เห็นด้วยว่า ที่ไหน ก็ไม่เหมือนบ้าน
ท่าทางที่นั่นอากาศดีขึ้นแล้วนะคะเนี่ยะ

ชอบนกบินครับ น่าเอาไปอัดขนาดใหญ่หน่อยแล้วติดข้างฝาบ้าน

ถูกต้องที่สุดจ้า ครอบครัว (คนในครอบครัวไม่เคยทำร้าย)

ภาพสวยดีนะครับ.. ที่ไหนแม้ว่าจะสวยแค่ไหน ส่วนตัวแล้วมันก็ไม่ได้มีอากาศเหมือนบ้านเราเลยนะครับ..
อย่างทะเลที่สวยๆ ของประเทศบางประเทศน้ำก็เย็นยะเยือก
สวนที่สวยของบางประเทศก็หนาวเกินจะนั่งเล่นๆ..

อาจเป็นเพราะเราเคยชินกับประเทศเรา เคยชินกับอากาศอุ่นๆ แบบนี้ที่ไปไหนไม่ต้องหอบเสื้อหนาวตัวโตๆ ไป.. หิวก็เดินไปปากซอย..

" ความเคยชิน " ทำให้เราเฉยชา

การจากลา " ความเคยชิน " ก็คือ ต้องสนใจ เอาใจใส่ มองในแง่มุมอื่นบ้าง เพื่อลดพลังของความชิน ที่จะเข้ามาครอบงำจิตใจที่คอยจะหันเหเบี่ยงเบนกันอยู่เรื่อยๆ ...

ชอบข้อความนี้ค่ะคุณนิด โดนใจ .... เพราะเดี๋ยวนี้พี่แพทเริ่มเฉยชา สงสัยต้องปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่

บ้านคือวิมานของเรา...

ภาพที่โพสให้บรรยากาศที่สบายๆ มากๆ เลยค่ะพี่นิด..

ปล. ขอบคุณที่พี่นิดยังอุตส่าห์แอบเห็นความเท่ห์ที่ซ่อนอยู่ของเฮียนะคะ...

ผึ้งกลับมาจากพัทยาแล้วค่ะ และพรุ่งนี้จะไปเขาหลักล่ะ

ถ้าพี่นิดคิดถึงบ้านก็แค่หลับตาแล้วปล่อยใจบินกลับมาสิคะ เพราะคงมีภาพความทรงจำดีดีไหลเข้ามาให้นึกถึงมากมาย โทรหากันก็เป็นทางเลือกที่ดีเยี่ยมเลย และถ้าว่างแวะกลับมาเมืองไทยบ้างก็คงดีไม่น้อย

เห็นด้วยมากๆกะประโยคท้ายอ่ะค่ะ

คุณนิด สบายดีนะคะ ไม่ได้คุยกันนานเลย ยุ่งๆ นิดหน่อยค่ะ ไม่ค่อยได้เข้ามาเลย

คิดถึงบ้านเหมือกันค่ะ อิอิ แต่อยู่ไหนนานๆ ก็คิดถึงที่นั่นนะคะ
ตอนนี้ก็คิดถึงบ้านที่อยู่มากกว่า เวลาไปไหนก็จะคิดถึงค่ะ ก๊ากกก

ที่มืองไทยคิดถึงแต่คนและอาหารค่ะ บ้านก็เฉยๆ ก๊ากกกกก

จากตัวหนังสือ ดูเหมือนคุณนิดคิดถึงบ้านมากๆเลยนะคะ... เอาน่าอีกแป๊บเดียวก็ได้กลับแล้วไม่ใช่เหรอคะ

ที่ไหนเลยจะเหมือนบ้าน
ที่ไหนเลยจะทำให้เรารู้สึกปลอดภัย
ที่ไหนเลยจะทำให้เราได้เจอกับคนที่ไม่มีเงื่อนไข
ในการเอาใจใส่กันและกัน

" ครอบครัวของฉัน "



เห็นด้วยอย่างที่สุดเรยอ่ะพี่นิด .. ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้านอีกแล้วว่ามั๊ย

เป็นห่วงเมืองไทยเหมือนกันจ้ะน้องนิด แต่ของน้องยังดีเพิ่งไปมาอะนะ พี่ยังไม่ได้ไปเรยจ้ะ

สวัสดีบ่ายวันจันทร์แห่งชาติครับ

อยากไปนั่งข้างๆๆน้องนิดจังเลยย..

