Bloggang.com : i'm not superman : อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 6~

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย 6~

ส่งท้ายสำหรับการจุ่มงานเขียนมั่ว ๆ ของตัวเองลงในหมวด think~

อิชั้นได้ทำการยักย้ายถ่ายโอน งานทั้งหมดไปเก็บไว้ในหมวด tea time~แย้วนะคะ..

รู้สึกว่าตัวเองคิดถูกแฮะ ที่ย้าย "เรื่องไม่เป็นเรื่อง" มาเก็บไว้ในหมวดนี้..

อย่างน้อย ก็ทำให้คนหาลายแทงเข้ามายากขึ้น พอเข้ามาได้ยากขึ้น ความอายก็น้อยลง (ฮี่ ๆ )สามารถเขียนอะไรบ๊อง ๆ บวม ๆ ไม่ต้องกลัวจะเขียน ผิด ๆ เถิก ๆ ให้ขายหน้าประชาชีได้มากขึ้น

เอาเป็นว่าถ้าใครหลงเข้ามาอ่านบล้อกในส่วนนี้ได้ ถือว่า..น่ารักเอามั่กมากเฮ่าะ..

เพราะมันต้องใช้ความสนใจเล็กน้อยถึงปานกลาง ในอันที่จะคลิ๊กเข้ามาควานหา "เรื่องราวอื่น ๆ "ในบล้อกโนบรา เอ๊ย..โนเนมอย่างอิชั้น

รับไปจิ่บคะแนน แล้วสะสมมาแลกของรางวัลเป็นก๋วยเตี๋ยวฟรีหนึ่งชามปลายปีนะจ๊า ~~

.................

อย่ามาเอานิยายอะไรกับอิชั้นเล้ย~

ตอนที่ 6

คุณเคยตื่นขึ้นมาในสถานที่ไม่คุ้นตา แล้วรู้สึกงง ๆ ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันมั้ย..

แรกเริ่มลืมตาขึ้นมาบนเตียงนุ่ม ๆ และผ้าห่มอุ่น ๆ พิรดาก็รู้สึกเหมือนแบบนั้น..

หญิงสาวกระพริบตาปริบ ๆ หยีตามองแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านสีฟ้าแบบเรียบ ๆ ที่หน้าต่างด้านทิศเหนือ แล้วก็ต้องพยายามนึกทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีกว่านี่หล่อนอยู่ที่ไหนกันหนอ..

สามนาทีหลังจากนั้น..พิรดาถึงนึกออก..

หล่อนสะบัดผ้าห่มออกจากตัว..รู้สึกเมื่อยขบเล็กน้อย แต่อาการเจ็บแปลบที่ข้อเท้าที่เป็นตั้งแต่เมื่อวาน ก็ดูเหมือนจะบรรเทาเบาบางลงอย่างเห็นได้ชัด..

เจ้าบ้านผู้น่ารักคงให้เด็กอ้อยเอาข้าวของเครื่องใช้ที่คิดว่าหล่อนจำเป็นต้องใช้มาให้ตั้งแต่เช้าแล้ว เพราะบนโต๊ะเขียนหนังสือใกล้หน้าต่าง มีเสื้อผ้าสบาย ๆ หนึ่งชุด พร้อมแปรงสีฟันใหม่หนึ่งด้าม สบู่และยาสีฟันหลอดเล็ก เสร็จสรรพ

แม้จะรู้สึกเกรงใจเจ้าบ้านนักหนา แต่พิรดาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความมีน้ำใจของรตีได้

"อ้าว..คุณตื่นแล้ว..."

หลังจากจัดแจงทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพ พิรดาก็เดินเยี่ยมหน้าลงมาชั้นล่างของตัวบ้าน..วันนี้มีหญิงวัยกลางคนแปลกหน้ามาเพิ่มใหม่ ซึ่งพอเห็นหน้าพิรดาปั๊บ ก็เอ่ยปากทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้มปุ้บ

"หิวมั้ยคะคุณ....มีข้าวต้มเครื่องอยู่ในครัวแน่ะค่ะ คุณรตีสั่งไว้ว่าถ้าคุณตื่นให้ถามคุณว่าจะทานเลยมั้ย..ถ้าทานเดี๋ยวป้าจะไปอุ่นให้ เอ..หรือ..อยากจะทานข้าวสวย"

"ข้าวต้มก็ได้ค่ะป้า ขอบคุณนะคะ"

คนถามกระวีกระวาดเดินหลบเข้าห้องครัวไป พิรดาก็เลยเดินออกไปสูดอากาศสดชื่นยามเช้านอกบ้าน..

แสงแดดสว่างยามเช้า เผยให้เห็นความเขียวขจีของไม้ผล ไม้ดอก ที่อยู่รอบ ๆ บ้านพัก..พิรดาไม่นึกเลย ว่าบรรยากาศยามเช้าของที่นี่จะดูสดใส อบอุ่น สวยงามได้มากขนาดนี้..

"..ข้าวต้มได้แล้วค่ะคุณ.." ไม่นานนัก ป้าก็เดินออกมาตามพิรดา

"แล้ว..คุณรตีไปไหนล่ะคะป้า"

"อ๋อ..เห็นออกไปที่สวนกับคุณธีร์ตั้งแต่เช้าแล้วน่ะค่ะ คุณรตีเค้าฝากจดหมายนี่ให้คุณอ่านด้วย..แล้วก็สั่งไม่ให้ไปปลุกคุณ เพราะอยากให้คุณได้พักให้เต็มที่ก่อน"

พิรดารับกระดาษที่พับทบ 4 แผ่นนั้นมาจากป้า แล้วเปิดอ่าน

"...คุณดาคะ รตีออกไปสวนตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เดี๋ยวเที่ยง ๆ จะกลับเข้ามา ยัยนกเค้าโทร.มาบอกรตีว่า โอนเงินมาให้คุณดาแล้วจำนวนนึง ผ่านบัญชีรตีน่ะค่ะ ช่วงบ่าย รตีจะออกไปเบิกให้นะคะ แล้วก็จะชวนคุณดาไปด้วยกันเลย จะได้แวะซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่คุณดาจำเป็นต้องใช้..ข้าวต้มเครื่องนี่ ฝีมือรตีเองค่ะ..นาน ๆ จะเข้าครัวที ถ้าไม่อร่อย ต้องโทษคนเตรียมเครื่องนะคะ ไม่ใช่รตี"

พิรดาอดยิ้มให้กับข้อความน่ารัก ๆ ท้ายจดหมายไม่ได้..

ผู้หญิงอะไรน้อ..ทั้งน่ารักแล้วก็มีน้ำใจได้ขนาดนี้

.............

"..โอ้ย..ร้อนจังค่ะคุณดา....."

เสียงหวาน ๆ ใส ๆ ของรตีดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินผ่านประตูมาได้สุดตัวเสียอีก..

พิรดาเกือบยิ้มกว้างตอบคำทักของหญิงสาวอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่เผอิญว่า สายตาเหลือบไปเห็นร่างสูง ๆ ที่เดินตามเข้ามาติด ๆ กันเสียก่อน

"..เป็นไงคะ เหงารึเปล่า ค่อยยังชั่วเจ็บขารึยัง"

"ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณคุณรตีมากนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ตอนแรกรตีว่ารตีจะชวนคุณดาออกไปดูสวนด้วยกัน แต่เห็นกำลังเหนื่อย ๆ ก็เลยไม่กล้าปลุก "

พิรดาแอบอายนิดหน่อย นี่หล่อนเลยกลายเป็นคนตื่นสายไม่อายเจ้าบ้านในสายตา "ใครบางคน" ไปเรียบร้อยแล้วสินะ

