BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : นิยายน้ำเน่า

นิยายน้ำเน่า

28 กันยายน

ณ สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง
โครม! ว้าย!
นักศึกษา ปวส. ปี ๑ คนหนึ่งถูกมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวแล้วล้มลงหัวฟาดพื้น ดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุชนแล้วหนีธรรมดา
เพื่อนๆเธอรีมรุมล้อมมาช่วย โทรหาแม่เธอ เสียงไถ่ถามด้วยความห่วงใยดังระงมไปกับเสียงก่นด่าคนขับมอเตอร์ไซค์ไร้ความรับผิดชอบคนนั้น
.
.
.
.

ณ โรงพยาบาลกลางทุ่งนา ที่ซึ่งคนไข้มีน้อยกว่าแพทย์ที่วิ่งไปมาแทบจะชนกันเอง
เด็กสาวในชุดนักศึกษาถูกเข็นเข้ามาในห้องฉุกเฉิน
"หมอๆ เคสอุบัติเหตุรถยนต์ มาดูแผลหน่อย"
"อืม แผล cotusion (ฟกช้ำ)ที่หัวนะ ขนาด ๔ ซม. นั่นๆแผลที่แขนนั่น แล้วก็ที่ขา หนูจำได้ไหมว่ารถที่ชนทะเบียนอะไร"
"จำไม่ได้ค่ะ"
"แล้วเหตุเกิดเมื่อไหร่ เค้าชนตรงไหน ล้มลงยังไง จำได้บ้างหรือเปล่า"
"จำไม่ได้ค่ะ จำได้แต่ว่าข้ามถนนอยู่"
"แล้วใครพามาโรงพยาบาล เหตุการณ์ระหว่างนั้นจำได้ไหม"
"เพื่อนค่ะ จำไม่ค่อยได้"
"มีไม่รู้ตัว วูบๆไป"
"ไม่ค่ะ แค่มึนๆ"
"อืมๆ หมอตรวจร่างกายนิดนึงนะ"
.
.
"เอ๊ะ ผ้าพันท้องนี่พันทำไมน่ะ"
"อ๋อค่ะ ท้องมันโตน่ะค่ะ"
"กินมากเหรอ"
"..."
"อะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปเอ็กซเรย์ดูหน่อยแล้วกัน ว่าไม่มีแตกหักอะไร"
"ค่ะ"
.
.
หน้าห้องเอ็กเรย์ ป้ายอักษรตัวใหญ่ขนาดคนตาถั่วพอมองเห็น
"สตรีที่ตั้งครรภ์ หรือสงสัยว่าจะตั้งครรภ์ กรุณาแจ้งเจ้าหน้าที่ก่อนเข้ารับการตรวจ"
"หมอๆ ยังจะส่งเอ็กเรย์อีกไหม คนไข้ท้องนะ"
.
.
ไม่อยากบรรยายต่อ คนไข้ร้องไห้ แม่คนไข้ร้องไห้ ตรวจดูเด็กแข็งแรงดี
คนไข้ไม่อยากเอาเด็กไว้....

Create Date : 18 กันยายน 2550

Last Update : 18 กันยายน 2550 17:56:09 น.

0 comments

Counter : 562 Pageviews.