BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : ไหว้ครู+ดูงาน

ไหว้ครู+ดูงาน

12 กรกฎาคม

วันนี้ไปทัศนศึกษาที่สวางคนิเวศน์มาด้วย เป็นสถานฝึกกายภาพบำบัดของผู้ป่วยด้วยโรคทางสมองและไขสันหลัง รวมไปถึงผู้พิการ ถ้าจะให้เขียนทำนองว่าคนพวกนี้ก็เป็นมนุษย์ ต้องการหาย มีกำลังใจสู้ชีวิตทั้งที่แขนขาขาด บลา บลา บลา ก็เห็นว่ามันจะซ้ำๆซากๆเพราะคนอื่นเขียนไว้เยอะแล้ว ทำไมเราไม่ลองมองอะไรที่มันแตกต่างออกไปดูบ้าง
- เราต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้า(รถออกหกโมงครึ่ง) เพราะอาจารย์อยากเร่งเวลาให้กลับมาทันเข้าพีธีไหว้ครูตอนบ่าย
- สืบเนื่องจากข้างบน ทุกคนเลยต้องไปกินข้าวเช้าบนรถ
- ข้าวเช้าบนรถ ก็คือข้าวเหนียวหมูปิ้งที่อาจารย์อุตส่าห์เหมามาจากตลาดองครักษ์ ป้าที่ขายหมูปิ้งยิ้มแฉ่ง เพราะวันนี้ขายหมดตั้งแต่เช้าเลย
- ที่สวางคนิเวศน์นี่ติดทะเล มีต้นโกงกางขึ้นตามธรรมชาติ และมีปลาตีนด้วย
- ดอกจอกที่นี่ดอกใหญ่มากๆ เกือบเท่าผักตบชวา
- ปลานิลอาศัยอยู่ในน้ำกร่อยได้ด้วย?<-- ยังไม่แน่ใจนัก ไม่ได้ชิมน้ำ
- ผู้ป่วยไม่ได้สนใจนิสิตแพทย์ที่มาดูงาน แต่ว่านักกายภาพบำบัดดูจะสนใจมาก
- อาจารย์บอกว่าที่นี่มี Varanus sp. เยอะ ไม่แน่ใจว่าเป็นชนิดไหน(ตัวอะไร ใครตอบได้ให้รางวัล)
- ลิฟต์ที่นี่เร็วกว่าที่ศูนย์การแพทย์
- นิสิตแพทย์ทุกคนอยากลองเล่ของเล่นของคนพิการ(แต่ไม่มีใครอยากพิการ)
- เด็กๆมันก็งอแงเสมอแม้ว่าจะเป็นเด็กพิการก็งอแงได้ น่ารักดี
- เราต้องรีบเผ่นกลับองครักษ์ เพื่อมาร่วมงานไหว้ครู

ไหว้ครูคาวนี้เล่นดนตรีไทยอีกแล้ว(ใครเป็นคนต้นคิดเอามันมาตื้บหน่อยวะ ลำบากนิสิตแพทย์) แต่ปีนี้ไม่มีปีห้า มีแต่น้องๆเราก็เลยมาเล่นให้ จริงๆไม่เล่นก็ได้ ไปเล่นทำไมก็ไม่รู้ เด็กๆก็ครบวงแล้ว อาจจะเป็นด้วยเห็นแก่กินเพราะว่าอาจารย์จะพาไปเลี้ยงเป็นสำคัญเสียมากกว่า ปีนี้ก็ไม่ต่างจากปีที่แล้ว แต่คราวนี้แม้แต่เสียงของเครื่งสายแต่ละเครื่องก็ยังไม่ได้ตั้งเลย เสียงมันก็เลยออกมาตีกันนิดหน่อยพอแปร่งหู ปีนนี้เราก็ยังคงมีเรื่องราวในอดีตมากมายอยู่ในหัว เราจะลืมมันได้ไหมเนี่ย ทั้งของเก่าของใหม่มันเยอะแยะจริง(ทีเรื่องเรียนล่ะไม่รู้จักจำ) ลองไปอ่านบรรยากาศปีที่แล้วดู ปีนี้ไม่ต่างกันเท่าไหร่ขี้เกียจเขียนใหม่ละ

Create Date : 28 กันยายน 2550

Last Update : 28 กันยายน 2550 20:43:12 น.

0 comments

Counter : 534 Pageviews.