"..เสียดาย ไม่งั้นรตีจะขอไอเดียคุณดาด้วยน่ะค่ะ พอดีรตีกำลังจะให้ธีร์เค้าออกแบบบ้านพักที่ท้ายสวนเพิ่มอีกสัก สี่หลัง แล้วก็ขยายเนื้อที่สวนออกไปอีกหน่อย เพราะแถวโน้นยังรกร้างอยู่เลย..ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเต็มที่ เสียดายที่ออกอ่ะนะคะ"

"คือ..ดาไม่ค่อยมีหัวทางนี้หรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นเรื่องการโฆษณา ดาอาจจะพอช่วยคิดได้บ้าง เพราะดาทำงานด้านนี้มาก่อนน่ะค่ะ" พิรดายิ้มแหย ๆ

"จริงสิ ยัยนกบอกรตีว่าคุณดาเคยทำงานกับบริษัทโฆษณามาก่อนนี่นา.." รตีเพิ่งนึกออก ก่อนจะหันไปทางชายหนุ่ม "ดีล่ะ งั้นระหว่างที่คุณดาอยู่ที่นี่ รตีก็จะมีเพื่อนถึงสองคนช่วยเป็นหัวคิดให้ จริงมั้ยคะธีร์"

อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่เดินเลี่ยงไปเปิดตู้เย็นแล้วรินน้ำออกมาสองแก้ว ก่อนจะเดินถือแก้วน้ำมาส่งให้รตีเสียแก้วหนึ่ง

โอ้ยย..เอาใจใส่กันเห็น ๆ..สุภาพบุรุษสุด ๆ

พิรดาแอบเขม่น ไม่รู้ว่าทำไมเวลาเห็นอิ่ตานี่ทำอะไร พิรดาก็ให้รู้สึกขัดหูขัดตาไปซะหมด

"แล้วนี่คุณดาพร้อมรึยังคะ รตีว่าจะเอารถเข้าเมืองเลย เดี๋ยวไปธนาคาร แล้วก็แวะหาอะไรอร่อย ๆ ทานกันในเมือง แล้วตอนขากลับค่อยแวะซื้อของกันที่ห้างนะคะ"

พิรดาพยักหน้า ว่าไงว่าตามกันเถอะ ยังไงก็คงดีกว่าการนอนกลิ้ง ๆ เกลือก ๆ ไม่มีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอันตลอดบ่ายหรอกน่า

..............

..บางครั้งความตั้งใจดีของคนบางคน..ก็..เกินความคาดหมายไปหน่อย

พิรดาแอบหน้าตูม เมื่อพบว่า แทนที่หล่อนกับรตีจะได้เข้าเมืองกันสองคนเท่านั้น อิ่ตาเคราหน้ายักษ์ ยังระเห็จมาขับรถให้เสียอีกด้วยแน่ะ

แล้วอะไรก็ไม่เลวร้ายเท่าที่รตีเอาใจใส่พิรดา โดยให้หล่อนนั่งคู่กับเขาไปด้านหน้ารถ

..อึดอัดเอาซะจริง ๆ เล้ย..

พิรดาขมวดคิ้วนิ่วหน้า..ในขณะที่ "อีกฝ่าย" ทำหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรทั้งนั้น

หญิงสาวพาหล่อนมาแวะธนาคารสาขาย่อยแถวชานเมือง ก่อนจะเบิกเงินสดจำนวนหนึ่ง ซึ่งมากพอที่จะทำให้พิรดาอยู่ได้ไปหลายอาทิตย์

ออกจากธนาคารมา เจ้าถิ่นก็พาหล่อนและอิ่ตาเครามาแวะหาก๋วยเตี๋ยวทานกันที่ร้านใกล้ ๆ แถวนั้น

รตีการันตีว่าเป็นเจ้าอร่อย..แต่พิรดารู้สึกว่า วันนี้อาหารกลางวันหล่อนมันกร่อย ถึงกร่อยสุด ๆ..(ก็ต้องกร่อยแหละ ต้องมานั่งประจันหน้าสูดเส้นก๋วยเตี๋ยวต่อหน้าอิ่ตาเครานี่นี่)

และอย่างที่ตั้งใจกันเอาไว้ ขากลับรตีก็บอกชายหนุ่มให้ขับรถแวะเข้าไปหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ในห้าง

พิรดากวาดสายตามองห้างระดับภูธรอย่างกึ่งเปรียบเทียบเล็กน้อย..

