อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 11~ เอ่อ..บล้อกกรุ้ปนี้เกือบจะเป็นฟอสซิลได้แระ อิอิ ว่าแล้วก็..มาต่อกันสักหน่อยนึงดีกว่าเนอะ สงสารพระเอก นางเอกอ่ะ กว่า "นิยายหัดเขียน" เรื่องนี้จะจบ หนวดเหนิด ผมเผ้าก็คงหงอกได้ที่กันพอดี ................ อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเลย ตอนที่ 11~ พิรดาเผลอตัว ค้อนขวับไปยังทิศหมายของเรือนเล็กที่อิ่ตานั่นพักอยู่อย่างนึกหมั่นไส้โดยไม่มีสาเหตุ ชักเชื่อซะแล้วสิ กับคำกล่าวที่ว่า..คนเรามักไม่มีเหตุผลที่จะรัก แต่มักมีเหตุผลร้อยแปดที่จะเกลียด เกลียดเหรอ.. หญิงสาวทวนคำ ๆ นั้นกับตัวเอง ไม่นะ..ก็..ไม่เชิงเกลียด เพียงแต่..นึกรำคาญใจกับการมองภาพของเขาผ่าน "ฝุ่นควัน" อะไรสักอย่างที่ทำให้ภาพของชายหนุ่มดูเลือนลางขัดลูกหูลูกตาเท่านั้นกระมัง "ทำอะไรอยู่คะคุณดา..." พิรดาเกือบสะดุ้ง เมื่อจู่ ๆ เสียงใส ๆ ของเจ้าของบ้านก็ดังขึ้นมาก่อนที่เจ้าของสีหน้าแย้มยิ้ม เหงื่อพราวจะขึ้นมาถึงบนชานเรือนเสียอีก "คือ..เปล่าค่ะ ดานั่งคิดอะไรเพลิน ๆ น่ะค่ะคุณรตี เหนื่อยมั้ยคะวันนี้" "เหนื่อยนิดหน่อยน่ะค่ะ แต่รตีว่ามันเหนื่อยแบบมีความสุขน่ะ งานเรากำลังเดินไปได้ด้วยดีทั้งนั้น..นี่วันจันทร์นี้รตียังต้องเข้ากรุงเทพฯ อีกนะคะเนี่ย เพราะมีสัมนาเรื่องทิศทางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่ ททท.เค้าจัดให้น่ะ" รตีทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ใกล้ ๆ พิรดา "..คุณดาจะฝากอะไรไปถึงยายนกบ้างมั้ยคะ" ..ฝากถาม..ว่าใครบางคนยังคิดถึงหล่อนบ้างมั้ย..จะได้ไหมหนอ พิรดากัดริมฝีปากตัวเองเบา ๆ รู้ดีว่าคำ ๆ นั้นจะไม่มีวันหลุดออกมาจากปากหล่อนแน่ "ไม่ดีกว่าค่ะ บอกนกละกันว่าดาสบายดี นี่ถ้าคุณรตีไม่ใจดีให้ที่พักดาแบบนี้ ป่านนี้ดายังไม่รู้เลยค่ะ ว่าตัวเองจะเป็นยังไง " "เพื่อนนกก็เหมือนเพื่อนรตีนั่นล่ะค่ะ ดีซะอีก รตีกับป้าสายจะได้ไม่เหงา" "แล้ว..คุณรตีจะไปกรุงเทพฯ กี่วันคะ" "คงสัก 4-5 วันน่ะค่ะ จะลองไปจอยกับบริษัททัวร์ที่โน่นด้วย คือคุยกันไว้หลายรอบแล้ว ว่าจะให้เค้าส่งกรุ้ปทัวร์มาลงที่นี่ แต่ยังตกลงเรื่องรายละเอียดกันไม่ได้เลย นี่ก็เป็นห่วงเรื่องงานในไร่อยู่ เฮ้อ..ช่วงนี้พวกมะปรางทางท้ายไร่โน่นก็เริ่มเก็บได้แล้วด้วยสิคะ คนงานก็ลาออกไปหลายคนอยู่ รตีล่ะกลุ้มเลยน่ะ" "ดาพอจะช่วยอะไรได้บ้างมั้ยคะ" หล่อนรู้สึกละอายใจขึ้นมานิดหน่อย เมื่อนึกว่าหลายวันที่ผ่านมานี้ ไม่ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อเจ้าของบ้านสักเท่าไหร่เลย นึก ๆ ดูแล้ว หล่อนก็มัวแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่กับบ้านเสียล่ะมากกว่า "..ให้ดาไปช่วยคนงานเก็บก็ได้" "หูย..