BlogGang.com : : ละมุนใจ : รักแรก..ลุ้น ละมุนใจ ตอนที่ 1

รักแรก..ลุ้น ละมุนใจ ตอนที่ 1

+++++++++++ รักแรก..ลุ้น ละมุนใจ ++++++++++++++++++

“บ้านหลังนี้เหรอคะป้า...น่ารักจัง”
เสียงใสดังขึ้น หลังจากนั่งเงียบในรถแท็กซี่มานานเอ่ยถามญาติผู้ใหญ่เมื่อลงจากรถและจ่ายเงินค่าโดยสารเรียบร้อย
“จ๊ะ หลังนี้ล่ะ เป็นไง พอจะไหวไหม”หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมหันไปถามสาวรุ่นที่พามาด้วยความเป็นห่วง
“ไหวสิคะ บ้านน่าอยู่จัง หลังโตแต่มีบริเวณสวนกว้าง ตกแต่งพันธุ์ไม้สวยๆ ไว้เยอะเชียว นิดชอบจัง
ว่างๆ ขอทำสวนด้วยได้ไหมเนี่ย”ร่างสูงโปร่งสมส่วนในชุดเสื้อยืดสีเขียวสดใสกับกางเกงยีนส์สีซีดมองไปรอบๆ บริเวณบ้านด้วยความตื่นเต้น

จากประตูรั้วเข้าสู่ตัวบ้านระยะทางประมาณ 200 เมตรมีพุ่มต้นเข็มปลูกเป็นรั้วเตี้ยสองข้างทาง ก่อนจะเข้าสู่ตัวบ้านสีขาวสูง 3 ชั้นที่ตั้งตระหง่าน
ทางซ้ายมือมีสะพานไม้เตี้ยๆ ทอดเป็นทางเดินยาวเข้าไปยังสวนสวยที่ตกแต่งด้วยไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ไม้ดอกและไม้ประดับหลากหลายชนิด
ที่น่าสนใจ คือเรือนไม้ยกพื้นเตี้ยหลังขนาดย่อมที่อยู่ข้างพุ่มต้นชบาดอกสีแดงสลับกับดอกสีชมพู ช่างเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การนั่งอ่านหนังสือเสียจริง
“เข้าไปข้างในกันเถอะ ป่านนี้ เจ้าของบ้านคงรออยู่แล้ว”

เสียงของป้าพัช ทำเอาหญิงสาวที่กำลังเคลิ้มกับความคิดในการหามุมอ่านหนังสือต้องชะงัก
เพราะเพิ่งจะนึกออกว่า สาเหตุที่เธอมายืนอยู่บ้านหลังนี้ เพื่อมาทำงานเป็นเด็กรับใช้ ไม่ใช่มาเที่ยวพักผ่อนตากอากาศ
ป้าพัชพานิดไปหาแม่บ้านซึ่งเป็นหญิงวัยกลางคนรุ่นเดียวกับป้าพัชและแนะนำว่าชื่อป้าสาย
เธอยกมือไหว้ผู้ใหญ่เพื่อทำการฝากตัวก่อนที่ป้าสายจะพาทั้งสองคนเข้าไปเจอเจ้าของบ้าน

“นี่เหรอ แม่สาย เด็กคนใหม่” คุณแสงระวีผู้เป็นใหญ่ในบ้านเป็นคนถาม
“คนนี้มาแทนค่ะคุณแสง เด็กที่จะมาทำงานจริงๆ ต้องอยู่ดูแลแม่ที่ป่วย เด็กคนนี้เลยมาทำแทนเพื่อนก่อน 2 เดือนค่ะ” ป้าสายรายงาน
“อืม...ไหน เงยหน้าขึ้นมาให้ฉันดูชัดๆหน่อยสิหนู ชื่ออะไรน่ะเรา”