ห้างที่นี่ไม่ใหญ่ไม่โตอะไรนัก แต่ดูเหมือนว่าจะมีผู้คนมาจับจ่ายสินค้ากันมากพอตัวอยู่

"..เดี๋ยวคุณดาลองเดิน ๆ หาซื้อของใช้ดูนะคะ แล้วอีกครึ่งชั่วโมงค่อยมาเจอกันที่นี่..รตีเองก็ว่าจะซื้ออะไรส่วนตัวนิดหน่อยน่ะค่ะ ต่างคนต่างหาซื้อของใช้กันเอง จะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วงคอยเดินตามกันไง"

พิรดาเห็นด้วย..ไม่นานนัก หล่อนก็เดินแยกจาก "คนทั้งคู่" มาเดินดูข้าวของเครื่องใช้จำเป็นสำหรับตัวเองอย่างสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น รถเข็นสำหรับใส่ข้าวของของพิรดาก็เต็มไปด้วยของใช้ส่วนตัว หล่อนเลือก..ที่จะซื้อเสื้อผ้าแบบใส่สบาย ๆ สามชุด ชุดนอนสอง สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก สมุดบันทึกเล่มเล็ก ปากกาและของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อย..มีเพียงอย่างเดียว ที่พิรดามายืนนิ่งแหงนคอเกือบตั้งบ่าอยู่หน้าชั้นวาง..โดยไม่สามารถทำอะไรได้..ก็คือ..ผ้าอนามัยยี่ห้อที่ตัวเองเลือกใช้ยี่ห้อนั้น..

พิรดาเงยหน้าจ้อง "เป้าหมาย" ด้วยอาการอ่อนใจนิด ๆ

จะวางสินค้าไว้สูงขนาดนั้นทำไมกันล่ะเนี่ย ไม่ได้นึกบ้างเลยเชียว ว่าลูกค้าที่มาซื้อไม่ได้ชื่อ "แม่นากพระโขนง" นะ(จะมีคนเก็ทมุขหล่อนมั้ยล่ะเนี่ย..

)

หญิงสาวหันไปมองหาพนักงานขาย แต่จนแล้วจนรอด ก็หามีย่างกรายมาให้เห็นสักคนนึง

เอาไงดี..

อือ์ม..หรือว่าจะซื้อยี่ห้อที่วางเตี้ย ๆ แต่ไม่เคยเลือกใช้ไปเก็บไว้แก้ขัดก่อน..

พิรดานิ่งคิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง "ห่อสีชมพูลายดอกไม้" ซึ่งเป็นทาเก็ตตัวเองอีกครั้ง

กำลังจะตัดใจเลือกยี่ห้อที่วางใกล้มืออยู่แล้วเชียว..ถ้าไม่เผอิญว่า..มีมือแข็งแรงของใครบางคนที่เดินมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉวย "ห่อสีชมพู" ห่อนั้น..หย่อนปุ๊ลงในรถเข็นของหล่อนแบบกึ่งรำคาญเล็กน้อย

พิรดาหันไปทำตาโตใส่เขา..แต่ช้าไปซะแล้ว เพราะร่างสูง ๆ ของอิ่ตาหน้ายักษ์ เดินดุ่มตั้งทิศทางไปยังเคาเตอร์ชำระเงินของห้างอย่างเงียบ ๆ..

..............

แวะมาส่งความคิดถึง...

งานเยอะ..เรื่องแยะ..แต่ต้องไม่ลืมที่จะดูแลหัวใจของตัวเราเองกันด้วยนะคะ..

อื้มม~

รัก

i'm not superman

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 9 มีนาคม 2554 8:58:03 น.

35 comments

Counter : 676 Pageviews.

อิอิ..แวะมาแปะเพลงอ่ะ...

จัดให้ตามคำขอ...

โดย: pooktoon

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:48:25 น.

พอกันค่ะพี่นู๋แหม่ม งานเยอะ แต่ทำตัวว่างๆ ซะงั้น
กลับบ้านไปก็ลุยรายงานต่อ
ช่วงนี้เหนื่อยๆ แต่ว่าก็สนุกและมีความสุขดีค่ะ
เขียนสนุกนะเนี่ย
อ่านตอนเว้นตอน 55+

ไว้คงได้ตามไปอ่านให้ครบทุกตอน
รักษาสุขภาพค่ะ ^^

โดย: I am just fine^^

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:27:43 น.

อ้าวเป็นนักเขียนเหรอเนี่ย แหมตอนนี้โนเนม
เดี๋ยวต่อไปก็มีเนมเองแหละจ้า

โดย: maxpal

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:13:22 น.

เหมือนกันแวะมาส่งเสียงว่า
คิดถึงเจ้าค่ะ
แบบว่ามาคารวะนักเขียนด้วยคน
อิอิอิ
เวลารวมเล่มจะได้มาขอลายเซ็นต์

โดย: อุ้มสี

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:51:40 น.

เข้ามาก็เจอนิยายพร้อมกับเพลง เพราะๆแต่เช้าเลย

โดย: Qooma

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:20:42 น.

มีงานเขียนซะด้วยน้า

แวะมาทักทายนะครับ

โดย: jeakja

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:53:06 น.

อุอุ ชอบชื่อนี้จังค่ะ พิรดา...

โดย: เอ็มเองจ้า... IP: 140.209.241.91 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:29:56 น.

ตาม fan มาค่ะ
คริ คริ
เราอยากรู้ว่ามันเอาเราไปนินทาอ๊ะป่าวน่ะ

บล้อคสวยจังน้อ...
ที่เขียนก็ เจ๋งแจ๋ว

แต่เราน่ะเขียน ผิดๆ เถิกๆ บ่อยๆ อ่ะ
อิอิ

ว่างๆ แวะไปคุยกันอีกนะ กิ๊กตูน

^^

โดย: ดาริกามณี

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:05:04 น.

อ้าว ชื่อเรื่องไม่เหมือนเป็นนิยายเลยค่ะ

แต่อ่านดูแล้วน่ารักดี ก็เลยตามอ่านตอนก่อนๆด้วย

แหมๆ น่าจะเอามาลงยาวกว่านี้นะคะเนี่ย

โดย: ตอง (Kazalong

) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:23:31 น.

ชอบคุณรตีอ่ะ อิอิ

โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:04:06 น.

แง๊ อ่านไม่เห็นง่า มันมืดดดดด...

โดย: แม่โบนัส (แม่โบนัส

) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:37:48 น.

ผมก็ชอบงานเขียนล่ะ แต่ไม่ค่อยเก่ง
เคยเขียนนิยายด้วย แต่แนวหลุดโลกล่ะ
ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจนะครับ

โดย: เมฆาลอยล่อง

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:36:11 น.

...สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะคะ ที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนเลย เพราะช่วงนี้ เจนนี่รู้สึกแย่ๆ กับชีวิต เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ได้เข้ามาเล่นเน็ตเท่าไหร่ค่ะ...

...ไว้ว่างๆเจนนี่จะแวะเข้ามาเยี่ยมใหม่น่ะคะ....

...ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดี ของคุณค่ะ...

โดย: jenny (สาวอิตาลี

) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:45:00 น.

สวัสดีค่ะ

มาตอบที่ไปเม้นท์ที่บล็อกนะคะ

ใช่ค่ะ มิจฉาชีพนี่มีทุกประเทศ

แต่ที่เวียดนามนี่ เราก็เพิ่งเจอนี่แหละค่ะ ทั้งที่ไปหลายครั้งแล้ว

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:20:36 น.

ชอบเขียนเหมือนกัน

สินะครับ ^^

โดย: ผมว่ามันยังไม่ถึงเวลา

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:55:52 น.

*** บล๊อกสวยจัง แวะมาทักทายและอ่านนิยายด้วยค่ะ ขอบคูณนะคะที่แวะไปทักทายที่บล๊อก ขอให้มีความสุขทุก ๆวันนะคะ ***

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:15:02 น.

งานเขียนของคุณน่ารักจัง ติดตามอยู่นะคะ
ขออนุญาตแวะมาบ่อย ๆ
มีความสุขในเดือนแห่งความรักนะ

โดย: ชิงดวง

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:04:51 น.

เอ่อ..

เด๋วต้องไปอ่านย้อนหลังตอนที่ 1-4 ใหม่แล้วหละค่ะ..

แล้วจะตามตอนที่ 6 ถึง ต่อ ๆ ไปนะค่ะ

โดย: TsuTaYa

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:42:02 น.

กิ๊กนัมเบอร์วันมาสาราพาบบบบ ว่าเจรงๆไม่ค่อยได้อ่านนิยายหนูหรอกอะ

แค่มาให้รู้ว่าหนูยังสบายดีอยู่เท่านั้นแหละ...อิอิ

แต่อยากกิงก๋วยเตี๋ยวฟรีอะ เค้าจากิงๆๆๆๆๆๆ

โดย: Love U forever.

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:44:03 น.

ว่าง ๆ จะมาแอบอ่านนิยายในนี้นะคะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

โดย: โพ้นทะเล

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:12:06 น.

โอ้ว...แต่งเก่งจังค่ะ^^
มีมาเรื่อยๆใช่มั้ยค่ะ จะได้แวะเข้ามาอ่านอีก

โดย: นางสาวแสนดี..sandy

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:17:35 น.

อ้าว เป็นนักเขียนเหรอคะ
แหมๆ ก็ไม่บอก
พิมพ์ขายยังคะ จะตามไปซื้อ
แต่ตอนนี้อ่านฟรีไปแร๊ว อิอิ

โดย: แม่หยุมหยิม

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:22:17 น.

สวัสดีตอนค่ำของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า

ถึงจะเป็นเพียงแค่ความคิดถึง
ก็อยากให้ยามที่เธอนั้นอ่อนล้า
ขอเพียงเธอได้รับก็แสนจะสุขใจ
เพราะความรู้สึกมอบให้ด้วยหัวใจ

** มีความสุขกับการทำงานนะจ้า **

ดีจังเป็นนักเขียนด้วยอะ..

โดย: จอมแก่นแสนซน

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:20:58 น.

ออกตัวก่อนเน้อ.....อิชั้นม่ายช่ายนักเขียนนะค้า...

แหะ ๆ..

อันนี้เป็นงานอดิเรกชิ้นใหม่อ่ะ 5555 ..ม่ายมีไรทำ ก็เลยเขียนไปงั้น ๆ แหละ (เขียนมั่ว ๆ เอาง่ะ )เดี๋ยวจะเอาไปแอบแย้วนะค้า ใครอ่านค้าง ๆ อยู่ แล้วอยากอ่านต่อ ก็รบกวนเข้าไปอ่านต่อในหมวด tea time~ เน้อ..

โดย: i'm not superman

วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:26:59 น.

งั่มๆ ขอบคุณมากจ้าที่อุตส่าห์อ่านจนจบ เหมี่ยวกะลังพยามตกแต่งอยู่ค่ะ
เป็นมือใหม่หัดแต่ง อิอิ ตอนนี้แต่งให้อ่านง่ายแล้วนะค๊า ว่าแต่คุณไม่ใช่ซุปเปอร์แมน นี่จินตนาการดีจิงๆนะคะ เขียนนิยายได้ด้วย นับถือๆ

โดย: มะเหมี่ยวจ้า (มะเหมี่ยวจ้า

) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:17:27 น.