Bloggang.com : เจแปนเบอร์รี่ : หางานครั้งแรกในญี่ปุ่น ตอนที่ 2 (และแล้ว......)

หางานครั้งแรกในญี่ปุ่น ตอนที่ 2 (และแล้ว......)


	ในที่สุดก็ได้รับ "บัตรประจำตัวคนต่างชาติ" ซะที ต่อไปนี้ก็เริ่มหางานได้แล้วสิ จริง ๆ เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว มีคนไทยติดต่อมา ให้ฉันไปเป็นไกด์นำเที่ยว ให้คุณพ่อคุณแม่ของเค้า ซึ่งท่านอายุมากแล้ว หกสิบกว่า กับ เจ็ดสิบกว่า ท่านได้บัตรที่พักของรีสอร์ท องเซนสุดหรู ในจังหวัด มิเอะ จัดหวัดที่ติด ๆ กับจังหวัดไอฉิ ที่ฉันอยู่ แต่พอปรึกษาทากุจิ ฉันก็ต้องพับโครงการร้อยล้าน ของฉันไป.. เสียดายจังเลยเพราะได้ค่าแรง วันละ 20,000 Yen ไม่รวมค่าใด ๆ แต่ด้วยเหตุผลที่ทากุจิบอก ว่าเป็นห่วง เพราะฉันยังอยู่ญี่ปุ่นได้ไม่ถึงเดือน ขึ้นรถไฟเข้าเมืองเอง ยังไม่ค่อยจะถูก แล้วจะไปนำใครเที่ยวได้ยังไง ไหนจะต้องไปนอนค้างที่รีสอร์ทอีก หนึ่งคืน.. แค่ทากุจิยังอธิบายเหตุผลไม่เสร็จ ฉันก็ส่งอีเมลล์ไปปฏิเสธเค้าเรียบร้อยแล้วหล่ะ ไม่อยากผิดใจกัน.. ว่าแล้ว.. เสาร์อาทิตย์ก็ว่างมากนัก เลยให้ทากุจิ พาขึ้นรถไฟทัวร์เมืองซะหน่อย เผื่อคราวหน้ามีจ๊อบงาม ๆ อย่างนี้เข้ามาอีก จะได้ไม่มีข้ออ้างว่าเราไม่รู้เรื่อง เชอะ...งอนนนน.. ทากุจิเลย ง้อ...ด้วย เจ้านี่ค่ะ พาไปเดินยั่วยวน เห็นแล้วอดใจไม่ได้ ขอแค่ สองชิ้น ก็อารมณ์ดี เดินไปยิ้มไปแล้วแหละ เอ้อ.. ง้อง่ายไปมั้ยเนี่ย พอวันรุ่งขึ้น... ฉันก็เตรียมลิสต์ชื่อบริษัท ห้างร้าน ที่อยากทำงานด้วย แน่นอนสิ่งแรกที่ดู.. ค่าแรงต่อชั่วโมงที่ให้ 　900 Yen/hr. (300 THB) ขึ้นไป ก็อยากได้เงินเยอะ ๆ อ่ะนะ หาที่แพง ๆ ไว้ก่อน ถ้าไม่ได้แล้วค่อยลดราคาละกัน ก่อนจะโทร.. โรคซึมเศร้าเริ่มครอบงำโดยไม่รู้ตัว แต่ทากุจิก็ให้กำลังใจ และลุกมาช่วยซ้อมก่อน.. เฮือก ...