|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
BOOK FAIR - March 2010
by merveillesxx
งานหนังสือที่ใช้เวลาเดินเร็วที่สุดในชีวิต นั่นคือ ใช้เวลาเพียง 45 นาทีเท่านั้น!! (เนื่องจากมีธุระต้องไปทำต่อ) แต่ก็ยังอุตส่าห์ได้มา 13 เล่มดังนี้
- กนกพงศ์ สงสมพันธุ์: แผ่นดินอื่น (1996)
- แดนอรัญ แสงทอง: ตำนานเสาไห้ (2009)
- แดนอรัญ แสงทอง: แมวผี (2010)
-Haruki Murakami: ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน
- Koji Suzuki: แสงสว่างกลางทะเลลึก (1993)
- Antoine de Saint-Exupery: Southern Mail ไปรษณีย์ใต้ (1929)
- Antoine de Saint-Exupery: Night Flight เที่ยวบินกลางคืน (1931)
- Charles Bukowski: ดื่มเบียร์ที่มุมบาร์ (1983)
- Algernon Blackwood: The Wendigo (1910)
- Damon Runyon: A Piece of Pie
- Gabriel García Márquez: The Last Voyage of the Ghost Ship
- Plato: Symposium
- Orhan Pamuk.: My Name is Red (1998)
สรุปรวมหนังสือที่ได้อ่านในปีนี้ ตั้งแต่ ม.ค.-มี.ค.
Slowness (1995, Milan Kundera, A+++++++++)
How can he write a book like this? How can the author put all several themes and characters in this 150-pages-book? Now I realize why people call Kundera the GOD when he publishs his works.
IGNORANCE (2000, Milan Kundera, A++++++++++++++++++++)
ในแง่หนึ่งคุนเดอร่าใจร้ายกับตัว ละครของเขามาก เขาเสียดสี เหยียดหยาม ยั่วล้อ พวกเขาเหล่านั้นอย่างสุดขั้ว แต่ในอีกแง่หนึ่งตัวละครเหล่านี้มีเศษเสี้ยวประวัติศาสตร์ส่วนตัวของคุนเดอร่า (หรืออาจจะพวกเราทุกคน) ไม่มากก็น้อย มันอาจไม่ใช่ความเห็นอกเห็นใจ แต่เราได้ยินน้ำเสียงของความเข้าใจเสียมากกว่า คุนเดอร่ามองมนุษย์อย่างทะลุปรุ โปร่ง ความซับซ้อนของกระยวนการคิดและ ปราการป้องตัวหลายสิบชั้น บางทีกลายเป็นความเขลา ความประมาท ความผิดพลาดที่น่าขันในชั่วพริบตา นี่คือเรืองน่าเศร้าที่เกิดกับทุกคน
Midnight Mass (Machado De Assis รวมเรื่องสั้น, A+)
Assis เป็นนักเขียนชาวบราซิลในยุคศตวรรษ ที่ 19 หนังสือเล่มนี้รวมเรื่องสั้นของ เขาไว้ 4 เรื่อง ซึ่งไม่ได้อ่านยากอะไรมากนัก (ยกเว้นเรื่องที่สาม) เรื่องของเขามักเป็นการจับภาพช่วง เหตุการณ์ของชีวิตมนุษย์ ผู้หนึ่งๆ มาเล่าได้อย่างน่าสนใจ และตบท้ายด้วยการขมวดปมสรุปจบอย่างรวดเร็วไม่ให้เราได้ทันตั้งตัว นอกจากนั้นงานของเขายังมีการอ้างอิงกับเรื่องศาสนาและพระเจ้าอยู่เสมอ (ซึ่งข้าพเข้าก็รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้างตามยถากรรม)
ถ้า เปรียบเป็นหนัง เรื่องสั้นของเขาคล้ายๆ กับ Eccentricities of A Blond Hair Girl ของ มาโนเอล เดอ โอลิเวียร่า กระมัง
Novecento (1994, Alessandro Baricco, A)
เพลิดเพลินดี มีบางจังหวะงงบ้างเล็กน้อย แต่ชอบ ไหม และ ไร้เลือด มากกว่า (ป.ล. หนังเรื่อง The Legend of 1900 สร้างจากหนังสือเล่มนี้้จ้ะ)
ชอบตอนบรรยายถึงเรื่องตะปูกับกรอบภาพ สุดยอดการอุปมา
ไหม นี่เหมือนหนังอาร์ต มินิมอล / ไร้เลือด เป้นหนังดำมืด / โนเวเชนโต้ เป็นหนังสปิริชวลแอนเวนเดอร์ มั้ง 55
คืนสีขาว (1848, ฟีโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี้, A+/A)
