เอ่ยคำว่า "โลกทั้งใบ" มันเป็นอะไรที่ฟังดูแล้วใหญ่อลังการ แต่สำหรับคนแต่ละคนนั้นล่ะ ความหมายของคำว่า โลกทั้งใบ นั้น มันแตกต่างหรือว่าเหมือนกันอย่างไร
สำหรับคนอื่นนั้นฉันไม่รู้หรอก ... เพราะว่ามันพูดอะไรแทนคนอื่น ไม่ได้ แต่ว่าสำหรับตัวเองแล้ว "โลกทั้งใบของฉัน" มันเคยพังครืนลงมาแล้ว ... ต่อหน้าต่อตาเลย ... แน่นอนล่ะเพราะด้วยคำว่า ค ว า ม ค า ด ห วั ง ค ว า ม ไ ว้ ใ จ เ ชื่ อ ใ จ
อะไรที่เค้าว่าไว้ว่า ... หวังมากเจ็บมาก มันเป็นความจริงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ คนที่พูดอย่างนี้มาก่อน ก็คงจะเคยเจอแบบนี้มาแล้ว ... และก็คงจะ เจ็บมากมายจนต้องพูดคำนี้ออกมา ... มันเจ็บจริงๆ เจ็บมากๆ ... แล้วยิ่ง คนทำเจ็บมันเป็นคนที่ตัวเองไว้ใจอีกด้วย มันยิ่งเจ็บมากมาย อีกตั้งหลายร้อยพันเท่า ...
ไม่รู้จะพูดอะไรได้ ... โทษอะไรไม่ถูกก็คงได้แต่เอ่ยอ้างคำว่า "กรรม" ... ทำอะไรในอดีต มันก็คงได้รับคืนกันวันนี้ ตอนนี้ ณ บัดนี้ นั่นล่ะ คงเป็นหนทางที่ดีที่จะมาคิดว่า อะไรเป็นสาเหตุ ... อ้างคำว่า "กรรมแต่เก่าก่อน" มันคงเป็นสิ่งที่ทำให้เราตัดใจที่จะ คิดถึงสาเหตุให้ปวดหัว ปวดตับ เพราะแค่ประโยคเดียว
... "คงเป็นกรรมเก่า" ....
ว่าแล้วฉันมีอีกกี่ "กรรม" ล่ะที่จะต้องใช้ ... เพราะดูเหมือนว่าเมฆร้ายๆ เกี่ยวกับความไว้ใจมันคงยังเห็นบางเบาปลิวลอยบนท้องฟ้า เห็นมันมาลิบๆ แล้วสงสัยว่าจะต้องกางร่มเตรียมตัวรับมือกับมันก่อนล่ะ
บล็อกวันนี้ .. เป็นงานเขียนในส่วนของ ::ถนนสายนี้ .. มีมิตรภาพ::ของสามสาว น้อยปอย น้องอ้อนและน้องแจงค่ะ ... จริงๆ แล้วสารภาพว่าทำอะไรแบบลืมวันลืมคืนมาน่ะคะ เลยลืมเลยว่าน้องๆ เค้ามีนัดเขียนโครงการนี้เอาไว้วันนี้ พอดี๊พอดีแวะเข้าไปบล็อก เจ้าพ่อกะว่าก๋าเลยได้รู้ว่าวันนี้เป็นวันนัดเขียนหนิ เออ เลยแบบว่าดั้นด้นเขียนกับเค้าด้วย เพราะตั้งใจอยู่ว่าอยากร่วมเรียงเคียงตัวหนังกับโครงการนี้ไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ติดอะไร ก็จะเขียนไปเรื่อยๆ แบบนี้คะ ... เอาว่าวันนี้เขียนกันแบบสั้นๆ ได้อารมณ์ เพราะสาเหตุเพิ่งอ่านหนังสือเรื่อง "กรรม" เอาไว้เลยเอามารวมเขียนเลย หวังว่าอ่านแล้วคงไม่งงงวยกันไปก่อนนะคะ เพราะว่าฉันเขียนแบบไม่มีลบเลย เพราะตั้งใจเล่นๆ กับตัวเองว่าพิมพ์อะไรไปแล้วจะไม่ลับแต่ว่าต้องหาทางจบ ให้ลงตัวแค่นั้นเอง ท้าทายดีเหมือนกันนะคะ เพราะว่านานแล้วที่ลองทำผลคือ อ่านไปมั่วดีเหมือนกันแต่ก็ชอบเพราะคำว่า ท้ า ท า ย นี่ล่ะคะ
|
เดี๋ยวกลับมาอ่านจ้ะ...