วันนี้อุดร ร้องมากๆๆๆๆเลยน้องนิด คิดถึงอากาศเย็นๆๆทางนู้นจังเลย

อดใจไว้อีกม่ายกี่วันก้ได้กลับแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ ..คิดถึง อากาศเย็นๆๆ

ช่างมีฟามสุขเสียนี่กะไร

น้องนิค สบายดีน๊าจ้า..

เชียร์ให้ไปดูเลยนะคะ เราไปดูแล้วแอบซึ้งจนน้ำตาคลอ

บ้านเราแสนสุขใจค่ะ เห็นด้วยและเห็นด้วยค่ะ
วันที่กลับมาเมืองไทย มองลงมาจากหน้าต่างเครื่องบินเห็นแผ่นดินไทยเรา แม๊...สุขใจ สุขใจมากๆเลยค่ะ

พึ่งจะเห็นภาพแรกค่ะ สวยจังค่ะ

ขอให้พี่นิดมีความสุขมากๆนะครับ

ความเคยชินเป็นปัจจัยหลักของการทำลายความเอาใจใส่ค่ะ


อืมม์..ก็ไม่เชิงว่าจะติดขนาดอย่างที่เราอ่านเพชรพระอุมานะคะ แต่ต้องลองอ่านเรื่องอื่นๆ ไปด้วยน่ะค่ะ

มาดูรูปจ้า

บรรยากาศได้อารมณ์ค่ะ

แล้วจะมาทักทายใหม่น่ะ

มาซึมซับ บรยากาศอย่างว่า (คิดถึงบ้าน ไงยะ ไม่ใช่ อย่างว่า แบบน้าน วี้ ) เหงาๆซึมๆ ดีจัง พยายามไม่เบื่ออยู่นะ คุณนิด อย่าชวนเหงาดิ

จิงคับ...ตอนเป็นวัยรุ่นป๋มเป็นคนไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน

แต่พอเริ่มทำงาน......ป๋มกลับเป็นคนที่ไปนอนที่ไหนไม่ค่อยได้

เพราะตอนนี้เป็นคนที่ติดบ้านเอามากๆ

คุณนิด เปลี่ยนโลโก้ใหม่สดใสจังค่ะ

พี่ก็จะคิดถึงบ้านเป็นพักๆนะ ถ้าช่วงไหนยุ่งหน่อยก็พอลืมได้ แต่ถ้ามีใครที่รู้จักจะกลับบ้าน ก็ทำให้หวนคิดถึงบ้านได้อีกเหมือนกันค่ะ

บรรยากาศของภาพบางภาพ ที่เราชอบ ....
มันเหมือนเล่าเรื่องราวชีวิตของเราได้นะคะ
อย่างถ้าตะกร้าฯ คิดถึงพี่สาว ก็ชอบเอาภาพเก่าๆมาดู
เป็นภาพนิ่งๆ แต่มันเป็นภาพเคลื่อนไหวในความทรงจำ ...
น่านนนนน คมซ๊า 5555+ ชอบภาพที่คุณนิดนำมาลงค่ะ
เห็นน้ำใสๆ คลายร้อนได้เลยค่ะ

ที่ไหนเลยจะเหมือนบ้าน
ที่ไหนเลยจะทำให้เรารู้สึกปลอดภัย
ที่ไหนเลยจะทำให้เราได้เจอกับคนที่ไม่มีเงื่อนไข ในการเอาใจใส่กันและกัน



