สวัสดี แวะมาทักทายครับ

สะท้อนได้ดีเชียวค่ะคุณพู่ ทุกชีวิตล้วนมีปัญหาเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น เล็กบ้างใหญ่บ้างสุดแท้แต่กรรม

แหม่มเองช่วงที่ผ่านมาก็เจอปัญหาเยอะค่ะ แต่พอเวลาผ่านไป สติเริ่มเกิด ก็เริ่มมองเห็นว่าปัญหาที่ตัวเองคิดว่าใหญ่ สุดท้ายก็เล็กติ๊ดเดียว

.........

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์นะคะคุณพู่

ผมว่าเรื่องการอัพบล็อกโครงการตะพาบนั้น
ไม่มีอะไรต้องซีเรียสครับคุณพู่

จะล่าช้าไปกี่วันก็ไม่เป็นไรครับ
เป็นโครงการที่เราทำและเขียนกันเพื่อ "แบ่งปันความสนุกสนานในใจ" เท่านั้นเองครับ


เรื่องที่คุณพู่อ่าน
มาในโทนที่อ่านแล้วหม่น
เหมือนหลายๆบล้อกที่ไ่ด้อัพไป
ผมก็เลือกเขียนเรื่องการเมืองเหมือนอีกหลายๆบล้อกครับ 555

หัวข้อนี้ของคุณพู่เลยปราบเซียนมากครับ 555


ชีวิตของเปี๊ยกคงเหมือนเด็กอีกหลายแสนหลายล้านคนบนโลกนี้
ที่พ่อแม่มีลูกขึ้นมาโดยไม่ไ่ด้เกิดจากความรัก
แต่เกิดจากความใคร่ เซ็กส์ชั่วครู่ชั่วยาม

พอเด็กเกิดขึ้นมาก็ทิ้งเขาไว้กับความแตกร้าวเลิกรา

แม้ผมจะเชื่อมั่นมาเสมอว่า
การที่พ่อแม่เลิกรากันไม่เกี่ยวกับการเติบโต
ของลูกเลย
แต่ปฏิเสธไม่ไ่ด้ว่าการที่พ่อหรือแม่เลือกผลักไสลูกไปอยู่กับอีกฝั่งนั้น
มันเป็น "บาดแผลในใจ" จริงๆครับ

เหมือนคุณก๋า....อ่ะ
ไม่ได้ลอกข้อสอบ กำลังคิดเหมือนกันแล้วมาไล่อ่าน
ลงมาๆๆ
อิๆๆ...ให้อภัยค่ะ
นี่ข้าพเจ้าก็กำลังไล่อ่านตะพาบอื่นๆเหมือนกัน

สู้ๆครับคุณพู่
ผมยังเคยอัพช้าไป 4 วันเลยครับ
55555+



อ่านแล้วรู้สึกว่า
ปัญหามีในทุกๆคนจริงๆ ^^



อรุณสวัสดิ์นะครับคุณพู่ ^^

เขียนได้ดีจังค่ะ ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตที่คือปัญหา หรือปัญหาที่คือชีวิตนะคะ

ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
แต่มานอนรออ่านฟรีๆค่ะ อิอิ

สวัสดีครับคุณพู่

เมื่อวานมีคนบอกผมว่า บล็อกผมตั้งชื่อเรื่องไม่น่าอ่าน มันฟังดูโรแมนติกยังไงก็ไม่รู้ เรา 2-3 คน มันน่าจะผ่านๆไปนะ

แต่เมื่อได้อ่าน...โอ้โฮ..นายแน่มาก แหม..รู้งี้เปลี่ยนชื่อเป็นไอ้หัวถอ..น่าจะดีกว่า เพราะแค่ชื่อเรื่อง คนก็อยากเข้ามาอ่านแล้วนะ

พอดีเมื่อวานครึ่งวันแรกว่าง สายตาป๋าแก่ๆคู่นี้ควานควั่กหาผลงานของคนกำหนดโจทย์ หายังไงก็ไม่เจอ แบบนี้ต้องตี เขาว่าคนกำหนดโจทย์อย่างน้อยๆ กำหนดปุ๊บ ควรแต่งได้เสร็จปั๊บภายใน 3-7 วัน 555

เลยเข้าใจว่า คงเพราะน้ำท่วม น้ำป่าไหลหลาก เขาพัง เหล่าตะพาบเลยติดไปกับสายน้ำ กระจัดกระจายไปคนละทางหมด

ที่แท้ก็แอบมาจนได้ ฮิ ฮิ

อ่านแล้วครับ สุดท้ายขอบอกว่า "ป้าแก่" ฝีมือยังเนี๊ยบนี่นา เอิ้กๆ

อย่าโกดนะ ป๋าแก่ๆเรียกตาม จขบ. เองแหะๆๆๆๆ

ขอเห็นด้วยกับความเห็นคุณก๋าล้วน ๆ เลยค่ะคุณพู่

ต้นไม้ต้นนั้น คนกทม.เรียกว่านนางคุ้มคะ เห็นว่ามีชื่อแตกต่างกันไป พ.ต.ขอมาจากบ้านแม่เหมือนกันค่ะ เพราะชอบทรงใบและดอกสวยนี่เองแหละค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพู่...

มาวานแวะตามถ้อยคำหวานจากเอนทรี่ก่อน
มารอบนึงแล้ว..ว่าจะรอเม้นท์ทีเดียว..รอไปอ่านงาน
เพื่อนๆแต่สำหรับโจทย์ของคุณพู่โจทย์นี้เห็นด้วยกะ
พี่ก๋านะค่ะแต่แพมก้อซีเรียตเหมือนกันเวลาคิดไม่ออก
งานนี้ถ้าเข้าไปอ่านของแต่ละคนต้องใช้เวลามากๆ
เมือคืนเลยเข้าไปเยี่ยมไม่กี่บ้านโจทย์แบบนี้ท้าทาย
ความสามารถและประโยคบังคับก็ดึงให้คนเขียนไป
สู่เรื่องราวชี้นำของคาแรกเตอร์บังคับอ่ะค่ะ..แต่เกือบ
ไม่รอดคือการเชื่อมตัวละครและตัวคำสนทธนาที่
จะทำอย่างไรให้คนอ่านเห็นว่าคาแรคเตอร์นั้นเป็น
ของตัวละครนั้น...ไม่ง่ายเลยนึกถึงตอนแม่บ้านทำ
อาหารอะค่ะทำอย่างไรให้แป้งขาวกลายเป็นอาหาร
รสเด็ด แถมต้องเผ็ดๆด้วยนะ..เราถึงต้องร้องซี๊ด ซี๊ด
กันเรยทีเดียวสำหรับโจทย์นี้...แต่เอนทรี่สำหรับงาน
นี้ก้อเป็นสไตล์อุ่นๆของตนเองไม่ผิดกติกาค่ะ
.
.
แต่ว่าท่านประธานส่งช้าแบบนี้ต้องมี...จิ๊จ๊ะกันนิดนึง
แหะแต่โจทย์หน้าเสียงแว่วจากบ้านพี่เป็ดว่าพี่ก๋า
จะฮาด้วย...แพมเขียนเรื่องฮาไม่ค่อยได้ด้วยดิ
แต่โดยภาพรวมก้อโอเคสำหรับมิตรภาพสนุกๆอ่ะค่ะ
.
.
ขอบคุณถ้อยคำหวานล้ำจากคุณภาพอักษรของคุณพู่ด้วยบางทีคำเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ในมากกกก
ทำเอาคนอ่านตัวลอยเป็นลูกโปร่งเลยทีเดียว
มีความสุขกับวันอากาศอุ่นนะค่ะ^^

อ่ะ...เขียนยาวๆทีไรเขียนตกหล่นทุกทีเรยอ่ะ^^
"ถ้อยคำเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ในใจมากกก"ค่ะเย้!

หายตาแดงไวๆ นะคะคุณพู่

เออ..เนาะ บางทีมันก็อาจจะเป็นได้เหมือนกันนะคะ เขียนโจทย์เอง แต่ตกม้าตายเองเนี่ย แหะๆ แต่แค่เขียนมา ก็มีสปิริตแล้วหละค่ะคุณพู่

เมื่อเดินออกไปหน้าประตู ฉันเป็น เปี๊ยกหอบมาเล็กน้อย - ฉันเป็น เกินมาหรือเปล่าคะ?

นี่ฉันกำลังนั่งคิดอยู่ว่ามันนังจอมจะได้เงินมานะเนี่ย - มัน/นังจอม เิกินมาอันหนึ่งค่ะ

แต่ยังไงก็ยังอ่านเพลินอยู่นะคะคุณพู่


ส่วนต.ค. ถ้าคุณพู่ลงมา ก็หวังว่าจะได้เจอกันนะคะ เพราะไม่ได้เจอกันนานแล้ว

อ่านแล้วครับ เรื่องจริงที่พบได้ทั่วไป ของสังคมอ่อนไหวในไทยแลนด์เชียวล่ะ

เห็นถึงความพยายามของคุณพู่

นับถือครับ แบบว่า ตาแดงๆ

ยังต้องมานั่งจ้องคอมพ์เนาะ

ยังไงก็ หายไวๆครับ

ช่วงนี้ อากาศเปลี่ยน ตาแดง กำลังระบาด

มั้ง

แฮ่ๆ

สวัสดีค่ะคุณพู่

แวะมาทักทายกันในวันจันทร์ที่สดใส
ชะอุ๊ย งานเข้า เด่วมาอ่านตะพาบน้ำใหม่นะคะ

ลูกที่ไม่ได้เกิดจากความรัก อาจเป็นปัญหาของสังคมได้ ก็หวังว่าเปี๊ยกจะไม่เป็นปัญหาของสังคม เรื่องแบบนี้มองในมุมมองคนนอก หลายคนอาจมองว่าเป็นเรื่องเล็ก บางคนอาจมองเป็นเรื่องใหญ่ แต่ขึ้นชื่อว่าปัญหา สำหรับคนที่ประสบพบเจอกับมันถือเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียวครับ

เรื่องที่คุณพู่เขียนสะท้องอะไรหลายๆ อย่างในสังคมได้ดีทีเดียว

โจทย์คราวนี้คนเขียนน้อยครับ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะวันที่ 6 วันจักรี หลายๆ คนอาจหยุดยาวเลยไม่เขียนก็เป็นไปได้ ตอนแรกงงเหมือนกันว่าคุณพู่หายไปไหน เขียนในรูปแบบการ์ตูนได้ยากเหมือนกัน แต่ก็เป็นโจทย์ที่ท้าทายดีเหมือนกัน

ขอให้ตาหายแดงไวๆ นะครับ

เมื่อกี้ลืมไป ความจริงผมเคยคิดอยากจะขอตั้งโจทย์เองด้วย แต่กลัวจะตั้งโจทย์เองแล้วเขียนไม่ออกเหมือนกัน

ชอบคำพูดนี้

-ทุกคน ... มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ...
เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง คงไม่เหมือนกัน
บางคนบอกว่าเรื่องเราเรื่องใหญ่ ปัญหาบานเบอะแก้ยาก
โน่นเลย มองฟ้า .. แล้วคิดซะว่า ไอ้เราก็ตัวเท่านี้ ตัวเล็กจะตาย
จะบอกว่าปัญหาเราใหญ่ได้ยังไง เพราะจริงๆมันก็แค่ขี้เล็บเอง อดทนกัน
แล้วปัญหามันก็จะผ่านไป ... ผ่านไป
จนเป็นแค่อดีต ... จริงๆ นะ -

โดนคะโดน คิดถึงเรื่องตัวเองเหมือนกันแบบนี้

โครงการตะพาบนี่ของกลุ่มนักเขียนเปล่าคะคุณพู่ เหมือนที่พวกทำอาหารและขนมเขามีแบบนี้เหมือนกัน มีคนตั้งโจทย์และให้ทำผลงานส่งอะคะ

เมื่อวานผมก็โหวตให้พี่ตฤณครับคุณพู่
สาขางานเขียนนี่ล่ะครับ

พี่เขาเขียนได้ดีจริงๆครับ
ไม่รู้ไปหาสารพัดหัวมาจากไหน เขียนได้เยอะจริงๆ

เรืองในครอบครัวพูดยาก เพราะมีหลากหลายมิติที่เราไม่รู้ และส่วนมากคนที่เล่า ก็จะเล่าในมุมที่เค้าอยากให้เรารู้ ว่าแต่เรื่องเปี๊ยกนี่เรื่องจริงหรือเปล่าพู่ ถ้าจริงก็สงสารเด็กนะ ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย โยนกันไปมา :(

แต่เค้าชอบบบบบบ

ปัญหาในครอบครัว
ไม่ว่าจะยากดีมีจนยังไง
ก็มีเหมือนกันทุกคนนะคะ..


