ลักษณะของ artist ลักษณะของ artist (ตามความเข้าใจของคนกระจุกใหญ่) มีดังนี้ 1. มีความสามารถทางด้านการวาดรูป แม้จะน้อยนิด แต่ก็เข้าข่าย เพราะภายใต้ภาพยึกยือ อาจมีความหมายซ่อนอยู่ (ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวิธีหาคำจำกัดความและการนำเสนอ) บางคนพอวาดภาพได้นิดหน่อย แต่อาศัยความมีชื่อเสียง นี่ก็เข้าข่ายเหมือนกัน เพราะถ้าขยันนำเสนอตัวเอง อาจสามารถเปิดแกลลอรี่ได้ (Art = Image ?) – ใครบางคนถึงขั้นลงทุนประมูลภาพ ๆ นั้น – โอ้ว... 2. มีความคิดที่แปลก แหวกแนว ผิดกฎธรรมดาสามัญ อาจแสดงออกมาทางการพูด ซึ่งมักเป็นภาษาที่เข้าใจยากสำหรับปุถุชนปกติ มีความหมายกำกวม ลึกซึ้ง และแฝงด้วยปรัชญา ที่เวลาฟังมักต้องใช้เวลาตีความ ต้องขบคิดและอาจเลยเถิดไปถึงขั้นขบเคี้ยว 3. มีการแต่งตัวที่เป็นเอกลัษณ์เฉพาะ กางเกงยีนส์ขาด ๆ รองเท้าเก่า ๆ กางเกงขาก๊วย เสื้อผ้าฝ้าย รองเท้าสลับสี -- และอีกสารพัด ซึ่งเกินขอบเขตการจินตนาการของผู้เขียน (ที่จำนวนเสื้อไม่สัมพัทธ์กับวันใส่!) 4. มีทรงผมอันโดดเด่นเป็นสง่า แอฟโฟรล , เดรดร็อค, เกล้ามวย, ยาวสยาย, หยิกฟูฟ่อง ฯลฯ หรืออะไรก็แล้วแต่ที่พนักงานธนาคาร(แถว ๆ นี้)ผู้มีผมอันเรียบแปล้แม้ลมพัดก็มิอาจกระดิก ได้แต่ทำตาปริบ ๆ เมื่อพบเห็น และอาจถึงขั้นตะลึงงันเมื่อต้องลม(และต้องดม -- กลิ่น) ยามเดินผ่าน ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าบรรดาทรงเหล่านี้ มักจะแปรผกผันกับความถี่ในการหวี (และอาจเลยเถิดไปถึงการสระ) เสมอ ๆ 5. มีความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ บ้างไปอยู่ตามป่าเขา ปลีกตัววิเวกโดดเดี่ยวเดียวดาย หรือไม่ -- บ้างก็ฉีดสารสกัดบางอย่างที่ทำมาจากใบพืชเข้าเส้นเลือด เพื่อให้ตนได้เข้าถึงธรรมชาติมากยิ่งขึ้น สุดท้าย -- 6. จักกะแร้ข้างใดข้างหนึ่งจะต้องมีกระดานเขียนรูปหนีบไปไหนมาไหนด้วยเสมอ แถวบ้านผู้เขียนเรียกคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้ว่า “เด็กบอร์ด” ซึ่งวันดีคืนดีอาจถือไอ้บอร์ดนี่ออกไป นั่งใต้ต้นไม้ (บางคนอาจริมตลิ่ง) มือกำดินสอ แขนเหยียดตรงขนานพื้นโลก หลับตาข้างหนึ่ง ใช้ดินสอและสายตากะเกณฑ์ขนาดวัตถุตรงหน้า -- เพราะนี่ท่าคลาสสิกของอาร์ตติส จะเบี้ยว ไม่เบี้ยว สวยไม่สวย เหมือนไม่เหมือน เอาไว้ก่อน -- “ก็(กู)เกิดมาเพื่อทำสิ่งนี้นน....นนนนี้...” (เด็กบอร์คเค้าว่ามางั้น) ครั้งนึง ผู้เขียนเคยคุยกับเพื่อนถึงความเกลื่อนกลาดของอาร์ต ทั้งที่ ติสต์ และ ไม่ติ๊ด ที่มีอยู่ตอนนี้ก็พอสรุปได้ว่า มีอยู่สองประเภทด้วยกัน ประเภทแรก Artist (= ผู้เชี่ยวชาญทางด้านงานฝีมือ) และอีกประเภท Art in Action ที่ผู้เขียนมักเรียกสั้น ๆ แบบเข้าใจง่ายว่า Art Act. ซึ่งอย่างหลัง แม้จะมีลักษณะใดลักษณะหนึ่งในทางรูปธรรม (ฝีมือ ไม่นับเป็นรูปธรรม)เข้าข่ายหกข้อข้างต้นที่กล่าวมา ก็สามารถขึ้นชื่อว่าเป็น “อาร์ตฯ” ได้อย่างไม่กระดาก (และสากตูด)แล้ว เพียงแต่.. Art Act. อาจเป็นไว และไปไว กว่า Artist เมื่อตอนเย็น ๆ ผู้เขียนนอนแอ้งแม้งฟังเพลง ๆ หนึ่งอยู่บนโซฟาตัวเก่า มันเป็นเพลงพื้นบ้านของอิตาลีที่ฟังไม่รู้ความหมาย แต่ได้กลับกลายเป็นเพลงประจำมหาวิทยาลัยเล็ก ๆ (ขอย้ำว่ามันเล็กจริง ๆ) แห่งนึง ให้นักศึกษาได้ระลึกถึงชายธรรมดาผู้ล่วงลับ ที่ชอบฮัมเพลงนี้บ่อย ๆ ขณะที่สร้างงานศิลป์ ซึ่งภายหลังได้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจให้คนอีกหลายต่อหลายรุ่น .. อย่างน้อย ก็ตัวผู้เขียน.. เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเครื่องเล่นเทปในห้องดังสลับกับเพลง ๆ นี้ บอกเล่าถึงยุคสมัยและกาลเวลาที่แปรเปลี่ยนทุกอย่าง -- ไม่เว้นแม้แต่ศิลปะ Egypt ..Greek ..Classic ..Renaissance ..Neoclassic ..Romantic Realistic Impressionism Postimpressionism .Expressionism Abstract expressionism Pop art ..Modern ..ผ่านพ้นมาจนถึงยุคสมัยนี้.. --- Capitalism ในสังคมทุนนิยมที่ผู้คนและบรรดาสินค้าทั้งหลายต่างต้องการประกาศตนว่ามี “identity” ให้ใครต่อใครได้รับรู้ บ้างถึงขนาดทำทุกวิถีทางที่จะได้ขึ้นชื่อว่าเป็น ผู้ที่แปลก และ แตกต่าง เพื่อแลกกับสิ่งหนึ่ง ที่เรียกว่า “การยอมรับ” Create Date : 04 เมษายน 2552 Last Update : 4 เมษายน 2552 11:18:12 น. 1 comments Counter : 1499 Pageviews.   Share Tweet โดย: ปลาดิบนิวยอร์ก วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:17:49:33 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet