.....สงครามเพลงในแผนก.....ฮวงจุ้ยเสีย..... ผู้ใหญ่ ไว้ตัว..... .....สงครามเพลงในแผนก..... เราเป็นคนฟังเพลงไม่ค่อยเหมือนใครๆ เราฟังเพลงที่คนอื่นมักจะถามว่าเพลงอะไรหรอ? ถ้าเป็นเพลงฝรั่งเราก็ไปฟังพวกอีเล็คโทรนิค ซึ่งก็ไม่ว่าอะไรถ้าใครจะมาถามเราอย่างนั้น ถ้าเพลงไทย เราก็สุดแสนจะเบื่อๆเพลง POP (ไม่ได้ว่าไม่ดี แต่เดี๋ยวจะเล่าเหตุผลให้ฟัง) แล้วเรื่องมันก็มีอยู่ว่า ที่แผนกจะรักการฟังเพลงกันทุกคน (ชนใดไม่มีดนตรีกาลฯ ไม่แปลก ไม่แปลก) แต่.... เกือบทุกคนมีลำโพง และ เปิดมัน อ๊ากกก...!!! ไม่ว่ากันหรอกถ้าเปิดแบบพอดีตัวเองฟัง เราเองก็ไม่ชอบใส่หูฟัง มันปวดหูและทำให้สมรรถภาพการได้ยินลดลง (ดูจากผัง) แต่นี่จะมีเบอร์ 2, 3, 10 ขยันเปิดแข่งกันเหลือเกิน แต่เบอร์ 2 กะ 3 เค้าเป็นซีเนียร์ เราก็ได้แต่ทำใจ เบอร์ 2 ชอบเปิดเวอร์จิ้น ฮิตส์ เป็นคลื่นที่ .......@8-$~$"(=..)~*^.... อ๊ายยย (เก็บกด) เอาเป็นว่า เพลงฮิตจัดให้ ไม่ใช้สมอง วันๆตูจะเปิดแต่เพลงฮิตสสส เพราะฉนั้นใน 1 วัน เพลงไหนฮิตส์หนักๆ เราจะได้ยินมันไม่ต่ำกว่า 3 รอบ บางทีเพลงไหนเราชอบๆ แต่ฟังวันหนึ่งไม่ต่ำกว่า 5 รอบ ไม่ไหว ฮิตส์ อิน เดอะ โรล อีก โอยย ง่ายเหลือเกิน จัดเพลงไว้ชุดหนึ่งประมาน 30 - 50 เพลง แล้ววนเปิดมันทั้งวัน โท่เอ๋ย ถ้ามันเป็นเพลงที่เราชอบเออ ฟังวันละบ่อยๆไม่มีปัญหา แต่ไม่ชอบ แล้วต้องฟังทั้งวัน มันจะกลายเป็นเกลียด คลื่นนี้ทำให้เราเกลียดเพลง POP ไปเลย (ในความเข้าใจของเรา เพลง POP มันไม่จำกัดประเภทของดนตรี จะร้อค จะแด้นซ์เป็น POP หมด เพราะ POP หมายถึง POPULAR ซึ่งวิธีการทำให้เกิดเพลง POP มันก็มีทั้งของเค้าดีจริงก็เลย POP อาทิ big ass อีกวิธีก็คือ โปรโมท ซึ่งยิ่งทำมากมันก็เหมือนการยัดเยียด แล้วยิ่งบ่อยเรายิ่งเห็นข้อบกพร่องชัดขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งรู้สึกแย่กับมัน) ช่วงนึงคลื่นโปรด แฟทเรดิโอ เป็น คลื่นเพลงยอดนิยม กลมๆมันส์ๆ เพลงซ้ำกันทั้งวันเลย เราเปิด cd ฟังเองก็ได้นะ ยังไงแฟทก็กลับมาเหมือนเดิมแล้วล่ะ ค่อยยังชั่ว ไม่ได้สักแต่ว่ายกย่องเชิดชู แต่วิธีการของแฟท 1.นำของใหม่มาเปิดโลกมาให้รู้จักกัน 2.เปิดเพลงมีคอนเซป อ้ะสงสัยละสิ อาทิ ตอนเช้าเปิดเพลงที่มีคำว่าดอกไม้ 4 เพลงรวดเป็นต้น (เรียงตามลำดับจังหวะเพลงด้วยนะเออ) 3.ให้โอกาสคนทำเพลงเอง หรือค่ายเล็กส่งเดโมมา 4.กิจกรรมเยอะมาก และสนุกมาก 5.ครีเอทีฟ รายการสุดยอด มีเพลงรอข่าว มีอคาเดมีแฟททาเซีย อะไรอีกเยอะแยะ (ต้องฟังกันเอง) หลงประเด็นแฮะ!! เราพูดถึงสงครามเพลงนี่นา ส่วนโต้ะเบอร์ 3 จะเครื่องเสียงแกแรง เป็นส่วนขยายความจากเวอร์จิ้นฮิตส์ คือ เพลงไหนฮิต ตูเปิด (และแน่นอนจำนวนครั้งจะมากกว่าคลื่นวิทยุ) เป็นสาเหตุที่ทำให้ไอ้ชะเอม เบื่อเพลง POP I DON'T LIKE POP MUSIC พูดจริงไม่ได้มุข แต่โต้ะ 2 กะ 3 แกจะสลับกันเปิด เราก็เปิดเครื่องของเราแค่พอเบาๆได้ยินคนเดียว