โหเจ้ เจ้นะเจ้ไปตอบกลับเค้าทำไม ไม่รอให้เค้าเอารถ กับ บ้านมาฝากก่อนละ
(ยกนิ้วให้พี่เกรงใจเลย สุดยอดของความ(ไม่)เกรงในเลยอ่ะ อยากนี้ต้องเอาของฝากไปกินเอง ไม่ขนหรอกตั้งเป็นลัง ไม่ได้มีเรือบรรทุกสินค้านะยะพี่เกรงใจ

คนอย่างนี้ก็มีด้วย

เห็นใจคุณมากๆเลยค่ะ นัทว่าที่คุณทำไปนะ ไม่มากไปหรอก สมควรแล้วละ

สมควรตอบกลับไปที่สุด น่าจะเจอแรงกว่านี้นะพี่เกรงใจน่ะค่ะ ก้อดีเดี๋ยวนี้กลับกรุงเทพฯ ตัวเบาเลยสิคะ ดีใจด้วยนะคะ ที่คิดได้น่ะค่ะ ดีใจด้วยนะที่ซาตานมากระซิบ

เข็ดค่ะเข็ด ขนาดไม่ได้เจอเอง แต่ได้ยินมาเยอะว่าคนที่ไปฝากของเค้าน่ะ เอาคนที่รับฝากมาด่าให้เราฟัง โกรธแทนอ่ะค่ะ เราเลยไม่เคยรับฝากของใครหนักๆ เลย แค่จดหมายกับของเล็กๆ น้อยๆ เพราะกลัวเค้าเอาเราไปด่าด้วยคน เสียความรู้สึกอย่างแรงค่ะ

โหย อ่านแล้วแบบ เซ็งงโคตร ๆๆ เซ็งแทนค่ะ ไอ้เรื่องของฝากนี่มันเป็นงี้จริง ๆ ค่ะ ไม่จบไม่สิ้น ไม่เอาไปก็หาว่าไม่มีน้ำใจ ไม่เอามาก็หาว่างั้นงี้ เข้าใจคุณกระเหรี่ยงเลยอ่ะ ดีนะที่พี่เกรงใจเค้าหายไปแล้ว ไม่งั้นต้องมีเม้งกันอีกยกนะคะ เฮ้อ..

555 เป็นหนู๋ อ่ะ ตั้งแต่ อีแมวว่า no thanks แล้ว ไม่หิ้วให้ด้วย เอากองไว้อย่างนั้นอ่ะหล่ะ แล้วบอกว่าไม่เห็นหรือไม่ก็เอาไปทิ้งซะ แล้วบอกว่ามีโจรมันมาหยิบไปมั้ง แหม พี่แกก็ซะ

สถานการณ์แบบนี้นี่เอง

โอ้โห..เจ๊ โกรธเจ๊ อ่ะ (อ่าวซะง้าน)
ก็ถ้าเป็นเรานะไอ้ถุงที่มาแขวนไว้หน้าบ้าน
จะไม่หิ้วไปให้หรอก เจ็บใจแทนตั้งแต่เห็น NO, Thanks แล้วมาแอบฝากทำไม

ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังนะ๊จ๊ะ
ไม่เหงาดี

ช่ายค่ะ แบบนี้ต้องจับ "..." โลด อย่างที่พี่แพทบอกอ่ะค่ะ

ยังน้อยไปนะ...อย่างนี้ต้องด่าตบด่าตบจ้าน้องแพท

อีกแหละเราก้อประสบการณ์เหมียนกัล ของอิฉันหน่ะ เท้ายังไม่ได้สัมผัสแผ่นดินยูเอสเลยคะ ก็มีคนมาฝากของกลับมาที่นี่แระ เค้าเป็นเพื่อนสนิทของแม่สามี เป็นคนไทยร้อยเปอเซ็ง ฝากของมา 1 ลังน้ำปลาหนักมาก เสียตังค์อีกต่างหาก เฮ้อ...
ดีใจนะคะ ที่คุณแพทเชื่อพี่ซาตาน เป็นเรา ก้อจะทำเหมือนคุณแพทแหละ คนอาร้าย ไม่รู้จักบุญคุณ

มาอ่านประสบการณ์ เรื่องฝากของ.....

เออ....จริงแฮะ....ดีที่นี่ไม่ค่อนมีคนไทยอ่ะ หรือมี หว่า แต่เราไม่ไปเสาะแสวงหา เลยไม่ค่อยมีเรื่องแบบเนี๊ยะ

แต่ก็เป็นอุทาหรณ์ให้พี่ตุ๊กตาดีคะ ขอบคุง......