อย่าเลยค่ะคุณดา แดดออกจะร้อนเปรี้ยงแบบนี้ ขนาดรตีเองไปช่วยเค้าเก็บไม่ถึงชั่วโมงยังแทบเป็นลมแน่ะ จำไม่ได้หรือคะ ที่รตีพาคุณดาไปเที่ยวด้วยวันนั้น ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวให้รตีกลับมาก่อน แล้วค่อยดูว่าจะหาคนงานจากที่ไหนมาเพิ่มได้บ้าง คุณดาไม่ต้องกังวลหรอก เรื่องแค่นี้ สบายมาก" รตีเปิดยิ้มกว้าง ทั้ง ๆ ที่ยังเห็นร่องรอยของความกังวลเล็ก ๆ จาง ๆ ที่แฝงอยู่ในดวงตากลมสวยคู่นั้น และนั่นก็ทำให้คนฟังเกิดความรู้สึกเหมือนทิ้งขว้างคนตรงหน้าไม่ลงตามไปด้วย.. ................. "คุณดาเนี่ยนะคะจะไปช่วยคนงานในไร่เก็บมะปราง" ป้าสายซึ่งยกกาแฟร้อนมาเสิฟท์ที่โต๊ะแต่เช้าพร้อมด้วยปาท่องโก๋กรอบนอกนุ่มในจากตลาดอุทานแบบขำ ๆ เมื่อได้ยินว่าพิรดาอยากทำอะไรในช่วงที่เจ้านายของตัวเองไม่อยู่ "ค่ะ...ทำไมคะป้า งานเก็บมะปรางเนี่ย มันหนักหนาสาหัจน์มากเลยเหรอ" "หูย..ก็ไม่ถึงอย่างนั้นหรอกค่ะคุณดา เพียงแต่ว่า มัีนเป็นงานกลางแจ้งน่ะ แล้วเราก็ปลูกกันไว้หลายไร่อยู่ ป้าว่า..ขืนคุณดาไปยืนสอยมะปราง เก็บตระกร้ามะปราง แค่ไม่กี่เที่ยว ก็หน้ามืดก่อนซะล่ะม้าง" ป้าสายหัวเราะหึหึ "แหม..ป้าค่ะ สมัยดาอยู่ กรุงเทพฯ ดาก็ไม่ได้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่เฉย ๆ นะคะ ช่วงที่ทำงานออฟฟิศ ตอนเย็น ๆ หลังเลิกงาน ดาก็จะออกไปตีแบตกับเพื่อน หรือไม่ก็ไปฟิตเนสกัน เห็นดาผอม ๆ แบบนี้ก็เหอะ...แข็งแรงนะจะบอกให้" "ค่ะ ๆ ป้าเชื่อ" ป้าสายยิ้มขำ ๆ นึกเอ็นดูแขกของบ้านขึ้นมาอีกอักโข เออแน่ะ..มาแค่ไม่กี่วัน แทนที่จะพักผ่อนทำตัวให้สบาย ดันอยากจะออกไปทำตัวลำบากกลางไร่ซะนี่ "แล้ว..เค้าจะเริ่มเก็บมะปรางกันอีกวันไหนคะป้า เห็นคุณรตีบอกว่าจะลงกรุงเทพฯ ช่วงอาทิตย์หน้า ดาจะได้เตรียมตัว" "ก็คงช่วงนั้นล่ะค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ นอกจากคนงานในไร่ 4-5 คนแล้ว ก็ยังมีป้า แล้วก็มีคุณธีร์อีกคนนึง น่าจะพอไหวอยู่" "ตานั่น...เอ้ย.." พิรดาตะครุบปากตัวเองแทบไม่ทัน "..คุณธีร์จะมาช่วยด้วยหรือคะ" "เอ๊า..ก็มาสิคะ งานแบบนี้คุณธีร์ไม่พลาดหรอกค่ะ เห็นปีไหนปีนั้น เก็บไปกินไปตลอด" ป้าสายยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินเข้าไปเก็บถาดในครัวแล้วหายเงียบ ปล่อยให้พิรดานึกถึงความผูกพันระหว่างชายหนุ่มกับผู้่คนที่นี่ รวมไปถึงสถานที่แห่งนี้อย่างเงียบ ๆ... ............... "ทำไมนกถึงบอกผมไม่ได้....ว่าดาไปอยู่ที่ไหน" ชายหนุ่มในชุดเสื้่อเชิ้ตขาวลายทางสีฟ้าอ่อนเส้นบางตา กับกางเกงสแล็คแบบฉบับคนทำงานตีหน้าเครียด ใส่หญิงสาวที่นั่งทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองอยู่ด้วยท่าทีกวนโทสะโทสาคนตรงหน้าเต็มที่ เป็นเวลากว่าอาืทิตย์แล้วที่ชายหนุ่มไม่ได้ข่าวคราวจากพิรดา ไปหาที่คอนโดที่นั่นก็ถูกปิดไว้ พยายามโทรศัพย์ไปหมายเลขก็ถูกปิดเสียอีก ที่สำคัญเขาเพิ่งรู้วันนี้นี่เอง ว่าพิรดาลาออกจากที่ทำงานไปเรียบร้อยแล้ว "ไม่ใช่บอกไม่ได้ เพียงแต่..ไม่บอก" "นก" "เรียกทำไม ก็นั่งอยู่นี่" "เฮ้ย...นก เบา ๆ ..." เพื่อนร่วมงานซึ่งรู้จักดีทั้งกมลชนก และอุเทน ชะโงกหน้าจากโต๊ะข้างเคียงมาขอร้อง ด้วยกลัวเหลือเกินว่าท่าทางฮึ่มฮั่มของคนทั้งคู่จะทำให้เกิดเรื่องวิวาทะกันกลางออฟฟิศให้พากันขายหน้าเสียเปล่า ๆ "นี่นายเทน..ชั้นถามจริง ๆ เหอะ เมื่อไหร่นายจะเลิกตอแยเพื่อนชั้นซะที หัดจำเอาไว้มั่ง ว่านายอ่ะ มีลูกมีเมียแล้ว คนมีลูกมีเมียแล้วเนี่ย เค้าควรจะรับผิดชอบครอบครัวของตัวเองให้ดีซะก่อน ไม่ใช่เที่ยววิ่งแร่ไปหลอก...เอ๊ย..ไปให้ความหวังผู้หญิงอื่นแบบนี้" "ผมไม่ได้หลอกดา ผมรักดานะนก" "อ๋อ..เหรอ.." กมลชนกหมุนเก้าอี้มาเผชิญหน้าคนที่ยืนตัวตรง สีหน้าดื้อดึงอยู่ข้างโต๊ะทำงานของตัวเอง "..แบบนี้ยังไม่เรียกว่าหลอกอีกเหรอ แล้วไอ้ที่ยังมีครอบครัวรุงรังอยู่นี่ แล้วไปบอกยัยดาว่าไม่ได้มีอะไรกันแล้ว เค้าเรียกว่าอะไรล่ะ ทำอะไรไว้..อย่าคิดนะว่าไม่มีคนรู้ ฟ้าดินน่ะมีตาย่ะ ถึงปิดหัวหางก็โผล่" "ผมมีเหตุผลของผม แล้วผมก็อยากจะอธิบายให้ดาเค้าเข้าใจ" "จ้า งั้นชั้นก็มีเหตุผลของชั้น ในอันที่จะปกป้องเพื่อนชั้นจากผู้ชายมีลูกมีเมียแล้วเหมือนกัน มีอะไรรึเปล่า" กมลชนกเห็นอีกฝ่ายกำหมัด หน้าเครียดขึง ท่าทางขึงขันของชายหนุ่มในอันที่จะอยากจะรู้ที่อยู่ของพิรดาที่ต่างจังหวัดให้ได้ทำเอานึกในใจว่า หมอนี่คงไม่เลิกรากับเพื่อนของตัวเองง่าย ๆ แน่.. หรือจะเข้าตำรา ไม่ไ้ด้ก็ไม่เลิก... เห็นแก่ตัวที่สุด.. "อย่าคิดว่าจะปิดผมได้ตลอดนะนก...ถึงผมไม่รู้จากคุณ ผมก็ต้องหาทางรู้จนได้ล่ะ ว่าดาอยู่ไหน" .................. ขณะที่คนคู่นึงทางกรุงเทพเมืองฟ้าอมร กำลังต่อล้อต่อเถียงจ้องตากันอย่างถึงพริกถึงขิง คนที่เป็นหัวข้อให้พูดถึงอยู่นั้นก็กำลังหอบผ้าหอบผ่อนที่ใช้แล้วใส่ตระกร้าแล้วก็ถือลงมายังเครื่องซักที่ตั้งแอบอยู่หลังเรือนอย่างไม่รู้อิ่โหน่อิ่เหน่ เครื่องซักผ้าขนาด 6 กก.ดูใหม่เอี่ยมพอสมควร อาจจะเป็นเพราะมีคนอาศัยอยู่ในบ้านนี้น้อย ก็เลยไม่ต้องทำงานหนักเท่าไหร่ พิรดาวางตะกร้าผ้าลง สังเกตุเห็นตระกร้าเปล่าอีกใบตั้งอยู่ใกล้ ๆ เครื่องซักก็เลยลองเปิดฝาเครื่องซักผ้าดู "อ้าว..." หล่อนเห็นเสื้อผ้าที่ซักเสร็จเรียบร้อยบิดหมาดจนเกือบแห้งแล้ว ยังกองคาอยู่ในถังซักนั่น "ของใครล่ะเนี่ย" พิรดาเอื้อมมือลงไปหยิบเสื้อยืดตัวโคร่งขึ้นมาตัวนึง แล้วก็เพิ่งจะถึงบางอ้อ....เสื้อผู้ชายแบบนี้จะเป็นของใครไปได้เล่า "ซักแล้วก็ทิ้งไว้ หายจ้อยไปแบบนี้อ่ะนะ" หล่อนบ่นพึมพำ ๆ กับตัวเอง นึกในใจว่าเอาไงดี....จะรอให้เจ้าตัวมาเอาผ้าไป แล้วค่อยย้อนกลับมาใช้เครื่องซักใหม่งั้นรึ หรือ....จะช่วยเอาผ้าออกจากถังซักใส่ตระกร้านั่นไว้ดี พิรดา..ขมวดคิ้ว "ทำอะไรน่ะ..." ยังไม่ทันที่จะตัดสินใจทำอะไร เสียงทักเข้ม ๆ ของใครบางคนก็ทำเอาหล่อนสะดุ้งโหยง.. "ตกใจหมดเลย มาแบบให้สุ้มให้เสียงกันบ้างไม่ได้หรือไงเนี่ย" "แล้วที่พูดเมื่อกี้ไม่ได้เรียกว่าให้สุ้มให้เสียงเหรอ" เออ..ก็จริง..หญิงสาวเถียงไม่ออก "เสื้อผ้าของคุณซักเสร็จแล้วนี่ ชั้นจะใช้เครื่องซักผ้าบ้าง คุณก็...เอาของคุณไปได้แล้วล่ะ" ชายหนุ่มเดินเอื่อย ๆ ด้วยท่าทางเหมือนอยากจะกวนประสาทใครบางคนเต็มแก่ "แน่ใจเหรอว่ามันซักเสร็จแล้วน่ะ" "เอ๊ะ..ก็เสร็จแล้วสิ เนี่ยเห็นมั้ยว่ามันปั่นหมาดเรียบร้อยแล้ว" ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่เอื้อมมือลงไปในถังซักแล้วหยิบเสื้อยืดของตัวเองขึ้นมาดู "....สิ่งที่เห็นน่ะ บางทีมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะ...." เขาพูดถึงอะไรก็ไม่รู้ พิรดางง ๆ ขณะเฝ้ามองร่างสูงใหญ่นั่น หยิบผ้าจากถังซักใส่กลับเข้าไปในตระกร้าที่ว่างเปล่า แล้วก็ถือกลับไปยังเรือนหลังเล็กของตัวเองโน่น พูดเรื่องไรวะ... พิรดาขมวดคิ้ว.. ช่างเหอะ นับวันอิ่ตานี่ก็ยิ่งเข้าใจยากมากขึ้นทุกที นี่หล่อนหนีมาพักผ่อนทำใจให้สงบนะ ไม่ใช่มาหาวิธีเข้าใจคนแบบอิ่ตานั่น ถ้าไม่จำเป็นแล้ว ก็ทางใครทางมันล่ะเป็นดีที่สุดแล้ว หญิงสาวสรุปกับตัวเองไว้ว่าอย่างนั้น ก่อนจะลงมือเอาเสื้อผ้าของตัวเองใส่เครื่องซักบ้าง กำลังก้ม ๆ เงย ๆ จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ทีเดียว เมื่อจู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีใครบางคนจ้องมองมาจากที่ใดที่หนึ่ง พิรดายืดตัวขึ้นด้วยสัญชาติญาณบางอย่าง ก่อนจะหันไปมองรอบ ๆ ตัว..ไม่ทันได้เห็นหรอกนะ ว่าร่างของเด็กหนุ่มที่ชื่อทด รีบแอบหลบเข้าไปข้างต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลกันนัก ขณะเฝ้ามองการเคลื่อนไหวของหล่อนอยู่อย่างเงียบ ๆ "น่ารักจริง ๆ ว่ะ" ทดพึมพำกับตัวเองเบา ๆ จริง ๆ แล้วเมื่อสักครู่นี้ก็แอบตกใจเหมือนกันที่จู่ ๆ ธีร์ก็โผล่เข้ามาคุยอะไรกับหญิงสาวโดยไม่ทันคาดคิด เสียวสันหลงวูบ เมื่อคิดว่าถ้าหากตัวเองถูกจับได้ จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง "มึงระวังไว้เหอะไอ้ทด ทำเป็นไปด้อม ๆ มอง ๆ แถวบ้านใหญ่ถี่ ๆ เข้า สักวันจะเป็นเรื่อง" เพื่อนคนงานด้วยกันเตือนซ้ำแล้วซ้ำอีก เมื่อเห็นว่าทดทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเมื่อถูกเตือนเรื่องนี้ทุกครั้ง "กูก็บอกว่ากูไปถางหญ้า ไปตัดกิ่งไม้ อะไรซะก็หมดเรื่อง" "แล้วมันหน้าที่มึงหรือวะห๊ะ หน้าที่มึงอ่ะ อยู่ในสวนโน่น" "แล้วมึงจะมายุ่งอะไรด้วย อย่าเสือกปากโป้งเป็นพอ เข้าใจ๋" ทดยิ้มเยาะบาง ๆ อยู่ในวงหน้า ...ก็แค่ดู...เป็นอาหารตา จะอะไรกันนักกันหนากันวะเนี่ย.... เด็กหนุ่มคิด..... .................. แปะไว้ก่อนนะคะ...ด้นไปเรื่อย ๆ แบบยังไม่ได้เกลาค่ะ เขียนไปเรื่อย ๆ เพื่อระบายความเครียดซะล่ะมากกว่า ............. เมื่อวานไปไหว้พระมา เอาบุญมาฝากทุกคนนะคะ .................. เดี๋ยวแวะไปหาเน้อ i'm not superman   Create Date : 09 มีนาคม 2554 33 comments Last Update : 9 มีนาคม 2554 19:26:29 น. Counter : 704 Pageviews. Share Tweet

คุณแหม่มสวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ชอบผลงานของอุ๊ อุ๊เห็นใครชมผลงานไม่ได้ค่ะ ชอบที่จะยกให้ซะง่ายๆ เลย ถ้าคุณแหม่มอยากได้ก็รบกวนทิ้งที่อยู่ไว้หลังไมค์นะคะ เดี๋ยวอุ๊จะทำให้เพื่อมิตรภาพที่ดีของเราชาวบล็อกค่ะ แต่ใบนี้คงใส่ไม่ได้ค่ะ กลายเป็นหมวกเด็กค่ะ ว่าแต่เมื่อคืนที่บ้านคุณแหม่มฝนตกมั๊ยคะ เมื่อคืนที่ กทม. ฝนตกค่ะ นอนสบายไม่อยากจะลุกมาทำงานเลยค่ะ ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: อุ๊ (maitip@kettip ) 9 มีนาคม 2554 10:29:56 น.

ไปจุดพลุเล่นกันนะๆๆๆๆๆๆ   โดย: หมูตอนพ่อเต๊าะ (หมูตอนพ่อเต๊าะ ) 9 มีนาคม 2554 10:32:27 น.

แวะมาสวัสดีคุณแหม่ม ว่าจะหลบออกนอกวงโคจรของโลกสักพักนึง ไม่ใช่เพราะอกหักรักคุดหรอกนะ แต่อยากอยู่กับตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้ เอาเรื่องภายนอกเข้ามาให้น้อยลง เข้าพันทิปให้น้อยลงกว่าเดิมแต่ไปพัฒนาตัวเองให้มากขึ้น เพราะชีวิตเราจะสิ้นสุดเมื่อไรก็ไม่รู้ จงอย่าประมาทว่า เรายังอายุแค่นี้เอง ยังไม่ตายหรอก คุณแหม่มก็หมั่นระวังรักษากายและใจของตัวเองให้มากนะ   โดย: good thinking 9 มีนาคม 2554 10:43:21 น.

โหเก่งจังค่ะ.. มีบทประพันธ์เป็นของตัวเองด้วย เด๋วขวัญจะย้อนอ่านตั้งแต่ตอน 1 เลย เพราะวันนี้หยุดงาน..อ่านได้ตามสบายเลยค่ะ.. สุขกับทุกวันนะคะพี่แหม่ม   โดย: ในความอ่อนไหว 9 มีนาคม 2554 10:43:24 น.

ฝากรูป แวะเอาเค็กจากร้านมาเสริฟคร่าาาา คุณแหม่มสบายดีนะคะ   โดย: poepum 9 มีนาคม 2554 10:44:45 น.

ขอมาตอบคุณหนมตรงนี้ละกันนะคะ แหม่มเพิ่งหลังไมค์ไปถามคุณหนมเมื่อตะกี้ แหม่มเข้าใจค่ะ และรู้ซึ้งดีว่าการใช้เน็ตมากเกินไปบางทีก็ทำให้เราเสียเวลาที่จะไปทำสิ่งอื่นใดที่น่าจะพัฒนาตัวเองด้านอื่นให้มากขึ้นกว่านี้ ยังไงซะแหม่มก็ยังส่งความรักความปราถนาดีและความคิดถึงไปให้คุณหนมเช่นเคยนะคะ สัญญาค่ะ ว่าจะดูแลตัวเองดี ๆ (เมื่อวานแหม่มไปไหว้พระมา เอาบุญ ความสงบใจที่ได้รับ มาฝากคุณหนมด้วยนะคะ ) คิดถึงกันเมื่อไหร่ ก็แวะเวียนมาหากันได้ตลอดค่ะ ไม่ได้ติดต่อกันทางหน้าบล้อกนี่ก็ไม่ได้หมายความว่ามิตรภาพของเราจะลางเลือน ยังไงคุณหนมก็ดูแลตัวเองดี ๆ และฝากสวัสดีคุณพ่อด้วยนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ   โดย: i'm not superman 9 มีนาคม 2554 10:57:31 น.

เข้ามาทักทาย.. บ่ายๆจะมาอ่านให้จบครับ Nice day.   โดย: wicsir 9 มีนาคม 2554 11:46:37 น.

เน็ตแฮงค์ เข้ามารอบที่ 3 ครับ อนุโมทนาบุญด้วยครับ คุณแหม่ม นิยาย เดี๋ยวว่างๆจะมาอ่านครับ ขอเริ่มที่ตอนแรกก่อนครับ   โดย: เศษเสี้ยว 9 มีนาคม 2554 12:01:39 น.

แหมมีตัวละครในนิยายเรื่องนี้ชื่อ นก ด้วย ทำเอาคนชื่นชอบนกอย่างผมอ่านเพลินไปเลย คุณ นก ในเรื่องนี้ท่าทางจะเอาเรื่องน่าดู   โดย: แป๊ะอีกแล้ว 9 มีนาคม 2554 12:34:58 น.

สวัสดีค่ะพี่แหม่ม ดีขึ้นแล้ว ขอบคุณมากค่ะ   โดย: TheKPP 9 มีนาคม 2554 12:42:13 น.

คุณแหม่ม เออ...เกิดอะไรขึ้น หน้าบล็อกเปลี่ยนจากทางม้าลาย เป็นนิยาม อ่านไปอ่านมา อ้าว...เป็นเรื่อง เป็นราว เขียนแล้วหายเครียด อยากเขียนเหมือนกันนะ แต่ส่วนมากที่เขียนในหนังสือ จะเป็นเขียนบ่น ๆ ซะมากกว่า สวัสดีคะคุณแหม่ม   โดย: aenew 9 มีนาคม 2554 12:43:09 น.

คุณแหม่ม...สวัสดียามเที่ยงค่ะ ขอให้มีความสุขกับอาหารมื้อเที่ยงนะคะ อิอิ ขออนุโมทนาบุญด้วยคนน๊า   โดย: หัวใจแก้ว 9 มีนาคม 2554 12:43:49 น.

..ฝากถาม..ว่าใครบางคนยังคิดถึงหล่อนบ้างมั้ย..จะได้ไหมหนอ ชอบท่อนฮุคคคนี้มากหน่ะ..ชอบส่วนตัว เหมือนผู้เขียนอยากบอกความในไห..เอ้ย ความในใจกะครายยยย??? อิๆๆ...วันนี้อยู่กาญจน์...ฝนกตกมากกก   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 9 มีนาคม 2554 12:51:24 น.

โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) 9 มีนาคม 2554 13:56:44 น.

โหวววววววววว เขียนนิยายด้วย เคยมีคนบอกให้ผมเขียนบทหนัง ก็ยังคิดไม่ออก ว่าเขาเขียนกันยังไงหว่า?   โดย: เป็ดสวรรค์ 9 มีนาคม 2554 14:54:31 น.

ของชอบของจาแต่ละอย่างก็เป็นตัวเพิ่มน้ำหนักทั้งนั้นค่ะ กับข้าวอร่อยก็กินเยอะ มันถึงได้ตุ้ยไงค่ะ กระเพราตับนี่ใครทำให้กินก็ไม่ได้ดั่งใจเท่าทำกินเองค่ะ   โดย: javee 9 มีนาคม 2554 15:05:28 น.

วันนี้ลุงกว่าธุระจะเสร็จก็บ่ายโข เลยมาเกือบเย็นแต่อากาศร้อนมาก เดี๋ยวกลางคืนลุงมาอ่านนะครับ ยันต์ถ้าทำการค้าหรืออาคารก็เหมาะ ถ้าทำด้วยใจศรัทธานะครับ แต่ว่าเราก็ต้องทำงานหนักกว่าคนอื่นเช่นกันนะครับคุณแหม่ม   โดย: ลุงกล้วย 9 มีนาคม 2554 15:11:03 น.

ไม่ยักรู้ว่าแหม่มเขียนนิยายด้วย ผ่านไป 11 ตอนแล้วจะย้อนไปอ่านดีไหมนี่ เดี๋ยวมีเวลาจะค่อยๆทะยอยอ่าน ท่าทางจะสนุกชอบแนวแบบนี้ พ่อแง่แม่งอน   โดย: ลุงแอ๊ด 9 มีนาคม 2554 17:40:05 น.

แวะมาเยี่ยมตอนเย็น อิ่มแล้ว 555 .............. ผมก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกันนะครับ สร้างอีกตึกคงต้องรอไปก่อนใช่ไหมครับ   โดย: nordcapp (nordcapp ) 9 มีนาคม 2554 18:05:46 น.

พี่แหม่มแต่งนิยายด้วยหรือนี่ หนูพึ่งรู้อะ สอบเสร็จแล้วจะมาอ่านนา   โดย: น้องผิง 9 มีนาคม 2554 18:06:04 น.

^ สวัสดียามเย็นเพื่อน ๆ ทุกคนค่ะ.. ......... พี่หัดเขียนอ่ะผิง เขียนแล้วก็แอบ ๆ ซ่อน ๆ ไว้ตรงหลืบ ๆ บล้อกนี่ล่ะผู้คนจะได้ไม่ค่อยเจอ 555+ ว่าจะเขียนให้จบอ่ะ ตอนนี้มาได้สัก 1/5 แล้ว อีกน๊านนน กว่าจะจบ..   โดย: i'm not superman 9 มีนาคม 2554 18:52:31 น.