ไม่รบกวนคนอื่น (เพราะ 2 กะ 3 ถือเป็น DJ แผนก) แต่ไอ้น้องรุ่นใหม่มาแรงเบอร์ 10 มันไม่เคยเกรงใจ ที่นั่งมันก็ไม่ได้ห่างจาก 2 กะ 3 สักเท่าไร แต่ก็ดันเปิดเพลงมาอีกคน เบอร์ 1 รับเคราะห์ไป เพราะได้ยินของทุกคน นั่งใส่หูฟังตาปริบๆ เราเดินไปบอก 10 หลายทีว่า "เปิดแต่พอดีตัวเองฟังนะจ้ะ" น้ำเสียงแบบทีเล่นทีจริง ที่จริงเราด่าแบบสุภาพแฝงความหมายโดยนัยย์ว่า "เฮ้ย! เค้าก็เปิดดังอยู่ จะเปิดแข่งทำไมวะเอาแค่ตัวเองได้ยินก็พอแล้ว เกรงใจบ้างสิ!!" ซึ่งมันก็ได้ผลน้องเค้าก็หรี่ให้ แต่........... ทำไมเราจะต้องเดินไปบอกทุกวัน สำนึกเองไม่ได้หรอ? .ม.า.ร.ย.า.ท. หนะ บางทีเบอร์ 8 อยากจะเป็น DJ บ้างในตอนที่เห็นเงียบๆ เบอร์ 10 นรก ก็เปิดมาดังเท่ากัน แข่งทำไม? ไม่เคยเข้าใจคำว่าเปิดพอดีตัวเองฟังเลย เฮ้ออ สงครามที่ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด เมื่อไรการด่าอ้อมๆของเรา จะเป็นผลนะ .....หรือต้องด่าตรงๆไปเสียที..... .....ฮวงจุ้ยเสีย..... ดูจากผังเดิม ตรงที่ไอ้เอมนั่งก็ค่อนข้างโอเค แต่ .........ทันใดนั้นเอง ก็มีตู้ขนาดสูง 2 เมตร กว่าๆ มาวางข้างหน้า เปรียบได้กับขุนเขาใหญ่ มาขวาง เงยหน้าจากโต้ะ ก็เจอเข้ากับสันตู้ ซ้ายมือเราเป็นกระจก ที่กั้นระหว่างเรากับประตูห้องน้ำ ซึ่งเมื่อก่อนเคยหันหน้าเข้าด้วยซ้ำไป (หันไปเจอห้องน้ำ ทิศดีจริงๆ) แต่... ของเรายังไม่ซวยเท่า เบอร์ 13 ที่โดนจัดใหม่ หันหน้าออกไป หน้าต่าง ฝั่งเบอร์ 14-15 หันหน้าเข้าหาห้องเจ้านาย คานทับกลางโต้ะ ตึกฝั่งตรงข้ามมีตราครุฑ (ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้เชื่อเรื่อง ฮวงจุ้ยมากมาย แต่เรื่องพวกนี้อธิบายด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ได้หมด ไม่เล่านะคะ ยาวไป) .....เธอช่างโชคดี..... .....ผู้ใหญ่ ไว้ตัว..... หลังจากเรียนจบทำงานมา จะทำอะไรๆก็ต้องมีฟอร์มไปหมด ต้องทำท่าทีให้ดูน่าเชื่อถือ แต่ใจก็ยังเป็นเด็ก ส่องกระจกทีไรก็เห็นความน่าเบื่อในตัวเอง ใส่กางเกง ขาสั้น เสื้อยืด ลากแตะมาทำงานได้ไหม? ถ้าเนื้องานเรายังเป็นเหมือนเดิม ใครกำหนดกันมาหนอ ไอ้เสื้อที่มีปกเนี่ย มันคือสุภาพ วันนี้เราไปเรียน ถ้าอาจารย์ไม่สั่งให้รวมกลุ่มสนทนา เราก็จะไม่มีโอกาสคุยกับใครเลย พอได้คุยเราก็พยายามถาม พูดคุยจะได้มีเพื่อนเรียน แต่พอเลิกคลาสปุ้บ ทุกๆคนก็ สวัสดี แล้วก็ก้มหน้างุดๆ เก็บของ เดินจากห้องไป พอโตแล้ว ต่อมทำความรู้จักมันหายไปหรือไงนะ มีเพื่อนเยอะๆสนุกออก หรือ เรามันดูหน้าตาไม่เป็นมิตร หรือ ต่อมที่ว่านี้ของคนอื่นมันหายไปกับวันวารแล้ว แต่ของเรามันยังอยู่แฮะ ยินดีที่ได้รู้จักคนแปลกหน้าทุกๆท่านนะคะ   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2549 12 comments Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2549 2:10:31 น. Counter : 1251 Pageviews. Share Tweet

