รวมเรื่อง..ที่ให้..แง่คิด..สะกิดใจ ไม่ใช่ของหนู ในฐานะที่เป็นครูใหม่ ฉันจึงมีนักเรียนกว่าห้าสิบคนในชั้นเรียนเกรดสอง ในวันหิมะตก อย่างดีที่สุดสถานการณ์ก็แค่ไม่น่าพิศมัยนักเมื่อมีเสียงร้องขอจากเด็กทุกคน ให้ช่วยจัดการ กับเสื้อตัวนอกและรองเท้าบู๊ต บ่ายวันหนึ่งในเวลาพัก รองเท้าบู๊ตทุกคู่มีเจ้าของใส่หมดแล้ว ยกเว้นคู่หนึ่งที่ถูกผลักไปไว้ที่มุมข้างหนึ่ง กลางกลุ่มนักเรียนมีเด็กหญิงเล็ก ๆ คนหนึ่งยืนร้องไห้ "หนูหารองเท้าบู๊ตของหนูไม่เจอ !" หนูน้อยคร่ำครวญ ฉันชี้ไปที่รองเท้าที่มุมนั้นและพูดว่า "รองเท้าหนูอยู่นั่นไงจ๊ะ" เธอยืนยันว่าไม่ใช่ของเธอ "หนูรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่ของหนูจ๊ะ" ฉันถาม ดวงตาสีฟ้าของเธอเพ่งมองดูตาของฉันเขม็ง ขณะที่ประกาศเต็มเสียงว่า "ของหนูมีหิมะเกาะค่ะ" ## ผูใหญ่ไม่มีวันเข้าใจเรื่องอะไรได้เอง และช่างน่าเบื่อสำหรับเด็ก ๆ ที่จะต้องคอย อธิบายเรื่องพวกนี้ตลอดเวลาและตลอดไป ## นมหก ณ สี่แยกอันสับสนในกรุงนิวยอร์ก ถังขนาดสามสิบแกลลอนใบหนึ่ง หล่นลงจากรถบรรทุก ที่ขับผ่านมา ทำให้นมในถังหกทั่วสี่แยก ตำรวจนายหนึ่งหยุดการจราจรขณะที่คนขับรถลงมาเก็บถัง นายตำรวจกำลังจะเป่านกหวีดให้การจราจรเคลื่อนต่อไปตามปกติ เมื่อแมวสีขาวตัวหนึ่ง ค่อย ๆ ย่องลงมาบนถนนและเริ่มเลียนม นกหวีดค้างในปาก การจราจรหยุดนิ่งและสัญญาณไฟ เปลี่ยนเป็นเขียวสามครั้ง จนกระทั่งแมวตัวนั้นเลียนมจนอิ่มและกลับขึ้นทางเท้าแล้วนั่นเอง นายตำรวจจึงให้สัญญาณ ให้การจราจรเคลื่อนต่อไปตามปกติ ## ประสบการณ์ไม่ใช่สิ่งที่เกิดกับคุณ แต่เป็นสิ่งที่คุณทำกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ ## ไม่ถึงหัวใจ ชายหนุ่มคนหนึ่งเริ่มการศึกษาในวิทยาลัยมีชื่อและใช้ไม้เท้าไปไหนต่อไหนทั่วบริเวณสถาบัน เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดี ชอบคบหาและเป็นมิตรกับทุกคน และไม่ช้าเขาก็เป็นที่นับถือ และเป็นเพื่อนกับคนอื่น ๆ ในชั้นเรียนมากมาย วันหนึ่ง เพื่อนนักศึกษาคนหนึ่งถามเขาว่า อะไรทำให้เขาต้องใช้ไม้เท้าเช่นนี้ "เป็นอัมพาตตอนเป็นเด็ก" เขาตอบ คำตอบห้วนสั้นของเขาสื่อให้รู้ว่าเขาไม่ต้องการลงลึก ในรายละเอียดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เพื่อร่วมชั้นเรียนต้องการรู้มากกว่านั้น ดังนั้นจึงถามว่า "โชคร้ายแบบนี้แล้ว เธอสู้โลกอย่างร่าเริงแบบนี้ได้อย่างไร" "อ้อ" เขาตอบด้วยรอยยิ้ม "โรคนั้นไม่ได้ลามถึงหัวใจนี่" ## เราได้พลัง กำลังใจและความมั่นใจจากทุกประสบการณ์ เมื่อเราหยุดและจ้องมองความกลัวเต็มตา เราสามารถบอกตัวเองว่า "ฉันผ่านเรื่องสยดสยองนี้มาได้แล้ว ฉันย่อมสามารถรับเรื่องต่อไป ที่จะผ่านเข้ามาได้เช่นกัน" ## คำสำคัญ คำห้าคำที่สำคัญที่สุดคือ "ฉันยอมรับว่าฉันผิด" คำสี่คำที่สำคัญที่สุดคือ "คุณทำเก่งมาก" คำสามคำที่สำคัญที่สุดคือ "คุณคิดอย่างไร" คำสองคำที่สำคัญที่สุดคือ "ได้โปรด" คำหนึ่งคำที่สำคัญที่สุดคือ "ขอบคุณ" คำที่สำคัญที่สุดคือ "เรา" คำที่สำคัญน้อยที่สุดคือ "ฉัน" ช้าลง ฉันอาจจะไปไม่เร็ว เท่าที่ฉันเคย เมื่อวันคืนผ่านไป แต่ฉันวางเท้ามั่นคงขึ้น และฉันเลือกวิถีทางของฉันอย่างระวัง ฉันอาจจะไม่เห็นหรือได้ยิน ดีเท่าที่ฉันเคย เมื่อวันคืนผ่านไป แต่ความรู้สึกของฉันลึกซึ้งขึ้น และฉันมีรักมากกว่าเดิมที่จะแบ่งปัน ฉันอาจจะแก่ตัวลง แต่ในที่สุดฉันก็มาถึงวัย ที่ชีวิตช่างมีค่านัก จนฉันไม่ใส่ใจในอายุของฉันอีกแล้ว..!!! Create Date : 09 มกราคม 2555 Last Update : 9 มกราคม 2555 1:02:34 น. 0 comments Counter : 498 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet