Bloggang.com : Meliot Baggins : @->-- จดหมายรัก--<-@

@->-- จดหมายรัก--<-@

คำเตือน บล็อกนี้ ยาวนะ

เมื่อ 2-3 วันก่อน เข้าไปร้านหนังสือ ตั้งใจจะซื้อเล่มหนึ่งให้เพื่อนรัก แต่กลับได้อีกเล่มหนึ่งมาแทน...

"จดหมายรัก" โดย ปราย พันแสง คือ หนังสือเล่มที่ขึ้นมาเป็นมวยคู่เอก แทนตัวจริงที่ป่านนี้ก็ยังหาตัวเล่มไม่เจอ (ได้ข่าวว่าหมดไปแล้ว เสียใจจริงๆว่ะเพื่อน)

"จดหมายรัก" ไม่ใช่หนังสือที่เพิ่งออกไม่ เพราะฉบับที่ซื้อมาก็พิมพ์ครั้งที่ 3 แล้ว เห็นผ่านตามานาน แต่ก็ไม่มีแรงจูงใจให้ซื้อเสียที อาจจะเป็นเพราะใกล้เทศกาลวันแห่งความรัก หรือเป็นเพราะอยากรู้ว่า จดหมายรักของคนอื่นๆ เขาจะหวานหยดย้อยเพียงไหน หรือเป็นแค่อยากเติมเต็มส่วนที่หายไปในชีวิต จึงทำให้เฉพาะเจาะจง ซื้อหนังสือเล่มนี้กลับมา

แล้วก็ไม่ผิดหวังเสียด้วยสิ ^___^

ตอนหนึ่งของหนังสือได้กล่าวถึง เหตุผลที่ผู้คนชอบจดหมาย ว่า

"...การเขียนจดหมาย(หรือการเขียนบันทึก) ถ่ายทอดเรื่องราวความรู้สึกบางอย่าง...เผื่อทิ้งมันไว้เป็นเครื่องยืนยันว่า ณ ห้วงเวลาหนึ่งมี 'เรา' เป็นส่วนหนึ่งของเวลานั้น..."

"...การที่เราเขียนจดหมายถึงใครสักคนหนึ่ง ส่งความรู้สึกดีดี ห่วงใย ห่วงหา อาทร ผ่านตัวหนังสือไปถึงอีกคนหนึ่งที่เราคิดถึง อยากส่งข่าวคราว...ให้เขาได้รับรู้ เขาคนนั้นคนที่อยู่ไกล จะได้มีกำลังใจในการดำรงชีวิตอย่างมีความสุข แม้ว่าอาจจะช่วยอะไรเขาได้ไม่มากนัก แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรเลย..."

เพราะมันเป็นสิ่งที่สวยงามเช่นนี้เอง คนที่ตกในห้วงรักจึงพยายามที่จะถ่ายทอดความรู้สึกของตนผ่านตัวอักษร ส่งไปยังใครบางคนที่เขาคิดถึงทุกครั้งที่จรดตัวอักษรลงบนแผ่นกระดาษ

ตั้งแต่ยาจกไปจนถึงกษัตริย์นักรัก

เพียงแค่ ในบางครั้ง อาจจะเป็นความพยายามของใครคนหนึ่งเพียงฝ่ายเดียว ในขณะที่อีกคนไม่ชอบที่จะเขียน (แต่รักที่จะอ่าน ^__^ หรือ ไม่ยอมอ่านมันเสียเลย T___T)

ที่ติดใจที่สุดก็คงเป็นความใฝ่ฝันของคุณปราย ที่บอกไว้ว่า ความเพ้อฝันสูงสุดเกี่ยวกับจดหมายรักของคุณปรายก็คือ ได้เป็นพ่อแม่ประเภทครองรักกันตลอดไป จนสามารถมอบกล่องจดหมายรักของตนเป็น "ของขวัญ" วันแต่งงานของลูกได้

ตำนานรักของพ่อกับแม่ฉันเอง ก็มีจดหมายเป็นตัวเอกของเรื่องเช่นเดียวกัน และถึงแม้ว่า พ่อกับแม่จะไม่ได้ส่งมอบ จดหมายรัก กล่องนั้นให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน (ที่ไม่มีวันถึง) แต่ฉันก็เคยๆ ได้เมียงๆมองๆ แอบอ่านดูบ้าง บางฉบับ