ewww....ยาวเชียว..มิน่าอยู่เป็นเพื่อนนานเลย ...   โดย: แ ม ง ป อ 9 กุมภาพันธ์ 2549 2:15:02 น.

ใจร่มๆครับ บริษัทเก่าที่ผมเคยทำก็เปิดตีกันมั่วไปหมด ญี่ปุ่น ฝรั่ง ไทย จีน ลูกทุ่ง พี่บางคนเปิดทีวีเสียงตีกันอีก ระดับหัวหน้าเปิดหนัง X โอ้ๆอ้าๆ...   โดย: นายเบียร์ 9 กุมภาพันธ์ 2549 3:07:53 น.

หลังจากเรียนจบทำงานมา จะทำอะไรๆก็ต้องมีฟอร์มไปหมด ต้องทำท่าทีให้ดูน่าเชื่อถือ แต่ใจก็ยังเป็นเด็ก ^ ^ เราก็เป็นนะ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ คิดซะว่า สนุกดีเหมือนกัน มีชีวิตหลาย ๆ ด้านไง   โดย: แวะมาตามสัญญา (แ ม ง ป อ ) 10 กุมภาพันธ์ 2549 0:17:56 น.

สิ่งที่เกิดถือเป็นกรรม สิ่งที่ผ่านนับเป็นเคราะห์ จากนั้นแล้วจะสำนึกเถอะว่าเรายังเป็นแค่หมู่ดาวลูกไก่ในกาแล๊กซี่อันไพศาล มารยาทนั้นไม่จดจำ มารยายมีไม่สิ้น กูพิพม์อะไรว่ะเนี้ย เห็นควรให้เอาหูฟังใส่แล้วเอาหมวกกันน๊อกมาครอบทับอีกทีแล้วทำงานไปด้วย สวัสดีคนแปลกหน้า หรือหน้าแปลก แต่หน้าแหกถ้าทักแล้วไม่ตอบ ....   โดย: factory IP: 202.183.235.3 10 กุมภาพันธ์ 2549 12:02:34 น.

ไม่ค่อยได้เจอครับ เพราะแถวที่เรียนมันเปิดกันสนั่นมาก   โดย: I will see U in the next life. 11 กุมภาพันธ์ 2549 12:33:01 น.

