แค่หันหลังให้คนคนเดียว

เพราะชีวิตของเราต้องออกเดินทางไปพบเจอผู้คนมากมายในทุก ๆ วัน

คนแปลกหน้าก็จะทยอยมาเป็นคนรู้จักทีละคนสองคน

คนที่รู้จักก็จะกลายเป็นคนใกล้ชิดทีละคนสองคน

และบางครั้ง..คนใกล้ชิดบางคนนั้น

กลายเป็นคนใกล้ชิดมากอย่างรวดเร็ว

โดยที่ไม่ได้ใช้เวลาคบหา ศึกษา ดูใจกันให้นานพอ

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่บางทีเราจะพบว่า

คนใกล้ชิดบางคนจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด

ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดว่าเป็น

หรือบางคนก็เป็นในสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเป็นได้





เมื่อเราเอาใจ เอาความรู้สึกของตัวเองไปผูกติดกับเขาไว้แล้ว

ตัดสินเขาแล้วว่า ว่าดีอย่างนั้นอยางนี้

เมื่อมันไม่ใช่..ความเสียใจและผิดหวังก็ตามมา

เป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเราที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ



หลายคนยอมรับได้และคิดว่ามันเป็นความแตกต่างของแต่ละบุคคล

ใครจะเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นได้ทุกอย่าง

เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้ว...

ก็ทำใจได้และเลิกรากันไป





แต่บางคนกลับเลือกที่ที่จะอยู่ที่เดิม

ให้ความใกล้ชิดทำร้ายตัวเองเรื่อยมาโดยไม่มีอะไรดีขึ้น

ยิ่งใกล้ชิดมากยิ่งถูกทำร้ายมาก

โดยไม่ยอมถามตัวเองเลยว่า ที่ต้องทนคบกันอยู่นั้นเพื่ออะไร

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วนำแต่ความเดือดร้อนวุ่ยวายมาให้มาก มันก็เหนือย ยิ่งถ้าให้

อภัยหลายต่อหลายคร้้ง ยิ่งหนัก



ยิ่งพยายามยอมรับและทำความเข้าใจ ยิ่งไม่เข้าใจ

นับวันใจของเราเองนั่นแหละที่จะเสียไปเรื่อย

ความรู้สึกดี ๆ ลดลงเรื่อย ๆ จนวันหนึ่งจะไม่เหลือ

แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็เสียใจเสียความรู้สึกทุกวัน

แล้วชีวิตจะมีความสุขได้อย่างไร



มันยากนักหรือกับการหันหลังให้ใครสักคน

แล้วเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตของเขาไป

เมื่อชีวิตของเรายังต้องเดินไปข้างหน้า

ไปพบเจอคนอีกมากมาย

มีใครต่อใครอีกมากมายที่รอให้เราเดินทางไปพบ ไปคบหา



จริงอยู่คนบางคนสำคัญ

จริงอยู่ที่อาจจะรักกัน

จริงอยู่ที่อาจจะผูกพัน

แต่ถ้าคบกันไปเพื่อจะกลายเป็นคนไม่สำคัญในวันหนึ่ง

คบกันเพื่อให้ความรักลดลงเรื่อย ๆ จนหมด

เลิกคบกันวันนี้

กับรอให้จบในวันหนึ่งข้างหน้า

มันจะต่างกันตรงไหน



สำหรับคนบางคน ต่อให้ให้โอกาสสักกี่ครั้งก็เหมือนเดิม

ทำใจให้เข้มแข็งและตัดสินใจเลย

มันไม่หนักหนาอะไรมากมายหรอก

ก็แค่หันหลังให้คนคนเดียว

 

Create Date : 09 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 9 มีนาคม 2555 1:33:10 น.
Counter : 930 Pageviews.
Share Tweet