ถึงจะบางมาก แต่อ่านหนังสือเล่มนี้ต้องปรับ โหมดกันยกใหญ่ทีเดียว เพราะไม่ได้อ่านอะไรอย่งาจริงจัง มาร่วม 2 เดือน และไม่ได้อ่านหนังสือ "หมวดเทพ" แบบนี้มาเกือบ...เอ่อ...อย่านับเลย เศร้าเปล่าๆ (ฮา) ช่วงแรกๆ ทรมานมาก รู้สึกว่าเวิ่นเว้อเหลือเกิน แต่ตอนหลังๆ ค่อยรู้สึกว่า เอ้อ มันก็สวยงามดี หนังสือมีความ inner และ romanticism อย่างรุนแรง ก็อย่างว่า หนังสือเล่มีน้ว่าด้วย "คนช่างฝัน" นี่นา
Love and Money (2006, Dennis Kelly, บทละคร, A++++)
ไม่น่าแปลกใจที่ตัวเองจะ ชอบหนังสือเล่มนี้ เพราะชอบฉบับละครเวทีมากๆ อย่างไรก็ดี ดูละครเรื่องนี้ตั้งแต่ปีที่แล้ว และตอนดูก็สมองช้ำไปเลยทีเดียว พอมาได้อ่านหนังสือเล่มนี้เลยเห็นภาพอะไรมากขึ้น เห็นความเชื่อมโยงระหว่างแต่ละ ฉาก และแต่ละตัวละคร แล้วก็รู้สึกทึ่งว่าหนังสือบางๆ เล่มนี้ (ที่อ่านจบภายใน 30 นาที) สามารถทำเป็นละครเวทีที่ทรงพลังสุดๆ ได้
มีบางจุดที่เราลืมๆ ไปบ้าง พอมาอ่านใหม่เลยพบว่าละครเรื่อง นี้มันช่างเศร้าจริงๆ อย่างฉากสุดท้ายที่เป็นโมโนล็อกของนางเอก ก็เป็นตอนที่แฟนเธอแต่งงาน หรือฉากที่ 2 ที่เป็นเรื่องของพ่อแม่ของนางเอกที่โกรธหลุมศพข้างๆ ที่ตกแต่งจนบังหลุมศพลูกสาวตัว เอง ฉากนี้ตอนดูฉบับละครเวทีไม่ได้ อินมาก แต่พออ่านหนังสืทอแล้วรู้สึกฉาก นี้แรงที่สุด และพูดธีมของเรื่องได้ลึกมาก
อนึ่ง หนังสือมีพิมพ์ผิดบ้าง ตรงชื่อนางเอก (เจส กับ เจน) แต่ก็เป็นจุดผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น
What I Talk About When I Talk About Running (2007, Haruki Murakami, A+)
In the very first pages, I rather dislike this book because I feel the writer immersed with himself too much. But as I keep reading, I began to realize that Murakami has written it by honestly revealing his true-self. We can learn many precious and memorable things from his stories. We can't say that he is a perfect human being but I think he is genuinely a respectable figure. I may say this book is THE PROPHET for the age of .... OK, I avoid the word 'postmodern' since I really don't know what the hell it is. LOL
| Create Date : 09 เมษายน 2553 |
| Last Update : 9 เมษายน 2553 21:05:57 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1698 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แฟนผมฯ IP: 112.142.209.137 วันที่: 9 เมษายน 2553 เวลา:21:57:53 น. |
|
|
|
| โดย: เอกเช้า IP: 115.87.72.37 วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:1:01:05 น. |
|
|
|
| โดย: Seam - C IP: 61.90.110.219 วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:11:10:45 น. |
|
|
|
| โดย: Friday Story IP: 118.174.24.14 วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:19:38:30 น. |
|
|
|
โดย: fonkoon  วันที่: 16 เมษายน 2553 เวลา:21:42:53 น. |
|
|
|
| โดย: ปอเอง Tenjo_Utena IP: 125.25.101.64 วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:12:10:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [
เห็นรายชื่อหนังสือของต่อแล้ว พี่ซึ่งยัง (พยายาม) อ่าน The Lost Symbol อยู่รู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก