......................................................?.............................................

และเวลานี้ สิ้นปีที่มาึถึง
หวนคิดคำนึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านเข้ามา

อาจเป็นเพราะวันนี้ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอด กำลังบั่นทอนอะไรหลายๆอย่าง

โดยเฉพาะ ชีวิต

วันเวลาผ่านไป เรายิ่งโง่ลง
เรากลัวความโง่

วันเวลาผ่านไป ความรับผิดชอบที่มากขึ้น
กลับไม่ได้ทำให้เราฉลาดขึ้น

วันเวลาที่ผ่านไป ยิ่งเราถูกบล็อก
เรายิ่งต้องหาทางออก

เพียงแต่วันนี้
เรายังหาทางออกไม่เจอ

ใครจะมาเป็นคนช่วยจุดไฟ และส่องให้เราเดินออกจากถ้ำ....

คบเพลิงเรา มอดไปนานแล้ว ไฟฉายก็มีแสงริบหรี่ลงเหลือเกิน

บรรยากาศในถ้ำ ที่น่ากลัว ยิ่งน่าอึดอัดมากขึ้น เพราะอากาศที่น้อยลง
แต่ยิ่งดิ้นรนไป ยิ่งจะทำให้อะไรๆมันแย่ลง

เรายังคงพยายามเดินต่อไป คลำหาทางออกกันต่อไป

คนคนนั้น เธอคนเดิมคนนั้น เขาเดินออกจากถ้ำได้แล้ว
แม้จะยังอยู่ที่ไหนสักแห่ง แถวๆปลายถ้ำ
แม้จะยังรู้ว่าเธอยังห่วงเรา

แต่เราก็ต้องยอมรับความจริงว่า มีคนมาช่วยเธอออกไปจากถ้ำแล้ว

วันเวลาผ่านไป ยิ่งพยายามตัดใจเท่าไหร่
กลับยิ่งรู้สึก "รัก เธอคนเดิมคนนั้น" มากขึ้น

ยิ่งผ่านความไม่เข้าใจกันในงวดล่าสุดมา ยิ่งรู้สึกว่า รักมากยิ่งขึ้น
แต่ ก็เข้าใจความจริงของชีวิตมากขึ้น

วันนี้ วันที่มีคนใหม่ เดินเข้าไปในชีวิตของเขา
ต่อให้เราจะรู้อยู่เต็มอกว่า คนคนนั้น ไม่มีทางดูแลเขา ได้ดีเท่าเราเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ก็คงต้องปล่อยเขาไป

ไม่ใช่พ่อแม่หรอก ที่เลี้ยงเราได้แค่ตัว
เวลาเราไปรักใคร เราก็คงดูแลเขาได้แค่ตัว นั่นละ
หัวใจเขา เขาคงต้องดูแลเขาเอง

เราไม่รู้ว่า สักวันหนึ่งเขาจะทบทวนสิ่งที่เขาเคยคิดกับเราในวันนี้บ้างไหม

แต่ ช่างเถอะ ชีวิตของแต่ละคน ล้วนแล้่วแต่มีทางเดินของตนที่ต่างกัน
จะไปบีบคั้น คาดคั้นให้ใครมาทำอะไรเพื่อเรา นั่นก็เข้าข่าย เด็กไม่รู้จักโต

เราไม่มีแรงที่จะทำอะไร
เราไม่รู้ว่าทั้งหมดที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เราทำไปเพื่ออะไร นอกเหนือจากแค่เลี้ยงปากท้อง

แต่ อย่างน้อยก็ยังรู้สึกดีกับตัวเองว่า ยังอยากมีชีวิตอยู่ อยากเห็นอะไรอีกมาก

ทว่า แรงผลักดัน แรงขับดัน แรงถีบยัน มันหายไปจนหมดจริงๆ

เราไม่รู้ว่า เราจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำอยู่ต่อจากนี้ไปเพื่ออะไร........

เรากลับไม่ได้อยากมี ไม่ได้อยากได้ในสิ่งใด

กระนั้น เรายังอยากเติมเต็ม เพราะเรายังรู้สึกขาดอยู่
ต่อให้หลอกตัวเองว่า ไม่รู้สึกขาด ยังไงมันก็ขาด
เมื่อน้ำ มีอยู่ "แค่" ู่ครึ่งแก้ว ถ้าจะหลอกตัวเองว่ามันมี "ตั้ง" ครึ่งแก้ว
เหมือนที่พวกมองโลกในแง่ดี พยายามบอกเรา เราย่อมไม่อาจหลีกหนี ความจริงแห่งสัญชาตญาณส่วนลึกของมนุษย์ได้พ้นสักเท่าใดนัก

--------------------------

ตั้งแต่ดูรักแห่งสยามมา

เราว่ามันเจ๋งมาก

อยากเขียนเยอะๆ แต่กลับเขียนไม่ออก

มีอะไรอยู่ในหัวเยอะ แต่เขียนไม่ออก
ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม ไม่รู้จะเขียนเพื่ออะไร?
ใครมันจะอ่าน?

เราเคยเป็นทั้ง หญิง (ช่วงท้ายเรื่องนะ ไม่ใช่ช่วงบ้าคลั่ง) และ มิว ในชีวิตจริง

หนังเรื่องนี้ ทำให้เราร้องไห้มา 2 คืนติด
แต่วันนี้ วันที่เราอยากร้องไห้จริงๆ เราร้องไม่ออก....

--------------------

วาทะวันนี้

ความเงียบ เป็นเสียงอีกชนิดหนึ่งที่มีพลังมาก
บางครั้ง แม้โลกจะต้องการเสียงอื่นเข้ามาทดแทนความเงียบ

แต่หลายครั้ง ที่โลกเองก็ต้องการความเงียบ มากกว่าเสียงอื่นใดทุกสรรพสำเนียง

--------------------

ฟุ้งซ่านมาพอแล้ว
กลับสู่้โลกแห่งความจริงกันเถอะ...!

Create Date : 18 ธันวาคม 2550		4 comments
Last Update : 18 ธันวาคม 2550 12:19:10 น.
Counter : 760 Pageviews.
Share Tweet