เฮือก.. ถอนหายใจระลอกใหญ่ เอาวะ.. โทรไปที่แรกค่ะ.. บริษัทผลิตแก้วไวน์... ปื้ด ๆๆๆ สปี๊ก เจแปนนีสไปยังไม่ทัน หายตื่นเต้น... ตั้งตัวได้อีกที ปลายสายบอกว่า "ขออภัยค่ะ เต็มแล้ว" แป่ววววว....... เสียเซลฟ์ไปเลย โทรไปอีกทีนึง... เหมือนเดิม.. "ปิดรับสมัครแล้วค่ะ" ฮือ ๆๆๆ เศร้าได้อีก.. ทากุจิเลยขอดู "Town work" ฟรีก๊อปปี้ ที่ประกาศรับสมัคร ปรากฏว่า มันเป็นของเก่า สองอาทิตย์มาแล้ว ตอนนี้ญี่ปุ่นเองก็ปลด พนง.เยอะ คนญี่ปุ่นเองก็ต้องหางาน อะรุไบโตะ ทำเหมือนกัน งานดี ๆ เงิน ดี ๆ ก็เลย เต็มเร็วเป็นธรรมดา.. เลยต้องออกไปจัสโก้กันอีกรอบ เพื่อไปหยิบเจ้าฟรีก็อปปี้ อันนี้โดยเฉพาะ เพราะกำหนดเค้าออกใหม่ วันจันทร์ วันนี้พอดี.. ทีนี้ล่ะจะบอกว่า "เต็ม" ไม่ได้นะ... แล้วก็ได้มาทั้งแบบฟรีก๊อปปี้ และแบบซื้อมา 100 Yenเลย พอหนังสืออยู่ในมือ ฉันก็นั่งเลือกงานในฝัน อย่างสบายอารมณ์ เลือกไปเรื่อย ๆ จนไปสะดุดร้าน ๆ นึง... เป็นร้าน สปาญี่ปุ่น หรูซะด้วย...เงินก็ดี (มั่ก ๆ) ที่นี่หล่ะ ว่าแล้วก็กดโทรศัพท์ ถึงตอนนี้ปีกกล้าขาแข็งไม่ตื่นเต้นแล้ว ทากุจิไม่อยู่ ก็นั่งโทรเองได้..มะง้อแล้วน้า.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++ โมชิ โมชิ.. ปลายสายเริ่มร่ายมา ฉันก็บอกไปเลย ว่าอ่านมาจากฟรีก็อปปี้รับสมัครงาน ยังรับอยู่มั้ยคะ ?? โอ้.. รับครับรับ.. แล้วพี่ยุ่นคนนั้น ก็ร่ายยาวคุยกันถูกคอเลยทีเดียว บังเอิญฉันมีใบประกาศ เกี่ยวกับ "สปาเทอราพีส" ที่ไปร่ำเรียนที่เมืองไทย เก็บไว้ด้วย เค้าเลยชอบอกชอบใจใหญ่.. แต่ว่าตอนนี้คนรับผิดชอบไม่อยู่น่ะสิ เค้าเลยขอเบอร์โทรไว้... และบอกว่า จะมีคนชื่อ... นี้โทรมาหาเรา เฮ้อ... แค่นี้ก็ยิ้ม หน้าบาน ปรบมือให้ตัวเองยกใหญ่แล้ว ถ้าทากุจิกลับจากทำงาน จะต้องโม้ให้ฟังซักหน่อย... อ้อ.. เค้าชมว่าภาษาฉันเก่งมากกก อยู่ญี่ปุ่นมากี่ปี อิอิ บอกไปว่าไม่ถึงเดือน แต่แอบโม้แถมไปนิด..ว่านี่ "ล่ามญี่ปุ่น" เก่านะจ๊ะ แต่อยู่ไกลบ้าน เป็นกะเหรี่ยงคอสั้นแบบนี้ งานอะไรก็ทำล่ะวะ...สู้ว้อยยย.. ปล. ภาวนาให้โทรศัพท์จ๋า..ดังเร็ว ๆ นะลูกนะ นะ..แม่รอฟังข่าวดีอยู่ +++++ ขอขอบคุณ เพื่อนผู้ใจดี +++++ กรอบงาม ๆ จากคุณ KungGuenter ไอคอนกิ๊บ ๆ จากคุณ UnderSunShine