Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : Présumé coupable

Présumé coupable

ฉันไม่ได้รู้สึกแปลกหรือเปล่าเปลี่ยวอะไรที่ไปดูหนังคนเดียว
แต่ที่ไม่ชอบสุด ๆ คือเวลาเดินออกจากโรงหนังคนเดียวนี่แหละ

.................

วันนี้ เดินเข้าโรงหนังคนเดียว ไปดูเรื่อง Présumé Coupable แปลเป็นภาษาไทยน่าจะได้ประมาณว่า "สันนิษฐานว่ามีความผิด" หนังฝรั่งเศสโดย Vincent GARENQ ที่เล่าเกี่ยวกับความผิดพลาดของกระบวนการยุติธรรม เป็นหนังที่สร้างมาจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 2000 และเป็นข่าวโด่งดังยิ่งใหญ่ไปทั่วฝรั่งเศสเลยทีเดียว

หนังเรื่องนี้ เพื่อนที่เรียนด้วยกันในห้องเล่าให้ฟังว่าเพิ่งไปดูมา คงเห็นว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับสาขากฎหมายอาญาที่เรียนอยู่ด้วยกัน ก็เลยแนะนำให้ไปดู ฉันฟังเพื่อนเล่าแล้วสนใจเนื้อหาเป็นอย่างยิ่ง รีบไปหาโปรแกรมหนังมาดูเป็นอย่างไว ปรากฎว่าเหลืออยู่แค่วันนี้ที่คาดว่าน่าจะเป็นวันสุดท้ายในโรงเดียวทั่ว Nantes อยู่ไกลออกไป ต้องนั่งรถรางออกไปเกือบนอกเมือง แต่ฉันก็อุตส่าห์ดั้นด้นฝ่าลมหนาวและละอองฝนต้นฤดูใบไม้ร่วงไปดูจนได้

Présumé coupable เริ่มต้นพูดถึงชีวิตผู้ชายคนหนึ่ง มีงานการ มีบ้าน มีภรรยาและลูกสาม ชีวิตเรียบง่ายสามัญ อยู่มากลางดึกวันหนึ่ง ก็มีตำรวจมาบุกบ้าน และกล่าวหาว่าข่มขืนกระทำชำเราเด็กผู้ชายอายุต่ำกว่า 15 ปี โดยที่มาเรโซหรือผู้ถูกกล่าวหา ไม่ได้มีความรู้จักกับผู้เสียหายเลยสักนิด...

มีวิธีการดำเนินเรื่องที่เป็นเสน่ห์ของหนังฝรั่งเศสอย่างหนึ่ง และเรื่องนี้ก็เช่นกัน คือ การถ่ายภาพและดำเนินเรื่อง ที่อยู่กับตัวเอกตลอดเวลา ไม่กล่าวถึงตัวละครอื่นเลย เมื่อตัวเอกรับรู้อะไร เราก็จะรับรู้ด้วยไปพร้อมกัน เมื่อเขาเห็น ได้ยิน หรือรู้สึกยังไง เราก็รู้สึกไปกับเขาด้วยทุกอย่าง สร้างความอึดอัดและนำมาซึ่งความเครียดเคร่งขมึงตึงเป็นอย่างยิ่ง ฉันรู้ตัวเลยว่านั่งคิ้วขมวดและเกร็งกล้ามเนื้อตลอดทั้ง 102 นาที ป๊อบคอร์นที่ซื้อมาราคาเท่าตั๋วหนังก็แทบจะไม่ได้แตะเลย

จริง ๆ แล้ว เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาในกระบวนการยุติธรรมอย่างปฏิเสธไม่ได้ หรือที่เรียกว่า "แพะรับบาป" ตามภาษาที่เข้าใจง่าย แต่ในเรื่องนี้ เป็นความผิดพลาดของระบบยุติธรรมแท้ ๆ ที่คนกล่าวหา กล่าวหาลอย ๆ พล่อย ๆ โดยไม่มีหลักฐานอะไรชัดเจนสักอย่างเลยสักนิดเดียว(กล่าวหาทำไม ต้องติดตามในหนังเอาเอง) ผิดพลาดตั้งแต่กระบวนการสอบสวนชั้นตำรวจ มาถึงชั้นสั่งฟ้องของอัยการ โดยจำเลยที่ตกเป็นแพะของคดีนี้ รวมกว่า 50 คนเลยทีเดียว

.................

ฉันไม่ได้รู้สึกแปลกหรือเปล่าเปลี่ยวอะไรที่ไปดูหนังคนเดียว
แค่อยากมีคนมาแชร์ค่าป๊อบคอร์นด้วย

แต่ที่ไม่ชอบสุด ๆ คือเวลาเดินออกจากโรงหนังคนเดียวนี่แหละ
อยากจะมีคนมาถกเถียงประเด็นที่ยังค้างคาอยู่ในหนัง

และเผื่อว่าอากาศหนาว ๆ ตอนหัวค่ำมันจะอุ่นขึ้นได้บ้าง...

Create Date : 19 ตุลาคม 2554

Last Update : 20 ตุลาคม 2554 5:07:38 น.

4 comments

Counter : 685 Pageviews.

พูดถึงเรื่องหนังก่อน.
ไม่รู้จักหนังเรื่องนี้
แต่ตอนนี้รู้จักแล้ว..หากเข้ามาบ้านเรา(ต้องเครือ Apexแน่)
จะต้องไปดู..
หนังยุโรป จะมีความลุ่มลึก
เน้นเนื้อหา สาระ และข้อคิดไม่ว่าจะแนวไหน
(โหด มัน ฮา ฯลฯ)เรียกว่ามีมติ
มากกว่าหนังอเมริกัน ที่เน้น สวยงาม และฉาก
ซึ่งเน้นตลาดและพาณิชย์..
เข้าถึงมวลชนมากกว่า

บ่นเฉยๆค่ะ

ส่วนการดูหนังคนเดียว..ก็ธรรมดานะคะ(หากอยู่ในเมืองไทย
แต่ไม่มีคนแชร์ Popcorn กะน้ำนี่ซิ
เรื่องใหญ่จริงๆด้วย
1. มันแพง
2. มันเยอะ
3. มันทานไม่หมด เสียดาย เอากลับบ้านก็เซ็งซะแล้ว
เห็นด้วยอยางยิ่งค่ะ

Long time no see นะคะ
คุณตุ่บตั่ว นี่แฟนบล็อค รุ่น 3 ปี ที่แล้วของเราเลย
คุณอาจจำเราไม่ได่ เพราะไม่ค่อยเม้นท์
แต่เราจำ นส.ตุ่บตั่บได้ซำเหมอ ค่ะ
Have a nice day..

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:7:40:36 น.

ดีจ้าน้องสาวคนเก่ง ..

เก่งไปหมด ... เรียกว่าเก่งจนพี่ล่ะอยากเก่งบ้าง
แต่คาดว่าคงเลยวัยเก่งและก็มีไฟเหมือนน้องปอยไปแล้ว
ล่ะค่ะ เลยได้แต่แอบชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนๆ

การไปชม ไปดู หรือว่ามีกิจกรรมเองคนเดียว
บางทียอมรับว่า .. เหงา .. นี่ขนาดว่าไม่โสดแล้ว
บางครั้งก็ยังแอบมีเลย เพราะว่าบางครั้งเวลาเราออกไป
โน่นมานี่เราก็ทำคนเดียว เพราะว่าตัวเองเป็นพวก
เบื่อกับการรอเป็นพรวน กับคนข้างๆ เลยต้องบอกว่า
บางอย่างขอฉายเดี่ยวแล้วกันเพราะมันสะดวกดี
แต่ว่าบางทีก็ไม่เอาเหมือนกัน ขอหนีบไปด้วยกัน
แม้ว่าจะมีปัญหาเยอะกว่าหน่อยก็เอาล่ะ .. ยอมๆ ไป
55555+

ส่วนมากหนังในยุโรปพี่ว่า .. ธีมมันไม่เยอะมาก
การแสดงอาจจะไม่โดดเด่นนัก แต่ว่ามันมีบรรยากาศ
ของเค้าที่แบบว่าใครมาเลียนแบบได้ยาก ยิ่งหนัง
ทางฝรั่งเศส พี่ว่า โดยรวมแล้วมันนวลแปลกดีค่ะไม่ซ้ำใครด้วย
เวลาดูเลยเพลิน แม้ว่าเรืองอาจจะไม่มีอะไรแต่ว่าเราได้
บรรยากาศมาแทน มันเลยไปกันได้เลยล่ะค่ะ

ความยุติธรรม แพะรับบาป เมืองไทยนี่เยอะมาก
ด้วยอิทธิพล "เงิน" ตัวเดียว เสกสั่งได้เยอะ พี่ถึงวาบางที
คนเราเวลามีปัญหา มีเงินหน่อยก็จบ แต่ว่าถ้าไม่มีเงิน พูดให้หนาๆ หนักๆ
หรือว่าเน้นไปทางลบหน่อยก็คือ ไม่มีเงินก็เหมือนหมาตัวหนึ่ง
เมื่อก่อนเคยคิดว่ามันไม่จริง แต่ว่าหลังๆ นี้พี่ว่า เปรียบเทียบได้
ลงตัวและเห็นภาพดีที่ซู๊ดเลยค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:12:26:39 น.

คิดเหมือนกันเลยค่ะ
การเข้าไปดูหนังที่สนใจเพียงคนเดียวไม่ได้ทำให้รู้สึกเปล่าเปลี่ยวอะไร
แต่การเดินออกมาคนเดียวนี่สิ อิอิ
มันน่าจะมีใครให้เราได้ถกเถียงและวิจารณ์เกี่ยวกับหนังที่ยังกรุ่นในอารมณ์
สักหน่อยสิน่า อิอิ
แวะมาเอาลิ้งค์บล๊อกคุณปอยไปแชร์ที่กลุ่มนะคะ

โดย: ณ ปลายฉัตร

วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:13:02:25 น.

อ้าวตอนนี้น้องปอยอยู่ Nantes เหรอคะ พี่เคยไปเที่ยวสามหน ปั่นจักรยานทั้งวันเลยค่ะ ดึก ๆ ตอนห้าทุ่มเที่ยงคืนก็ออกมาปั่น น่าอยู่ไปอีกแบบนะคะ สวนเยอะดี มีสวนญี่ปุ่นเล็ก ๆ ด้วย

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกไปดูหนังโรงเลยค่ะ ตอนนี้ย้ายมาอยู่ทางใต้ค่ะ ห่างจากนีซประมาณสิบสองกิโลเมตร สู้ ๆ เรื่องเรียนนะคะ

โดย: prunelle la belle femme

วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา:22:20:37 น.