นิดเงยหน้าขึ้นพร้อมส่งรอยยิ้มสดใส “ชื่อนิดค่ะ”
คุณแสงระวีเพ่งพิศ ดวงหน้ารูปไข่รับกับผมซอยสั้นอย่างเด็กผู้ชาย ผิวสีแทนแต่ใส
หน้าตาน่าเอ็นดู ดวงตาที่กลมใสทำให้เธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้แล้วสิ

“หน้าตาน่ารักหมดจดดี...แล้วทำอะไรเป็นบ้างล่ะเรา”
“ทำได้ทุกอย่างค่ะ ..อ้อ! อันไหนที่ทำไม่ได้ ถ้ามีคนสอนก็คงทำได้น่ะค่ะ”นิดตอบเสียงแจ้วเพื่อให้เจ้าของบ้านนึกเอ็นดู
คุณแสงระวียิ้ม “ดี...ตอบฉะฉานดี..ช่างตอบเสียด้วย เราเรียนจบชั้นไหนมาน่ะ ภาคบังคับน่ะ จบหรือยัง”
“จบภาคบังคับมาแล้วค่ะ” นิดตอบด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ แอบมือขวาที่ไขว้นิ้วกลางกับนิ้วชี้ไว้ข้างหลัง
“ว่าไงโต เด็กคนนี้หน่วยก้านดี แม่ชอบ แล้วลูกคิดว่าเป็นไง”
“ก็ดีครับ ถ้าแม่ชอบผมก็ไม่ว่าอะไร”

อ้อ!ตาคนขี้เก๊กที่นั่งปั้นหน้ายังกะรูปปั้นอพอลโลนั่นพูดได้ด้วยเหรอ นิดได้แต่คิดในใจ มองไปยังผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณแสงระวี
ที่บอกว่ารูปปั้นอพอลโลน่ะ เพราะพ่อเจ้าพระคุณหน้าตาดีมาก หน้าคมเข้ม คิ้วเข้มเรียวรับกับจมูกโด่งเป็นสัน
ไรหนวดบางๆเหนือริมฝีปากส่งให้ใบหน้าเข้มนั้นดูเสน่ห์ไม่น้อย สายตาดุดันที่มองผ่านกรอบแว่นสีเงินทำเอานิดรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ
เธอเดาว่าเขาคงเป็นลูกชายคนโต เพราะฟังจากชื่อเล่นที่คุณแสงเรียก ดีแฮะ มีเจ้านายหล่อๆ ดีกว่าเป็นไหนๆ เจริญตาดี แต่ไม่แน่ใจว่าจะเจริญหูหรือเปล่า
ดูจากภายนอกเหมือนเป็นคนขรึม ไม่ค่อยพูดจา แต่ท่าทางร้ายไม่ใช่เล่น ก็ดูจากสายตาคมนั่นสิ เป็นสายตาที่เหมือนจะมองทะลุปรุโปร่ง
เธอเกือบจะหัวใจวาย เมื่อตอนที่แอบไขว้นิ้วแล้วถูกสายตาคมกริบนั้นจ้องมาพอดีราวกับว่าจะจับผิด โชคดีที่เขาไม่ทักหรือพูดอะไร
เธอจึงรีบดึงมือออกมาวางไว้ข้างหน้าทำว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกัน

“งั้น...แม่สายพานิดไปพักผ่อนก่อนเถอะเดินทางมาไกลนี่ อยู่ห้องเดียวกับกิ่งนั่นล่ะ อายุไล่เลี่ยกันคงคุยกันได้” คุณแสงระวีสั่ง
ป้าสายพาหญิงสาวอ้อมไปทางหลังบ้านหลังจากที่ไปส่งป้าพัชเรียบร้อยแล้ว
“กิ่ง กิ่ง” ป้าสายเรียก
“กิ่ง นังกิ่ง”เสียงเรียกกลายเป็นตะโกน
“จ๋าป้า...มีอะไรจ๊ะ” ผู้หญิงชื่อกิ่งที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวมีลายการ์ตูนโดราเอมอนอยู่บนหน้าอกกับผ้าซิ่นสีดำโผล่ออกมาด้วยหน้าตาตื่น
กิ่งเป็นคนผอม สูงประมาณเธอ ผมยาวผูกเป็นเปียเดี่ยวไว้ข้างหลัง
“นี่เด็กใหม่ ชื่อนิด พาไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเอ็งแล้วพาไปหาข้าวหาปลากินเสียด้วย”