ชอบจังค่ะ

อบอุ่น ที่สุดแล้วครับ

ชอบนกบินเหนือน้ำมากครับ

บรรยากาศสวยสงบเหลือเกินครับ

หลายคนที่ไม่เคยไปอยู่ประเทศอื่น
ไม่เข้าใจความรู้สึกห่างบ้าน

แต่ถ้าเลือกได้คงจะไม่อยากจากบ้านไปไหน

สบายดีนะคะ
มาทักช้าหน่อยเพราะบล็อคโหลดช้า
( เนตมันอืดน่ะค่ะ)

จุอยู่บ้านบ่อยมากๆๆๆๆ จนไม่รุ้ว่า ความรู้สึกคิดถึงบ้านนี่มันเป็นยังงัย

ฮุปงามขะหน่าดเลย คุณนิด

ผ่อแล้ว..กึ้ดเติงหาบ้านเหมือนกัน...

ดูมันเหงาๆเน้าะ...ยิ่งใก้ปี๋ใหม่เมืองซ้ำห้าย...หง่อมขะน๋าดเล้ย

หง่อมจนชิน หล่ะนิบ่าเดี่ยว เฮ้อ...

ป่ะ....กลับไปหม่ำก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน

ลป..นางเมรีหายเมาแล้ว แต่มึนค่ะ ยังล้างLกฮ ในเลือดไม่หมดเลย
ต้องสูบเข้าไปไล่ออกมามั้ง

ใช่ค่ะ ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านนะคะ เวลาไปไหนไกลๆ นานๆ แม้ว่าจะชอบที่นั่นแค่ไหน ก็ไม่เคยชอบมันมากไปกว่าบ้านเลยค่ะ

กำลังอยู่ไกลบ้านค่า T_T

ที่ไหนเลยจะเหมือนบ้าน และครอบครัวของเรา อ่านที่คุณนิดเขียนรู้สึกไปด้วย ทั้งๆ ที่ไม่ได้จากบ้านไปอยุ่เมืองไกลที่ไหน
เพียงแต่ว่า อยากให้ทุกคนที่เรารัก มาอยุ่ด้วยกัน เข้าใจกัน ทะเลาะกันบ้าง อย่างมีความสุขเหมือนเก่าก่อนทุกวัน แต่คงเป็นไปไม่ได้ ต่างคนต่างโตขึ้น มีภาระหน้าที่ มีความรับผิดชอบในชีวิตของตัวเองที่แตกต่างกัน นาน ๆ ถึงจะมาพบปะสังสรรค์ซึ่งบางคนก็มีคนในครอบครัวของเค้ามาด้วย ซึงก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเรานั่นหล่ะคะ แต่...ไหนเลยจะรู้สึกเท่า ความสัมพันธุ์ระหว่าง เรา พ่อ แม่ ลูก เมือครั้งที่เรายังเด็ก เป็นความทรงจำที่ไม่มีวันย้อนกลับ แต่ก็ยังอยู่ในหัวใจอย่างทีสุดและไม่เคยลืม

มาแจมความรู้สึก รูปหนึ่ง (ที่อยุ่ในใจ) ที่คิดถึงด้วยคนนะคะ

ล.ป วันแดงเดือดอย่างทานมากนะคะ เพราะปกติก็ทานมากอยู่แล้วนี่นาใช่มั๊ยคะ ฮี่ๆๆ

กลับบ้านอีกเมื่อไหร่ อย่าลืมแวะไปทักทายกันนะ
แต่ช่วงนี้ที่ไทยนี่ ร้อนแทบสุกเลยค่ะ ไม่อยากออกไปไหนเลย
ได้เห็นวิวสวยๆที่ยุโรปแบบนี้ อยากกลับไปอีกจัง คิดถึงอากาศเย็นๆ