เข้ามาติดตามผลงาน หลายบล๊อก ไม่ยักกะรู้ว่าคุณแหม่ม เขียนนิยายด้วย เจ๋ง จริง ๆ ทีแรกคิดว่า ก่อสร้างตึก แล้วก็ล้มคว่ำปากแตก เท่านั้น ยอด ๆ ที่เขียนนิยายด้วย   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 9 มีนาคม 2554 19:06:59 น.

เพิ่งรู้ว่าน้องเราเป็นนักเขียนด้วยนะคะเนี่ย เก่งจริง ๆ ส่วนแผลคิดว่าคงไม่เป็นแผลเป็นมั๊งคะ เพราะแผลตกสะเก็ดแล้ว อีกหน่อยคงค่อย ๆ จางไปน่ะค่ะ ยังไงก็หายาทาลบเลือนแผลเป็นช่วยด้วยก็ดีค่ะ เรื่องตลกน้องที่ทำงานไปหาหมอจำไม่ได้ว่าชื่ออะไรนะคะ พวกความงามบนใบหน้านี่ละค่ะ ทาไปทามาปรากฏว่าหน้าเธอขาวกว่าคออีกค่ะ เห็นแล้วก็ขำ ๆ ดี เลยบอกให้เธอทาคอด้วยจะได้ขาวเท่ากัน   โดย: เนินน้ำ 9 มีนาคม 2554 20:48:52 น.

คิดถึงน๊า จึงได้แวะมา :)   โดย: สาวสะตอใต้ 9 มีนาคม 2554 21:52:36 น.

แปะ   โดย: 9A 9 มีนาคม 2554 22:19:50 น.

ว๊าว เดี๋ยวย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นก่อน น่าสนุกนะเนี่ย   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 10 มีนาคม 2554 6:27:37 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณแหม่ม   โดย: กะว่าก๋า 10 มีนาคม 2554 7:37:39 น.

สวัสดีตอนเช้าวันพฤหัส ค่ะคุณแหม่ม อ่านเพลินเลยค่ะ พีรดาน่ะ นางเอกหรือเปล่าคะ ซื้อเล่นเหมือนเราเลย อิอิอิ จะตามมาอ่านตอนต่อไปค่ะ   โดย: phunsud 10 มีนาคม 2554 7:57:23 น.

อ๊ะ อ๊ะ มาใหม่อีกรอบค่ะ พิมพ์ชื่อนางเอกผิดซะงั้น แก้ไขคำผิดค่ะ1. "พิรดา" 2.ชื่อ (ไปล่ะค่ะ)   โดย: phunsud 10 มีนาคม 2554 8:00:16 น.

ขอแป๊ปไว้ก่อนครับ จะอ่านตั้งแต่ตอนแรก ^^ อรุณสวัสดิ์นะครับคุณแหม่ม ^^   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 10 มีนาคม 2554 8:02:13 น.

สวัสดีครับคุณแหม่ม วันนี้ถ้าไปข้างนอกขับรถอย่าใจลอยนะครับ เมื่อวานลุงกล้วยขับรถเผลอตัวเสียสมาธินิดนึง เกือบไปตำคันข้างหน้าแน่ะ   โดย: ลุงกล้วย 10 มีนาคม 2554 8:47:38 น.

สวัสดีค่ะ พิงกี้อ่านแล้วจินตนาการหน้าตาตัวละครแต่ละตัวเป็นฉากๆเลย สนุกดี เดี๋ยวคงต้องกลับไปอ่านตอนแรกๆก่อนจะได้ปะติดปะต่อเรื่องถูก   โดย: pinkypunch 10 มีนาคม 2554 9:06:14 น.

ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นแล้วนะครับ ตอนที่ 10 กับตอนที่ 11 ห่างกันเกือบ 4 ปี ผมจะได้อ่านตอนจบเมื่อไรเนี่ยคุณแหม่ม   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 10 มีนาคม 2554 9:15:52 น.