Bloggang.com : Lilac Girl : เรื่องเล่าจากอเมริกา ตอน HOME SICK !!!!

เรื่องเล่าจากอเมริกา ตอน HOME SICK !!!!

เมื่อมาอยู่ไกลบ้าน แน่นอนว่า ความคิดถึงบ้าน หรือที่ภาษาฝรั่ง เรียกกว่า “Home Sick” นั้น ย่อมเกิดขึ้น

คิดถึงบ้านในที่นี้ ครอบคลุมความหมายหลาย ๆ อย่าง ตั้งแต่ คิดถึงพ่อแม่ พี่น้อง ญาต ๆ ทั้งโคตร เพื่อนฝูง อีด่างที่บ้าน เตียงนอนเล็ก ๆ ที่เรานอนมาแต่เล็กแต่น้อย ต้นมะม่วงอกร่องที่เราปลูก เมื่อสิบปีที่แล้ว โรตีอาบังเจ้าเก่า ที่มักเข็นรถมาตอน 6 โมงเย็น ก๋วยเตี๋ยวเรืออนุเสาวรีย์ ขนมครกแคะร้อน ๆ แต่เช้าตรู่ ที่เรามักซื้อหลังใส่บาตรพระที่ตลาดแถวๆ บ้าน อู้ยยยย….มีสารพัดค่ะ เอาเป็นว่า มันคิดถึงได้ทั้งนั้นแหละ (ใครอยากจะเถียง ก้าวเข้ามาเลย อิอิ)

ไอ้วันปกติเนี่ย มันก็เกิดอาการ “Home Sick” อยู่แล้ว ไม่ว่าจะอยู่มานานกี่ปี มันก็ไม่หายค่ะ แต่วันที่อาการมันกำเริบมากเนี่ย คงจะหนีไม่พ้น ยามที่เราไม่สบาย ไม่ว่าจะไม่สบายใจ หรือไม่สบายกาย สาวไทยใจมั่นอย่างเราเนี่ย บอกไม่ถูกว่า ตั้งแต่มาอยู่เมืองมะกันนี่ มีกี่ทีที่เราร้องไห้แล้ว ร้อง “แม่จ๋า แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่“ น้ำหูน้ำตาไหลเยิ้มเป็นทาง หุ หุ น่าสมเพชตัวเองจริง ๆ อ่ะนะค่ะ ไอ้อารมณ์อ่อนไหวเนี่ย ใคร ๆ ก็เป็น

เวลาที่เราไม่สบายเนี่ย วันนี้ยกเอาเรื่อง “ไม่สบายกาย“ มาเขียนก่อนล่ะกันนะคะ คือ เวลาที่เรา เป็นไข้ ปวดหัว ตัวร้อน หรือแม้แต่ “เป็นวันนั้นของเดือน“ แบบว่า เราก็ไม่อยากจะลุกไปไหน ไม่อยากทำอะไร ใช่ป่ะ ช่วงเวลานี้แหละ เป็นเวลาที่เราจะคิดถึงบ้าน คิดถึงบุพการีที่สุด

เมื่ออยู่เมืองไทย เวลาที่กระเหรี่ยงไม่สบาย แม่ก็จะจัดข้าวต้ม พร้อมเครื่องเคียง รวมเครื่องดื่ม ไว้ให้เรียบร้อย ที่ข้าง ๆ เตียง เรียกว่า ไม่ต้องลุกออกจากที่นอนเลย

แต่พอมาอยู่เมืองฝรั่ง เหอะ เหอะ ฝันก็สลายค่ะ ไอ้คนไม่สบายนี่ ร้อยพ่อพันแม่ มันก็ขี้อ้อนใช่ป่ะ (อ้อนเบื้องล่างด้วย) แล้วก็จะอยากกินอะไรพิศดาร ในกรณีคนที่มาอดอยากปากแห้ง อยู่เมืองฝรั่ง แน่นอนว่า เวลาไม่สบาย จะต้องหื่นกระหายอาหารไทย ๆ แน่ ๆ

ไอ้จะให้นายจอมยุ่ง มานั่งต้มข้าวต้ม ต้มโจ๊ก ให้เนี่ย ฝันไปเถอะ ไม่ใช่ไม่อยากจะดูแลเมียตัวเองนะ แต่มะกันทำบ่เป็นค่ะ ต้มข้าวต้มยังไม่เท่าไร กับข้าวนี่ล่ะ มันจะเอาอะไรให้ตูกินว่ะ ?

ไอ้ที่พี่ท่านตั้งโต๊ะ ให้คุณเมียรับประทานยามป่วยเนี่ย ก็แบบว่า กูจะกระเดือกลงมั้ยเนี่ย … เซ็งชีวิตจริง ๆ แถมมาบังคับให้เรากินเยอะ ๆ จะได้หายเร็ว ๆ แหม…ป๋าขา น้ำลายหนูยังกลืนไม่ลงเลยค่ะ จะให้หนูยัดขนมปังปิ้งได้ยังไงค่ะ …. เดี๋ยวแม่หายแล้วจะด่าให้หรอก

เฮ้อ…ด้วยความกลุ้มใจ และวิตก ว่าวันหนึ่งหากเราไม่สบายหนัก ๆ จริง ๆ แล้วจะไม่มีอะไรกิน แบบว่า กลัวจะตรอมใจตายจัด หลังอาหารค่ำวันหนึ่ง กระเหรี่ยงกับมะกัน ก็ออกไปนั่งชมนกชมไม้ ที่สนามหลังบ้าน คุณเมียก็เอ่ยปากถามว่า แกรู้มั้ยว่า อาหารโปรดของชั้นคืออะไร ….โอเค… มะกันก็เอ่ยเมนูเด็ดมาหลายรายการ ถือว่าสอบผ่าน

แต่พอถามว่า แกรู้มั้ยว่า ถ้าชั้นไม่สบาย แกควรจะเอาอะไรให้ชั้นกิน ? เอ่อ… คราวนี้ มะกันคิดหนักค่ะ นึกไปนึกว่า ก็บอกว่า “Hot & Sour Soup” แต่ไม่ใช่ต้มยำรสเด็ดแบบบ้านเรานะคะ มันเป็นซุปตำรับจีน (แท้หรือไม่นั้น ไว้ว่ากันอีกเรื่อง)
ใครไม่เคยเห็น ก็นึก ๆ หน้า “กระเพาะปลา“ บ้านเรา แต่เวอร์ชั่นนี้ ไม่มีกระเพาะปลา ไม่มีหูฉลาม ไม่มีเนื้อปู ไม่มีไข่ รสชาติเปรี้ยว ๆ เผ็ดนิด ๆ ประกอบด้วย หน่อไม้ เต้าหู้ เห็ด (แค่นี้ละมั้ง)

เอ่อ… กระเหรี่ยงก็นึกในใจว่า ถ้าชั้นจะตายจริง ๆ แกจะเอาไอ้ซุปนรกนี่ให้กินจริงหรือ เหอ เหอ ไม่ได้การณ์แล้ว ต้องรีบยับยั้งด่วน

สรุป คืนนั้น คุณเมียต้องลงทุน นั่งสอนวิธีการต้มข้าวต้ม แบบว่า ต้องบอกละเอียดตั้งแต่ ควรจะเอาหม้อใบไหน ใส่ข้าวสารแค่ไหน ข้าวเหนียวแค่ไหน ใส่น้ำแค่ไหน เริ่ดเข้าไปอีก ด้วยการโยนใบเตยลงไปในหม้อ (แบบว่าใบเตยที่บ้านมันเยอะค่ะ ตัดแช่แข็งเอาไว้เพียบ)

จากนั้น ก็ต้องนั่งเปิดตู้ อธิบายให้พี่แกรู้ว่า มีกับข้าวอะไรบ้าง เช่น หมูหยอง ไข่เค็ม ผักกาดกระป๋อง พวกนี้กระเหรี่ยงจะมีติดบ้านอยู่แล้ว โห้…มะกันเก็บข้อมูลใหญ่เลยโว้ย จากนั้นไม่นาน พี่แกมองหน้าคุณเมีย แบบตลึง ๆ (แต่ไม่ใช่ตลึงความสวยนะ อิ อิ) สายตาหวาดหวั่นมาก ๆ
เหอ เหอ นังเมียรู้แนวทันที ว่านายจอมยุ่งกำลังคิดอะไรอยู่ เลยบอกไปทันทีว่า “Don’t worry; I won’t cut my wrist tomorrow. : แกไม่ต้องกังวลหรอก ชั้นไม่เชือดข้อมือตัวเองตายหรอก“ อิ อิ จอมยุ่งได้แต่ย้ำว่า “Are you sure?” แน่ใจนะ ? ….แน่นอนจ๊ะดาร์ลิ้ง ชั้นจะอยู่จองล้างจองผลาญแกอีกนาน ไม่ต้องกลัวจ้า อิ อิ

Create Date : 24 กรกฎาคม 2549

Last Update : 24 กรกฎาคม 2549 5:21:34 น.

8 comments

Counter : 681 Pageviews.

โดย: ying (takom

) วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:6:00:35 น.

สงสัยต้องเอาวิธีนี้ไปใช้ กับหวานใจ(บางเวลาที่อารมณ์ดี) บ้างแล้วละ เอาไว้เผื่อไม่สบาย

โดย: เวฟ IP: 72.70.248.197 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:6:07:51 น.

เอ่อ ตูจะเอาไรไปสอนเค้าอ่ะ เห้อ เซ็งจิต อ่ารู้แล้วๆ พี่แพทก้อทำบลอกเมนูอาหารเรยไง เป็นภาษาอังกฤษจะยิ่งเริ่ดนะค๊า อิอิ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

โดย: น้องเต้ IP: 61.47.118.9 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:06:47 น.

อิ อิ น้องสาวเราเก่งทุกอย่างจริงๆๆ ยกโป้ให้เลยจ๊ะ

โดย: พี่พจนีย์ IP: 125.25.7.236 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:57:29 น.

เด็ดค่ะเจ้ เดี๋ยวหนู๋ เอาไปสอนสามีที่บ้านมั่ง เผื่อเป็นอะไรไป จะได้มี ข้าวต้มมาเสริฟ มั่ง

โดย: Jiguli IP: 88.112.24.244 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:38:53 น.

ใช่ค่ะ ต้องคิดถึงบ้านแน่นอน เวลาเราไม่สบาย ร่างกายอ่อนแอ ก้อทำให้จิตใจอ่อนแอไปด้วยมันเป็นเรื่องปกติค่ะ ยังดีนะคะที่มีคนพยายามดูแล อิอิ สามารถมากเลยค่ะ ไม่สบายแล้วยังสอนมะกันทำข้าวต้มได้อีก คิดว่าไม่อดตายแน่นอนค่ะ

โดย: sheer bliss IP: 71.106.8.123 วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:3:43:05 น.

Hey..sis น่ารักดีจังเลยคู่นี้ ถึงจะดูขำๆ แต่ก็คงแอบยิ้มน่าดู

ขนาดคนอ่านยังอมยิ้มเลย
อยากมีตัวจุ้นมั้งจัง......

โดย: Tat IP: 210.86.130.93 วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:53:20 น.

งานนี้นายตัวโตเสร็จแหง๋...อิ อิ อิ

โดย: sunan IP: 124.120.94.174 วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:22:26:25 น.