กิ่งหันมา มองนิดอย่างสำรวจ เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย จนกิ่งพูดขึ้นว่า “ชื่อนิดเหรอ...มาจากไหนล่ะ”
“กระบี่” นิดตอบกลับไปสั้นๆ พลางเดินตามกิ่งที่ฉวยกระเป๋าเธอเดินนำไป
“เด็กใต้เหรอ...ฉันชื่อกิ่ง มาจากอุบล..เอ๊า..เธอนอนตรงนั้นล่ะ ฉันจัดให้แล้ว”
“ขอบใจ”
“ไปล้างหน้าล้างตาสิ แล้วตามไปที่ครัวนะ..ตรงเมื่อกี๊น่ะ...เดี๋ยวจะไปหาข้าวให้กิน”
“อือ” ตอบรับสั้นๆ พลางเปิดกระเป๋าหาผ้าขนหนูและโฟมล้างหน้า แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เมื่อทำธุระเสร็จแล้วนิดจึงเดินออกไปหากิ่งที่ห้องครัว
“จะกินข้าวเลยไหม ฉันจะตักให้” กิ่งหันมาถามทั้งที่มือยังล้างจานอยู่
“ไม่ดีกว่า นิดอยากเดินดูบ้านก่อนน่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ รอเดี๋ยวนะ ฉันจะพาไปเอง”สาวอุบลเร่งล้างจานที่ยังเหลืออีกไม่กี่ใบจนเสร็จ
แล้วนำนิดเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อแนะนำห้องต่างๆ และหน้าที่ที่นิดจะต้องทำ

“เป็นไง พอคุ้นกับบ้านหรือยัง” กิ่งถามอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่เดินดูบ้านแล้วทั้งคู่ก็เข้ามาอยู่ในห้องนอน
เพื่อให้นิดได้จัดของ ห้องที่นิดและกิ่งพักเป็นเรือนแยกมาจากบ้านหลังใหญ่ เป็นห้องติดกันสามห้องโดยห้องที่อยู่ริมซ้ายสุดเป็นห้องเก็บของ
ห้องตรงกลางเป็นของป้าสาย ห้องริมขวาสุดจึงเป็นห้องของกิ่งที่ตอนนี้มีนิดเข้ามาอยู่ด้วย ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกลางนั้นมีตู้เสื้อผ้า
โต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่ตรงกลางด้านในสุด มุมซ้ายเป็นฟูกที่นอนของกิ่ง มุมขวามีฟูกเปล่าที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนสดใสนั้นเพิ่งย้ายเข้ามาสำหรับนิด
มีห้องน้ำในตัวด้านในสุดริมซ้าย

ความจริงกิ่งเป็นคนที่น่าคบ ช่างพูดไม่แพ้นิดทั้งคู่จึงเข้าขากันได้ดีในเวลาไม่นานนัก กิ่งคอยแนะนำเรื่องต่างๆ
ทำให้เธอรู้ว่าบ้านหลังนี้อยู่กัน 6 คน คือคุณแสงระวี กับลูกชายอีก 3 คน ป้าสายและกิ่ง ลูกชายคนโตคือคุณตะวัน
เป็นเสาหลักของบ้านเพราะรับช่วงต่อบริษัทจากพ่อที่เสียไปด้วยโรคหัวใจอย่างกะทันหัน
ทำให้เขามีสุขุมดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ ตอนนี้สมองของเธอบันทึกความจำไว้แล้วว่า คงต้องระวังตัวกับเจ้านายคนนี้ให้มาก
เพราะถ้าเผลอ”หลุด” อะไรที่ไม่ควรออกเธอคงทำงานลำบาก ส่วนลูกชายอีกสองคนยังไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง

“อืม คุ้นแล้ว เออกิ่ง แล้วคุณอีกสองคนล่ะ นิดยังไม่เห็นเลย”
“คุณกลางค้างบ้านเพื่อน ส่วนคุณเล็กคงจะเจอตอนอาหารเย็นนั่นล่ะ”
“คุณๆ เป็นยังไงบ้าง” เธอลองหยั่งถาม รู้เขารู้เราเป็นดีที่สุด

“ทั้งสามคนเป็นคนดีมาก รักคุณแม่ที่สุด ที่สำคัญหล่อทั้งสามคนเลย แกเห็นคุณโตแล้วใช่ไหมล่ะ
คุณกลางกับคุณเล็ก หน้าตาก็ถอดแบบกันมา คุณโตหล่อคม คุณกลางหล่อหวานแต่ก็แอบทะเล้นมีเสน่ห์ที่สุด ส่วนคนเล็กก็หล่อแบบใสๆ ”
กิ่งทำท่าทางปลื้มอกปลื้มใจเมื่อบรรยายถึงเจ้านายทั้งสาม

“รู้ว่าคุณโตทำงานแล้ว คุณกลางกับคุณเล็กล่ะ”
“คุณกลางยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย...ปีสุดท้ายแล้วล่ะ ส่วนคุณเล็กปีนี้ก็อยู่ ม. 6 “

‘ อืม ...คนกลางรุ่นราวคราวเดียวกัน ส่วนคนเล็กก็เป็นรุ่นน้อง ... หวังว่าคงไม่มีอะไรยุ่งยากนะ ‘ นิดคิดในใจ

“แล้วคุณแสงล่ะ ดุไหม”
“ไม่เลย คุณแสงใจดีจะตาย ท่านให้โอกาสกับเด็กยากจนอย่างฉันให้มาทำงานที่นี่ จะได้เก็บเงินส่งไปให้แม่
อยู่ที่นี่ก็แทบไม่ต้องจ่ายอะไรเลย ท่านดูแลทั้งหมด แกทำงานที่ดีก็ดีแล้ว ไม่ลำบากหรอก มีเงินเหลือเก็บส่งให้ที่บ้านแน่นอน”

กิ่งพูดเสียจนนิดรู้สึกตงิดในใจอย่างไรบอกไม่ถูก จึงได้แต่ตอบไปว่า
“ เอ่อ! ฉันคงอยู่แค่สองเดือนน่ะกิ่ง เพราะคนที่มาทำงานจริงๆ เขาเป็นเพื่อนฉัน แต่แม่เขาไม่สบายหนัก ก็เลยต้องอยู่ดูแลแม่ก่อน
ยังไงสองเดือนนี้ ฉันก็ฝากตัวกับกิ่งด้วยนะจ๊ะ” หญิงสาวพูดเอาใจเพื่อนร่วมงานจนเจ้าหล่อนยิ้มแป้นหน้าบาน

“เอาล่ะ เสร็จแล้ว” ขณะที่คุยกันอยู่นั้นมือก็จัดของไป ตอนนี้ของทุกอย่างของเธอวางเข้าที่เรียบร้อยแล้ว
กิ่งชะโงกหน้าเข้ามาดู “เฮ้ย ! นิด นี่แกมีพวกเครื่องสำอางเยอะจัง” กิ่งรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นเครื่องประทินผิวที่วางเรียงรายของเธอ
“เฮ้ย! ของแพงทั้งนั้น...เอามาจากไหนน่ะ” เมื่อหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ ก็เห็นว่าเป็นของมีราคาและเป็นยี่ห้อดังๆ
ที่เคยเห็นในทีวีหรือไม่ก็พวกนิตยสารของคุณแสง
‘ ตายล่ะวา ลืมไปเลย ว๊า! พลาดหยิบของพวกนี้มาได้ยังไงนะ แต่ของมันต้องใช่นี่นะ ‘ เสียงในใจคิด

“เอ่อ ! เจ้านายเก่าเขายกให้น่ะ” นิดได้แต่ตอบส่งๆ ไป
“มิน่าล่ะ ผิวแกดูใสจัง ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ “ พูดพร้อมออกท่าทาง นิดยิ้มให้กับท่าทางไร้เดียงสาและจริงใจของกิ่ง

“เออ! ออกไปช่วยป้าสายตั้งโต๊ะอาหารเย็นกันเถอะ” กิ่งชวน ทำให้นิดรู้สึกโล่งใจที่กิ่งไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้ แล้วจึงเดินตามกิ่งออกไป

คืนแรกของการจากบ้านมาทำงานเป็นคนรับใช้ในเมืองกรุงไม่ได้ทำให้หญิงสาวปวดหัวเหมือนอย่างที่คิดไว้
ว่าจะเจอเจ้าของบ้านจู้จี้ขี้บ่น คุณแสงระวีเป็นผู้หญิงวัย50ปีที่สวยตามวัย รูปร่างเล็กแต่ไม่ผอมบาง
ออกจะท้วมเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถึงกับอวบอ้วน ท่วงท่าสง่างาม เอื้อเฟื้อและมีเมตตากับผู้อยู่ใต้ปกครองเสมอ

คุณตะวันหรือคุณโต คงมีอายุมากกว่าเธอประมาณ 5- 6 ปี หน้าตาหล่อเหลามีสีหน้าที่เรียบเฉยตลอดเวลา
ไม่ค่อยจะแสดงอาการอะไรให้รู้ ตั้งแต่เธอเข้ามายังไม่เคยเห็นเขายิ้มเลย มีเพียงสายตาติดจะดุๆ
ที่แว่บมองมาทางเธอเป็นครั้งคราวจนรู้สึกหวิวๆ อยู่ตลอดเวลา เขาดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ
คงเพราะเขาต้องเป็นหลักให้กับครอบครัวตั้งแต่อายุยังน้อยทำให้บุคลิกเขาเป็นอย่างนี้ก็ได้ อย่างไรก็ตาม
เธอรู้สึกสนใจในตัวเจ้านายคนนี้ไม่น้อย

คุณสุริยะ หรือคุณเล็ก หนุ่มหล่อใสอย่างที่กิ่งว่าจริงๆ เพราะหน้าตาใสไร้สิว
ภายใต้กรอบแว่นสายตาสีดำ สายตาเป็นมิตรมากกว่าพี่ชาย สิ่งที่ทำให้นิดแปลกใจก็คือ
ถึงแม้รูปลักษณ์การแต่งตัวภายนอกของคุณเล็กจะเหมือนวัยรุ่นทั่วไปแต่เขาก็ไม่ได้ตามแฟชั่นและความเป็นตะวันตกมากไป
เห็นได้จากช่วงปิดเทอมนี้ คุณเล็กเข้าคอร์สเรียนดนตรีไทย ได้ยินเสียงซ้อมระนาดดังแว่วมาจากเรือนพักซึ่งเป็นศาลารูปแปดเหลี่ยมขนาดย่อม
ในสวนสวยที่เธอหมายมั่นอยากไปนั่งอ่านหนังสือนั่นเอง ส่วนคุณกลางนั้น เธอยังไม่เจอ และไม่รู้ว่าเป็นคนอย่างไร
แต่กิ่งก็การันตีนักหนาว่า คุณกลางแสนดี อารมณ์ดีอยู่เสมอ นิดรู้สึกโล่งใจ ที่นายจ้างชั่วคราวของเธอเป็นคนไม่ถือตัว ถือฐานะมากนัก

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ตะวันเลยตื่นสายเล็กน้อย เขาบิดขี้เกียจ และเข้าห้องน้ำทำธุระต่างๆ เสร็จ ก็อาบน้ำแต่งตัวตามสบาย
ไม่ต้องทนอึดอัดอยู่ในชุดสูทราคาแพง ชายหนุ่มมองลงไปข้างล่าง จากหน้าต่างที่ห้องเขา มองเห็นสวนสวยและเรือนพักอย่างชัดเจน
เขาขมวดคิ้ว เห็นร่างหนึ่งกำลังสนุกกับการพรวนดิน รดน้ำต้นไม้

