วันอาทิตย์อันแสนจะสบาย อากาศยามเช้าแสนจะทำให้รู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจ พอเวลาที่อะไรๆ มันสบายก็เลยทำให้เราอยากทำนั่นทำนี่ไปเรื่อยเปื่อย พอกำลังฝันหวานๆ ว่าจะทำอะไรในวันนี้บ้างก็สะดุ้ง เพราะว่าได้ยินเสียงโทรศัพท์ ... และปรากฏว่าเป็นน้องชายโทรมา ... น้องชายคนนี้เป็นน้องชายคนรองที่ทำงานอยู่เมืองหลวง พอหาวันเวลาลาได้ก่อนจะสิ้นปีก็เลยกลับมาบ้าน กลับมาก็เพื่อที่จะมาทำบุญและก็แวะมากราบหลวงพ่อที่เคยจำวัดด้วยตอนที่บวชเมื่อต้นปี ... น้องโทรมาถามว่า " จ ะ เ ข้ า วั ด ไ ด้ ไ ม๊ " แหม่ๆ ถามเหมือนว่าเราเป็นพวกเข้าวัดวาไม่ได้ เข้าได้คะ เข้าได้ แค่ว่ารู้สึกร้อนๆ นิดหน่อยเท่านั้นเอ๊ง บอกเค้าแล้วก็เลยไปเช็คกล้อง เช็คแบ๊ตก่อน แต่สงสัยว่าไปวัดไปไหว้พระหรือเปล่าหนิ เพราะคิดแต่เรื่องถ่ายรูปอย่างเดียวเลยนะนั่น ว่าแล้วก็เข้าบ้านก่อนล่ะคะ คว้ามอเตอร์ไซด์คู่ใจบึ่งเข้าบ้านก่อนเลย ไปถึงก็เลยไปนั่งร่วมจ๊กข้าวเช้าด้วยกับกับครอบครัวก่อนแล้วก็ค่อยไปตามโปรแกรม ... วัดท่ามะโอ .... ประวัติของวัดท่ามะโอ อุบาสกอูจันทร์โองเป็นผู้นับถือและเลื่อมใสในพระรัตนตรัยมั่นคง สมบูรณ์ด้วยศรัทธาปรารถนาความเจริญรุ่งเรืองแห่งพระศาสนา ได้บริจาคทรัพย์ซื้อที่ดินในบริเวณท่ามะโอ ริมแม่น้ำวัง สร้างวัดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2437 (ตรงกับ จ.ศ. 1256) เมื่อสร้างวัดขึ้นแล้ว ก็ได้สร้างถาวรวัตถภายในวัดคือ กุฏิ หอฉัน ศาลาการเปรียญ วัจจกุฏิ บ่อน้ำ โรงพระอุโบสถและกำแพงก่ออิฐ ได้อุปถัมภ์พระภิกษุสามเณรผู้อยู่ในวัดด้วยปัจจัย 4 เป็นประจำเสมอมา เมื่อท่าถึงแก่กรรมแล้ว บรรดาบุตรหลานของท่านก็ได้อุปถัมภ์วัดและพระภิกษุสามเณรสืบกันมาจนถึงทุกวันนี้ ชื่อของวัดนี้ เรียกตามคำบาลีว่า “มาตุลุงคติตถาราม” เรียกตามภาษาไทยว่า “วัดท่ามะโอ” เพราะอาศัยท่ามะโอหรือท่าส้มโอ คำว่า “วัด” ตรงกับคำบาลีว่า “อาราม” คำว่า “ท่า” ตรงกับคำบาลีว่า “ติตถะ” คำว่า “มะโอ” ตรงกับคำบาลีว่า “มาตุลุงคะ” คำทั้ง ๓ คือ อารามะ, ติติถะ, มาตุลุงคะ เมื่อสับเปลี่ยนคำหน้าไปไว้หลัง สับเปลี่ยนคำหลังมาไว้หน้า ก็สำเร็จรูปเป็น “มาตุลุงคติตถาราม” แปลว่า “วัดท่ามะโอ พื้นที่วัดภายในกำแพง มีเนื้อที่กว้าง ๔๐ วา ยาว ๔๐ วา ภายนอกกำแพง ทิศเหนือ มีเนื้อที่กว้าง ๑๘ วา ยาว ๓๑ วา หลังจากที่ไปถึงวัด ... ก็ได้ให้น้องกับแม่เค้าเข้าไปหาหลวงพ่อเองแล้วกัน ส่วนฉันก็ไปกราบหลวงพ่อสักแป็ปก็เลยขอแยกตัวลงมาเดินเล่นบริเวณรอบๆ เอา .. ไม่รู้เป็นอะไรมาวัดนี้ทีไรเป็นได้ต้องเดินถ่ายรูปซ้ำๆ ประมาณวามากี่รอบ กี่หน ก็ยังชอบ ไม่ว่าจะเป็นความจำเจซ้ำซาก แต่ว่าเราก็ไม่เคยเบื่อ อาจจะด้วยเพราะว่าวัดนี้เป็นวัดใกล้บ้าน และก็เป็นวัดที่ตาและญาติๆ ทางฝ่ายแม่มาเก็บกระดูกไว้ที่นี่ วัดนี้เลยคงเหมือนกับเป็นวัดประจำครอบครัวไปแล้ว (มั้ง) เพราะฉะนั้นไปทีไรก็รู้สึกเย็นใจได้ทุกที ... นี่ไงมาวัดแล้วไม่ร้อนก็คงจะเป็นวัดนี้ล่ะ เก็บภาพไปเรื่อยเปื่อย ตามแต่ใจอยาก ... เพราะถือว่าเหมือนได้มาแบบสบายใจ .. ปล่อยใจ - เพลินตา แม้ว่าจะไม่มีเพลงฟังไปด้วย แต่ก็ได้ความร่มรื่นจากวัดมาแบ่งปัน เลยทำให้การเดินแบบเรือยเปื่อย เป็นความเรื่อยเปื่อยที่มีสาระส่วนตัวมากมายเลยเชียว แต่แปลกนะว่า หนนี้ ... เดินไป ถ่ายรูปได้ภาพสองภาพ ก็นั่งแปะลงกับที่ เหมือนว่ามีอะไรมาดึงขาให้รู้สึกกระปรกกระเปลี้ย ถ่ายรูปก็นั่งยองๆ ที ... อารมณ์เหมือนว่า "นั่ ง พั ก" พอได้นั่งแล้วก็รู้สึกดี ผ่อนๆ ไอ้สิ่งที่ตึงๆ มันก็หายไป เอ แปลกดีเหมือนกันนะ หรือว่าจะมีใครเค้ามาทำให้เราเป็นแบบนี้ (เอ ออกแนวไสยศาสตร์เล็กน้อย) คือ จริงๆ อาจจะเพราะว่าหลังๆ มานี้เรื่องราวต่างๆ ของตัวเอง มันมีอะไรกวนจิตใจเล็กน้อย ก็เลยแบบว่าได้เข้าวัดเข้าวาแม้ว่าจะไม่ได้ ไปนั่งสมาธิหรือว่าเข้าวัดอย่างเป็นกิจลักษณะเหมือนคนอื่น แต่วาก็ถือว่าเยี่ยมกับการได้มีโอกาสเข้าสัมผัส "ธรรมะ" กับเค้าบ้างเหมือนกัน ถือว่าเป็นสิ่งดีๆ ส่วนตัวที่เกิดขึ้นก็ว่าได้ค่ะ ไปวัดวา นอกจากได้ความสงบร่มเย็นมาแล้ว .. ก็ยังได้ความเพลิน กับดอกไม้ ใบไม้แถวนั้นไปด้วย ... ชอบแบบนี้ล่ะคะ ความคิดมันแล่นก็ตอนเจอ กับความเงียบและความสวยงามแบบนี้ไปพร้อมกันล่ะค่ะ เรื่อยเปื่อยนิดหน่อย แต่ชอบใจจัง อารมณ์เย็นๆ ... สบายใจแบบเยิ๊บๆ มากมายค๊า ปิดท้ายด้วยความเขียว เงาๆ กับแสง ...ก่อนกลับ ... เห็นแล้ว ... ก็ยิ่งชุ่มชื่นหัวใจค่ะ ... วันนี้เลยได้ไปวัดได้ความเงียบและความร่มรื่นมาเติมความสบายใจ ส่วนน้องชายและแม่ก็ได้ความเย็นใจจากการสนทนาธรรมกับพระ ก็แล้วแต่ความชอบพอกันไปนะค่ะ ... ถือว่าสบายใจอย่างไหน ก็ทำกันไป ถ้าไม่เดือดร้อนใคร แต่ว่าพระท่านก็แอบมีแซวๆ ว่าฉันให้ได้ยินว่า ... " โยมดูท่าว่าจะบรรลุธรรมด้วยกล้องซะแล้วนะ" ฮาๆๆๆๆ ว่าแล้วก็ขำฮากันดังๆ ไปค่ะ ส่งท้ายการออกจากวัดแล้วไปสนนา เรื่องอื่นๆ กันต่อไป กับครอบครัว

Create Date : 17 ธันวาคม 2552
Last Update : 17 ธันวาคม 2552 2:14:41 น.		83 comments
Counter : 1662 Pageviews.
Share Tweet