สมัยแม่สาวๆ แม่เป็นคนสวย หวาน น่ารัก ตามคำขวัญประจำจังหวัดที่ประกาศว่า "คนสวยโพธาราม" แม้ว่าตอนนี้รูปร่างจะละม้ายคล้าย"เมืองโอ่งมังกร" ไปก็ตาม แต่จากรูปเก่า ต้องยอมรับเลยว่า สวยจริงๆ แต่ก็อย่างที่เพลง(ลูกทุ่ง) เขาว่ากันล่ะนะ คนสวยมักใจดำ แม่ไม่ยกความงามมาให้เราเลยแม้แต่น้อย

เพราความสวยของแม่ ทำให้มีหนุ่มๆมาติดกันเกรียว เรียกได้ว่า ตาของฉันวันๆแทบไม่ต้องทำอะไร นั่งทำหน้าถมึงทึงรอรับแขกหนุ่มๆ ส่วนยายก็เช็ดหัวกระไดที่ไม่เคยแห้ง

ความงามของแม่มีมากขนาดที่ไปเที่ยวงานวัด เผอิญปีนั้นพวกนายทหารหนุ่มๆเขายกพลมาทำบุญที่วัดนั้นพอดี พอเจอแม่ ก็เลยหันหลังให้บุญ ยกพลลงเรือพายข้ามแม่น้ำแม่กลองกลับมาให้ตาฉันเหนื่อยตามเคย

ส่วนพ่อของฉันก็เสน่ห์ไม่เบา เป็นหนุ่มสวนส้มบางมดเฉยๆ สาวชาวสวนก็พยายามสานสัมพันธ์แลกส้มกันเป็นประจำ ยิ่งพอได้เป็นนายช่างออกแบบเขียนแบบเขื่อน เสน่ห็ก็ยิ่งล้น รูปถ่ายของพ่อแต่ละใบ ไม่มีภาพไหนที่จะไม่วางท่าหล่อ ใครอยากเห็นภาพหลุด ไม่มีทางเสียล่ะ เพราะหนุ่มสวนส้มคนนี้ใส่ใจทุกรายละเอียด ตั้งแต่หัวจรดเท้า เส้นผมโดนลมยังไม่กระดิกเลย

ในหนังสือรุ่นของพ่อสมัยอยู่ที่อุเทน เพื่อนๆถึงกลับตั้งฉายาหนุ่มเจ้าเสน่ห์ให้กับพ่อ แต่ฉันมองว่า พ่อเจ้าระเบียบมากกว่า

ดุชะมัดเลย

ทั้งพ่อและแม่ต่างก็มีแฟนๆกันแยะ จนจะลงเอยแต่งงานกันไปรอมร่อ บ้านก็อยู่คนละทิศละทาง แต่แล้ววันนึง บุพเพสันนิวาส ก็ได้ทำให้หนุ่มบางมดกับสาวโพธารามได้มาเจอกัน

ถ้าใครที่นั่งรถไฟลงใต้ และเป็นคนชอบฟังเสียงบอกสถานี อาจจะเคยผ่านๆหูกับสถานีเล็กๆที่ชื่อว่า "เจ็ดเสมียน" สถานีนี้อยู่ในเขตอำเภอโพธาราม พอลงจากสถานี เดินไปอีกนิด ก็จะเจอวัดเล็กๆวัดหนึ่ง ชาวบ้านแถวนั้นเรียกกันว่า "วัดใหม่"

ด้วยความที่เป็นสาวสวย เวลามีงานวัดทีไร ก็มักจะโดนเกณฑ์ให้ไปนั่งขายทอง (ทองคำเปลว ธูปเทียน ดอกไม้) งานวัดในปี 2514 ก็เช่นกัน แม่ฉันก็แต่งตัวสวย สวยกว่าทุกวันเสียด้วยเพราะได้ยินข่าวมาว่า จะมีขบวนผ้าป่าจากบางมดมาทอดที่วัดใหม่ แม่เองก็ยังพูดเล่นๆกับเพื่อนๆเลยว่า งานนี้ต้องหาหนุ่มบางมดมาเป็นแฟนซะคน

