|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฝนตกในใจ กับผู้ชายกลางสายฝน
ผู้ชายกลางสายฝน... ฉันกะพริบตาปริบๆเพื่อไล่น้ำออกจากดวงตา ด้วยกลัวว่าตนเองจะตาฝาด ที่เห็นผู้ชายร่างสูงยืนกางร่มท่ามกลางฝนที่ตกกระหน่ำเช่นนี้ ร่มของเขาเป็นสีขาวใส ฉันออกจะชอบร่มคันนั้นของเขาไม่น้อยเชียวล่ะ มันดูเข้ากันกับบรรยากาศฝนโปรยปรายได้อย่างประหลาด
ฉันรักห้วงเวลายามฝนตก ฉันรักเม็ดฝนที่กลั่นตัวมากระทบกับสิ่งเบื้องล่าง เป็นน้ำจากฟ้าที่สดชื่น และงดงาม ช่วงเวลาฝนตกจึงมักเป็นโมงยามที่พิเศษสำหรับฉันเสมอ แต่ครั้งนี้กลับแตกต่างออกไป ฉันเศร้า และหม่นเหงา เกินกว่าจะยิ้มรับสายฝนได้อย่างเคย
ใครกันนะช่างกล่าว ฟ้าฝน เป็นเรื่องของบรรยากาศหัวใจ ฉันเห็นด้วยเต็มร้อยเลยล่ะ ดูท่า บรรยากาศหัวใจฉันตอนนี้ คงเป็นฝนตกฟ้าคะนอง พร้อมทั้งมีฟ้าร้อง ฟ้าผ่าครบครัน
ฉันเดิน+คิดเพลินจนร่มของฉันไปกระทบกับร่มสีใสที่ฉันแอบหมายตาของเขา เขาหันมามองฉันแวบหนึ่ง ซึ่งฉันก็รับหลบตาอย่างรวดเร็ว และแอบคิดเล่นๆว่า ระหว่างที่กระทบกัน ร่มสีฟ้าของฉัน กับร่มใสของเขาคงคุย-อะไรบางอย่างกันบ้างกระมัง ในขณะที่คนสองคน เดินสวนกันแต่ไม่แม้จะกล่าวคำสวัสดี หรือแย้มยิ้มต่อกัน หากก็นั่นแหละ คงเป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่อเราต่างให้คำจำกัดความของกันและกันด้วยคำว่า ไม่รู้จักกัน
อดตกใจกับความคิดตัวเองไม่ได้ ฉันอาจจะเหงามากไป หรือไม่ก็บรรยากาศอาจจะพาไป ให้ฉันคิดไปได้ขนาดนั้น บางทีอาจไม่ใช่เพราะฝนที่ตกภายนอก แต่เป็นฝนที่ตกในใจของฉันต่างหาก ...ฝนตกในใจ... ราวกับเมฆฝนดำทะมึน เริ่มตั้งเค้ามานาน ต่อมาจึงเริ่มกลั่นตัวออกมาเป็นฝนตกปรอยๆ แล้วค่อยหนักขึ้น หนักขึ้น กลายเป็นฝนเม็ดใหญ่ คล้ายหยาดน้ำตาที่หยดรินในตอนนี้
ฝนตกภายนอกยังคงตกอย่างต่อเนื่อง พอๆกับฝนในใจฉัน ฉันวางร่มลง ปล่อยให้น้ำตาล่วงหล่นลงพร้อมหยาดฝน ด้วยไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาแห่งความอ่อนแอนั้น เพราะมันน่าอับอายเกินกว่าจะได้รับคำปลอบโยนใดๆ
ฉันอ่อนแอ ที่ไม่เคยปฏิเสธใครได้ ทั้งๆที่รู้ว่ามันจะนำความเจ็บปวดมาสู่ตัวฉันเอง ฉันไม่กล้าแม้การเอ่ยความรู้สึกจริงๆของตนเองให้คนอื่นได้รับรู้ ฉันทำได้เพียงยิ้ม แล้วกล่าวว่าไม่เป็นไร ในขณะที่ในใจเจ็บ และอึดอัดมากมาย นานๆเข้า ฉันคิดว่าตนเองคล้ายคนเก็บกดเข้าไปทุกที ทุกที มันอัดแน่นเข้า แน่นเข้า... จนระเบิดออกมาเป็นเสียงปล่อยโฮ และน้ำตา ในที่สุด
ฉันคิดถึงตุ๊กตาไล่ฝน ถ้าฉันมีตุ๊กตาไล่ฝนซักตัวก็คงดี มันจะได้ช่วยขับไล่ ฝนในใจฉันออกไปเสียบ้าง หรือไม่ก็ขอผู้ชายกลางสายฝนคนนั้น เผื่อเขาจะเดินมาพร้อมร่มสีขาวใสคันที่ฉันหลงรัก ยื่นมือมากางร่มให้ฉัน แล้วบอกฉันพร้อมรอยยิ้ม ไม่มีใครสมควรร้องไห้ตามลำพัง
นั่นเป็นความหวังลึกลึก เพราะสุดท้ายแล้วคนอย่างฉันก็ยังคงต้องการคำปลอบใจอยู่ดี หวังว่าฉันจะได้พบคนคนนั้น ซักวัน ซักวัน...
Create Date : 18 มกราคม 2553 |
|
25 comments |
Last Update : 22 มกราคม 2553 22:31:36 น. |
Counter : 4277 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nikanda 19 มกราคม 2553 7:36:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: yafi IP: 118.173.131.206 19 มกราคม 2553 20:33:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: SongPee 19 มกราคม 2553 21:38:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องไวท์ IP: 118.173.128.221 20 มกราคม 2553 19:34:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนร่วมห้อง B_M IP: 203.113.115.33 21 มกราคม 2553 15:27:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: j_ne IP: 118.173.140.32 21 มกราคม 2553 20:47:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: สวย IP: 110.49.100.179 26 มกราคม 2553 18:50:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักแรกคลิก (Love at first click) IP: 204.136.218.8 28 มกราคม 2553 8:10:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 29 มกราคม 2553 1:52:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนร่วมห้อง (หนังสือ) IP: 118.173.52.151 5 กุมภาพันธ์ 2553 19:48:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนร่วมห้อง (หนังสือ) IP: 118.173.52.151 5 กุมภาพันธ์ 2553 19:50:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: rain IP: 61.90.246.242, 203.144.170.90 20 กรกฎาคม 2553 18:40:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Waii IP: 192.168.1.136, 110.171.40.43 16 มีนาคม 2554 18:57:32 น. |
|
|
|
|
|
|
ฉันขอบอกกับเธอว่า...
หนังสือคือเพื่อนที่อ่อนหวานและไม่ตำหนิติเตียนสำหรับคนที่มีความทุกข์
และถ้าหนังสือไม่สามารถทำให้เราชื่นชมกับชีวิตได้
อย่างน้อยพวกเขาก็จะสอนเราให้รู้จักอดทนต่อชีวิต
(จี.เค.เชสเตอร์ตัน /นักเขียนนวนิยายและความเรียงชาวอังกฤษ)
Free Clock
|
|
|
|
|
|
|
ยามใดที่ฝนตกคงต้องไปยืนแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาพร้อมสายฝน อย่างน้อยก็คลายความอึดอัดลงไปได้บ้างค่ะ