“เอ! คุณแม่ไปจ้างเด็กทำสวนผู้ชายมาจากไหนนะ” สงสัยคนทำสวนสวยอารมณ์ดีเป็นพิเศษส่งเสียงใสกังวาน ฮัมเสียงเพลงออกมา และเพิ่มระดับเสียงจนเป็นร้องเพลงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เอ๊ะ! เสียงยังกะผู้หญิง” เขายังสงสัยต่อ จนคนสวนที่เขาสงสัยหันด้านข้างมา ทำให้เขาเห็นชัดว่าไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเด็กนิด ว่าที่คนโปรดคนใหม่ของมารดานั่นเอง
“ ฮึ..ยังกะเด็กผู้ชาย ไม่รู้คุณแม่ถูกใจได้ไง” เพราะมองเห็นแต่ข้างหลังทำให้เขาคิดไปอย่างนั้น จริงๆ เด็กคนนี้ก็หน้าตาน่ารักไม่น้อย แต่ก็มีอะไรแปลกๆ ชวนให้เขาสงสัยทั้งพฤติกรรมและท่าทางต่างๆ คงต้องจับตาดูกันสักพัก

“ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูทำให้เขารู้สึกตัว จึงเดินไปเปิดประตู มารดาเขานั่นเอง
แสงระวีส่งยิ้มให้ลูกชาย
“ตื่นนานแล้วหรือโต ทำอะไรอยู่ไม่ลงไปข้างล่างเสียที”
“ดูคนสวนคนใหม่ของแม่ทำงานอยู่ครับ ท่าทางอารมณ์ดี ร้องเพลงเสียงดังเชียว”เขายิ้มให้กับมารดาและพาไปดูเด็กนิดที่ทำงานอย่างเพลิดเพลิน
แสงระวียิ้ม มองอยู่ครู่จึงหันมาทางลูกชาย “ลงไปข้างล่างกัน ไปชิมข้าวต้มกุ้งอร่อยฝีมือหนูนิด” ลูกชายเดินตามไปอย่างว่าง่าย

ที่โต๊ะอาหาร สองหนุ่ม อาทิตย์และสุริยะนั่งรออยู่ แสงระวีส่งเสียงทักทายลูกชายคนกลาง
“กลับมาแล้วหรือตากลาง แม่คิดว่าเราจะกลับเย็นเสียอีก”
“ครับ กลับมาก่อน..เพราะตอนเย็นกลางนัดเพื่อนๆ ไว้ที่นี่ ก็ต้องมาเตรียมตัวกันหน่อย”อาทิตย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดีกับแม่
“นี่ลูกไปตัดผมมาใหม่เหรอ เข้าท่าดี ลูกแม่ดูหล่อขึ้นมากเลยจ๊ะ” แสงระวีทักเมื่อเห็นว่าวันนี้ลูกชายคนที่สองของเธอดูแปลกตาไป

อาทิตย์ยิ้มหวานให้แม่อย่างถูกใจเผยให้เห็นเขี้ยวเสน่ห์และลักยิ้มที่ทำให้สาวๆ ใจละลายมาแล้วหลายคน แต่ด้วยความที่เป็นคนอารมณ์ดี ทะเล้นอยู่เสมอทำให้หน้าหวานๆ ของเขาดูเข้มขึ้น

“พี่กิ่ง เล็กขอข้าวต้มอีกชามนะ” สุริยะยื่นชามเปล่าให้กิ่ง
“อะไรตาเล็ก วันนี้กินจุจัง” ตะวันถามน้องชาย
“พี่โตก็ลองดูสิครับ ข้าวต้มวันนี้อร่อยมาก ฝีมือพี่นิดล่ะ วันหลังเล็กเห็นจะต้องฝากท้องกับพี่นิดบ่อยๆ แล้ว”
นี่ก็อีกคน...ตะวันคิดในใจ เด็กนิดนั่นมีอะไรดีนะ มาแค่ไม่กี่วัน ทำน้องชายคนเล็กของเขาติดใจได้
“ใครน่ะเล็ก ชื่อนิด” อาทิตย์ถามด้วยความสงสัย
“เด็กทำงานคนใหม่ มาแทนพี่แก้วน่ะ เหมือนทอมนิดๆ แต่น่ารักมากเลยพี่กลาง” สุริยะตอบ
“อยู่ไหนน่ะ ต้องไปดูหน้าหน่อยแล้ว”
“รดน้ำอยู่ในสวนน่ะ..เด็กคนนี้เก่งนะ งานบ้านงานเรือนเก่งทุกอย่าง แถมยังทำสวนเป็นเสียด้วย”

มารดาของเขาออกปากชมเองเลยหรือนี่ ไม่ได้การแล้ว อาทิตย์ต้องขอไปทำความรู้จักก่อน...เผื่อมีอะไรสนุกๆ ทำช่วงปิดเทอม
อาทิตย์เดินเข้าไปเงียบๆ เมื่อถึงเรือนพักก็นั่งลง และมองเด็กใหม่ ‘ว่าที่คนโปรดของแม่’ที่พี่โตว่า
ท่าทางคล่องแคล่วดี หุ่นก็ใช้ได้ ผิวออกสีแทนแต่ก็ใส ไม่น่าจะมาเป็นเด็กรับใช้ได้...แต่ดูสิ ท่าจะชอบทำสวน
อารมณ์ดี ฮัมเพลงเสียงดังเชียว ...แต่เอ..เสียงคุ้นๆ แฮะ เขาอยากเห็นนิดใกล้ๆ เลยเดินเข้าไปหา
‘เพลินเชียว ยังไม่รู้ตัวอีกว่าใครอยู่ข้างหลัง’

เขาจึงเข้าไปเรียกชื่อใกล้ๆ “สวัสดีครับนิด” แกล้งเรียกเสียงดัง

ได้ผล เด็กนิดสะดุ้งและหันมาทั้งสายยางที่ฉีดน้ำพร้อมกับเสียงอุทาน “เฮ้ย!”
จังหวะนั้นเป็นจังหวะที่ชุลมุนน่าดู เด็กนิดยังแกล้งฉีดน้ำต่อจนเขาเปียกปอนไปทั้งตัว

“หมด หมดกัน ทั้งชุดทั้งผม ทำอะไรของเธอน่ะนิด” เสียงอาทิตย์เข้มขึ้น หลังจากก้มหน้าก้มตาปัดเสื้อผ้าแล้ว เขาเงยหน้าหมายจะต่อว่าเด็กสาวที่ทำเขาเปียก

เพียงแค่เห็นหน้าเท่านั้นล่ะ........เขาอึ้ง

นิดก็เช่นกัน ตอนแรกนึกว่าเป็นคุณเล็กเสียอีกที่จะเข้ามาแกล้งเธอ..เธอจึงรีบเอาคืน แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา

เพียงแค่เห็นหน้าเท่านั้นล่ะ.............เธออึ้ง

“ไอ้อา” ... “ไอ้อิส” แล้วสองเสียงก็ดังประสานขึ้นพร้อมๆ กัน

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 21:17:30 น.

2 comments

Counter : 560 Pageviews.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ

กำลังตามอ่านที่ถนนน่ะค่ะ

ไว้จะมาบ่อย ๆ นะคะ

โดย: Doungtawan

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:31:23 น.

อ่านจบแล้วค่ะ

แต่ว่ามันจบแบบว่าเอ่อ...ขาด ๆ ไปนิดป่ะคะ (แต่งให้อ่านยังจะเรื่องมากอีกนะหล่อน แหะ ๆ )

แต่ว่าคุณโตเนี่ยน่ารักจังนะคะ แม้จะรู้ใจตัวเองช้าไปจึ๋งนึงแต่อภัยค่ะ

รอลุ้นตอนพิเศษนะคะ

โดย: Doungtawan

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:39:37 น.