สีสันบนชีวิตวุ่นๆ ..อยู่ดีๆ ก็มีเรื่องให้ตื่นเต้น(หรือเปล่า)
กลับมาอีกครั้งกับเรื่องเล่าของชีวิตการทำงานของเจ้ามะกอกช่อ..
หยุดหลายวันที่ผ่านมา ก็ทำให้ตัวเองชักขี้เกียจอะนะ พอเปิดงานมาวันแรกก็เบื่อๆ เนือยๆ กับงานเสียเหลือเกิน (ขนาดว่าเพิ่งทำงานนะเจ้านี่ - -")
'รู้งี้วันหยุดน่าจะนอนเยอะกว่านี้หน่อย เหมือนกับพักไม่พอเลยอะ' ----------- ถึงขนาดคิดอย่างนี้เลยอะเรา
สองวันต้นสัปดาห์ มะกอกช่ออยู่คลังฯ คร้าบ งานเอกสาร ไม่ค่อยได้ตื่นเต้น เพราะไม่ค่อยได้เรียนรู้งานอะไรมากนัก แบบพี่เค้าบอกว่า ให้เรามารู้ระบบ ไม่ได้ว่าให้เรามาทำงานฝ่ายนี้ รอไว้หากหมุนงานอาจจะต้องมาสอนกันแบบละเอียดยิบ แล้วแค่สองวัน คงรู้อะไรไม่ได้มากนัก อืม.. จะว่าไปก็จริงของพี่เค้าอะเนอะ เราก็เลยได้แต่เดินดูรอบๆ อยากรู้อะไรก็ถาม ก็หมดเวลาไปแล้วสองวัน ทำให้เหมือนอาทิตย์นี้ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก
หากแต่ก็เผอิญล่ะว่า เมื่อวานตัวเองมีเวรล่ะ อยู่เวร เลิกเที่ยงคืน แล้วไงล่ะ ก็นอนไม่พออีกแล้วน่ะสิท่าน เช้าก็ตื่นมาด้วยความงัวเงีย.. ไม่อยากตื่นเลย แต่หน้าที่ก็ย่อมเป็นหน้าที่ งานก็ย่อมเป็นงาน ตัวเองต้องออกมาจ่ายยารอบแรกเสียด้วยสิ อะนะ.. วันนี้ก็คนเยอะตามปกติ (คนมารพ. อย่างกับจะเดินห้าง ไม่รู้เราลดกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ตรงไหนเนี่ย เหอๆ) จากง่วงๆ จ่ายยาไปสองสามรายก็หายง่วงแล้วล่ะ ก็ได้พูดแล้วนี่ อิอิ
ทีนี้ก็มาถึงเรื่องที่ตั้งใจจะเล่าอะนะ..
ราวๆ เก้าโมงเศษๆ ในขณะกำลังจ่ายยาคนไข้ด้วยค.เมามันเนื่องจากกองทัพมนุษย์เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็มีเสียโหวกเหวกด้วยค.แตกตื่น ประมาณว่า ไฟไหม้.. หรืออะไรนี่แหละ ไอ้เราที่กำลังก้มหน้าก้มตาดูยาคนไข้รายหนึ่งเนื่องจากทั้งเยอะ และมีการจัดยาขาดด้วย ก็เลยต้องตามให้ ..พอเงยหน้าขึ้นมาดู .. เฮ้ย.. ควันอะไรอะ ลอยโขมงมาจากทางห้องฉีดยาคนไข้ตึกเดียวกับที่ตัวเองทำงานอยู่ แถมคนไข้รอยาผุดลุกออกจากเก้าอี้กันเป็นแถว ขนาดว่าคนไข้ที่ยืนรอจะรับยาจากเรายังหน้าเสีย เร่งให้เราเอายาใส่ถุงมาเหอะ ยาเก่า เขากินประจำ (ประมาณไม่อยากอยู่รอเราอธิบายยาแล้ว) เหอๆ แต่ก็อะนะ เจ้ามะกอกช่อนั่งเฉยฮับ ประมาณว่า เออ ก็เห็นอะนะว่ามีควัน แต่ไม่คิดว่าไฟไหม้อะ หรือ ถึงจะไหม้จริง เดี๋ยวก็มีคนมาจัดการ ตอนนี้ยังจ่ายยาคนไข้ไม่เสร็จเลย (ประมาณจะอธิบายยาต่อว่างั้นเหอะ) ..หันไปบอกคนไข้ว่า เดี๋ยวนะคะ รอก่อน ยังมียาขาดอยู่ .. น้าน.. คนไข้จะไม่รอแล้ว ไอ้นี่ก็ยื้อ เหอๆ ไมมันใจเย็นขนาดนี้ฟร่ะเนี่ย..
แต่ยังไงก็ตาม คนไข้คนนี้ไม่ยอมฟังเราแล้วล่ะ ก็เลยตัดสินใจหยิบยาใส่ถุงให้เขาเลย เพียงแต่ก็ยังนั่งเช็คให้อยู่ต่อ พอเสร็จ เขาก็จะไปล่ะนะ แต่อย่างที่เล่า บังเอิญว่ายาเขาขาดก็ต้องรอส่งไปแก้ข้อมูลแล้วไปหยิบยา ..แบบเจ้ามะกอกช่อทำอย่างกับเหตุการณ์ปกติแหนะ แล้วพอผ่านไปสักสิบนาทีก็เหตุการณ์ปกติจริงๆ น่ะแหละ
สรุปแล้วคือ ไฟไม่ได้ไหม้จริงๆ นั่นแหละ หากแต่มีเด็กซนไปเล่นถังดับเพลิง ความที่ชุลมุนคนเยอะๆ มันก็เลยกลายเป็นว่า คนหนึ่งตกใจ ก็พาให้อีกหลายๆ คนตกใจไปตามๆ กันและคิดว่ามีเรื่องร้ายเกิดขึ้นจริงๆ
เรื่องนี้จะเป็นอุทธาหรณ์หรือจะเป็นอะไรก็ไม่แน่ใจนัก เพราะหากเล่าเป็นเรื่องขำ มันก็ขำ อะนะ เพราะไม่ได้มีอะไรเลยแต่พากันแตกตื่นไปเอง หรือจะว่าเป็นเรื่องน่าคิด มันก็น่าคิดอยู่ หากว่าตกใจแตกตื่นกันแบบรุนแรง เกิดวิ่งกันวุ่น คนเยอะๆ จะเกิดอะไรตามมาก็คงพอจะทราบโดยไม่ต้องบอก แต่แหม.. ก็แอบขำตัวเอง เรามันไม่ตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเหมือนว่าใจเย็นซะราวกับไม่สนใจอะไร เพราะถ้าเกิดเหตุจริง เราก็อาจเน่าได้ โทษฐานที่ใจเย็นเกิน เหอๆ
จะว่าไปก็ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ตื่นเต้นดีนะ สำหรับชีวิตการทำงาน ^ ^
Create Date : 17 พฤษภาคม 2549 |
|
14 comments |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 20:33:47 น. |
Counter : 410 Pageviews. |
|
|
|
คนไข้ก็นะ...คงกลัวโดนไฟไหม้มากกว่ากินยาผิดตายจริงๆอะ - -''