วันนี้มีเหตุให้ได้ออกบ้านนิดหน่อยถึงจะไปไหนไม่ได้ไกลแต่ก็ยังดีกว่าัอยู่บ้านอย่างเดียวเน๊อะ อีกอย่างเห็นท้องฟ้าเปิดดี ฟ้าใส ไม่ขุ่นมัวเหมือนโกรธใครมาเป็นชาติก็คิดว่าเอาน่าออกไปจัดการธุระที่ต้องทำวันนี้เลยดีกว่า ท้องฟ้าก่อนออกจากบ้าน ดูฤกษ์แล้วไม่น่ามีฝน ที่บอกว่าไม่ไกลก็คือว่าเข้าเมืองร็อตเตอร์ดัมอีกแล้วนั่นล่ะ แต่ว่าหนนี้ไม่ได้ตั้งใจไปเดินในเมืองเหมือนตอนไปกินติ่มซำกับเพื่อนหรอกเพราะอย่างนั้นไปกับเพื่อน เดินดูของ ลองของ ซื้อของมันเรื่องหญิงๆ ถึงไหนถึงกัน แต่ว่าหนนี้ไปกับคนข้างๆ ทำใจหน่อยว่าคงไม่ได้เดินไหนเยอะหรอกกับแหล่งช้อปปิ้ง ไม่ต้องเดาเลยเพราะว่าง่ายๆ ผู้ชายกับการเดินช้อปปิ้งไม่ทนเหมือนเรา เพราะอย่างเค้าจะซื้ออะไรก็เดินดุ่มๆ ไปซื้อได้เลย ไม่เหมือนผู้หญิงเราเดินๆๆๆๆ ดูๆๆๆๆ ไม่ซื้อไม่ว่ากัน แต่ว่าคนข้างๆ นี่ก็เข้าทำนองคุณผู้ชายเรื่องจะต้องไปเดินเล่นพวกนี้รับรองว่าเบื่อ 100 เปอร์เซ็นต์ วันนี้นั่งรถรางเข้าเมืองส่วน สีเหลืองก็เครื่องแสตมป์ตั๋ว เดี๋ยวนี้ง่ายสะดวกกับการเข้าเมืองสำหรับบ้านนี้ ด้วยทุกทีจะขับรถเข้าเมืองแล้วไปหาที่จอดเอากันในนั้น แต่ว่ามันก็ต้องเสี่ยงกันหน่อยเพราะว่าบางทีหาที่จอดได้ยากเหลือเกิน หรือว่าไม่ก็จ่ายค่าจอดรถกันพอควร หนนี้พอแทรมสร้างต่อมาถึงหมู่้บ้านใกล้ๆ เราก็เลยไม่ต้องขับรถเข้าเมืองกันอีกต่อไป เพราะว่าเราขับรถแค่ไปจอดทิ้งไว้ที่สถานีบ้านแล้วก็นั่งแทรมต่อเข้าเมืองไปราวๆ ครึ่งชั่วโมง ถึงสถานีในเืมืองเราก็เดินต่อไปอีกไม่ไกลเลยก็ถึงที่หมาย ตึก ANWB ที่นี่เราก็ปล่อยให้คนข้างๆ เข้าไปติดต่อจัดการธุระของเค้าเองเลยเราเองก็เลยยืนเล่น เดินเล่นรอเอาข้างนอก ไม่วายเค้าบอกว่าเย็นนาก็ไม่เชื่อหรอกเพราะว่าวิวข้างนอกมันออกจาดี ถ่ายเรื่อยๆ เปื่อยๆ ตามทาง City Hall ของเมืองร็อตเตอร์ดัม อีกมุมอย่างถูกปกปิด เดินถ่ายโน่นถ่ายนี่เรื่อยเปื่อยได้สักพักคนข้างๆ ก็จัดการธุระของเค้าเสร็จ ธุระที่ว่าก็คือการไปทำใบขับขี่สากล งานนี้ก็จำเป็นล่ะเพราะเที่ยวนี้เที่ยวกันด้วยรถยนต์จะให้ฉันขับเองคนเดียวก็กระไรคนข้างๆ ก็ต้องเป็นมือสำรองกันหน่อย ( เปลี่ยนกันเหนื่อยถึงจะยึดระบบ 50-50 ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ) สำหรับค่าใช้จ่ายในการทำก็ตก 13 ยูโร ซึ่งถือว่าไม่แพงเลย จัดการธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไม่ได้คิดจะไปเดินเล่นไหนต่อเลยเพราะเริ่มๆ จะหนาวสั่นเล็กน้อย แล้วดูฟ้าฝนแล้วก็คิดว่ากลับบ้านก่อนเปียกดีกว่า แต่ว่าเดินไปที่ป้ายขึ้นรถรางดูเหมือนว่าเราต้องยืนรอกันราวๆ เกือบ 25 นาที คนข้างๆ เลยบอกว่าเดินไปดูตึกสวยๆ ที่เป็นพิพิธภัณฑ์ดีกว่าไอ้เราจะไม่เดินตามก็ไม่ได้เพราะเค้าเดินเร่งไปก่อนโน่นแล้ว ด้านข้างของตึก ... เห็นหน้าต่างแล้วนึกถึงโมเดลบ้าน หลังจากกดรูปไปได้สักหน่อยฝนก็เริ่มๆ เปาะแปะลงมาแล้ว นี่ล่ะถูกฟ้างามๆ หลอก เห็นสวยๆ ไม่ได้เลยนึกว่าจะดีให้ตลอดเราก็เลยต้องเดินกลับไปป้ายแทรมกันเหมือนเดิม รอทีนั่นรับรองว่าเปียกน้อยกว่าเดินท่องๆ กลางถนนแน่ๆ พอดีเดินผ่านร้านขายน้ำหอมร้านหนึ่งสายตาก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าเล็กๆ น่ารักใบหนึ่ง นัยว่าเหมือนกระเป๋าหิ้วซื้อของราวๆ นี้ เห็นรูปแล้วก็น่าสนใจไม่น้อยเลย เพราะรูปที่สกรีนอยู่บนกระเป๋าเป็นรูปสาวเปลือยในท่าทางต่างๆ ดูแล้วไม่อุจาดตาเลยแต่ออกจะเป็นศิลปะเพราะเป็นรูปหัวใจสวยงามเลย นัยว่าเป็นกระเป๋าที่องค์การช่วยเหลือคนเป็นเอดส์อะไรทำนองนี้ล่ะ ยืนรอรถรางไม่นานฝนที่ว่าเปาะแปะลงมาก็เทลงมาเหมือนใครเทถังน้ำลงมางั้นล่ะ งานนี้เลยจบแบบเกือบเปียกซ่กเพราะว่าร่มก็ไม่ได้เอาไป เสื้อกันฝนก็ไม่ได้หอบไป เฮ้อ ฟ้าฝนช่วงนี้ไม่เป็นใจทำอะไรซะเลย

Create Date : 06 ธันวาคม 2548
Last Update : 11 ธันวาคม 2548 17:05:50 น.		109 comments
Counter : 958 Pageviews.
Share Tweet