รำพึงรำพันกับตัวเอง
ความเคยชิน อาจจะไม่ได้ทำให้เราเฉยชา
แต่ความวุ่นวาย ทำให้เราละเลย

ต่อสัญญาแล้วค่ะ
มีกินไปอีก 2 เดือน

สุขใดไหนเล่าจะเท่าอยู่บ้านอยู่กับครอบครัวละคะ

บ้านเราแสนสุขใจไงคะ

เข้ามาทักทายครับ

เคยโหยหาที่จะกลับบ้าน แล้วก็ทนไม่ไหวสุดท้ายก้กลับมาจริงๆ

รูปสวยจังเลยค่ะ คุณนิด

บรรยากาศเหมือนชนบทบ้านเราจริงๆหละ

บ้านเรา แสนสุขใจ แม้จะอยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา...


เพลงเก่าๆแต่ความหมายนั้นใช่ทุกถ้อยคำจริงๆครับ

ซักวันกลับมาสิครับ แต่ถ้าติดชีวิตแบบมีบล๊อคในอเมริกาแล้ว กลับมาเจอเรื่องไรระเบียบที่นี่ อาจรู้สึกแย่ๆก้ได้นะครับ

ของที่เห็นจนเคยชินจะไม่น่าสนใจ ถ้าเราถอยห่างออกไปของนั้นจะดูดีขึ้นมาทันที

รูปสวยดีครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

คิดถึงคุณนิดค่า ^^



...

ภาพสวยจังค่ะ

นกบินกำลังสวยเลย

ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้าน

คิดแบบนี้เสมอ ก็ตอน ไปประสบเรื่องลำบาก อะค่ะ หุหุ

คิดถึงคุณนิด จางเลย

บ้านเราแสนสุขใจ
แม้ว่ามันจะมีอะไรยุ่งๆ อิรุงตุงนัง
นี่ก้อบ้านของเรา ภาษาของเรา

รักเธอประเทศไทย

ดูแล้วคิดถึงครอบครัวที่อบอุ่น

ไว้หนูโตขึ้นหนูจะทำครอบครัวให้มีความสุขเช่นกัน

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

นเช้าจังเลยค่ะ คุณนิด

หวัดดีค่ะคุณนิดบรรยากาศสวยจัง รูปสวยอีกแล้ว ชอบรูปจักรยานด้านน่ะค่ะ ดูแล้วคิดไปได้ไกลดี

เห็นรูปแล้วมีความสุขจังเลยอ่ะพู่....

อยากท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ แบบเนี้ย ....

อยากเป็นเหมือนนกในรูปด้วยอ่ะ ... มีแต่อิสระเสรี

เข้ามาเยี่ยมๆๆ ................ ครับ

รูปสวยจังค่ะ

เป็นภาพที่สวยจริงๆเลยค่ะ ดูแล้วคิดถึงการออกไปปิกนิคที่อากาศดีๆจริงๆนะค่ะ

เค้าบอกว่าครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และบ้านก้อคือวิมานค่ะ คิดแล้วก้อว่าใช่นะค่ะ บางที่เปเที่ยวใหนแล้วได้กลับมาบ้านแล้วรู้สึกเลยค่ะว่าบ้านนี้เหละคือที่ๆพักผ่อนดีที่สุด

คุณนิด...เชื่อไหมพอเห็นรูปปุ๊บ ใจบีเองก็คิดถึงบรรยากาศตอนเด็กๆ ทันทีเลยคะ คล้ายๆ แบบนี้เลยค่ะ เพียงแต่อาจจะไม่มีรถสวยๆ อยู่เบื้องหลังเท่านั้นเอง
อาจจะเพราะเป็นเด็กต่างจังหวัด เกิดและเติบโตมากับท้องทุ่ง ความทรงจำช่วงวัยเยาว์ที่บริสุทธิ์มักจะเกาะแน่นกว่าช่วงชีวิตในเมืองกรุงมากมายนัก
แถมข้อความที่คุณนิดเขียนก็เหมือนจะปลุกความรู้สึกได้ดีเหมือนกันค่ะ โชคดีมากที่มาอยู่ที่สวิส ในบรรยากาศคล้ายท้องทุ่งเมืองไทย เพราะที่ดินบางส่วนทางรัฐกันไว้เป็น greenzone
กลับเมืองไทยปีที่แล้ว ลองขับรถซอกแซกไปตามทางเล็กๆ ที่เมื่อครั้งยังเด็กเราเคยซุกซนไปกับเพื่อนๆ ตามประสาเด็กๆ ตอนนี้บางส่วนกลายเป็นโรงงงานและบ้านเรือน แต่กลิ่นอายเดิมๆ มันก็ยังฝังใจให้ระลึกถึงได้เสมอๆ ค่ะ

คิดถึงบ้านเหมือนกันค่ะ...ความเคยชิน..ที่อบอุ่น

ภาพนี้สวยมากๆเลยค่ะ ดูแล้วอบอุ่นดี


แวะมาชมภาพงานรอบสื่อฯโหน่งเท่งนักเลงภูเขาทองได้ที่บล๊อคเราค่ะ
อิอิ แอบโฆษณา หวังว่าจะไม่คิดตัง

วิวสวยจังเลยค่ะ เคยคิดถึงบ้านค่ะ แต่ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านที่รักแล้ว อิอิ

หูฟังนะได้ค่ะคุณนิด แต่พลาดหนังไปอย่างเฉียดฉิว

ไปถึงหน้าโณงหนังก็เลยเวลารอบที่ต้องการมาดูไป 5 นาที (มัวเมาอยู่ในคอมมาร์ทนานไปนิด) แล้วแถวที่ขายตั๋วก็ยาวมากกก เลยไม่ดูก็ได้ T_T

อาทิตย์นี้แหล่ะคะ จะเป็น final destination ของจริง ถ้าพลาดก็ไม่ดูมันแล้วค่ะ

หนูนิด พี่เขียนซะยาว เเต่ดันลืมใส่ชื่อ
พอคลิกกลับมาหายหมดเลย...กรี้ดดดดดด
อาการเดียวกันเลยหนูนิด เอาน่าอีกเเป๊ปๆก็ได้กลับเเล้ว
เเถมได้อย่ถาวรอีก อดทนอีกนิดนะคะ

ช่วงนี้พี่คงไม่ได้เข้ามานะคะ อย่าเพิ่งลืมกันล่ะ

บ้านเราแสนสุขใจ ถึงจะอยู่ที่ไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา....

ใหม่ๆ อะไรก็ตื่นตาตื่นใจนะคุณนิด แต่พอได้ซึมซับรับมากขึ้น มันก็กลายเป็นความธรรมดาที่เคยชิน...

แต่แถวบ้านแจนมีแต่ลานดินวัดกว้างๆ ที่ชอบไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ เป็นประจำ แต่เดี๋ยวนี้ลาดปูนซีเมนต์จนเกือบทั่วพื้นที่ของวัดแล้วล่ะค่ะ ถ้าเป็นทุ่งนาก็เป็นบ้านทางฝ่ายแม่ค่ะ เวลากลับไปทีไร ชอบไปวิ่งเล่น จับหอย ปูปลาตามหนองน้ำเล่นกับเพื่อนๆ ทุ่งนาในวันวาน..ที่มองอย่างธรรมดาไม่ได้ซาบซึ้งในความสวยงาม แต่ถ้าถามถึงความรู้สึกในตอนนี้มันต่างกันลิบลับค่ะ ต้นข้าวธรรมดาๆ ในวันวาน แต่ในวันนี้มันกลับมีความหมายมากมายจริงๆ...

จ๊ะเอ๋ๆๆ
ภาพสวย จังคะ--น้องนิด
พี่หนี่ฯชอบนกบินคะ!!

คิดถึงเสมอนะคะ