ตั้งชื่อซะคล้ายๆ กับนิยายขายดีไปงั้นล่ะค่ะ จริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึงช่วงเวลาแห่งความทรงจำ ยามที่มอง แขนตัวเองเท่านั้น เพราะว่าร่องรอยแห่งความทรงจำ มันยังทิ้งเอาไว้จางๆ มองเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะมันเป็น เรื่องราวครั้งแรกของการได้รอยนี้มา
หลายอาทิตย์ก่อนลงกรุงเทพเพราะเพื่อนรักมาจากแดนไกล .. เลยมีกิจกรรมให้เราทำร่วมกันบ้าง เดินเล่น ดูหนัง ซื้อของ กินข้าว 3 วันแห่งการทำกิจกรรมเหล่านี้ก็เพลินดีค่ะ ถึงแม้จะคิดว่า 3 วันร่วมกันมันสั้นๆ แต่ว่ามันก็ทำให้เราเห็นว่า ทุกเวลาที่มีร่วมกันกับเพื่อน มันน่าจดจำเสมอ
นอกจากกิจกรรมบันเทิงเริงใจเพลินๆ คุณเพื่อนที่ไปเจอกัน ก็มีกิจกรรมที่จะต้องทำเยอะเหมือนกัน ซึ่งจะว่าไปแล้วรู้จักกันมากว่า 6-7 ปี บางเรื่องเราก็ยังไม่รู้จักเธอทั้งหมด หนนี้ก็เลย ได้รู้บ้างบางส่วนว่าเพื่อนที่เรารู้จักคนนี้มีจิตการกุศลและต้องการ ทำบุญมาก .. เออ แน่ะ คุยกันไป คุยกันมาเหมือนว่าเธอมีอีกมุม ที่ฉันไม่รู้จักเลยนะเนี่ย ..
หนึ่งส่วนของการทำบุญครั้งนี้ก็คือ .. การบริจาคเลือด .. ซึ่งวันหนึ่งเธอบอกว่าเธออยากไปบริจาคเลือด ฉันเองไม่มีปัญหาเพราะตอนแรก คิดว่าจะไปส่งอย่างเดียว แต่เอาเข้าจริงเมื่อไปถึงด้วยความที่เมื่อคืน ก่อนบริจาคก็นอนหลับสนิทดี ตอนเช้าก็ทานอาหารเช้ามาอย่างดี ไหนๆ ไปถึงที่แล้วจะปล่อยเพื่อนถูกสูบเลือดคนเดียวก็กระไรอยู่ ฉันก็เลยเอากะเค้าบ้างสิ ... ครั้งแรกนะเนี่ยสำหรับการบริจาคเลือด
จริงๆ จะว่าไปแล้วก็เคยตั้งใจจะบริจาคเลือดตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษา เหมือนกัน แต่เพราะว่ามันช่างได้เวลาบังเอิญเหลือเกินว่า 3 ปีติดต่อกันที่ทาง รพ. มารับบริจาคถึงมหาลัยฉันดันไม่พร้อมที่จะบริจาค จนบางคนบอกว่าฉันมี ข้ออ้าง ในการไม่บริจาค .. ซึ่งแค่คำพูดนิดหน่อยเท่านั้นมันเหมือนกับว่ากวนใจเหลือเกิน เพราะว่าจริงๆ แล้วฉันตั้งใจเต็มที่ที่อยากบริจาค แต่เพราะมันไม่พร้อมนี่ล่ะสิ เลยทำให้ฉันทำไม่ได้ตามความตั้งใจ
มาหนนี้ล่ะ มาแบบไม่ได้ตั้งใจ .. บทจะไปก็ไป บทอยากให้เลือดก็ให้ และก็ได้ให้สมใจอยาก .. เลยได้ขึ้นเตียงนอนสบายๆ บริจาคเลือด .. และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเข็มที่เค้าเอาไว้เจาะ .. โอ้โห เห็นแล้วก็ตะลึงเหมือนกัน เพราะทำให้นึกถึงเข็มที่เค้าเอาไว้เย็บกระสอบข้าว โอ้ลัลล้า .. แขนฉันมันช่างเหมือนกระสอบข้าวซะนี่กระไร พยาบาลคนที่เจาะบอกว่าไม่ต้องมองก็ได้ แต่มีหรือว่าฉันจะเชื่อ ไม่หรอก .. ฉันจ้อง ฉันมองทุกกระบวนการว่าเค้าทำยังไง .. และแล้ว .. การได้ทำอะไรบ้างเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งถือว่าเป็นการช่วยสังคม และการทำบุญ.. มันก็ทำให้สบายใจและลืมความเจ็บไปได้เหมือนกันนะ ..
ได้เริ่มต้นอะไรดีๆ ครั้งแรก .. ก็เหมือนว่าฉันอยากทำอีกจัง .. เลยตั้งใจเอาไว้ว่าถ้าหากได้ไปกรุงเทพอีกเมื่อไหร่ ก็อยากจะบริจาคเลือดทุกทีไป .. อย่างน้อย ๆ ทำแล้วสบายใจ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้ามันสามารถทำประโยชน์ให้คนอื่นได้บ้าง มันก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
จริงไม๊ค่ะ
|
การได้บริจาคเลือด ได้ทำบุญ
ถึงแม้คนที่ได้เลือดเราไป เป็นคนที่เราไม่รู้จัก
แต่เลือดเราก็ทำให้เขามีชีวิตอยู่ต่อได้
ทั้งชีวิตเปิ้นบริจาคแล้วสองรอบ
รอบที่สามว่าจะบริจาค 11 นี้ แต่คงไม่ได้
เพราะเกิดเอ็คซิเด้นนิดหน่อย
คงต้องรอปลายๆเดือนแล้ว ^^
ฝันดีนะคะ