Bloggang.com : i'm not superman : อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 12~

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 12~

ประกาศ ๆ..ขณะนี้ได้เกิดเหตุฉุกเฉินเฉพาะด้านขึ้นกับอีเมล์ของอิชั้น ทำให้มิสามารถเข้าใช้งานเมล์ + msn ได้ตามปกติ

sign in ก็บ่ได้ (มันฟ้องว่า เครื่องอื่น sign in ในแอคเค้าท์นี้อยู่แล้วน่ะ ไรฟระ ??!!)..คาดว่าเมล์เดิมของอิชั้นน่าจะโดนแฮ้กไปแย้ว.. มีวิธีแก้ไขมั้ยคะ ?

ดังนั้น...ใครที่มีเมล์เก่าของอิชั้นและ "ยังอยากคุย" กั๋นอยู่ กรุณาช่วยหลังไมค์มาบอกเพื่อแอดเอ็ม..มาที่เมล์ใหม่ด้วยนะคะ โอ่ย...เศร้า T_T

..............

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 12~

หลังหย่อนเสื้อผ้าที่จะซักลงเครื่องและตั้งโปรแกรมแล้วเสร็จ พิรดาก็หอบกระดาษปากกามานั่งรับลมอยู่ที่ระเบีัยงมุมเดิมเพื่อเริ่มต้น "เขียน" อะไรสักอย่างที่ตัวเองตั้งใจไว้ แต่ดูเหมือน"อะไร ๆ "ที่หล่อนตั้งใจ จะไม่ง่ายดายขนาดนั้น เพราะแม้แต่จะจรดปากกาเขียนคำ ๆ แรกซึ่งเป็นเหมือนการเปิดประตูสู่โลกแห่งความคิด หล่อนก็ยังแงะไม่ออก

สงสัยหล่อนจะเรื้อเวทีมานานจริง ๆ หญิงสาวครุ่นคิด หรือว่าหล่อนยึดติดอยู่กับความฝันเสียจนลืมที่จะอยู่ในโลกของความเป็นจริงอย่างที่ยัยนกเคยว่า

"..แกเนี่ยนะจะไปเขียนหนังสือขาย..เฮ้อ..เพื่อนชั้น แทนที่จะอกหักตาย จะกลายเป็นอดข้าวตายก่อนซะล่ะมั้ง"

พิรดาถอนหายใจยาว ๆ พลางนั่งจ้องมองกระดาษขาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว

"อ้าว..คุณ คุณมานั่งตรงนี้เอง ป้าว่าจะไปตลาดน่ะค่ะคุณจะฝากซื้ออะไรมั่งมั้ย"

"ไม่อ่ะค่ะป้า...ดายังไม่ขาดอะไร ขอบคุณนะคะ แล้วนี่..คุณรตีไปด้วยรึเปล่าคะเนี่ย"

"อ๋อ เปล่าหรอกค่า คุณหนูแกออกไปดูแลแขกกลุ่มใหม่ที่บ้านพักท้ายสวนน่ะ แขกเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เอง หูย..งวดนี้มากันหลายคนเชียว" ป้าสายหัวเราะร่วนด้วยท่าทางดีใจ "แต่.. เอ..ป้าว่าดูท่าทางคุณจะเบื่อ ๆ นะคะ จะลองเอาจักรยานไปขี่เล่นแถวนี้ดูมั้ย เผื่อจะหายเบื่อได้มั่ง"

"ที่นี่มีจักรยานด้วยเหรอคะป้า" ความรู้สึกห่อเหี่ยวแตกโพล๊ะขึ้นมาในทันใด เพราะถึงยังไง มันก็ยังดีกว่าต้องมานั่งแกร่ว หน้าแห้งเหี่ยวอยู่กับกองกระดาษที่ไร้ตัวอักษรสักตัวนี่แหละน่า

