเดียวกันเป๊ะ (แล้วเดินเข้ามาถามเค้าทำไม May I help you? น่ะ เต็มใจช่วยเปล่า ช่วยก็ช่วยให้สุดดิ...อันนี้ออกแนวพาลละ) เพราะฉะนั้นถ้าจะไปซื้อของที่เกาหลี ติดศัพท์ซื้อของไปสักหน่อยก็ดีค่ะ หรือไม่ก็ซ้อมกดเครื่องคิดเลขไว้

คนที่นี่ส่วนใหญ่ที่เราเห็น ไม่ค่อยมีใครอ้วนเลย คิดเป็นเปอร์เซ็นต์นี่คือน้อยมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสภาพภูมิประเทศบ้านเค้าหรือเปล่าที่เป็นภูเขาลูกย่อม ๆ ซะส่วนใหญ่ ตอนเราไปเที่ยวเราเดินซะเยอะสังเกตได้ว่าจะไม่ค่อยมีพื้นที่ไหนที่เป็นทางราบเลย ขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอด แต่เราชอบทางเดินของที่นี่ค่ะ ใหญ่ดี กว้างมากด้วย คาดว่าเราถ้ามีโอกาสใช้ชีวิตอยู่ที่เกาหลีเราคงไม่ซื้อรถใช้หรอกค่ะ ถ้าบาทวิถีมันน่าเดินขนาดนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้รถไปทำไม

ประเทศเกาหลีในสายตาเราเป็นประเทศที่มีความทันสมัย การคมนาคมสะดวกสบาย เดินทางง่าย ถามว่าจะกลับไปอีกมั๊ย อยากกลับไปอยู่นะคะ เพราะเรายังติดใจสตรอเบอรี่ของบ้านเค้าอยู่ อยากไปเก็บจากต้นมากินสด ๆ ติดใจอาหารบางรายการ ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ อยากลองไปซาวน่า ไปกินไข่ต้มกับน้ำอะไรสักอย่างที่มินกุ๊กกี้ทำหกในรายการ the return of Superman รอบนี้ถ้าได้ไปอีกเราอยากไปเกาะเจจูไปกินส้ม ไปปูซานอยากเห็นทะเลฝั่งเกาหลีบ้าง อยากกินขาปูยักษ์ด้วย














กลับเมืองไทยไปชาร์ตแบตเตอรี่ก่อนเน้อ

안녕히가세요 대한민국 또만나요!




Create Date : 15 มกราคม 2560
Last Update : 28 มิถุนายน 2560 10:40:32 น. 0 comments
Counter : 726 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Pilkyo_Oilly
Location :
ลำพูน Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Pilkyo_Oilly's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.