ให้ปากกามันพาไป ให้หัวใจมันขีดเขียน
Group Blog
 
 
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
28 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
กายภาพบำบัด

11 กรกฎาคม

เรียนกายภาพบำบัดหนึ่งอาทิตย์ ใครๆก็ว่าเรียนกันหัวบวมหัวแบะ แต่เราเฉยๆ เรียนเยอะจริงแต่ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนปีสองปีสาม เลยเฉยๆไม่รู้สึกอะไร แต่เนื้อหาที่เรียนเป็นสิ่งที่แพทย์ควรรู้จริงๆ นั่นก็คือการดูแลผู้ป่วยทีป่วยด้วยโรคต่างๆว่านอกเหนือจากอาการป่วยแล้ว เรายังต้องคำนึงถึงการใช้ชีวิตประวันอะไรบ้าง ทำให้เราสามารถดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวมได้ดีขึ้น

เราควรพักเนื้อหาน่าเบื่อเหล่านั้น เพราะเป็นเรื่องของนิสิตแพทย์มีกรมที่ต้องรับชะตากรรมในการจับข้อมูลเหล่านั้นยัดใส่สมอง เรามาดูภาคปฏิบัติกันเถอะ ในการเรียนกายภาพนี้ มีการวินิจฉัยโดยใช้เครื่อง EMG (Electromyography) ง่ายๆก็คือเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ(คล้ายๆกับคลื่นไฟฟ้าสมองอะไรเทือกๆนั้น) แน่นอนเป็ฯที่สุดว่าไอติมต้องเป็นคนลอง(อยากทำ)ให้เพื่อนๆดู อาจารย์ก็เอาขั้วไฟฟ้ามาติดไว้ที่มือแล้วก็เอาไฟช็อตเส้นประสาทให้มือมันกระตุกแดกๆแล้วก็เรียกเพื่อนๆมาดูกราฟอันเกิดจากความทรมานของไอติม หลังจากช็อตที่ข้อมือจน Mrdian nerve ของไอติมไหม้เกรียมและผิวหนังเป็นรอยขั้วไฟฟ้าแล้ว(จะบอกว่าชาตาม dermatomeชัดมากๆ) อาจารย์ก็หันมาสาธิตการตรวจสอบการทำงานของกล้ามเนื้อโดยการเอาเข็มซึ่งเป็นขั้วไฟฟ้าจิ้มเข้าไปที่กล้ามเนื้อต้นแขน(Bicep Brachailis) รู้สึกเหมือนฉีดยาอะแหละ แต่อาจารย์ไม่ได้จิ้มจึ๊กเดียว อาจารย์บอกว่า "นี่ๆเราต้องจิ้มหลายๆที่เพื่อดูว่ามันผิดปกติหรือเปล่า" ว่าแล้วก็ความฉึกๆๆๆๆๆ จะกี่ฉึกก็ไม่ว่าอะนะ แต่ไอ้ฉึกสุดท้ายเนี่ย ปวดอิ๊บอ๋ายเลย แถมคาไว้อย่างนั้นอีกตะหาก ว่าแล้วอาจารย์ก็เริ่มทดลอง "เอ้าเกร็ง... นี่ไงๆดูสิๆคลื่นไฟฟ้าที่ปกติ"(นิสิตแพทย์ทำหน้างงๆกับเส้นยุ่งๆบนหน้าจอ ส่วนไอติมก็ทำหน้าปุเลี่ยนๆเพราะปวดตรงที่เข็มแทง)

หลังจากการทรมานไอติมผ่านไปหนึ่งวัน เราก็เข้าสู่การฝึก"เดินแบบคนพิการ"งานนี้นิสิตแพทย์ทุกคนต้องหัดเดินด้วยไม่ค้ำรักแร้ ไม้เท้า และวอล์กเกอร์อย่างถูกต้อง เน้นว่าอย่างถูกต้อง เราต้องหัดเป็นคนพิการที่ถูกวิธีเพื่อไปสอนผู้ป่วยให้ใช้เครื่องมือให้เกิดประโยชน์เต็มที่ สนุกจริงๆเพราะเราใฝ่ฝันจะใช้อุปกรณ์พวกนี้มานานมากแล้ว วันนี้ก็เลยได้ลองจนสะใจหายอยากไปเลย ได้ลองดึงคอด้วย สนุกดี แต่ก็กลัวๆว่าไอ้สายดึงคอมันจะหล่นลงมารัดคอหายใจไม่ออกอยู่เหมือนกัน

และสุดท้าย การเรียนกายภาพ ทำให้เราได้รู้ว่า หลิงป่วยเป็นโรค Myofascial Pain Syndrome นี่เอง เท่านี้ เราก็ทำตามสัญญาได้แล้วนะ อย่าลืมไปหาคุณหมอกายภาพบบัดให้เค้ารักษาให้ล่ะ


Create Date : 28 กันยายน 2550
Last Update : 28 กันยายน 2550 20:40:54 น. 0 comments
Counter : 497 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน
ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี
ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี
ดูอีกทีดู"................"

เติมเองตามใจชอบเลยครับ
Friends' blogs
[Add คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.