"ค่า ก็จักรยานของเด็กอ้อยนั่นล่ะ..."ป้าสายพยักเพยิดไปข้างบ้าน"... ปกติเสาว์อาทิตย์มันก็ใช้ขี่ตะลอน ๆ ไปนู่นไปนี่ทั่วสวนอยู่แล้ว แต่วันธรรมดาที่ไปโรงเรียนก็จอดทิ้งเอาไว้เฉย ๆ ถ้าคุณเบื่้อ ก็ลองเอาไปขี่เที่ยวเล่นแถว ๆ นี้ดูก็ได้นะคะ...ไม่มีใครว่าหรอก" ป้าสายแนะ นึกเห็นใจหญิงสาวขึ้นมาครามครัน..ก็คนกรุงฯ นี่น๊า จะมาทนอยู่เงียบ ๆ เหงา ๆ กับบรรยากาศบ้านนอกแบบนี้ได้สักแค่ไหน

"...อ้อ..แต่ถ้าคุณอยากไปหาคุณหนูที่ท้ายสวน ก็ขี่เลาะถนนแดงหน้าบ้านเรานี่ไปเรื่อย ๆ นะคะ บ้านพักแขกอยู่ไม่ไกลหรอก ขอนิดเดียวค่ะ อย่าขี่เลี้ยวออกไปทางถนนเส้นเล็กโน่นละกัน แถวโน้นน่ะ มีแต่เรือนพักคนงานทั้งนั้น"

พิรดาเริ่มยิ้มออกเมื่อนึกถึงการได้ออกไปยืดเส้นยืดสาย เปิดหูเปิดตาตรงอื่นบ้าง หลังจากนั่งแกร่ว นอนแกร่วมาเกือบอาทิตย์

"ดีเหมือนกันนะคะป้า เดี๋ยวดาจะลองขี่ไปหาคุณรตีที่โน่นดู เผื่อจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง"

ไม่นานนัก หล่อนก็พาจักรยานมาขี่ปร๋อ รับลมเลาะริมน้ำไปเรื่อย ๆ อย่างมีความสุข

บ้านสวนแห่งนี้ช่างเหมาะเจาะสำหรับการปรับปรุงเป็นโฮมสเตย์เพื่อรองรับการท่องเที่ยวซะจริง ๆ เพราะนอกจากจะใกล้ชิดกับธรรมชาติสุด ๆ แล้ว บรรยกาศโดยรวมยังเหมาะสำหรับการเรียนรู้ที่จะอยู่ให้ใกล้เคียงกับวิถีชาวบ้านอีกด้วย

"..ที่นี่นอกจากเราจะมีบ้านพักให้แขกเช่าพักแล้ว เรายังจัดกิจกรรมให้แขกทำหลายอย่างเลยเชียวค่ะคุณดา..."

รตีเคยเล่าให้ฟังในเย็นวันหนึ่ง หลังจากที่สะสางงานเสร็จเรียบร้อยและมีเวลาได้นั่งคุยกันสบาย ๆ แล้ว

"..มีทั้งการพาแขกพายเรือชมสวนผลไม้ที่เรามีอยู่ ซึ่งเราก็ปลูกไว้หลายอย่างเลยนะคะ มีทั้ง มะปราง มะม่วง มะพร้าวน้ำหอม ไหนยังจะมีพวกผักปลอดสารพิษที่ปลูกเอาไว้กินเองอีกตั้งหลายอย่าง..แล้วผักพวกนี้เนี่ย รตีก็ให้คนครัวใช้เป็นวัตถุดิบทำกับข้าวให้แขกด้วย รับรองค่ะ ว่ากลับไปจากที่นี่แล้ว แข็งแรงทั้งกายและใจกันเลยทีเดียว.."

พิรดาหัวเราะ "..คุณรตีนี่เก่งจัง ดานึกไม่ออกเลย ว่าถ้าเป็นดาจะทำได้สักหนึ่งในสิบของคุณมั้ย"

"ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นี่คะคุณดา อีกอย่างช่วงแรก ๆ รตีก็อาศัยลองผิดลองถูกเอาเหมือนกันแหละ โชคดีที่ธีร์เค้าพอจะมีเวลาลงมาช่วยปลุกปล้ำกับงานอยู่บ้าง แต่ก็ลงมาอยู่แค่ไม่กี่วันหรอกค่ะ แป้บ ๆ ก็คิดถึงเด็กดอย ตะกายกลับขึ้นไปสอนหนังสืออีกแระ..นี่ถ้ารตีไม่รู้จักนิสัยเค้าดีนะ รตีต้องนึกว่าเค้าไปติดสาวข้างบนโน้นอยู่แหง ๆ"

