BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : กลับมาเขียนแล้วครับท่าน

กลับมาเขียนแล้วครับท่าน

หลังจากวันคืนอันยาวนานในวอร์ดอายุรกรรมอันโหดร้าย ความรู้สึกเหมือนฝันร้ายทั้งเป็นของเราก็จบลง และฝันร้ายของเราก็จะเริ่มขึ้นใหม่ นรกทะเลแผลศัลยศาสตร์ โหดเหี้ยม อำหิตไม่แพ้วอร์ดอายุรกรรม สรุปแล้ว ก็คงไม่ว่างเขียนอยู่ดี

อันว่าชีวิตนิสิตแพทย์นี้ บัดซบซะยิ่งกว่ากรรมกรแบกหาม ทำงานตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมงเช้า เลิกงานสองทุ่มบ้าง ทุ่มนึงบ้าง เร็วๆหน่อยก็ห้าหกโมง ไม่เคยว่างติดกันเกินสามวัน สองวันครึ่งนี่สุดๆแล้ว เป็นปีหกนี่ทำงานเช้าจรดเช้า เราเห็นปีหกน็อกคาชาร์ตคนไข้ ฟุปหลับอยู่กับกองชาร์ตที่สรุปไม่เสร็จ

ทำงานก็หนัก เรียนก็เหนื่อย ค่าจ้างก็ไม่มี เพราะต้องการประสบการณ์ เพราะอยากเป็นหมอที่ดีหรอกพวกเราถึงยืนหยัดกันอยู่ได้ เพื่อคนไข้ เพื่อความรู้ พวกเราจึงอดนอน อดข้าว ตาลึกโหล ขอบตาคล้ำ ดูเลื่อนลอยไร้สติ

เฮ้อ กรรมกรเค้ายังได้ค่าจ้างบ้างนี่นะ

หลายๆคนคงจะสงสัย ไอ้ชีวิตนิสิตแพทย์นี่มันบัดซบกระนั้นเชียวหรือ ตกลงพวกเรามีชีวิตอยู่กันอย่างไรกันแน่ เรื่องราวของนิสิตแพทย์ถูกกล่าวถึงจากปากต่อปาก คล้ายๆกับจะเป็นชีวิตในตำนาน ทั้งๆที่จริงแล้ว ชีวิตพวกเราก็ไม่ได้ดีเด่ หรือลำบากลำบนไปกว่าชีวิตของคนธรรมดาเลย

นิสิตแพทย์ก็คือคนธรรมดา มีเลือดเนื้อและชีวิต จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะทำงานหนักทั้งปีทั้งชาติโดยไม่มีวันหยุดพัก เราต้องกิน และที่สำคัญเราต้องนอน

พวกเรามีชีวิตกันอย่างไรน่ะหรือ นิสิตแพทย์ ก็คือนิสิตมหาลัยธรรมดาๆนั่นแหละ มีเรียนตอนเก้าโมงบ้าง สิบโมงบ้าง เลิกสี่โมงเย็น(ตามตารางอะนะ) เพียงแต่วิชาที่เราลง ไม่มีใครมาแย่งลง ไม่มีใครมาแย่งห้องเรียน อาจารย์ก็เลยสอนเอาตามอำเภอใจ บางทีก็งดซะดื้อๆ บางทีนึกครึ้มใจขึ้นมาก็นัดเรียนมันค่ำๆมืดๆ ซึ่งนี่ก็เป็นเรื่องปกติทั่วไปของนิสิตคณะอื่นๆนั่นแหละ

จะว่าไปแล้ว เราก็เหมือนนิสิตที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยแบบ Part time แต่เราไม่ได้ค่าจ้าง และชั่วโมงงานก็คือตอนเช้าก่อนเรียนและตกเย็นหลังเลิกเรียนทุกๆวัน ไม่มีเว้นวันหยุดราชการ พวกเรารู้จักกันแต่วันที่ต้องไปโรงพยาบาลกับวันที่ไม่ต้องไปโรงพยาบาล(ซึ่งมันไม่เคยนานเกินสามวัน)

ทุกเช้า พวกเราต้องตื่นมาดูคนไข้ตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมง ตกเย็นก็ดูคนไข้อีกรอบก่อนกลับหอ ส่วนมากไม่เคยได้กลับก่อนอาทิตย์ตกดิน ใครอยู่เวรก็อยู่ไป สี่ทุ่ม เที่ยงคืน หรือทั้งคืน แล้วแต่ความหนักหนาสาหัสของเวรวันนั้น รายงานเราก็มีเหมือนนิสิตทั่วๆไป ก็ปั่นเอาตามมีตามเกิด ฉบับนึงมีเวลาทำแค่สามวัน ก็ปั่นมันเข้าไป นอนบ้างไม่นอนบ้าง ไม่อยากนอนก็อัดกาแฟ ไม่อยู่ก็กระทิงแดง กินกันจนติดคาเฟอีน วันหยุดก็เลยหลับเป็นตาย

มันก็ไม่เห็นต่างจากชีวิตคนอื่นๆซักเท่าไหร่เลย ดังนั้น พวกเราก็อย่าเห็นหมอเป็นเทวดา เป็นพระเจ้าเลยนะ หมอก็คน และคนก็เหนื่อยเป็น ถ้าเห็นพวกเราเหนื่อยหอบหมดแรง ยิ้มให้สักครั้งได้โปรดให้อภัยในความผิดพลาดของเรา

บอลโลกก็ไม่ได้ดู งานในหลวงครองราชครบ ๖๐ ปีก็ไม่ได้ไป ชีวิตนิสิตแพทย์นี่ย่ำแย่พอๆกับชนชั้นกรรมาชีพ แถมค่าแรงก็ไม่ได้ ดีแต่ว่าสวัสดิการดี ป่วยปุ๊บก็เปลี่ยนสภาพเป็นคนไข้ได้ทันที หายปั๊ก ก็กลับเป็นนิสิตแพทย์อีกครั้ง

นี่แหละ ชีวิต

Create Date : 12 กันยายน 2550

Last Update : 13 กันยายน 2550 16:59:55 น.

0 comments

Counter : 665 Pageviews.