เอากะแม่เขาสิ เปรี้ยวใช่เล่นเลยนะเนี่ย

แล้วแม่กับพ่อก็มาเจอกัน

พ่อถูกชะตาแม่อย่างแรง แม่เองก็เหมือนกัน แต่คงไม่ได้แสดงออก (ตรงนี้ เราว่า เราใจกล้ากว่าแม่เยอะ เอิ้กๆๆๆๆ

) ผลก็คือ พ่อถึงกลับลงทุนนั่งเรือข้ามฟากตามแม่กลับมาถึงบ้าน ยอมตกรถไฟไม่กลับพร้อมชาวคณะ มาค้างคืนคุยกะตาและยาย จนรุ่งเช้าอีกวันถึงจะยอมกลับ

หลังจากนั้น จดหมายรักในซองสีฟ้า ก็ได้เริ่มต้นขึ้น

จดหมายทุกฉบับที่แม่กับพ่อเขียนถึงกัน แม่รวบรวมใส่กล่องกระดาษใบนี้ไว้

ตัวฉันเองคงได้ยีนส่วนนี้มาจากพ่อกับแม่ ยีนที่ทำให้ชอบเขียนจดหมาย แม้ว่าตอนหลังๆ จะเขียนน้อยลง วาดรูปมากขึ้นจึงเปลี่ยนมาเป็นโปสการ์ดแทนก็ตาม

และก็คงยีนตัวเดิม ที่ทำให้ฉันอยากที่จะมีจดหมายรักเก็บไว้ เพื่อส่งมอบให้ลูกให้หลานในอนาคต นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมักจะเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ส่งความห่วงใย ความปรารถนาดีไปกับจดหมายและโปสการ์ดใบเล็กๆ และแอบหวังว่าจะได้รับความรู้สึกดีดีตอบกลับมา

แต่จดหมายรักคงไม่ใช่บูมเมอแรง ขว้างไปยิ่งแรงยิ่งกลับมาเร็ว

ไข่ย้อย จาก เพื่อนสนิท ได้เขียนจดหมายบอกดากานดาเพื่อนรักว่า

"...ส่วนที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมายไม่ได้อยู่ที่ตอนที่นั่งนึกว่า เขาจะรู้สึกอย่างไรตอนได้อ่าน แต่เป็นตอนที่เรานึกถึง และเขียนถึงเขามากกว่า.."

ฉันว่า ฉันคงยังปลงไม่ตกแน่เลย เอิ้กๆๆๆๆๆๆ

แล้วจะจบบล็อกนี้อย่างไรดีนะ อย่างนี้แล้วกัน
รักและคิดถึงทุกคนเลย

กิมจู

ปล.ในระหว่างเขียนบล็อก นึกถึงเพลงนี้จังเลย กาลครั้งหนึ่ง..ความรัก

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2549

Last Update : 13 มีนาคม 2549 19:47:21 น.

10 comments

Counter : 935 Pageviews.

มิน่าลมฟ้าอากาศถึงแปรปรวน เจ้าป้าคึก(คัก)มานั่งคัก(คึก)อัพบล็อคซะบ่อยเชียว

โดย: ฮก IP: 161.246.1.34 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:31:23 น.

สุขสันต์วันวาเลนไทด์นะคะ

โดย: อพันตรี

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:36:57 น.

ปล.ในระหว่างเขียนบล็อก นึกถึงเพลงนี้จังเลย กาลครั้งหนึ่ง..ความรัก
^
^
นึกว่าป้ากิมจูจะนึกถึงเพลง "จดหมายผิดซอง" ซะอีกอ่ะ

โดย: กระต่ายปีศาจ IP: 202.28.181.7 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:23:53:33 น.

จม. เยอะจริงๆ กล่องเบ้อเริ่มเลย
ผมก็เก็บ จม ที่ป้าส่งมาให้ไว้เหมือนกันนะ

ปล.1 ไม่มี จม ที่พ่อเขียนถึงแม่บ้างหรือครับ
ปล.2 เพลงไม่ขึ้นอ่ะป้า..
ปล.3 กะว่าจะถามตั้งที่ blog ที่แล้ว ป้าเอา bg มาจากไหนอ่ะ

โดย: ก่ายยย...

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:0:18:59 น.