แวะมาอ่านงานตะพาบ
พร้อมยิ้มให้คุณพู่ค่ะ...
สุขสันต์บ่ายวันจันทร์นะคะ

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย ดูรูป กับอ่านเรื่องเล่า ของชีวิตจริง คุณพู่นอกจากจะถ่ายรูปได้สวย ยังเล่าเรื่องได้เห็นชัดมากเลยค่ะ มีความสุขมากนะคะ

เรื่องราวงานเขียนของคุณพู่อ่านเพลิน
ลื่นไหลเช่นเคย แต่วันนี้แอบมีขมวดคิ้วด้วยนิดนึง
ด้วยความที่เป็นตัวเรื่องนี้ค่ะ งานเขียนยังเยี่ยมเช่นเคย
คุณพู่อาการดีขึ้นบ้างยังค่ะ ขอให้หายเป็นปกติเร็วๆ ค่ะ

ขอให้หายตาแดงไว ๆ นะครับ
ตาผมเองก็แย่เหมือนกัน เคืองตาไม่หยุดไม่หย่อน แล้วพาลให้ปวดตา ปวดหัว แถมยังมีอาการวุ้นนัยน์ตาอักเสบ เห็นเป็นเส้นยึกยือลอยไปลอยมา

"ทุกคน ... มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ...
เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง คงไม่เหมือนกัน
บางคนบอกว่าเรื่องเราเรื่องใหญ่ ปัญหาบานเบอะแก้ยาก
โน่น เลย มองฟ้า .. แล้วคิดซะว่า ไอ้เราก็ตัวเท่านี้ ตัวเล็กจะตาย
จะบอกว่า ปัญหาเราใหญ่ได้ยังไง เพราะจริงๆมันก็แค่ขี้เล็บเอง อดทนกัน
แล้วปัญหา มันก็จะผ่านไป ... ผ่านไป
จนเป็นแค่อดีต ... จริงๆ นะ "


ขอเอาคำนี้ไปเตือนตัวเองบ้างนคะ

แหม หัวอกแม่ หัวอกยาย หัวอกลูก

..ใครน้อ จะทำยังไงกะใคร

เล็กก็มีปัญหาของเล็กคะ แต่มันจะผ่านไป ผ่านไป

คะ

...
ขอบคุณนะคะ

ท่านพี่ก๋า เห็นว่า กำลังเกาโจทย์อยู่ครับ

แบบว่า กะจะเอาให้ฮาเต็มที่ว่างั้น

เอิ้กกกกกกกกก

ลุ้นๆอยู่คือกันครับ





หายไวๆขอรับ คุณพู่

เป็นเรื่องจริงในสังคมไทย

ดูข่าวในทีวีเห็นแต่เด็กที่ถูกทอดทิ้งแล้วภาระก็มาตกอยู่กับคนแก่ที่เป็นปู่ย่าตายาย
เห็นสังคมไทยแล้วน่าระอา ไม่รู้ว่าจะโทษอะไรดี แม่ว่าคงเป็นเพราะพื้นฐานการศึกษานะคะ

เรื่องของตะพาบแม่ว่าคงไม่ต้องซีเรียส เขียนก็ดีไม่เขียนก็ได้ บางทีนึกไม่ออกก็ทำให้ไม่อยากเขียน แต่พออาราณ์มา รับบึ่งทันทีเหมือนกันค่ะ

แม่ว่าคุณพู่มีทักษะเรื่องการเขียนมากๆ ดูแค่เรื่องที่ไปเม้นท์บ้านเพื่อนๆ แม่เห็นคุณพู่เขียนซะยาวค่ะ

ยังไม่เห็นโจทย์รอบหน้าเลย ช่วงนี้อาจจะไม่อยู่บ้านอีก คิดว่าจะเดินทาง แต่ตอนนี้ยังไม่สะดวกเพราะถนนหลายสายโดนน้ำท่วม กลัวไปติดน้ำกลางทางค่ะ

คุณพู่ขา..ฟ้าแอบเอาความคิดถึงมาทิ้งให้นะค่ะ อิอิอิ

ไม่ว่าค่า ย่องมาอ่าน มาอิ่มกับภาพ มาอิ่มกับอักษร ...

