<<
สิงหาคม 2554
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
25 สิงหาคม 2554

:: ถนนสายนี้..มีตะพาบ กม. 38 - ความสุขแห่งการไร้เสียง และการเดินทาง ::


ไม่ว่าการเดินทางจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งแค่ไหน
สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันนั้นก็คือ .. ค น แ ป ล ก ห น้ า ..
มุ่งหน้า สู่จุดหมายที่เหมือนกัน ไม่เว้นครั้งนี้ ...


รถไฟจอดรอที่สถานที่ต้นทาง ... รอเวลาที่รถไฟอีกขบวนมา
เพื่อที่จะลากโบกี้ที่จอดอยู่นี้ไปต่อ เวลานี้ล่ะที่ฉันชอบนัก
เพราะไม่วุ่นวายดี

ไม่วุ่นวายในการหาที่นั่ง
ไม่วุ่นวายในการเดินลากกระเป๋าชนกันไปมา
ยามที่คนเยอะแยะมากมาย
ฉันถือว่ามันเป็นช่วงเวลาแห่งการเลือกที่
ว่าจะเลือกสงบ หรือว่านิ่งกับการเตรียมพร้อมในการเดินทาง



ฉันได้ที่นั่งดี ... กลางๆ ตู้ ... มองเห็นเบอร์ทีนั่งแล้วก็จัดการ
วางกระเป๋าเสื้อผ้าลง ... และก็เลือกจะหยิบอุปกรณ์ฟังเพลงและ
หนังสือ 1เล่มที่เลือกสรรแล้วว่ามันคงไม่น่าเบื่อในการ
เอาไว้อ่านตอนเดินทางอย่างนี้ จะว่าไปแล้วหนังสือสักเล่มดีๆ
ช่วยย่นระยะทางการเดินทางของฉันให้มีเพลินมากยิ่งขึ้น


ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ... เห็นผู้คนเตรียมตัวเดินทาง
กับขบวนรถคันต่อไปที่กำลังจะเข้าสู่ชานชลาในไม่ช้า
ผู้คนเดินทาง ผู้เดินทางมาส่ง ... พูดคุยกันตามประสา
เห็นแล้วก็ยิ้มตามเป็นระยะ เพราะทำให้ฉันคิดถึงวันวารสมัย
ยามเดินทางบ่อยๆ ที่ต้องมีคนมาส่งขึ้นรถ รอจนรถออกแล้วผู้คน
ค่อยกลับไป เหมือนมันเป็นธรรมเนียมไปเสียแล้ว แต่ว่าตอนนี้หรือ
ไม่มีอย่างนั้นอีกแล้วล่ะ เพราะว่าการเดินทางของฉัน
มันบ่อยครั้งเสียจนคิดว่า ระยะทางการเดินทาง
ไม่ว่าจะด้วย รถไฟ รถเมล์ หรือว่าเครื่องบิน ก็เสมือนเป็น
การเดินทางจากจุดหนึ่ง ไปจุดหนึ่ง เพื่อกลับมาเยือนจุดเดิมอีกครั้ง
เพียงแค่ว่า ... เมื่อไหร่เท่านั้นเอง ...










ฉันก้มหน้าอ่านหนังสือในมืออย่างไม่ตั้งใจนัก
แค่เพียงเพื่อจะรอว่า .. เมื่อไหร่การเดินทางจริงๆ ถึงจะเริ่มต้นสักที
เหลือบมองไปยังประตูทางเดินของรถไฟโบกี้ที่นั่ง
ทำให้ฉันเห็นว่า ... ฉันไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว
แต่ว่ามี ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กหญิงตัวเล็กๆ วัยไม่เกิน 3 ขวบอีก 2 คน
มองปราดเดียวก็คิดว่าน่าจะเป็นครอบครัวกัน


ในใจฉันคิดว่า .. ตายแล้ว ... ครอบครัวมีเด็กเล็กๆ อย่างนี้
ทำยังไงดี ... คงวุ่นวายพิลึกล่ะนั่น และนี่เองนี่ทำให้ฉัน ...เริ่มหงุดหงิด
หงุดหงิดกับความวุ่นวายบนรถไฟ และการเดินทางของฉัน
ทิคิดว่าจะสามารถอยู่อย่างสงบได้นิ่งๆ
เพราะ ป ร ะ ส บ ก า ร ณ์ ฉันมีเสมอว่า


เด็ก
ทัวร์กรุ๊ปใหญ่ๆ
จะเป็นอะไรที่บั่นทอนความสงบส่วนตัวได้เยอะมาก




แค่เห็นครอบครัวเล็กๆ นี้แล้ว
ฉันก็ได้แต่คิดว่า เฮ้อ แล้วจะยังไงกันล่ะนี่ ...



ได้เวลารถเคลื่อนขบวนออกจากสถานีต้นทางแล้ว
ฉันสำรวจอีกครั้งกับผู้ร่วมเดินทาง
ถ้าไม่นับครอบครัวกับเด็กตัวเล็กอีก 2 คน ก็ยังมี
ชายหญิงที่ถือว่าเป็นวัยผู้ใหญ่อีกราวๆ 7-8 คน
เรียกว่า จน. ผู้คนบนรถก็ประมาณนี้สำหรับการเดินทางในวันธรรมดาๆ


.
.
.

ได้ยินเสียงแว่วๆ ... มาบ้าง สำหรับการสนทนาของผู้ใหญ่บางคน
ซึ่งถือว่าไม่แปลกและไม่ดังเกินไปเพราะว่ายังไม่ถึงเวลา
ในการปูเตียงนอน .. ที่เมื่อปูกันทีไรก็ต้องรู้กันว่าเวลาแห่งความ
สงบเงียบและอย่างรบกวนได้เริ่มต้นแล้ว

เสียงพูดคุยดังประปรายเป็นระยะๆ แต่ว่าไม่กวนฉันนัก
เรียกว่าแค่นี้ .. ก็ถือว่าเป็นสวรรค์แห่งการเดินทางแล้วล่ะ ฉันยิ้ม
พร้อมกับมองไปยังครอบครัว พ่อแม่และลูกอีก 2 คน

เอ สงสัยจัง ...
ว่าทำไมครอบครัวนี้เค้าเงียบกันดี
ไม่เหมือนกับที่คิดว่า จะเป็นครอบครัวแห่งการส่งเสียงดัง ๆ
ของเด็กตั้งสองคน ...



ฉันวางหนังสือลง ... ปลดหูฟังที่เสียบไว้ 1 ข้างออก
และเหลือบมองแบบอยากรู้อยากเห็นไปยังครอบครัวนั้น
และที่ฉันเห็น .... ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้ ...
กับกริยาของพวกเขาเหล่านั้น











ไม่แปลกใจว่าทำไม ครอบครัวนี้ถึงไม่ได้สร้างความรำคาญ
ทางเสียงให้กับผู้ร่วมเดินทางนัก ...
ฉันไม่ต้องเดินไปถาม
ฉันไม่ต้องสงสัยกับสิ่งที่พวกเขาคุย




เพราะเขาทั้งหมด ... ใ ช้ ภ า ษ า มื อ ในการสื่อสาร
และนั่นเอง ... ทำให้ฉันยิ้มออกมาชนิดที่ว่า ...
วัดกันได้กี่องศา ... เพราะว่ามันคงมากมายเหลือเกิน



ฉันเผลอยิ้มไปนานแค่ไหนไม่รู้ ... รู้แต่เพียงว่า แอบมอง
ครอบครัวนี้อยู่นานด้วยความสุข
ไม่ใช่เพียงแค่เพราะว่าฉันจะได้ความสงบสุขจาการเดินทาง
แต่เป็นเพราะว่า ... ความเงียบของบทสนทนา
เรากลับได้เห็นปฏิกิริยาของการสื่อสารที่เป็นไปด้วยอีกวัฒนธรรม หนึ่ง
ซึ่งฉันว่ามันน่ารักดี


บทสนทนาอันเงียบ ปราศจากเสียงใดๆ
แต่ว่าพวกเขาก็เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อสารบอกกล่าวเล่าเรื่อง
เช่นนี้แล้วมันทำให้ฉันคิดว่า ... คนเราหนอ บางครั้ง
ที่เราพ่นอะไรออกมาเป็นคำพูด ... เสียงดัง เพียงแค่ต้องการ
สื่อสารอะไรให้ได้อารมณ์ มันกลับจะเป็นอาวุธที่กำลัง
ทำลายความสัมพันธ์ได้ไม่น้อยเช่นกัน
เพราะนอกจากตัวคนทะเลาะเอง
จะได้รับผลกระทบไปเต็มๆ แล้ว คนได้ยินก็ยังได้รับผล (กรรม)
ตามไปด้วยเช่นกัน .... .