ปล.๑ จดหมายที่พ่อส่งให้แม่มีจ้า แบบแฟนเก่าส่งมาให้พ่อก็บมีเหมือนกัน แม่เก็บไว้ เอิ้กๆๆๆๆ

ปล.๒ เอ...เพลงขึ้นนะก่ายยย ให้ป้ากระต่ายปีศาจเช็คก็ขึ้นนี่นา

ปล.๓ bg ที่เห็นน่ะเหรอ เป็นการทำงานร่วมกันระหว่าง บรัช แบบพิเศษของโฟโตชอป ที่ไปโหลดมา ที่เห็นเป็นบรัชเซ็ทวิคตอเรียน ส่วนกุหลาบที่เห็นก็โหลดมาอีกเหมือนกัน เลือกภาพวาดกุหลาบไสตล์วิคตอเรียน (อีกแล้ว) เอามาซ้อนๆ กัน แล้วก็ ลบๆ เกลี่ยๆด้วยชุดอุปกรณ์ของโฟโตชอบ ก็ออกมาอย่างที่เห็นจ้า

แต่มีบางคนบอกว่าหน้าตาเหมือนมาดามคูรี -____-"

โดย: กจ (Meliot Baggins

) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:08:50 น.

>>คนสวยมักใจดำ แม่ไม่ยกความงามมาให้เราเลยแม้แต่น้อย
ประโยคนี้ของป้าทำให้ลุงหัวเราะทัองคัดท้องแข็ง
ไม่ใช่ว่าลุงเป็นคนรูปหล่อแต่อย่างใด ดังนั้นก็พอจะเข้าใจ
ความคับแค้นของป้า 555555

แม่กับพ่อของลุงไม่ค่อยเล่าเรื่องราวยามจีบกันให้ฟังเท่าไหร่
นัยว่ายังคงเขินเหนียมอายอยู่ 555555
แล้วก็ไม่ได้เก็บจดหมายอะไรทำนอง อย่างที่บอก
บ้านนี้ชอบทิ้งมากกว่าเก็บ

กำลังสงสัยว่า คุณประมวล คืนที่ไม่ยอมกลับกับคณะผ้าป่า
อยู่คุยอะไรกับว่าที่พ่อตาแม่ยาย (ในอนาคต ณ เวลานั้น) พ่อตาถึง
ไม่ขับไสไล่ส่งเหมือนหนุ่มๆ รายอื่นๆ

ปล. เพลงขึ้นน้ะ ก่ายบอท

โดย: ลุงเอง (melkor

) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:07:15 น.

แม่นแล้ว เขาคนนั้นนั่นเอง

ปล.ขอบคุณลุงมะที่มาสารภาพว่าได้หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง ทำให้เรามั่นใจในความปาก....า ขึ้นแยะ เอิ้กๆๆๆๆๆ

โดย: กจ IP: 61.91.89.154 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:38:18 น.

น่ารักจังเลย ต้องลองเขียนหาใครบ้างแล้ว
5555

โดย: เอ็ม IP: 58.11.68.28 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:10:53:52 น.

เขียนเลยๆๆๆ

ถึงจะไม่ได้เป็นจดหมายรัก แต่คนรับก็น่าจะดีใจนะ เพราะแสดงถึงความห่วงหา ความใส่ใจ

ยกเว้นจะเป็นจดหมายทวงหนี้ เอิ้กๆๆๆ

ขอบคุณก่ายยยและคนอื่นๆด้วย...ขอบคุณมากที่เก็บจดหมายและโปสการ์ดของเราไว้ แค่ได้รู้ว่า ยังเก็บไว้เราก็ดีใจมากๆแล้วล่ะ

แต่ถ้าวันไหนวันหนึ่ง จดหมายของเรามันจะสร้างความร้าวฉานในชีวิตคู่ อย่าเสียเวลาหาที่ซ่อนหรือเผาทิ้งเลยนะ ก็ส่งกลับมาได้ เรายินดีรับพวกมันกลับคืน

โดย: กจ IP: 202.5.87.154 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:19:49:51 น.

อย่างจดหมายแกน่ะนะ จะสร้างความร้าวฉานให้ใครได้....ฟุ้งซ่าน

โดย: ปทมร. IP: 58.11.68.84 วันที่: 1 มีนาคม 2549 เวลา:11:40:35 น.