อย่าว่าแต่ของฝากที่มีคนฝากเลยคะ นี่พี่ตุ๊กตา กรอกหูแม่อยุ่ทุกครั้งที่โทรกลับบ้าน....แม่...กลับเมื่อไหร่ จะไปแต่ตัวน๊ะ ไม่มีของฝากญาติทั้งนั้น เพราะว่า ทำงานที่นี่ เหนื่อยสายตัวแทบขาด อยู่เมืองไทย หรืออยู่เมืองนอกก็ทำงานแลกเงินเหมือนกัน...ฉะนั้น งดของฝาก อิอิ (เอาตังฝากแม่อย่างเดียว....พอ)

แต่ก็แหม.......ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีคนใจดีแบบเนี๊ยะ อีเมลย์ไปบอกเพื่อนอีกตะหาก จะฝากของกลับอ๊ะป่าว.....เฮ้อ...น้องสาวเรา.....

อ่านแล้วก็สนุก ขำดีคะ ชอบวะธีการเขียนเล่าเรื่องได้มันส์ดีอ่ะคะอิอิ

แล้วจะมาเยี่ยมใหม่ค๊า.......

อรว่าป่านนี้พี่เกรงใจ(น้อยไปหน่อย)คงจะเริ่มไปตีสนิทกับคนอื่นแทนคุณแพทแล้วแหละค่ะ คุณแพทจะได้กลับบ้านโดยไม่ต้องมาใครมาฝากของจะได้ช้อปเยอะ ๆ ค่ะ

แฟนเราจะกลับเมกา เพื่อนของแฟนอีกที เลยฝากของไปให้แฟนเค้า เช่นกัน ของฝากคือ ผ้าปูที่นอน คิง ไซด์ ห้าชุด คิดดูแล้วกันขนาดมันจะ มากมาย ขนาดไหน คนเราฝากกันแบบไม่เกรงใจเลย

จะกลับกรุงเทพอาทิตย์หน้าตอนนี้กระเป้าเต็มไปด้วยของ(ชาวบ้าน) ทั้งที่ตังเองยังไม่ได้จัดกระเป้าเลย เซ็งมากเลยค่ะ ไม่รู้ต้องหิ้วขึ้นเครื่องด้วยเปล่า แต่คิดไว้ว่าหากเกินไปก็ทิ้งมันไว้แถวๆสนามบินหรือแถวๆนี้ อิอิ
ปากมานบอกเกรงใจๆๆ แต่มันดัสั่งซื้อของเพียบ เราต้องมาคอยรับของมานอีกต่างหาก ไม่รู้เมื่อไหร่เมืองไทยจะมีของที่มี จะได้เลิกฝากกัน

บางครั้งการเชื่อซาตานก็ทำให้สุขภาพจิตดี

นั่นนะสินะคะ แทนที่คนไทยน่าจะเข้าใจซึ่งกันและกัน แต่เท่าที่เจอมาก็คล้าย ๆ กันค่ะ โชคดีที่เมืองนี้คนไทยน้อย แต่พอเจอก็เริ่มคบ ก็เป็นแบบว่าเอาลูกมาฝากทำงานที่ร้าน แต่ทำยังกะเจ้าของร้านซะเอง สามีพี่ก็บอกว่าเดี๋ยวเป็นได้เลิกคบกันแน่แล้วก็จริง ๆ ก็ต้องเลิกคบกับคนไทยไปเลย ไม่อยากคบเลย แต่เขาพยายามมาตอแยเรา ตอนนี้เราเลยไม่ยุ่งด้วยแล้วล่ะ โชคดีเราไหวตัวทันจ๊ะ ยืมหนังไปดู ก็คืนไม่ครบ เคยเจอแบบไม่คืน ทวงก็แล้ว จนเราอาย เลิกทวงอ่ะ เราอยู่กัน สองคนตายายดีกว่าเนอะ อยากได้อะไรก็ให้ที่บ้าน EMS มา 3-4 วันก็ถึงล่ะ ทางบ้านอยากได้อะไรเราก็ส่งไป ไม่ต้องไปรบกวนใคร จริงแมะ เนอะะะะะ

เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนคนไทยคบค่ะ เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของฝาก

แต่คุณแพทก็อึดนะคะ เป็นเราเราคงเลิกคบพี่เกรงใจไปแล้ว เพราะเราเป็นคนขี้รำคาญ

มิน่าถึงไม่ค่อยมีใครคบกะเรา