เราคิดถึงอ้อมกอด

พูดไปก็ไม่เชื่อหรอก จนกว่าจะได้กอดใครสักคนที่เรารัก หรือถูกกอดด้วยความรัก ถึงจะรู้ว่า การกอดทำให้รู้สึกดีขนาดไหน
ต้องเคยกอดจึงจะเข้าใจว่าเพราะอะไร "กอด" ถึงสามารถเพิ่มระดับออกซิโทาซิน ฮอร์โมนแห่งความผูกพัน
ลดระดับความดันโลหิต ลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจ ลดระดับคอร์ติซอล ฮอร์โมนแห่งความเครียด ที่มักจะนำ
ไปสู่โรคซึมเศร้าหรือปัญหาภูมิคุ้มกัน

เรารักการกอด รักที่จะถูกกอด แต่ไม่มีใครเคยเตือนล่วงหน้าว่า
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ไม่เหตุผลใดก็เหตุผลหนึ่ง จะไม่มีอ้อมกอดที่เราคุ้นเคย ไม่มีใครกอดเราตลอดไป
เมื่อถึงวันนั้นเรามักคิดย้อนหลังว่า...

"เราไม่น่าเขินหรือหงุดหงิดพ่อแม่ตอนกอดเรา แต่เราจะกอดท่านให้บ่อยขึ้น"

"วันสุดท้ายก่อนจากกัน ฉันน่าจะกอดเธอให้นานกว่านี้"

"อยากถูกกอดแน่น ๆ อีกสักครั้ง"

ความลับสำคัญของการกอดคือ กอดเป็นเพียงกิริยาทางกายที่ใช้ส่งต่อความรัก ความห่วงใยกำลังใจ และความอบอุ่น
เราเคยชินแต่การกอดกับคนอื่น จนลืมความลับประการสำคัญอีกข้อหนึ่งว่า มนุษย์ทุกคนสามารถกอดตัวเองได้
k
การกอดตัวเองมีวิธีการต่างจากกอดคนอื่นเล็กน้อย ตรงที่ไม่ได้ใช้อ้อมแขนโอบรอบกาย แต่คือการฝึกเรียนรู้
ความหมายของการกอดไว้กับตัว

ฝึกรักตัวเอง ฝึกห่วงใยตัวเอง ฝึกปลอบใจตัวเอง ฝึกให้กำลังใจตัวเอง

แล้วเมื่อถึงวันที่เราคิดถึงการกอด แม้ไม่มีใครให้กอด อย่างน้อยเราก็ยังอุ่นใจที่เราให้ความอบอุ่นกับตัวเองเป็น

วันนี้คุณยังมีใครให้กอดอยู่หรือเปล่า..อ้อมกอดอันอบอุ่นของคุณที่เคยผ่านมาเป็นยังไง..เล่าให้ฟังบ้างสิครับ..

 

Create Date : 15 มิถุนายน 2555		0 comments
Last Update : 15 มิถุนายน 2555 0:34:28 น.
Counter : 2356 Pageviews.
Share Tweet