แค่เห็นสายตาชื่นชมวิบวับของหญิงสาวร่างบอบบางตรงหน้า เมื่อเอ่ยถึงชายหนุ่มผู้เป็นเหมือน..เพื่อนสุดที่รัก คนนั้นแล้ว..พิรดาก็พอจะมองออก ว่าคนตรงหน้า "รู้สึก" อย่างไรกับคนที่เอ่ยถึง

มันคงจะดีถ้าอีกฝ่ายรู้สึกเช่นเดียวกับหญิงสาวอ่ะนะ พิรดาพยายามตัดอคติที่มีต่อตานั่นออก แล้วนึกเอาใจช่วย

กำลังปั่นจักรยานเพลิน ๆ สบายอกสบายใจกับต้นไม้เขียว ๆ สองฟากทางอยู่ทีเดียว จู่ ๆ พิรดาก็ต้องส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อมีรถมอเตอร์ไซค์อีกคันพุ่งพรวดออกมาจากถนนเส้นเล็กด้านข้าง..

"โอ๊ะ...." สิ้นเสียงโอ๊ะสั้น ๆ....จักรยานคันเล็กของหล่อนเสียหลักล้มพรวดลงกับกอหญ้าข้างทางอย่างไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์คันนั้นที่แตะเบรคซะจนคนขี่หัวแทบทิ่ม

"อู้ยยยย......" พิรดาล้มเค้เก้ลงไปกองอยู่บนพื้นหญ้า เดชะบุญที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นเบรคทัน หากแต่ก็เฉียดฉิวกันชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด

"โอ้ย..คุณครับ..ผม..ผมขอโทษครับ คุณเป็นอะไรรึเปล่า" เด็กหนุ่มที่เป็นคนขี่มอเตอร์ไซค์รีบจอดรถมอเตอร์ไซค์คันก่อเหตุ แล้วกุลีกุจรลงมาช่วยดึงรถจักรยานที่ทับขาหล่อนอยู่ออกทันที "..เจ็บมากมั้ยครับเนี่ย..ผมไม่เห็นจริง ๆนะครับ"

พิรดานึกฉิวอยู่เล็กน้อย ขี่รถภาษาอะไรกันล่ะเนี่ย ถึงได้พรวดพราดออกมาจากข้างทางจนแทบจะชนหล่อนเข้าให้แบบนี้

"..ทำไมขี่รถเร็วอย่างนี้ล่ะ ออกมาจากข้างทางก็ควรดูรถคันอื่นหน่อยสิ.." พิรดาหน้านิ่วคิ้วขมวด คลำข้อศอกตัวเองปร้อย ๆ..

"ผมขอโทษครับ ปกติทางเส้นนี้ไม่ค่อยมีรถอื่นผ่านมาน่ะ แล้วผมก็กำลังรีบจะไปหาคุณรตีที่เรือนพักแขก"

"อ้าว..งั้นเหรอ" พอรู้ว่าไอ้ที่รีบร้อนน่ะ เพราะเรื่องงาน ความโกรธของพิรดาก็บรรเทาลง อ้อ..เด็กหนุ่มคนนี้นี่เอง ที่วันก่อนขี่รถมอเตอร์ไซค์เอาถังน้ำมันใบเล็กมาให้นายหน้าดุนั่น

"งั้นนายก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวคุณรตีเค้าจะรอนานน่ะ.." หญิงสาวพยายามลุกขึ้นยืน แต่พอขยับขาเท่านั้นก็ต้องร้องโอ้ย.....ข้อเท้าข้างเก่าที่เคยเจ็บตอนถูกกระชากสัมภาระเมื่อขามา..ออกฤทธิ์อีกแล้ว

"เจ็บขาเหรอครับคุณ"

พิรดาพยักหน้า "..สงสัยข้อเท้าจะเคล็ดน่ะ"

"งั้น...เอางี้ดีมั้ยครับ เดี๋ยวผมซ้อนคุณไปหาคุณรตีด้วย จะได้กลับรถปิคอัพพร้อมกันเลย ส่วนจักรยาน เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วผมจะวนกลับมาเอาไปส่งคืนป้าสายแกเอง มาครับ..ผมช่วย" ทดยื่นมือให้หญิงสาวจับ เห็นอาการลังเลของอีกฝ่ายนิดหน่อย ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะจนใจยื่นมือมาจับแขนเขาเพื่อพยุงตัวเองให้ลุกยืนขึ้น

พิรดาไม่ทันเห็นเลย..ถึงรอยยิ้มสมใจของเด็กหนุ่มที่ซ่อนไว้ใต้ท่าทางสงบเสงี่ยมเจียมตัวนั่น

..................

"อ้าว..นั่น ทดมาแล้ว ธีร์คะธีร์ ทดมาแล้วค่ะ....เอ๊ะ แล้วซ้อนใครมาด้วยล่ะนั่น"

รตีพยายามเขม้นมองมาจากระเบียงของเรือนพักแขก ก่อนจะอุทานอย่างแปลกใจเมื่อเห็นหน้าของคนที่ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ลูกน้องตัวเองมาอย่างชัด ๆ "...อ้าว คุณดา"

"ชื่อ" ของคนที่หลุดออกมาจากปากหญิงสาว ทำเอาชายหนุ่มที่มัวก้มหน้าก้มตาดูความชำรุดของเตียงไม้สักภายในห้องพัก ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"ยัยนั่น" ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์คนงานมาที่นี่เนี่ยนะ

จู่ ๆ ชายหนุ่มก็รู้สึกขุ่น ๆ ขึ้นมาในใจอย่างไม่มีเหตุผล

"คุณดาคะ..อุ๊ย เป็นอะไรคะนั่น"

ธีร์ออกมาทันได้เห็นอาการเดินแบบกระโผลกกระเผลกของหญิงสาวพอดี ท่าทางกัดฟันกรอด ๆ นั่น บ่งอาการว่าเจ้าตัวคงเจ็บมากโขอยู่หรอก แต่ทำไมจะต้องเกาะแขนนายทดเดินแบบหน้าตาเฉยขนาดนั้นด้วย

"ขอโทษครับคุณรตี ผมผิดเองครับ" ทดรีบบอก ก่อนจะพยุงหญิงสาวมานั่งที่เก้าอี้ไม้หน้าเรือนพักแขก "..ผมขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาจากข้างทางแล้วเกือบชนคุณเค้าเข้า รถจักรยานก็เลยล้ม"

"โอ้ย ตายจริง แล้วเป็นไงบ้างคะเนี่ย"

ธีร์ออกมาพิงเสาระเบียงมองดูหญิงสาวที่นั่งคลำข้อเท้าตัวเองปร้อย ๆ

"ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ คิดว่าแค่ข้อเท้าแพลงเท่านั้นเอง เดี๋ยวก็หายค่ะ"

"โห...แย่เลยค่ะ งั้นเดี๋ยวกลับไปบ้านแล้ว รตีจะให้ป้าสายหายาแก้ปวดให้ทานนะคะ ส่วนยาแก้ฟกช้ำก็น่าจะมีอยู่ คุณดารอหน่อยนะคะ เดี๋ยวรตีสั่งงานทดก่อน พอดีเตียงของแขกบ้านนี้ขามันไม่ค่อยดีน่ะค่ะ คงต้องซ่อมกันหน่อย..."

รตีเรียกทดให้ตามขึ้นไปบนบ้าน ทิ้งไว้แต่ชายหนุ่มที่ยืนมองอาการของหญิงสาวด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

"เจ็บมากเหรอ"

พิรดาเงยหน้าขึ้นมองคนถาม นึกแปลกใจ ที่วันนี้อิ่ตาเคราเขียวนี่เป็นฝ่ายพูดกับหล่อนก่อน

"ก็..เจ็บแหละ"

"สม หาเรื่องดีนัก"

อ้าว....เป็นความผิดของหล่อนงั้นสิ

"นี่..พูดอะไรน่ะ หัดนึกถึงคนฟังบ้างนะ ชั้นไม่ได้เป็นคนหาเรื่อง มันเป็นอุบัติเหตุ"

"อ้อ..เถียงได้แล้วนี่ แบบนี้คงไม่เป็นอะไรมาก คงหายได้ไวอยู่ำหรอก" ธีร์กระตุกยิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย ทิ้งให้คนได้ฟังต้องเป็นฝ่ายหน้าหงิก ตาเขียวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่กับลมกับแล้งอยู่คนเดียวแบบนั้นแหละ

..ตาบ้าเอ๊ย..มันน่าแช่งให้ลองไปล้มเค้เก้แข้งขาหักให้หนักกว่าหล่อนสักสิบเท่านัก..

.................

แปะไว้ก่อนนะคะ

..............

เดี๋ยวแวะไปหาค่ะ

i'm not superman

Create Date : 11 มีนาคม 2554

Last Update : 11 มีนาคม 2554 10:02:08 น.

34 comments

Counter : 2267 Pageviews.

สวัสดีเช้าวันศุกร์นะค่ะ..

ขอให้เป้นวันที่สดใสสดชื่นตลอดไปนะค่ะ

อย่าเพิ่งเครียดนัก..เดี๋ยวไม่สวยนา...

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:9:28:19 น.

เอ็มดี.โดนไวรัส
ต้องลงโปรแกรมใหม่
แต่เกิดปัญหากับเมล กับเอ็มแบบนี้
ไม่ทราบวิธีแก้เหมือนกันค่ะ
ไว้ต้องลองศึกษาบ้างแ้้ล้ว

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:9:32:38 น.

ทักทายวันศุกร์ค่ะพี่แหม่ม.
แต่เป็นวันศุกร์ที่ไม่ค่อยสุขเลยสำหรับขวัญ
เมื่อวานไปพิธิฝังศพกับพ่อ
วันนี้เท้าบวมเลยค่ะ..
สงสัยคงนั่งกับที่ได้อย่างเดียว
เศร้าจัง..

เมลล์ขวัญก็เคยเป็นค่ะ
แต่รีบเปลี่ยนpassword
ก็เลยไม่เสียหายมากนัก..

สุขกับทุกวันนะคะ

โดย: ในความอ่อนไหว

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:9:57:52 น.

สวัสดีครับ มาลงชื่ออ่านนวนิยายกำลังภายใน เอ๊ยนวนิยายโรแนติก ครับ

โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:10:33:22 น.

น้องแหม่มเขียนได้ดีจังเลยล่ะ
พี่อุ้มชอบ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:10:39:45 น.

คุณแหม่มต้องเปลี่ยนพาสเวิร์ดใหม่นะครับ
ชื่อไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้
โดนแฮ็คเมลล์น่ะครับ

ครั้งที่แล้วผมก็โดนครับ

ปล. หมิงหมิงน่าจะสูงกว่าผมเยอะเลยครับคุณแหม่ม
เพราะกินนมเก่งมากครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:10:50:42 น.

เกิดอะไรขึ้นกับ background อะ

โดย: น้องผิง

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:11:10:32 น.

แปะไว้ก่อนครับ ว่างเมื่อไหร่จะตามไปอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1

โดย: 9A

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:11:18:36 น.

เซ่าอยู่ อ่านเรื่องรักโรกะติกไม่ได้

โดย: ซซ

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:11:53:51 น.

Sa was dee kha,

My computer is broken kha so cannot write a new blog and so sorry for typing in eng nakha coz use bb and cannot type in thai kha.

Have a good day nakha.

โดย: TheKPP

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:11:58:29 น.

แวะเอามื้อกลางวันมาส่งค่ะ
ค่อยๆ หม่ำน๊าา
จะได้ย่อยง่ายๆ ^^
ช่วงนี้เอ็ม hotmail กะลังโดนไวรัสเล่นงานเต็มๆ ค่ะ
ได้รับเมล์แปลกๆ ห้ามเปิดนะค่ะ

โดย: รักดี09

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:12:02:36 น.

หวัดดีพักเที่ยงครับ คุณแหม่ม
ทานอาหารมื้อกลางวันกันครับ
นิยายอ่านแล้ว น่าติดตามตอนต่อไปครับ
msn hotmail ถูกแฮกเกอร์ เจาะรหัสผ่านครับ
รหัสดีที่สุด ต้องเป็นรหัสผ่านที่ยาก ต้องประกอบด้วยพยัญชนะด้วยครับ
กรณีของคุณแหม่ม sign in ไม่ได้ เพราะ แฮกเกอร์ เปลี่ยนรหัสผ่านแล้วครับ
ต้องแจ้งการยกเลิกเมล์ครับ

โดย: เศษเสี้ยว

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:12:31:15 น.

สวัสดีตอนบ่าย ๆ ค่ะคุณแหม่ม
เขียนหนังสือได้น่าอ่านสนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:14:10:45 น.

เห็นแว่บ ๆ เขียนนิยายด้วย

ยังไม่ไ้ด้อ่านนะคะแปะโป้งไว้ก่อนต้องอ่านแน่นอนคะ

มาบอก

วันนั้น โดนจิ้มตรูดไปหนึ่งเข็ม

คิดว่าจะหายไม่หายนะแต่ก็ต้องทน

ปวดหัว เครียด ๆ อะไรไม่รู้

ส่วนมากจะเป็นเรื่องของพี่สาวกับลูกชาย

ถ้าคนดื้อและอยากจะเอาชนะแรงเราจะสู้อะไรเขาได้

ไม่คุยเรือ่งนั้นแล้ว เดี้ั๋ยวคุณแหม่มจะเครียดไปด้วย

...
จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรมากมายหรอกแค่คนเป็นไมเกรนเท่านั้นเอง

ถ้าไปหาหมอ จะหาหมออะไรละ

จะตรวจตรงไหนดี

มีแต่คนถาม เด่๋วอยู่กะลูกไม่นานนนะ ก็คิดอยู่แหละแต่ไปหาหมอทีไร ได้แตค่พารามาทุกที เลยเย็น ๆ ไว้ก่อน

คณแหม่ม ยังชั่วแล้วเนอะ

เป็นกำลังใจให้นะ แต่ีไม่ค่อยได้มาบ่อยแหละ แม่คุม

โดย: ปันฝัน

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:14:46:52 น.

มาส่งข่าวค่ะคุณแหม่ม ว่าไม่ได้ไปเที่ยวเกาะแล้ว
เพราะคนชวนเขาเปลี่ยนใน ก้อดีค่ะช่วงนี้ไม่พร้อม
จะไปไหนเท่าไหร่....บางครั้งก้ออยากอยู่เงียบๆคนเดียว

เราอยู่ไกลกัน แต่สักวันอาจมีโอกาสนะค่ะ

ไว้มีเวลาจะมาอ่านนิยายนะค่ะ ท่าทางจะสนุก
ชอบแต่งนิยาย เป็นสาวช่างฝันด้วยป่าวค่ะ

ขอให้คุณแหม่มมีความสุขทุกๆวันเลยนะค่ะ
มีรายคุยได้ตลอดเวลาค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:15:00:40 น.

คุณแหม่มคะ แวะมาทักทาย สวัสดีค่ะ
กลับ้านแล้วนะคะ รักษาสุขภาพค่ะ

โดย: อุ๊ (maitip@kettip

) วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:15:52:12 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

มาลงชื่ออ่านและให้กำลังใจแก่ จขบ. ครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:17:26:16 น.

ขอเบิกยาหยอดตา 2 ขวดครับคุณแหม่ม

โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:22:48:45 น.

โอ้ผมรู้ชื่อนกเพียงน้อยนิดครับคุณแหม่
คนที่เรียกได้ว่าเป็นเซียนนกและ
ฝีมือการถ่ายภาพระดับเทพนี่ต้องยกให้คุณ จันทร์น้อย
ถ้าเรื่องผีเสื้อก็ต้องคุณ หนูออด

โดย: แป๊ะอีกแล้ว

วันที่: 11 มีนาคม 2554 เวลา:23:33:05 น.

สวัสดีครับ....อาการดีขึ้นแล้วนะครับ

โดย: หมุนตามไมล์

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:2:25:46 น.

กำลังเพลินเลย บอกแปะไว้ก่อน 555555

แล้วก็มา กร๊ากกกกกกกกกกกกก ไปปล่อยมุขที่บ้านเค็งไว้ว่า
ไม่มีแป้ง อรจิรา 555555

รักษาสุขภาพนะค่า

โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:5:03:13 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณแหม่ม

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:6:49:42 น.

สวัสดีเช้าวันเสาร์ครับคุณแหม่ม
msn ของลุงกล้วยอยู่ดีๆก็ล็อคอินไม่ได้ซะงั้น แต่เมลยังใช้ได้ ไม่รู้เป็นอะไร มีอะไรมาให้โหลตแต่ลุงไม่ได้ทำมันเลยไม่ยอมให้ล็อคอิน วันนี้ไปไหนหรือเปล่าเอ่ย เดินทางปลอดภัยนะครับ

โดย: ลุงกล้วย

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:7:59:43 น.

เล็กปลงไม่ได้จริง ๆ คะคุณแหม่ม

เรื่องลูก เป็นเหมือนเรื่องเดียว ที่ต้องรับผิดชอบหนักที่สุด
ที่คน ๆ หนึ่งบอกเราไว้ว่า ต้องเป็นเราเท่านั้นถึงจะเลี้ยงลูกได้ดีที่สุด

เล็กมีความรู้สึกอยู่ลึก ๆ ว่าเขาพยายามจะเอาชนะเราในทุกเรื่อง
โดยเฉพาะเรื่องนี้คะ

เด็กมีความเชื่ออยู่ว่า ถ้าเขาเลี้ยงลูก เขาจะสอนให้ลูกเราเกลียดพ่อ และไม่นับถือแม่ จะนับถือแม่ได้อย่างไร ในเมื่อแม่เป็นน้องของเขาและเขาคอยว่าแม่ของลูกอยู่เสมอในทุกเรื่อง เด็กไม่มีวันเชื่อฟังเล้กแน่นอนคะ
ถ้าวันหนึ่งเล็กสอนลูกและเขาให้ท้ายลูกไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เล็กสอน คอยว่าแม่อีกต่างหาก เด็กที่ไหนจะฟังเล็ก

เ้ฮ้ออ อีกหลายเรื่องจุกจิกอย่าไปฟังเลย คุณแหม่มก็เคลัยดมากพออยู่แล้ว

วันนี้ไม่มีหน้างานแฮะ

ม้าลายตัวนั้นเป็นไงบ้างแล้วน้ออ

โดย: ปันฝัน

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:11:01:04 น.

คุณแหม่มสวัสดีตอนสายๆค่ะ
ไหงคุณแหม่มจะมาโืทษอุ๊ล่ะคะนั่น ตายละ

555555555555555555+..งั้นก็รอดูนะคะว่าจะเหมือนมั๊ย

ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: อุ๊ (maitip@kettip

) วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:11:05:22 น.

ดูข่าวมาทั้งคืนเลยครับคุณแหม่ม
นี่ขนาดเค้าเตรียมพร้อมรับมือกับภัยธรรมชาติมาตลอด
ยังสูญเสียเยอะขนาดนี้

ถ้ามาเกิดเหตุการณ์นี้ที่เมืองไทย
จะสูญเสียมหาศาลแต่ไหนน้อ

ไม่อยากจะคิดเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:13:22:18 น.

คุณแหม่มคะสวัสดียามบ่ายค่ะ ^^

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:14:29:13 น.

กำลังนั่งหน้าหาวอยู่ครับ

แฮ่ๆ

บรรยากาศน่านอนยิ่งนัก

โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน.. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:21:19:47 น.

ยังไม่ได้อัพบล๊อกค่ะ แต่มาเยี่ยม อิอิอิ :)

โดย: สาวสะตอใต้

วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:0:27:00 น.

ไม่เคยมีเมลล์
อยากมี..อยากได้
เอามาสะดีๆ
ฝันดีๆๆ

โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ

วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:2:18:01 น.

แวะมาทักทายค่า

โดย: Molly_Nanny

วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:4:23:55 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณแหม่ม

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:7:32:40 น.

วันนี้วันอาทิตย์ ปกติถ้าคนทำงานกินเงินเดือนส่วนมากจะได้หยุด ถ้าเจ้าของกิจการอย่างคุณแหม่มก็คงต้องไปตรวจงานเช่นเคย ยังไงก็เจียดเวลาพักกายพักใจให้แช่มชื่นนะครับ

โดย: ลุงกล้วย

วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:8:19:59 น.

ภาพข้างบนสวย มองมุมกว้าง แสงสาดได้เหมาะ

เห็นหยาดน้ำติดตรงยางจักรยานด้วย ชอบครับคุณแหม่ม

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:11:05:20 น.