2005_02_24_ชีวิตหลังความตาย.....?

ตื่นเช้าวันนี้
งัวเงียๆ โดนพี่สาวสุดที่รักโทรมาทวงงานแต่เช้า

ช่วงนี้งานเยอะมากครับ และมีเรื่องราวมากมาย
ที่ต้องเล่าสู่กันฟัง
แค่ประวัติศาสตร์ Ford Mustang
ก็เล่นเอาผมกลายเป็นขนมถ้วยฟูไปได้ตลอดทั้ง
สัปดาห์นี้เลยทีเดียว
งานอื่นแทบจะเรียกว่านึกไม่ออกว่าจะแก้อย่างไร

ดีแต่ว่าทางสถานีวิทยุช่วยชีวิตเอาไว้
คือ ทาง AM 1269 จะลงสายกราวนด์ใหม่
อันมีผลให้ต้องงดออกอากาศไป 3วัน
คือตั้งแต่วันศุกร์นี้ ถึง วันอาทิตย์
ดังนั้น จะมีแค่ช่วงคืนวันศุกร์นี้เท่านั้น
ที่ผมจะต้องไปจัดรายการที่ FM102 ตอน 4 ทุ่ม

วอลโวก็เลื่อนให้ยืม S60 ใหม่ เป็นวันที่ 4 มี.ค.
ตรงกับวันสอบพอดี

น้าด็อกสุดเลิฟแห่งนิสสัน ก็จะให้ยืม X-Trail ใหม่
สีเขียว มาให้ลองขับกัน 4 วัน คาบเกี่ยวกับช่วงสอบอีกด้วย แต่ไม่เป็นไร

ช่วงนี้ เหมือนเข้าฤดูกาลทดลองขับรถใหม่มือเป็นระวิง
เพราะเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา
ทั่นอาสุดเลิฟก็โยนกุญแจเจ้าฟอร์จูเนอร์ ดีเซล
เทอร์โบ เกียร์ธรรมดาให้ผมหน้าสถานีวิทยุเฉยเลย
บอกว่าให้ขับไปส่งที่บ้าน แล้วขับเอาไปคืนโตโยต้า
ด้วยในวันอังคาร

โอ้! เอางั้นเลยนาทั่นอา! คริคริ

ผมเพิ่งเอาฟอร์จูเนอร์ เครื่องเบนซิน ไปคืนโตโยต้า
เมื่อวันที่ 18 ที่ผ่านมานี้เอง เอาละอย่างน้อย
ต้องรีบหาเวลาเขียนลงพันทิบเร็วๆ
ไม่งั้นเดี๋ยวคันอื่นจะจ่อคิงวตามมาอีก

ข้างบนนี้ แค่อารัมภบททักทายทุกท่านครับ
สิ่งที่จะเล่าสู่กันฟังนั่น อยู่ข้างล่างครับ

-----------------------
ภาพตัดกลับมายังช่วงเช้าต่อเนื่องจากสายโทรศัพท์ทวงงาน

เมื่อเช้านี้ คุณพ่อเล่าว่า

ประมาณ เกือบๆ 6 โมงเช้า
ระหว่างที่คุณพ่อกำลังนั่งเคลียร์งานจวนจะเสร็จ
ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอย่างกับจุดประทัด
ตอนแรก 2 ครั้ง
แต่หลังจากนั้น แป็บเดียว เสียงที่ว่าก็ดังตามขึ้นมาอีก
5 ครั้งเห็นจะได้!

แล้วก็มีมอเตอร์ไซค์ 1 คัน พร้อมด้วยชายฉกรรจ์ 2 คน ขี่แล่นผ่านหน้าบ้านผมไปอย่างรวดเร็ว

ผมไม่รู้เรื่องหรอกครับ
นอนเป็นกรมอุตุนิยมวิทยาอยู่ข้างบนห้องนอนนั่นละ
เพราะเพิ่งเข้านอนไปเมื่อ ตี 4 นั่นเอง
ทำงานหนัก หลับเป็นตายเลย

รู้แต่ว่า หลังจากนั้น มีเสียงโหวกเหวก
ร้องหาคนช่วย

สรุปสั้นๆคือ
หน้าปากซอยบ้านผม มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น...

ผู้เสียชีวิตเป็นสุภาพสตรีคนหนึ่ง
ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร!

!!!!!!!!!!!!

แต่ สิ่งที่ผมจะเล่ามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมหรอกครับ

เพียงแต่ว่า เหตุการณ์ในตอน 6 โมงเช้า
ขณะที่ผมหลับอยู่นั้น คาดเดาไว้ว่า
มันควรจะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
การเก็บหลักฐาน พยานในที่เกิดเหตุ
อะไรเทือกๆนั้น

แต่พอผมลุกออกจากโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่นั่งพิมพ์
ข้อความทั้งหมดนี้
ออกไปดูที่ซึ่งคาดว่าจะเป็นจุดเกิดเหตุ.....

ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างมันช่างไม่ได้แตกต่างอะไรกับ
เมื่อเดือนก่อน เมื่อสัปดาห์ก่อน เมื่อสามวันก่อน
หรือแม้กระทั่งบ่ายเมื่อวานนี้ ก่อนตะวันจะคล้อยลับ?

ชีวิตผมก็ยังคงดำเนินไปในบ้านอยู่อย่างเงียบๆ
นั่งปั่นงาน โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น....

ความตายมันใกล้กับชีวิตผมแค่เพียงแค่
เดินห่างออกไปประมาณ 25 ก้าวขาเองเนี่ยนะ?

แล้วเมื่อเวลามันผ่านไป

มันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลยเนี่ยนะ?

มันเป็นสัจธรรมอันโหดร้ายนะ
แต่โชคร้าย ที่มันเป็นความจริง
ที่ทุกชีวิตก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป
แม้กระทั่งเมื่อเราตายไปแล้ว.....

วันนี้ได้ยินข่าวว่า ผู้ป่วยทางจิตจากเหตุสึนามิ
มีมากถึง 9 พันกว่าคน

ผมเข้าใจความรู้สึกนะ
และขอให้พวกคุณทุกคนผ่านพ้นช่วงเวลานี้
ไปได้ด้วยดีครับ

เอาน่า! อย่างน้อย
มันก็มีหลักประกันที่แน่นอนละว่า
ยังไงๆโลกก็ยังมีพรุ่งนี้อยู่แน่นอน
ไม่ว่าเราจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม....!

------------------------------
ปล.
หนิง Lady
ชั้นขาดการติดต่อกับเธอมานานแล้ว
ช่วยส่งเบอร์ติดต่ออะไรก็ได้มาให้ฉันด้วย!
ยังคิดถึงอยู่ตลอดว้อย!

ขอบคุณคร้าบ!

---------------------

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2548		6 comments
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2548 5:42:30 น.
Counter : 1010 Pageviews.
Share Tweet