ฉันไม่รู้ว่า เขาคุยอะไรกันด้วยภาษามือ
เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องของฉันที่จะเข้าไป ก้าวก่าย อยากรู้อยากเห็น
มากไปกว่าการนั่งมอง
ฉันอ่านภาษามือเขาไม่ออก
แต่ฉันพอจะอ่านภาษากายออกบ้างว่า
พวกเขามีความสุข


เท่านั้นก็เพียงพอแล้วใช่ไหม
กับการหันกลับไปฟังเพลง อ่านหนังสือ และเพลินกับการ
เดินทางของตัวเองต่อไป เพื่อจะมองหาความสุข
แห่งการเดินทางเล็กๆ ของตัวเอง










คุยเล็กๆ กับโจทย์นี้ ... ของคุณเป็ดสวรรค์ ...

บทสนทนาบนขบวนรถไฟสายเหนือ...ในเดือนธันวาคม



อาจจะเพราะว่าเดินทางบ่อยมากกับ รฟท.
เลยทำให้นึกภาพบรรยากาศได้เหมือนเป็นฉากหนังค่ะ
เพราะอารมณ์แบบนี้ เลยทำให้เกิดภาพของการเดินทางเก่าๆ
ของตัวเองชนิดที่ว่าหลับตาก็นึกออกได้แบบสบายๆ
เขียนไปแล้วก็อยากเดินทางอีกจังค่ะ ถ้าได้เดินทางอีกก็ภาวนาว่า
ขออย่าได้เจอผู้คนทำลายบรรยากาศในการส่งเสียงรบกวน
ชาวบ้านอีก .... เหมือนจะเป็นเรื่องยาก แต่ว่าไม่ยากนักหรอกค่ะ
ถ้าผู้คน เ อ า ใ จ เ ข า ม า ใ ส่ ใ จ เ ร า เน๊าะ


************



งานโจทย์ตะพาบ ครั้งที่ 39

ไม่จำกัดอีกแล้วค่ะกับงานเขียน จะเขียนอย่างไร
มาก็ได้ ในโจทย์เกี่ยวกับคำว่า " ทั ศ น ค ติ "

ช่วงนี้กำลังอินกับอะไรบางอย่าง ... และทำให้เราได้มองเห็น
สิ่งดี สิ่งแย่ เกี่ยวกับ ทัศนคติของผู้คน ไมว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
เลยอยากตั้งโจทย์ในเรื่องนี้ เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา จะชี้ไปในเรื่องไหน ยังไง
ก็สุดแล้วแต่ความชอบของเพื่อนๆ ได้เลยค่ะ จะเป็นทัศนคติ ดี/ไม่ดี
และผลของมันที่มีต่อเนื่องก็ได้ หรือว่าจะไม่ใช่ก็ได้

แต่ขอให้เกี่ยวกับคำว่า ทัศนคติ ก็เป็นใช้ได้แล้วค่ะ


ขอบคุณกับการอ่านงานเขียน ร่วมเขียนงาน ด้วยกันนะค่ะ






Create Date : 25 สิงหาคม 2554
Last Update : 25 สิงหาคม 2554 10:51:53 น. 82 comments
Counter : 1639 Pageviews.  

 
สพฺเพปิ กุสลา ธมฺมา ขนฺตฺยาเยว วฑฺฒนฺติ เต
กุศลธรรมทั้งปวงย่อมเจริญเพราะขันติเท่านั้น

มีความสุขความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยบารมีแห่งขันติ ตลอดไป...นะคะ



มาอ่านงานตะพาบ...ค่ะ

ปอป้าว่า ภาษามือ เป็นภาษาที่สวยงาม...นะคะ



โดย: พรหมญาณี วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:10:28:18 น.  

 
ชอบเรื่องราวจังค่ะคุณพู่ น่ารักดี ... ชอบบทลงท้ายที่คุณพู่บอกว่า .... "ฉันอ่านภาษามือเขาไม่ออก
แต่ฉันพอจะอ่านภาษากายออกบ้างว่า พวกเขามีความสุข" .... คนเราบางทีพูดมาก แทนที่จะเกิดผลดี กลับมีผลกระทบหลาย ๆ เรื่องก็มีเนาะ ...

พูดถึงเรื่องการเดินทาง ... สมัยก่อนเราใช้บริการรถทัวร์เป็นส่วนใหญ่ค่ะ ว่าไปเหมือนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ... แต่ชอบ เร็วดีค่ะ :))


โดย: Tristy IP: 99.20.198.195 วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:11:22:20 น.  

 
สวัสดีกันเที่ยงวันครับ คุณพู่
ผมเดินทางรถไฟสายใต้ 5 ปี
รถไฟสายเหนือ 4 ปี
ได้เห็นชีวิตที่หลากหลาย หลายสำเนียง
คุณพู่ถ่ายทอดเรื่องราวได้เหมือนจริงมากครับ

ทานข้าวกันครับ


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:11:58:31 น.  

 
หวัดดีค่ะคุณพู่ ไม่จำกัดอีกแล้วเหรอ จินตนาการ บรรเจิด แน่ อิอิ..
บนรถไฟ มีอะไรให้เห็นเยอะแยะ..
แต่ที่ตัวเองรำคาญ คือคนขายของ ค่ะ ..คือ ตื้อเหลือเกิน..
หลังๆ ไม่ค่อยได้นั่ง ค่ะ ..แต่เมื่อก่อน นั่งบ่อย..

หวัดดี ตอนเที่ยง จ้า..


โดย: tifun วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:12:17:18 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่

การได้อ่านงานตะพาบก็เป็นอะไรที่สนุกอยู่อย่างนะค่ะ เพราะมีเพื่อนบล็อกเขียนหลายท่าน โอ๋ก็มักจะไม่ไล่อ่านแบบเรียงตามลำดับความหล่อความสวย ^_^ แต่เลือกอ่านแบบตามใจฉัน แล้วก็เลยได้ความสุขไปอีกแบบ เพราะระหว่างที่โอ๋นั่งรอให้หน้าจอแสดงผล โอ๋ก็จะลองนึกไว้ในใจแล้วว่าวันนี้คุณพู่จะเขียนอะไรให้อ่านน้า

การเดินทางโดยรถไฟของโอ๋ไม่บ่อยค่ะ เพราะเป็นคนใจร้อน ส่วนมากชอบนั่งเครื่องบินแต่เพื่อนก็ใจดียอมขึ้นเป็นเพื่อนทั้งที่กลัวเครื่องบินมาก เพื่อนบอกว่ามันปลอดภัยน้อยเมื่อเทียบกับรถไฟ

แต่ก็คิดอยากจะลองนั่งไปใกล้ ๆ ดูบ้างอย่างหัวหิน หรือกาญจนบุรี ก็คงได้บรรยากาศไปอีกแบบ แต่แบบว่าถ้าใช้เวลาเดินทางนาน เวลาเที่ยวก็จะเหลือจิ้ดเดียวหน่ะซิค่ะ

ในชีวิตก็เลยนั่งแค่ครั้งเดียวไปทุ่งสง นครศรีธรรมราช ตู้นอน 13 ชั่วโมง จำแม่นเลยเพราะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ใช้เวลาเดินทางนานขนาดนี้



โดย: oa (rosebay ) วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:14:19:30 น.  

 
คุณพู่
วันนี้ใยดูเครียดๆไปน่ะ
มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าน๊อ???
ถ้าเป็นตามนั้นจริงก็ขอให้หายเครียดๆนะคะ
เอาใจช่วยๆๆๆ มาอ่านของชาวบ้านเขา ตัวเองยังนั่งปั้นงานที่ทำงานไม่เสร็จสักที


โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:14:40:16 น.  

 
เหมือนกันเลยค่ะคุณพู่
ตอนเด็กไม่ชอบทานฟักทองเลย
พอโตมาก็ยังไม่ค่อยชอบแต่ทานได้
พออายุมากขึ้นถึงได้มาชอบทานค่ะ

ส่วนใหญ่ที่บ้านก็ซื้อแบบแบ่งขายน่ะค่ะ
เพราะลูกใหญ่ ๆ ทานไม่ไหว
เวลาเลือกซื้อเขาบอกว่าถ้าจะให้ได้ฟักทองแก่เนื้อเหนียว ให้ดูที่เปลือกที่ขรุขระเหมือนหนังคางคกน่ะค่ะคุณพู่


โดย: เนินน้ำ วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:14:54:41 น.  

 
โจทย์คุณพู่เปิดกว้างจริงๆครับ
ผมว่าผมเขียนราฟาเอลดีกว่าครับ อิอิอิ

ส่วนเรื่องในบล้อก
อ่านแล้วชอบครับ
ผมไม่เดาเลยว่าจบเฉลยยังไง

อ่านตามไปเรื่อยๆ
จนคุณพู่เฉลยว่าพวกเค้าใช้ภาษามือ

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเพลินจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:15:08:01 น.  

 
ผมเคยเจอคนที่ใช้ภาษามือคุยกันบนรถไฟฟ้าบ่อยๆครับ

ออกรสออกชาติมากๆด้วย

เห็นแล้วก็อยากจะเข้าใจกับเค้าด้วยจัง



รับโจทย์ไปแล้วนะครับ


โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:15:38:44 น.  

 
ชอบอะเรื่องนี้ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ บางทีเห็นเด็กเล็กๆ แบบในเรื่องคิดก่อนเลยว่า ซวยแล้วความไม่สงบจะมาเยือนแล้ว จะว่าไปเรื่องแบบนี้ถ้ากรณีที่ครอบครัวนั้นไม่ได้เป็นใบ้ แล้วเด็กร้องไห้ ส่งเสียงดัง มันก็สนุกดีเหมือนกัน สนุกตรงที่เราจะมองเห็นแนวคิดในการแก้ปัญหาของคนเป็นพ่อเป็นแม่

เด็กที่ร้องไห้ หรือเสียงดัง ผลคือ คนทั่วไปรำคาญ ไม่ว่าจะทำอย่างไรคนก็รำคาญ แต่เขาไม่พูด ผมมองว่ามันสำคัญที่การทำอย่างไรให้เด็กหยุด บางครั้งผมเห็นคนเป็นพ่อเป็นแม่ขู่แล้วขู่อีก มันทำให้เด็กหยุดมั้ยล่ะนั่น แต่บางครอบครัวใช้วิธีการพูดปลอบบ้าง หลอกล่อบ้าง เราเห็นแล้วก็รู้สึกดี แปลกนะครับแทนที่เราจะรู้สึกรำคาญ ความรู้สึกนั้นมันกลับหายไปกลายเป็นความรู้สึกสนุก ยิ่งถ้าพ่อแม่เด็กหันมาขอโทษเรา ยิ่งทำให้รู้สึกดี เผลอๆ เราไปช่วยเขา ผลยิ่งออกมาดีขึ้นไปอีกคือ เด็กเงียบได้เร็วขึ้น ได้เพื่อนเดินทางด้วย

เรื่องเด็กร้อง เด็กเสียงดังเป็นเรื่องที่แก้ได้ยาก ผมมองที่คนเป็นพ่อแม่ว่าเขาจะจัดการยังไง บางครั้งเด็กทำให้เรารำคาญหันไปมองก็แล้ว ก็ไม่รู้สึกตัว ความจริงถ้าพ่อแม่อบรมลูกมาดีจะไม่เกิดเหตุการณ์เด็กเสียงดังหรอก เพราะพ่อแม่จะสอนรู้ให้รู้จักเกรงใจคนอื่น รู้จักมีมารยาทบ้าง การสอนมารยาทในที่สาธารณะไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก ผมมองว่าเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำสำหรับคนเป็นพ่อแม่เด็ก

กรณีเลวร้ายที่สุดคือ ต้องให้เราออกโรงไปขู่ให้เด็กเงียบ (แบบประจานให้อับอาย) ปกติถ้าไม่เหลืออดไม่มีใครทำหรอก เจอบ่อยครับประเภทพ่อแม่ปล่อยเด็ก ไม่สนใจจนต้องให้คนอื่นมาด่า ผมเคยเจอเลวร้ายที่สุดคือ เตะเก้าอี้บนเครื่องบินไม่หยุด บอกแอร์ให้เตือนก็แล้วไม่หยุด หันไปมองก็ไม่หยุด จนต้องทำเรื่องเสียน้ำใจ ให้อับอายขายขี้หน้าจนได้ให้ตายสิ


รับทราบโจทย์ครั้งต่อไป คิดว่าน่าจะรูปแบบเดิม เพียงแต่ต้องไปดูก่อนว่าจะให้นักแสดงกลุ่มไหนแสดง

+



โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:15:42:11 น.  

 

พี่ยังไม่เคยนั่งรถไฟยาวๆ แบบนี้ (หาโอกาสอยู่จ้ะ) ลูกๆ คงตื่นเต้นเหมือนกัน เพราะเป็นประสบการณ์ใหม่ ที่ยังไม่เคยพาไป...

เห็นภาพตามจากที่พู่บรรยาย...

ไม่ว่ารถ เรือ หรืออะไร อย่างที่พู่ว่า สำหรับการเดินทาง...เอาใจเขา มาใส่ใจเราเนอะ


โจทย์เที่ยวหน้า....คงมีหลากหลายอารมณ์แน่เลย








โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:15:53:33 น.  

 
หือ จริงด้วยคุณพู่
ครั้งหนึ่งผมก็เคยเจอ แถวสีลมอ่ะ หูย
กลุ่มคนจับกลุ่มคุยกันให้ Z ทั้งร้านเลย คุยแบบนี้แหละ ภาษามือ


ยังนั่งคิดเลยว่านี้ถ้าเรารู้ภาษามือนะ ก็รู้หมดเลยใครคุยไรกัน อยากรู้ต่อว่าเค้าจะกระซิบหรือนินทาใครกันยังไงนะ ^ ^


โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:16:10:04 น.  

 
หักมุมกะภาษามือนี่เองคะ

การเดินทางยังไงซะหาที่สงบและเป็นส่วนตัวยากจริง ๆ




โดย: ปันฝัน วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:16:22:51 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณพู่

ไม่ได้แวะมานาน คริ คิ
มาอ่านตะพาบค่ะ
ชอบจัง
เริ่มแรกก็ถูกใจแล้วค่ะ

คนแปลกหน้า

เรื่องราวโดนค่ะ แบบว่า เรื่องจริงเนาะ
มันก็แบบนี้แหละค่ะ

ภาพประกอบสวยมากค่ะ
อีกนิด

ภาษามือ มองไปก็น่ารักดีค่ะ น่าเรียนรู้ค่ะ


โดย: Gunpung วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:19:26:33 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่..
มีเรื่องจะขอความช่วยเหลือหน่อยค่ะ..
จะให้เพื่อนๆในบล็อคลงคะแนนเลือกรูปแม่ลูกสุดประทับใจ
แบบโหวตคะแนนเลือกรูปที่ประทับใจ
เพื่อนคนหนึ่ง เลือกได้ 3 ครั้งหรือ 3 รูป
หรือจะเทคะแนนให้รูปเดียว 3 คะแนนเลย
ก็ตามแต่เพื่อนๆจะตัดสินกันค่ะ
หมดเขตสิ้นเดือนสิงหาคมนี้นะค่ะ
แล้วเรามารวมคะแนนกัน
จะส่งคะแนนทางหลังไมค์ก็ได้นะค่ะ


รูปที่ 6. เรียกว่า BG 6.
เป็นรูปคุณนายแคทคนสวยใจดี
ถ่ายกับลูกชายทั้ง 2 พระหน่อหล่อทั้งคู่
ดูไม่ออกว่าเป็นแม่-ลูกกัน..
นึกว่าเป็นพี่สาวควงน้องชายไปทำบุญ
เพื่อนๆเลือกโหวตได้ตามอัธยาศัยค่ะ



โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:20:16:48 น.  

 
อ่านบล็อคนี้แล้วได้อารมณ์แบบชิลล์ดีจังค่ะ ชอบรถไฟแต่ไม่ได้นั่งมาหลายปีแล้ว พูดถึงรถไฟแล้วมีความสุข มันคล้าย ๆ เป็นสัญญลักษณ์แห่งความสุขอ่ะค่ะ ตอนเด็ก ๆ ถ้าได้นั่งรถไฟก็หมายถึงจะได้เที่ยวตจว. ซึ่งนาน ๆ จะได้ไปสักหนนึง

พูดถึงรถไฟ คล้าย ๆ จะได้ยินเสียง ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่างลอยมาตามลมเลยค่ะ


โดย: haiku วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:21:58:54 น.  

 
ความสงบสุขของกลุ่มผู้ไร้เสียง ^^

ผมเคยนั่งเครื่องบินขากลับจากเมกา เจอเด็กร้องไห้แหกปากตลอด 15 ชม. นรกชัดๆ - -"


โดย: ชีริว วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:22:09:21 น.  

 
กะว่าจะมาหาไรไปกินกับกาแฟ
เข้ามาเจอเรื่องราวดีๆ

อ่านแล้วนึกถึงช่วงเวลาเดินทาง
(ที่เป็นประจำ) ของตัวเอง
กับรถไฟ..ปีนึงหลายๆ รอบ
อืมมม แต่ไม่เคยเจอครอบครัวนี้เลย

เจอแต่นักท่องเที่ยวที่ยึดโบกี้
ทำให้เรากลายเป็นคนกลุ่มน้อย
การเดินทางที่ควรเงียบ สงบแบบข้างบน
กลายเป็น..หลับดีกว่าไหม...^^



โดย: mutcha_nu วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:22:21:52 น.  

 
พล็อตเรื่องของคุณพู่ ดีเยี่ยมเลยครับ บทสนทนาเป็นภาษามือ ซึ่งอ่านแล้วก็เข้าใจดี ยิ้มได้ ไม่สร้างความรำคาญ ทำให้อ่านหนังสือในมือ แล้วมองภาพนั้นอย่างเป็นสุข

ไม่เหมือนบล็อกเรา อะไรก็ไม่รู้ มะขงมะเขือ 555


โดย: ปลายแป้นพิมพ์ วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:23:12:40 น.  

 
แวะมาอ่านค่ะ ซึ้งจัง


โดย: nini (ST2Wonder ) วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:23:46:39 น.  

 
ไม่ได้นั่งรถไฟมานานมากแล้ว


โดย: panwat วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:0:17:43 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่
จริงอย่างคุณพู่บอกค่ะ ทำเองสดแถมภูมิใจ
ทุกครั้งที่อบขนมปังออกมาสวยถูกใจ บุ๊งจะมีความสุขมากกว่าตอนได้กินอีกค่ะ

ตอนนี้บุ๊งกำลังชอบซีรี่ย์เรื่อง Switched at birth (ยังไม่ฉายที่เมืองไทย) เป็นเรื่องของเด็กสาวสองคนที่ถูกสลับตัวโดยไม่ได้ตั้งใจที่โรงพยาบาลตอนแรกคลอด ปรากฏว่าลูกสาวคนรวยไปอยู่กับคนที่ไม่มีเงินแล้วตอนเด็กเล็กๆ เกิดไม่สบายทำให้หูหนวก เค้าโตมาโดยการใช้ภาษามือ บุ๊งว่าหนังเรื่องนี้สนุกดีค่ะ ทำให้เราเห็นมุมมองของคนที่หูหนวกว่าเค้ามีสิ่งอื่นมาทดแทนได้ บุ๊งล่ะทึ่งกับตอนที่เค้าใช้ภาษามือในการสื่อสารมากๆ สำหรับบุ๊งมันยากกว่าการเรียนภาษาต่างประเทศมากเพราะสิ่งที่ต้องการสื่อสารมีมากมาย เห็นเค้าทำมือด้วยความรวดเร็ว ดูแล้วรุ้สึกอยากเรียนภาษามือเลยค่ะ


โดย: Close To Heaven วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:2:16:02 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:5:16:39 น.  

 


อ่านตอนที่เจอเด็กมากับครอบครัว
แอบพยักหน้าเห็นด้วยเลยค่ะ
พอขึ้นรถโดยสารแล้วเห็นว่ามีเด็กไปด้วย
ในใจจะคิดว่า...แย่แล้ว+++ มันคงจะวุ่นวายพิลึกการเดินทางครั้งนี้
คงจะไม่มีความสงบสุขแน่ๆเลยเชียว


แต่พออ่านไปจนถึงท้ายๆ
ทำเอายิ้มตามไปด้วยเลยค่ะ
ความสุข...ไม่ต้องเปล่งเสียง
แค่รับรู้และสื่อจากหัวใจก็เพียงพอ


โดย: fonrin วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:6:43:03 น.  

 
สวัสดียามเช้าวันศุกร์ครับ..คุณพู่

ตอนนี้ทำงานที่กทม เป็นหลัก
แล้วก็ทำงานทางโทรศัพท์กับที่เชียงรายเป็นรองครับ

โชคดีที่คุณพ่อมาช่วยดูแลงานทางเชียงรายให้
ก็เลยพอจะปล่อยอะไรได้บ้าง..

เอด้าคงต้องย้ายมาเรียนที่ กทม.ครับผม
มีความสุขมากๆนะครับ



โดย: Little Knight วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:7:41:58 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
ยิ้มสดใสรับเช้าวันศุกร์ค่ะคุณพู่


โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:8:08:51 น.  

 

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


มีความสุขมากมายในวันหยุดที่จะมาถึงจ้าคุณพู่
นึกว่าจะเจอชาวต่างชาติแล้วมีโอกาสเป็นฑูตสันถวไมตรีอีก
แต่เดินทางคราวนี้กบลับไม่มีโอกาสเจอชาวต่างชาติเหมือนครั้งก่อนโน้นนะคะ



โดย: หอมกร วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:8:18:57 น.  

 
ทักทายสวัสดีกับคุณพู่ ยามเช้าๆ ครับ

ครอบครัวบางครอบครัวที่มีการเลี้ยงดูเจ้าตัวเล็กแบบทั้งอิสระและอยู่ในโอวาทอันดี เป็นอะไรที่ประทับใจที่ได้พบเห็นอยู่เหมือนกัน
บางขณะเวลาเด็กๆ ได้เล่นอย่างอิสระ แต่ก็อยู่ในสายตา แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเป็นระเบียบเรียบร้อย แค่เรียกกลับมาความซน วุ่นวายกลับมาอยู่ในความเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้เลย


โดย: ถปรร วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:8:43:26 น.  

 
อตฺตโนปิ ปเรสญฺจ อตฺถาวโห ว ขนฺติโก
ผู้มีขันติ ชื่อว่านำประโยชน์มาให้ ทั้งแก่ตนทั้งแก่ผู้อื่น

มีความสุขในขันติอันสร้างได้ด้วยตนเอง ตลอดไป...นะคะ



ปอป้าเคยไปสีลมตอนเย็น ๆ
ที่นั่นจะมีคนเป็นใบ้มาขายของหลายเจ้าทีเดียว
เห็นเค้าขายของแล้วก็ชื่นชมที่ขยันทำมาหากิน
ยิ่งเห็นเค้าุคุยกันด้วยภาษามือ ยิ่งชอบใจใหญ่
เคยไปยืนมองเค้าอยู่นานเลย...ค่ะ
เด็ก ๆ พวกนั้น พากันหัวเราะปอป้าใหญ่
เขียนหนังสือถามปอป้าว่า รู้เรื่องไหม
ก็บอกไปว่า ไม่รู้เรื่องหรอก
แต่เห็นท่าทางที่เขาคุยกัน ก็มันส์ในอารมณ์ไปด้วย...อิ อิ



โดย: พรหมญาณี วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:10:55:59 น.  

 
อ่านแล้วยิ้มดีจังค่ะคุณพู่

ชอบๆ



อยุธยาที่จริงมีอะไรน่าเที่ยวเยอะนะคะ แต่คนมัึกจะมองข้ามไปอะค่ะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:12:14:42 น.  

 


เมี่ยงปลาเผา จะอร่อยมั้ย? " หน้าตา สวยงามน่ากิน" ลองดูสิครับคุณพู่


โดย: panwat วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:13:17:43 น.  

 
ทึ่งนะคะคุณพู่ จิตนาการของนักเขียน
แบบที่เขียนออกมา ได้น่าอ่าน ชวนอ่าน
พูดถึงเรื่องเดินทางไก่วามีเยอะ
แต่เขียนแบบชวนอ่าน สั้นจี๊ดเดียวเลยค่ะ



โดย: Sweety-around-the-world วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:17:16:01 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่ ช่วงนี้ยุ่งๆค่ะ ทำงานทุกวัน ทำงานเสร็จก็ต้องพาพ่อบ้านไปทำกายภาพ มีเวลานั่งหน้าคอมพ์ไม่เท่าไหร่
เป็นสองรูปที่คลาสสิคมากค่ะ บทความก็เขียนได้ดี
ชอบที่คุณพู่เขียนว่า คนเราบางทีพูดมากก็เหมือนพ่นอะไรออกมาเป็นคำพูด เสียงดัง เพียงแค่ต้องการสื่อสารให้ได้อารมณ์ แต่กลับกลายเป็นอาวุธทำร้ายกัน จริงๆค่ะเห็นด้วย เทคแคร์นะคะ ว่างๆจะมาอัพบล็อคค่ะ



โดย: อ้อมกอด ขุนเขา กับเงาตัวเอง วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:18:24:41 น.  

 
สวัสดียามดีกของคืนวันศุกร์ค่ะคุณพู่

เพิ่งได้มีเวลาแวะมาเยี่ยม และอ่านเรื่องราวที่ให้ความรู้สึกดีดี และมีอมยิ้มได้ยามดึกค่ะ

กำลังอินท์พอดีเลยค่ะ เพราะคุณที่รักได้ท่องเหนือล่องใต้กับสถานีรถไฟทั่วประเทศอยู่ตอนนี้ เนื่องจากรับจ๊อบงานสำรวจทรัพย์สินของการรถไฟฯ อยู่นะคะ เลยต้องเดินทางไปทุกที่ที่มีทางรถไฟพาดผ่าน....เมื่อเดือนกรกฎาคมไปทางเหนือแล้วก่อนที่จะมีน้ำท่วม ตอนนี้อยู่ทางใต้ค่ะ เดือนหน้าคงไปแถบอีสาน เป็นประสบการณ์ชีวิตของเขาที่เราก็สนับสนุนค่ะ

ส่วนเราก็เพิ่งขยับขยายตัวเอง ให้น้องๆ เช่าร้านอาหารทำเป็นร้านดื่มแบบสไตล์วัยรุ่น เพื่อที่จะไปทำงานพิเศษของตัวเองเสียดายร้านเหมือนกัน กำลังสนุกเลยค่ะ แต่ก็ไวนะคะ 2 ปีแล้วอ่ะที่ทำร้านมา แต่ก็ต้องตัดสินใจเลือกทางใดทางหนึ่ง แต่อย่างน้อยๆ รายได้จากทางร้าน (ค่าเช่า) ก็อีกทางเลือกนึงที่ทำให้เราไม่ลำบากใจ อิอิ

ปล.ตอนนี้ก็ยัง งงๆ อยู่ว่า ตะพาบน้ำฯ คืออะไร เพื่อนๆ ชาวบล็อคแก็งค์กำลังทำอะไรกันอยู่ ไม่ค่อยอัพเดทข้อมูลข่าวสารเลยค่ะ

เอ็กซ์


โดย: นางฟ้าอรชร วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:23:11:23 น.  

 

เชื่อไหมเวลาพี่อุ้มเดินทางรถไฟ
พี่อุ้มไม่ค่อยอยากจะคุยกับใครเลย
อยากนั่งเฉยๆ โดยไม่ต้องคุยกับใคร
มองโน้นมองนี่ไปก็มีความสุขแล้ว


โดย: อุ้มสี วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:2:42:14 น.  

 



สุข สุขสันต์วันหยุดจ้ะพู่





โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:7:53:10 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่

อ่านแล้วให้ความรู้สึกสบายๆ
บนขบวนรถไฟมันมีหลากหลายให้มอง
เหมือนยานพาหนะอื่นรึป่าวไม่รู้แต่แพม
ค่อยได้นั่งรถไฟเลยเก็บรายละเอียดมา
สื่อสารไม่ค่อยแต่มาอ่านงานเขียนคุณพู่
แล้วซึมซับอารมณ์เวลานั่งรถไฟได้เต็มๆ
เลยอ่ะงานเขียนที่อ่านสบายๆไปเรื่อย
อย่างมีความสุข ...อบอุ่นดีชอบนะค่ะ



โดย: mastana วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:12:14:30 น.  

 
ดี จ้า ..
ตั้งแต่ มาเขียน ตะพาบ เหมือนได้ รำลึกเรื่องราวจากประสบการณ์ แต่เรื่องไม่ค่อยเก่ง .. แต่คล้าย ๆพอได้ ..
จากบล็อก เรื่องจริง ยกเว้น ยาย เอามาเสริม เองค่ะ ..อยากให้ข้อคิด บ้าง ..แค่นั้น
งุงงิ..
หวัดดีค่ะ คุณพู่..


โดย: tifun วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:13:33:30 น.  

 
ความเงียบที่งดงาม


โดย: ดา ดา วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:14:13:57 น.  

 
สวัสดีบ่ายวันเสาร์ค่ะคูณพู่

ตลอดสามวันที่ผ่านมาที่บ้านโอ๋ร้อนมากถึงมากที่สุด เมื่อวานฝนก็เลยตกมาเม็ดใหญ่เบ้อเริ่ม วันนี้ก็เลยฟ้าครึ้มทั้งวัน ถึงอย่างนั้นโอ๋ก็ยังหาญกล้าที่จะซักผ้า 555

พูดถึงหนังสือของ ดวงตะวัน โอ๋ยังไม่เคยหยิบชุด ธีโม ที่ว่าเลยนะค่ะ ไว้ว่าง ๆ จะลองไปเตร็ดเตร่เดินดูซะหน่อย ^_^

งานตะพาบครั้งต่อไปคูณพู่เปิดกว้างมากจริง ๆ เพราะโอ๋ลองเปิดหาดูว้าว ทัศนคติ ก่อนจะเป็นเค้าได้ ก็น่าจะมีต้นเหตุมาจากความคิด ความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น เขียนได้เยอะจริง ๆ โอ๋นั่งนับวันถอยหลังคอยวันที่งานตะพาบจะออกมาต้องหลากหลายแน่ ๆ เลย

แต่ทัศนคติ ก็ค่อนข้างจะใกล้ ๆ เคียงกับ ค่านิยมเหมือนกันนะค่ะ แต่ค่านิยมพอหมดกระแสะก็จะจืดจางไป

โอ๋เริ่มจะอดใจรอมะไหวซะแล้ว


โดย: oa (rosebay ) วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:14:35:34 น.  

 
ตะกี้ดูข่าวน้ำเซาะทางรถไฟที่ลำพูน
แบบว่าดินทรุดตัว โอ้...น่ากลัวมากมาย

ตอนนี้ทางเหนืออากาศเป็นไงบ้างคะคุณพู่
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: fonrin วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:19:34:12 น.  

 
เห็นภาพแล้วเกิดอาการอยากชิม
มากมายค่ะแม่โสม .. อยากชิม
มะระที่บ้านนี้ว่าทำออกมาแล้ว
จะขมประมาณไหน ..

เมื่อก่อนไม่ชอบมะระเลย
เพราะว่าขมมาก จริงๆ พอลองแล้ว
มันไม่อร่อยก็น่าจะเลิกชิมเลยนะค่ะ
แต่ว่าบ่ยั่นค่ะ เจอครั้งแรก ไม่อร่อย
เลยลองอีกรอบ แล้วเจอเค้าทำ
ต้มจืดมะระไม่ขม เลยติดใจมาตั้งแต่
ตอนนั้นค่ะ .. แล้วก็ไม่พลาดจะชิมมะระ
ทุกอย่าง อร่อยแบบติดใจค่ะ



โดย: JewNid


ครั้งแรกที่ทำ เอาขมออกไม่หมด ประมาทความขมไปหน่อย

มาครั้งนี้ ไม่ขมเลยค่ะ อร่อยเลย หรือมันจืดลงไม่ทราบ แต่่มีของกินรออยู่เยอเลยค่ะ ตื่นเต้น

และมีไม้ดอกที่เพื่อนๆ ห้องจตุจักรส่งมาให้ ทะยอยกันงอกงาม

แม้บางเมล็ดเขาบอกว่า คนอื่นไม่งอก แต่ของแม่โสม ทำงอกครบทุกเมล็ดเลย อยากเห็นดอกไม้เหล่านี้มากเลยค่ะ

ชีวิตแม่โสมเต็มไปด้วยความหวัง

มันคงเป็นความรู้สึกที่ไม่ต่างจากการเลี้ยงดูลูก

คงผิดกันเพียงความยิ่งใหญ่ในความรู้สึก


โดย: โสมรัศมี วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:20:19:32 น.  

 
เช้ามาเก็บเกี่ยวเรื่องราวดีๆค่ะ
ไม่เคยนั่งรถไฟนานๆ เลย แต่แต่ละครั้งก็นั่งชมวิวนอกหน้าต่างจนลืมมองและฟังสิ่งรอบข้างใกล้ๆตัวค่ะ ครอบครัวนั้นน่ารักดีนะคะ


โดย: Red-Rose-14Feb วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:22:21:40 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับคุณพู่..

มีความสุขมากๆนะครับ



โดย: Little Knight วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:9:16:15 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่ กิ่งตามมาอ่านโครงการตะพาบค่ะ มาจากบ้านคุณก๋าค่ะ
ภาษามือ น่ารักดีนะคะคุณพู่ กิ่งว่าเค้าก็คงเข้าใจความหมายของเค้าและมีความสุขตามที่เค้าเป็นอยู่ เนาะ อ่านเพลินเลยค่ะ
มีความสุขวันหยุดนะคะ


Rose Images
Rose Scraps, Rose Day Graphics, Rose Day Comments and Glitter Graphics

Beautiful Orkut Scraps - Goodlightscraps.com


โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:9:44:27 น.  

 

ทานด้วยกันนะคะ


โดย: โสมรัศมี วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:11:23:51 น.  

 
คุณพู่สบายดีนะค๊า
มานั่งรถไฟเที่ยวด้วยค่ะ
ไม่ได้นั่งน๊านนานแล้ว

บางอารมณ์เวลาเดินทางก็อยากอยู่เงียบๆ
ไม่สนใจใครเหมือนกัน
อ่านที่่คุณพุ่เขียนตอนเริ่มต้นได้อารมณ์ประมาณนั้นเลย
เห็นคนที่ใช้ภาษามือคุยกันบ่อยๆ
เคยเห็นเค้าทะเลาะกันด้วยภาษามือด้วยแหละ



โดย: narellan วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:18:23:00 น.  

 
คิดพล๊อตเรื่องได้เก่งจังเลยค่ะคุณพู่ อ่านแล้วเพลิน อ่านไปอ่านมอ่าว จบซะแล้ว...ตอนนี้คงอาศัยรถไฟไม่ได้หลายวันนะคะ รางต่องแต่งแบบนั้น...ธรรมชาติกำลังเอาคืนเค้าว่ากันอย่างนั้น...ช่วงนี้มีพายุฟ้าฝนก็ดูแลตัวเองและคนข้างๆ ตัวด้วยนะคะ...คิดถึงและห่วงเสมอค่ะ...


โดย: deeplove วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:20:35:18 น.  

 
สวัสดีค่ะ น้องพู่^^
บางครั้งความเงียบก็คือเสียงที่สวรรค์ประทานมาให้ในวันที่ยุ่งเหยิงค่ะ
บางวันนะพี่หมีไม่อยากได้ยินเสียงอะไรเล๊ยย


โดย: หมีสีชมพู วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:21:21:50 น.  

 
ไม่ว่าจะโจทย์แบบไหน
คุณพู่เขียนได้น่ารักน่าชังเสมอ

ว่าแต่โจทย์ต่อไปของคุณพู่
เกี่ยวกับทัศนคติ นี่ก็น่าสนใจนะ
ว่าแต่ใจจินไม่ค่อยสงบพอที่จะเขียนเลยช่วงนี้

ถนนสายนี้มีมิตรภาพ เดินทางเกือบปี
รึปีกว่าได้แล้วนะ จินมีโอกาสร่วม
กระโดดร่วมด้วยเพียงครั้งสองครั้งเอง
และก็แวะลงข้างทางเสียดื้อ ๆ แหะ

ไว้ว่างลงตัวมะไร กระโดดเกาะล้อ
ร่วมเดินทางถนนแห่งมิตรภาพเส้นนี้แน่นอนค่ะ
งานขีด ๆ เขียน ๆ ไม่หวั่น ๆ แต่เวลาจะเขียนเท่านั้น 555

ตอนนี้น้องแต๊งค์ได้ 5 เดือนกว่าละค่ะ
เริ่มเมินนมแม่มันละ เพราะไหลไม่ได้ดังใจ
จะเกลี้ยงเต้าอยู่แล้วค่ะ ไม่ค่อยจะมี
เลยอัดนมชงเต็มที่ละตอนนี้ บวกกับกล้วยน้ำหว้า
วันละหนึ่งมื้อ ได้ผล โตวัน โตคืน
แบบสูงเกินเกณฑ์ น้ำหนัก เกือบเกินเกณฑ์ 55


โดย: JinnyTent วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:21:26:13 น.  

 



ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

พรุ่งนี้คุณพู่พร้อมจะสนุกกับงานแล้วหรือยังคะ





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 28 สิงหาคม 2554 เวลา:23:24:53 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:5:24:22 น.  

 
ขนฺติ ธีรสฺส ลงฺกาโร ขนฺติ ตโป ตปสฺสิโน
ขันติเป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์ ขันติเป็นตบะของผู้พากเพียร

งามนอก งามใน งามด้วยขันติแห่งตน ตลอดไป...นะคะ




โดย: พรหมญาณี วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:9:56:05 น.  

 

สรุปว่า เสาร์ - อาทิตย์ วันหยุดที่ผ่านมา ได้ทำอะไรเหมือนใจคิดรึป่าวจ๊ะพู่






โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:16:25:46 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะน้องพู่

อาทิตย์ละครั้งจะเข้ามาที

แต่ถ้าเข้ามาบล๊อคก้ต้องมาทักทายน้องพู่ทุกครั้ง

สบายดีนะค่ะน้องพู่

ปล ภาพถ่ายสวยมากค่ะ




โดย: nok_noyly วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:23:04:24 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่ ประเด็นการเดินทางโดยที่มีเด็กเล็กๆร่วมทางด้วยนี่ เป็นอะไรที่อึดอัด ไม่สบายใจ ทั้งครอบครัวของเด็กเอง และ ผู้โดยสารท่านอื่นที่อยู่ใกล้ๆค่ะ เป็นเรื่องปกติ ใครๆก็เป็น โดยเฉพาะทริปยาวๆบินกลับไปเยี่ยมบ้านเมืองไทย เกร็งสุดฤทธิ์ จนทำให้การเดินทาง กร่อย เครียด ไม่สนุกไปเลยก็มีค่ะ แต่ดีที่แม่แอ๋นผ่านระยะวิกฤตินั่นแล้ว อิอิ

ทีนี้ก็มาถึงเรื่องราวที่น่ารัก ที่เขียนออกมา เล่นเอาเราแปลกใจกับสิ่งเจอไปเลย พอดีลืมอ่านชื่อตอน แหะๆ แต่ เขียนได้น่ารัก อ่านเพลินจริงๆคุณพู่ โลกแห่งความเงียบ แม่แอ๋นก็ได้สัมผัสกลายๆค่ะ เด็กที่บ้านทั้งคู่ถึงไม่หนวกสนิทแต่ก็ต้องใส่เครื่องช่วยฟังไป รร ตอนเด็กๆ เราก็ต้องใช้ภาษามือเหมือนกัน เพราะผมไม่พูดเลยจนสองขวบครึ่งแน่ะ (คนโต) ตอนนี้สบายแล้ว เย้วๆแข่งกันพี่น้องและมีเสียงแม่แอ๋นแว๊กๆผสมกันปนๆไป สรุป เล่นไรกัน บ้านนี้ อิอิ

คุณพู่สบายดีนะคะ ขอโทษที่แวะมาคุยซะช้าเลย


โดย: anigia วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:23:13:11 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:5:46:24 น.  

 
คิดเหมือนกัน เวลาเดินทางโดยรถไฟ
ถ้าเลือกได้ขอห่างจากเด็ก ๆ ไว้ก่อน
ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่เวลาที่เด็ก ๆ เค้างอแง
บรรยายไม่ถูกเลย

การเดินทางโดยรถไฟ หนังสือสักเล่ม
วิวสองข้างทาง แค่นี้ก็เพลินได้สุด ๆ

ว่าแล้วก็อยากนั่งรถไฟกับเค้าบ้าง


โดย: ostojska วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:8:31:05 น.  

 
สีลสมาธิคุณานํ ขนฺติ ปธานการณํ
ขันติเป็นประธาน เป็นเหตุแห่งคุณคือศีลและสมาธิ

สุขกับการรักษาศีลและสมาธิแบบง่าย ๆ ด้วยการมีขันติ ตลอดไป...นะคะ




โดย: พรหมญาณี วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:10:55:41 น.  

 
น้องที่เห็นตัวโตๆ
เป็นเด็กพิเศษครับ
มีครูประจำตัวด้วย
แต่น้องก็น่้ารักมากเลยครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:10:57:39 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณพู่..
รูปแม่-ลูกที่เพื่อนๆ ส่งเข้ามา..
ประทับใจอ้อมแอ้มทุกๆ รูปเลยค่ะ
เลือกไม่ถูก เลยขอลงมติเป็นว่า..
จะให้เพื่อนๆในบล็อคลงคะแนนเลือกกันเอง
แบบโหวตคะแนนเลือกรูปที่ประทับใจ
เพื่อนคนหนึ่ง เลือกได้ 3 ครั้งหรือ 3 รูป
หรือจะเทคะแนนให้รูปเดียว 3 คะแนนเลย
ก็ตามแต่เพื่อนๆจะตัดสินกันค่ะ
หมดเขตสิ้นเดือนสิงหาคมนี้นะค่ะ
แล้วเรามารวมคะแนนกัน
จะส่งคะแนนทางหลังไมค์ก็ได้นะค่ะ


Lucky Number รูปแม่-ลูกชุดสุดท้ายค่ะ
คือรูปย่าดากะลูกสาว เป็นBG.13นะค่ะ
บล็อคของย่าดา..ถ่ายรูปสวยมากๆค่ะ
ฝีมือย่าดาระดับพระกาฬเลยค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นภาพดอกไม้ วิว ผู้คน
ถ่ายภาพออกมาได้อารมณ์สุดๆเชียว
รักย่าดา โหวตให้ย่าดานะค่ะ



โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:14:31:40 น.  

 
แสดงว่ายังไม่เคยเจอ บทสนทนาที่ไร้เสียง แต่แอ๊คชั่นเกรี้ยวกราดอย่างดุดัน และน่ากลัว
โชคดีแล้วที่สงบและมีความสุขในรฟท.


ตอนช่วงวัยรุ่นจะสนุกสนานมากกะการเดินทางบนรถๆไฟ
เสียงดังฉึกฉักๆนั่นยังน้อยกว่าสารพัดเสียงของเหล่าสต๊าฟที่ต้องเข้ม คุมนศ.ชั้นปีหนึ่ง
บ้างห้าม บ้างตอบคำถาม บ้างปราม บ้างชวนเล่นเกม ร้องเพลงบ้างประปราย
กิจกรรมเหล่านี้ ย่นระยะทางได้มากมาย จาก มข.สู่หัวลำโพง สู่ มช.

รับน้องรถไฟ / กีฬาประเพณี / รับน้องคณะ สนุกสนานเต็มที่ เพราะคนในโบกี้คือคนที่เลือกแล้วเพื่อกิจกรรมนี้โดยเฉพาะ

การเตรียมพร้อมว่าเราต้องเจออะไร สถานการณ์ไหน มันทำให้เราตั้งตัวได้ เพลิดเพลินไปกับภาพและอารมณ์ของผู้คน ณ ขณะนั้น


พอโตมาหน่อย การเดินทางกลับบ้านด้วยรถไฟ มีแต่การอยากพักผ่อนแบบเงียบๆสงบๆ เพราเราล้ามาจากงานมากแล้ว

พอได้เที่ยวสิคะ รู้สึกตื่นตาตื่นใจ กับผู้คน กับแม่ค้า กับแต่ละสถานี กับอะไรหลายๆอย่าง

สนุกดีนะคะ รถไฟแล่นช้าๆ ความคิดล่องลอย สายลมพัดเอื่อยๆ (ตอนเย็นๆที่ไม่ร้อน) รอคอยเพื่อที่จะเริ่มใหม่ บนเส้นทางท่องเที่ยว


อิอิ ..


โดย: ณ ขณะหนึ่ง วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:15:35:54 น.  

 
ทักทายสวัสดีกับคุณพู่ครับ
ไว้มีโอกาสไปกทม. ลองๆ ไปหาชิมกันดูนะครับ ดูจะมีหลายสาขาที่ไปอยู่ในห้างสรรพสินค้า ที่พอจะเดินเจอะเจอกันได้อยู่ครับ


โดย: ถปรร วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:16:30:31 น.  

 
จากบล็อกที่เล่าให้ฟัง

ตบหน้ากันแบบนิ่มๆ เลยนะครับ เอาของเล่นให้แล้วบอกให้ลูกยูเล่น

ความจริงเด็กโวยวาย คนทั่วไปรำคาญอยู่แล้ว แต่มันสำคัญที่วิธีที่พ่อแม่เด็กจากทำอย่างไรให้ลูกเงียบมากกว่า บางคนผมเห็นขู่มากๆ ยิ่งขู่เด็กยิ่งร้อง ผมพูดไม่ออกเลยทีเดียว


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:17:03:26 น.  

 
คูณแม็คกี้ (จำชื่อผิดก็ขออภัยนะคะคุณพู่) ทำไมทำกับสวนแม่ได้นะคะ เขาคงกลัวหนู หรือตื่นเต้น คิดว่าเป็นของเล่นดิ้นได้สำหรับตัวเองรึเปล่าไม่รู้เนาะ ... คิดอีกนัยหนึ่ง แม็คกี้ อาจเรียนรู้มา ว่า "หนู" เป็นสัตว์ไม่ค่อยสะอาด คนไม่ชอบ เลยจัดการให้เจ้านายอย่างสุดฝีมือ ... ว่าไป แม็คกี้เป็นหมาพันธุ์ที่ฉลาดมาก เขาอาจจะคิดอย่างนั้นจริง ๆ นะคะ

"ทำใจ" เนาะคุณพู่ หมาเราเราก็รัก ... สวนเรา เราก็รัก ... ขอให้สวนใหม่ของคุณพู่ ลงตัว สวยกว่าเดิมอีกค่ะ


โดย: Tristy วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:22:45:01 น.  

 
อ่านบล็อกนี้แล้วนึกอยากนั่งรถไฟไปเที่ยวจังค่ะ หน้านี้ฝนชุก ถ้าได้นั่งรถไฟออกตจว.ตอนฝนตก คงโรแมนติคน่าดู

คุณนิดคงกำลังสนุกกับการอ่านหนังสืออยู่ เวลากลับมาอัพบล็อก เพื่อน ๆ คงได้อ่านบล็อกหนังสือหลายบล็อกแน่ ๆ

หายเบื่อบล็อกไว ๆ นะคะ แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยค่ะ


โดย: haiku วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:23:17:06 น.  

 
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทาย
สบายดีนะคะ อ่านแล้วมองเห็นภาพไปด้วยแล้วพลอยยิ้มไปด้วยเลยค่ะ บางครั้งเราก็เผลอมีความสุขกับสิ่งรอบข้างได้ง่ายๆ แต่บางทีก็แอบทุกเหมือนกัน เพราะหนึ่งเดินทาง เวลาเจอครอบครัวที่มีเด็ก ต้องเตรียมใจไว้เลยว่าจะเสียงดังแน่ๆ


โดย: AdrenalineRush วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:0:32:13 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:5:49:48 น.  

 
น ปเรสํ วิโลมานิ น ปเรสํ กตากตํ
อตฺตโน ว อเวกฺขเยฺย กตานิ อกตานิ จ

ไม่ควรใส่ใจคำแสลงหูของผู้อื่น ไม่ควรแส่มองธุระที่เขาทำและยังไม่ทำ
ควรตั้งใจตรวจตราหน้าที่ของตนนี่แหละ ทั้งที่ทำแล้ว และยังไม่ทำ

มีความสุขกับการทำหน้าที่ของตน ตลอดไป...นะคะ




โดย: พรหมญาณี วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:10:21:50 น.  

 
โอ๊ะโอ...มาอ่านบล็อกนี้จ๊าไปน่อย แต่ก็รู้สึกอินเป็นอันมาก เพราะเคยเจอประสบการณ์คล้าย ๆ แบบนี้ ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาก ๆ มาแล้ว...ในรถไฟใต้ดินของเมืองทีจอแจสุด ๆ อย่างฮ่องกง...

ได้เห็นเด็กวัยรุ้นกลุ่มหนึ่ง กำลังคุยกันอย่างเมามันในอารมณ์ แต่ไร้เสียง เพราะพวกเค้าคุยกันด้วยภาษามือ และดูเหมือนเรื่องที่คุยกันนั้นคงจะสนุกสนานมาก เพราะเห็นใบหน้าของพวกเค้าแต่ละคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข....

จนคนที่พูดได้แต่ไร้เพื่อน(อย่างพี่ ณ ห้วงเวลานั้น) เกิดความรู้สึกอิจฉาและว้าเหว่ขึ้นมาโดยฉับพลันทีเดียว...

ยังมานั่นนึกสะท้อนใจทีหลังแน่ะว่า...แท้จริงแล้ว ในห้วงอารมณ์แบบนั้นกลับกลายเป็นเราเสียเองที่"พิการ"...พิการใจยังไงเนาะ


โดย: แม่ไก่ วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:11:25:34 น.  

 
สวัสดีค่ะ..พี่พู่

ตอนนี้เหมือนอะไรหลายๆ อย่างไม่ลงตัว
ก็เลยปิดทั้ง Bloggang และ Facebook ค่ะ
อยากพูด อยากคุย
แต่ร่างกายและจิตใจไม่ค่อยปกติค่ะ

แวะมาบอกว่า
รอรับโปสการ์ดจากเมียร์มาร์ด้วยนะคะ
ส่งให้ตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว
ไม่แน่ใจว่าจะถึงมือพี่พู่เมื่อไหร่
หวังว่าคงไม่โดนฝนฟ้าทำให้บอบช้ำอีกนะคะ



โดย: chenyuye วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:17:20:13 น.  

 
ชอบการเดินทางหรือครับผมก็ชอบเหมือนกันครับ


โดย: เอก (Akekasit_SS ) วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:19:13:33 น.  

 

อ้อมแอ้มประกาศรายชื่อและของรางวัลแล้วนะค่ะ
ดูรายชื่อได้ที่บล็อคของอ้อมแอ้มค่ะ


อีก 3 เดือนมาร่วมสนุกกันใหม่นะค่ะ
รีบๆไปถ่ายรูปคู่กับคุณพ่อกันนะค่ะ
ส่งกันมาเยอะๆเลย..


โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 31 สิงหาคม 2554 เวลา:22:25:09 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:5:33:17 น.  

 

สวัสดีค่ะ




โดย: newyorknurse (newyorknurse ) วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:8:53:17 น.  

 
..มีความสุข สดชื่น ในวันทำงานนะค่ะ..^^





โดย: Lika ka วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:9:47:00 น.  

 
เขียนเยี่ยมครับ ยังกะเพิ่งเดินทางโดย
รถไฟใหม่ ๆ

ผมเคยเจอเด็กนักเรียน สามสี่คนคุยกัน
ด้วยภาษามือ คล่อง ดูเขาร่าเริงไม่มีปม
ด้อยเลย.


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:9:49:53 น.  

 
เคยนั่งรอทั้งรถไฟและรถทัวร์นาน ๆ เหมือนกันค่ะพี่พู่ ระหว่างรอก็จะนั่งฟังเพลง อ่านหนังสือ หรือไม่ก็ดูผู้คนไปเรื่อย ๆ มันได้บรรยากาศและอีกอารมณ์หนึ่งเหมือนกันค่ะ

และก็เคยเจอมาแล้วทั้งคนคุยโทรศัพท์กันเสียงดัง (บางคนทะเลาะกันทางโทรศัพท์ก็มี หุๆๆ) หรือไม่ก็คุยกันอยู่สองคน ทั้งเด็กเล็กร้องไห้งอแง ทั้งคนแปลกหน้าอยากคุยกับเรา หุๆๆ

มีทั้งลำบาก ทั้งสนุก ทั้งน่าประทับใจ

ปล.พี่พู่สบายดีมั๊ยค่ะ ฝนตกบ่อย ๆ รักษาสุขภาพด้วยเด้อ


โดย: minporee วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:15:51:56 น.  

 

อ่านเพลินเชียวค่ะน้องพู่

เนี้ยน้าคนชอบอ่านหนังสือ

เขียนเรื่องราวได้น่าติดตามค่ะ


พี่ไม่มีปัญญาเขียนได้ขนาดนี้แน่ๆ

แต่เรื่องเกล้าผมสู้ตายนะค้า อิ อิ

เค้าถึงว่าคนเราถนัดไม่เหมือนกันนะค่ะ




โดย: nok_noyly วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:16:10:15 น.  

 
คุณพู่คะ ขอมาทักสั้นๆก่อน เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วเย็นๆจะแวะมาอีกค่ะ หน้าบล๊อกนี้ไม่ลืมมาเก็บค่ะ ...
แวะมาเย็นๆ เวลาเมืองไทยคุณพู่คงเป็นเวลานอนพอดี


โดย: SweetBlue วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:16:14:26 น.  

 
อ่านแล้วยิ้มตามเลยค่ะพี่พู่ การสื่อสารโดยไร้คำพูด ไร้เสียง ดูแล้วท่าจะมีความสุขมากกว่าคนปกติ ที่วันๆ เอาแต่เปล่งเสียงนะคะ


โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:21:24:13 น.  

 
อ่านแล้วมีความสุขตามไปด้วยค่ะคุณพู่

เห็นคนอื่นมีความสุข กิจกรรมสนุกสนานหรืออะไรก็ตามที่กระเตงความสุขไปด้วย คนรอบข้าง คนที่ได้พบเห็นก็มีความสุขไปด้วยจริงๆค่ะ

สุข ดีกว่า ทุกข์ ถึงแม้จะเลี่ยงทุกข์ในบางคราวไม่ได้ แต่สุขเล็กๆรอบกายทำให้ทุกข์รอบๆตัวเราหายไปได้ ... เค้าอยู่คู่กันจริงๆ


โดย: SweetBlue วันที่: 4 กันยายน 2554 เวลา:17:02:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

JewNid
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [?]




[Add JewNid's blog to your web]