อ่านแล้วเหงาดีแท้เลยนะคะ
ยามใดที่ฝนตกคงต้องไปยืนแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาพร้อมสายฝน อย่างน้อยก็คลายความอึดอัดลงไปได้บ้างค่ะ

ฝนตกข้างนอก...แล้วก็ลามมาตกในหัวใจ
บางที...อาจเป็นเพราะบรรยากาศข้นหนักในตอนฝนตก
ที่ส่งผลให้ความเหงาในหัวใจ มันตกตะกอนเร็วขึ้น
ก็ได้แต่เอาใจช่วยนะคะ
บางที...'สักวัน' ที่ว่า อาจมาถึงเร็วๆ นี้ก็เป็นได้

ถ้ามีใครซักคนถือร่มเดินมาหา..แล้วพูดว่า
“ไม่มีใครสมควรร้องไห้ตามลำพัง” ..ตายแล้ว
คงละลายอยู่ตรงนั้นเลย ประโยคนั้นกินใจซ้า..

หัวข้อนี้..รู้สึกว่า "ฝนตกในใจ"กันหลายบล็อกเลย

ฝนตกในใจ ชอบคำนี้จังค่ะ
แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอนะคะ^^

ร่มสวยแต่หัวใจเปียกน้ำ เศร้า เหงาๆ อย่าเศร้าไปเลยนะคะ

เราเลี้ยงแมวในใจ เพราะในชีวิตจริงเลี้ยงไมได้

ฝนตกในใจ .... อย่าลืมกางร่มในใจนะคะ เดี๋ยวเปียก : )

ง่า เศร้าชะมัดเลย
แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ
ฝนตก เดี๋ยวไม่นานก็หยุด
ฟ้าจะกลับมาแจ่มใสๆ เผลอๆอาจมีรุ้งกินน้ำโผล่มาให้เห็น
เมื่อนั้น จิตใจก็จะกลับมาแจ่มใสเหมือนเคย
เอาเป็นว่า... ถ้ายังหาร่มจากผู้ชายกลางสายฝนนั่นไม่เจอในตอนนี้็ ก็ยืมเอาร่มจากคนใกล้ตัวไปก่อนละกัน เราเต็มใจเผื่อแผ่ให้น่ะ
อีกอย่าง... ตากฝนในสภาพจิตใจที่หดหู่ อาจจะทำให้ไม่สบายง่ายขึ้นน่ะ
เดี๋ยวจะปวดหัว ตัวร้อน นอนซม เป็นไข้ น้ำมูกไหล ไอค็อกแค็ก จะหาว่าไม่เตือน
โชคดีนะ... บุยบุย
หวังว่า ฝนตกในใจจะคงเหลือเพียงหยาดฝนที่โปรยปรายให้ใจเย็นชุ่มฉ่ำในเร็ววัน
บายจ้า.....

55 ฝนตกในใจกันหลายบล็อก

อืม ๆ ฝนตกในใจเราเช่นกัน .. อิอิ

สองพี

ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน(พิมพ์ถูกป่าวน๊า อิอิ)
ไปบ้านคุณไอซ์คุงมาก้อเจอบทสรุป "ซักวัน" ใจตรงกันมากมายกับคุณนิ อิอิ
คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด คุณนิจัยร้าย หายไปนานๆ มาจุ๊บๆๆๆๆ สักร้อยครั้ง ฮี่ๆๆๆๆ

ชอบแต่งเรื่องให้ตัวเองเศร้าๆ เหมือนเป็นคนแอบเหงานะคุณนินี่ เดะตรีตรัยเลย แต่ฉัตรเชื่อว่าคุณนิเป็นคนน่ารักร่าเริงนะคะ
ชายร่มใส กับสาวร่มฟ้า น่าเอามาเป็ฯชื่อเรือ่งสั้นสักเรื่องนะคะคุณนิ
กิ๊บเก๋ยูเรก้าออกจาตาย

ฝนตกจะเศร้าไปใย โรแมนติคจาตาย วันนี้ร้องไห้กลางสายฝน วันหน้าอาจเดินกางร่มคันเดียวกันกับใครสักคนก้อได้ อิอิ

มาทักทายก้อเลยปีใหม่มานาน คงไม่มีคำว่าสายไปสำหรับคำอวยพรที่จริงใจ
สวัสดีปีใหม่ ขอให้คุณนิร่าเริงสดใส เป้ฯที่รักของทุกคนตลอดไปนะคะ

วันนี้นอนหลับฝันดีค่ะ จุ้บุ จุ้บุ ม๊วฟๆๆๆ

เผื่อเขาจะเดินมาพร้อมร่มสีขาวใสคันที่ฉันหลงรัก ยื่นมือมากางร่มให้ฉัน แล้วบอกฉันพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่มีใครสมควรร้องไห้ตามลำพัง”


นั่นเป็นความหวังลึกลึก เพราะสุดท้ายแล้วคนอย่างฉันก็ยังคงต้องการคำปลอบใจอยู่ดี
หวังว่าฉันจะได้พบคนคนนั้น
ซักวัน ซักวัน...


* ชอบประโยคนี้จังพี่นิ อ่านแล้วเหงาดี ทำไมจ๊ะ ?

น้อยใจที่ใหม่มันไม่ค่อยแกล้งรึไง ?
5555'5

“ฟ้าฝน เป็นเรื่องของบรรยากาศ


หัวใจ” o-o นิด้าสุดยอดเลยแต่ถ้านิ


ด้าโกรธบ่อยๆฟ้าไม่ถล่มเลยเหรอ

...................

มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าเราจะต้อง


การคัยสักคนคอยปลอบจัยในวันที่


เราท้อ วันที่เราล้ม วันที่เราร้องไห้


เรามีชีวิตมีความรู้ศึก ที่ฝนตกเพราะ


มันกำลังร้องไห้เสียจัยแต่เห็นมั้ยว่า


ฝนยังหยุดตกได้เลยเพราะมันมีแสง


แดดคอยเปิดทางหั้ยรอยยิ้ม ไม่มืด


คลึ้ม แล้วจะแปลกอะไรถ้าเราจะมี


คัยสักคนคอยอ้าแขนให้เราเวลา


เวลาเราท้อจัย ใช่มั้ยจ๊ะน้องนิ


ด้า :) O_O

^
^

มีสาระก็เป็น

โดนอ่ะครับ
ชอบเรื่องเหงาๆ เศร้าๆ แบบนี้จังครับ

เอ บรรยากาศเหงาๆ ท่ามกลางฝนพรำแบบนี้
ส่งร่มกันฝน หรือว่าตุ๊กตาไล่ฝนไปให้อีกน้า

เปลี่ยนใจละ พี่สาวส่งความรักไปให้น้องนิดีกว่า
จะได้มีำกำลังใจเปลีีี่ยนจากร้องไห้เป็นยิ่มไงคะ

อิอิ อ่านบล็อกแล้วอินเนอะ
พี่ชอบบบ อ่านงานที่ทิ้งชื่อคนแต่งไว้
ใช้สรรพนามฉัน แบบนี้แหละ
เพราะว่าอ่านแล้วมันอิน ทำให้เรารู้สึกเข้าถึงตัวละคร
แต่ปัญหาคือบางทีคนอ่านก็นึกว่าเป็นเรืื่่องจริงของเราไปเสียทุกที
(ทั้งที่บางทีเรา็ก็ตั้งใจให้เป็นเรื่องแต่วน่ะแหละ)
แบบที่พี่ก็โดนอยู่เป็นประจำ ^^

เอ พอเขียนมาถึงตอนนี้
แล้วคุ้นๆ เหมือนจะติดไอติมสาวน้อย
บ้านนี้อยู่หรือเปล่่าน้า

ส่งร่มกันฝน หรือว่าตุ๊กตาไล่ฝนไปให้ดี*น้า
(แก้คำผิดจ้า)

บุยบุย

ฝนจางหรือยังคะที่นั่น : )

ที่เมืองชลฯ มีร้านอาหารหนึ่งแนวเพื่อชีวิต ชื่อร้าน 'ฝนจาง นางหาย'

เท่ดีเนอะ
เหมาะกับชื่อเรื่องของเอนทรี่นี้

อย่ามัวรอใครบางคนเพราะเรายังมีคนรอบข้างอีกตั้งแยะ
ความสุขไม่ต้องรอ

กลับมาแล้วค่ะ มารายงานตัวแต่ว่ายังไม่มีรูปมาโชว์นะคะ

คุณบุยบุย

เราเองก็ชอบตัวหนังสือของทรงกลดคะ

เอ ไปทะเลน้อย พัทลุงนี่ ใช่ที่ไปกับอาจารย์ยงยุทธด้วยหรือเปล่าคะ

เราเองสมัครนะ แต่เป็น waiting list ระดับไกลโพ้น อดไปทุกทีแหละค่ะ

เครือข่ายต้นไม้ขี้เหงาของพี่ก้องเขาดังจริงๆ

เป็นไงบ้างน้องสาว อากาศแถวโน้น ฝนตกลมแรงเหมือนแถวนี้หรือปล่าว จึงมีร่มสองคันออกมาคุยกันท่ามกลางสายฝน

เขียนได้น่ารัก....นะ ชมยามดึก อิอิ

คุณนิขา คิดถึงที่สุด ฉัตรไปเล่นร้านอาหารที่ facebook มา เลยไม่ได้มาหาคุณนิ คิดถึงทุกวันน๊า จุ้บุ จุ้บุ

นิ...

เราบอกได้คำเดียวเลยว่า สมน้ำหน้าตัวเองจัง

ทำไมเราไม่มาอ่านเร็วกว่านี้นะ

มันเกิดกว่าทำว่าชอบอ่ะ

เหมือนกลิ่นของดอกไม้ที่เราชอบ กำลังส่งกลิ่นหอมไปทั้งหัวใจเราเลย

บอกไม่ถูก?

กินใจมาก

ชอบบบบบ

เสียดายจังที่ไม่ได้มาอ่านให้เร็วกวานี้

หือๆๆ

ชอบเรื่องนี้มาก
ไม่ไหวๆๆๆ


ก็กรี๊ดในบล็อคนิที

มันอัดอั้นตันใจ

กรี๊ดดดดดดด

เป็นความประทับใจจริงๆ

อิอิ ขออนุญาตเม้น 2 ครั้งนะ ^ ^

เพราะว่า....ชอบไง

ขออนุญาตินำรูปไปใช้น่ะครับ

ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

เหงาดีแท้