คนไทยโดนบังคับให้ทำโน่นทำนี่มาตั้งแต่เด็ก พอไม่มีคนสั่งหน่อยก็ไม่มีสำนึกที่จะคิดเองว่าอะไรควรไม่ควร แนะนำให้ถองปลั๊กไปซ่อนเลย ถ้าเปิดด้วยคอมพ์ก็ถอดsound cardไปเลย ฮ่าๆ โชคดีครับที่ๆทำงานให้ใส่ยีนส์เสื้อยืดได้ แต่พอตำแหน่งสูงขึ้นก็ต้องประชุมบ่อย กลายเป็นต้องใส่เองโดยปริยาย แต่ก็มีบางคนไม่สนนะ แล้วแต่วันนั้นๆทำอะไร   โดย: แป๊กก 12 กุมภาพันธ์ 2549 9:31:39 น.

แวะมาส่งคำทักทายสั้น ๆ วันเป็นหวัดค่ะ ฮัดเช่ย...   โดย: แ ม ง ป อ 13 กุมภาพันธ์ 2549 21:10:02 น.

เลิกฟังเพลง Electronics ไปพักใหญ่แล้ว หันไปหาของเก่ากว่านั้นมาฟังแทน ทุกเพลงที่นั่งฟังช่วงนี้ ล้วนมาจากยุคก่อนที่พ่อจะพบรักกับแม่ทั้งนั้นเลย แต่ (1) เข้าใจ ว่าคนอื่นในที่ทำงานคงไม่อยากฟังร่วมกับเรา ก็เลย เอาหูฟังครอบหู แอบฟังคนเดียวดีที่สุด แต่ (2) คนมันรักในเสียงดนตรีอะนะ ก็เลย อดที่จะแอบร้องตาม เบาๆ ไปด้วยไม่ได้ แต่ (3) ด้วยความที่เคยฝึกหายใจมาก่อนสมัยที่เล่นละคร ก็เลย ทุกคนในห้องได้ยินหมด ว่าเราฟังเพลงอะไรอยู่ ตอนนี้ ทุกคนเห็นว่าแทนที่จะทนฟังเราร้องเพลงโดยไม่มีเสียงดนตรี สู้ปล่อยให้เราต่อลำโพง แล้วเปิดให้ฟังกันถ้วนหน้าดีกว่า เสียง Frank Sinatra กับ Nat King Cole น่าฟังกว่าเป็นไหนๆ จะเอาวิธีนี้ไปใช้ก็ได้นะ สวัสดี   โดย: ลูกแกะฯ IP: 203.144.227.146 14 กุมภาพันธ์ 2549 6:02:24 น.

มาแล้ว อาหารเสริพแล้วครับ ตามไปสวาปามที่บล๊อกซะ   โดย: แป๊กก 14 กุมภาพันธ์ 2549 10:39:50 น.

โดย: Petit Patty 14 กุมภาพันธ์ 2549 13:13:19 น.

นี่ ถ้ายกโต๊ะที่ออฟฟิสไปตั้งติดกับโต๊ะเอมได้ เราก็คงเป็นกองหนุนของเอมแหละ เพราะที่ออฟฟิสเรา ไม่มีใครเขายักกะฟังเพลงแบบเรา ๆ ฟังกัน ก็เลยได้แต่เปิดฟังแค่ได้ยินคนเดียว คงเพราะเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ไม่เหลือ"พื้นที่เล็ก ๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก"(เข้าเพลงซะงั้น) เพราะพื้นที่เล็ก ๆ ของผู้ใหญ่เหล่านั้น ถูกเติมเต็มด้วย ภาระ หน้าที่การเป็นพ่อ-แม่ ที่ต้องคอยดูแลครอบครัว ไม่รู้ว่าต่อไป ถ้าเราต้องก้าวไปเป็นผู้ใหญ่ไว้ตัวแบบนั้น เราจะยังมี "พื้นที่เล็ก ๆ นี้ หลงเหลืออยู่กับเรา รึเปล่านะ"   โดย: Silent sigh IP: 203.144.241.41 15 กุมภาพันธ์ 2549 10:19:10 น.

เสียงตีกันแบบนี้น่าใช้หูฟังนะครับ   โดย: L-twin 15 กุมภาพันธ์ 2549 14:23:02 น.