สวัสดีค่ะ พี่พู่

555 พี่พู่ว่าแล้วเชียว หัวข้อรอบนี้กำราบปราบเซียนกันเหลือหลายค่ะ

ส่งตะพาบกันไม่ถึงครึ่ง หรือ น้อยกว่า 15 คนเอง

รินยอมรับว่ายากจริงๆ หัวไม่ได้คิดไม่ออกเลยค่ะพี่พู่

รอบนี้เลยขอผ่านไปก่อน

แต่อ่านของพี่พู่ ยอมรับเลยนะคะว่าเซียนเทพจริงๆ

เขียนได้ครบๆ ประโยคหมดแล้วค่ะ อิอิ

ภาพพี่พู่มุมมองสวยมาก ๆ น้องรินชอบมาก ๆค่ะ

ชะแว็บมาส่งความคิดถึงก่อนนะคะ เรื่องเล่ามากมาย ยังไม่ว่างเลยคะ ช่วงนี้

อยู่ในช่วงล้างพิษร่างกายอยู่คะ ถ้าหายไปอย่าพึ่งลืมกันนะคะ อิอิ

จาสงกรานต์แล้ว ได้หยุดตั้ง 9 วันไปไหนดีน๊า :)

เข้ามาอ่านงานของคุณพู่ค่ะ
เกริ่นนำซะนึกว่าจะ....อืด....ฝืด....หนืด
แต่ก็เดินเรื่องถึงปลายทางจนได้

ป้าอ่านแบบเกาะติดค่ะเพราะอยากรู้ว่าตอนท้ายปลายเรื่องจะเป็นอย่างไร

ตามีปัญหาหรือคะ นอกจากอาการแพ้เพราะอะไรหลายๆอย่างแล้ว
คอมก็อาจจะมีส่วนนะคะคุณพู่

จริงๆย่องมาอ่านเมื่อเย็นค่ะ
แว้บไปโน่นนี่ก็ห้าทุ่มแล้ว แง่วๆ เขียนซะเอมนึกว่าไดอารี่เรื่องจริงแน่ะพี่พู่ ตะพาบนี้เอมก็รู้สึกผิดเหมือนกันค่ะ ไม่ได้ร่วมเลย
ไว้งานหน้าถ้าไม่ติดอะไรก็ไม่พลาดแน่ๆค่ะ
ขอบคุณพี่สาวใจดีคนนี้อีกครั้งนะคะ

สวัสดีครับ

ขอบคุณที่แว่ะไปนะครับ และสำหรับคำชม(ที่ผมทึกทักเอาเอง ฮาฮา) เป็นกำลังใจที่เยี่ยมยอดเลยล่ะครับ ได้รับคำชมจากคนที่เขียนเรื่องได้ดีอย่างนี้ กำลังใจเพียบ!!

อ่านเรื่องของคุณพู่แล้ว ต้องรีบกลับไปทำการบ้านใหม่ ได้เห็นว่าบางทีเรื่องที่ดูเรียบง่ายก็ลึกซึ้งกว่าที่คิดนะครับ

สวัสดียามดึกครับคุณพู่
ผมว่าโจทย์มันยากหน่อยนึงนะครับ
ว่าแต่คราวหน้าวันที่เท่าไรครับ
ถ้าตรงวัน เสาร์ อาทิตย์ ผมก็คงไม่ได้เขียนอีกแน่ครับ

กำลังอ่านได้อารมณ์ จบซะแล้ว
...สงสัยเราจะชอบเรื่องชาวบ้าน อิอิ

อ้อ...มาบอกว่าวันก่อนไปแอบฟังคุณพู่คุยกับคุณแหม่ม mamminie
เรื่องส้มตำกัน นี่เลยโซ้ยส้มตำหอยดองไข่เค็มไป 2 วันติดกันแล้ว^^

คุณพู่ตาแดง(อีกแล้ว) เป็นต้อลมหรือเปล่าคะ
เมื่อก่อนแหม่มก็เป็นค่ะ ตาแดงบ่อยมาก
อยู่ๆ ก็แดง แดงจนน่ากลัว
ก็ไปหาหมออยู่หลายครั้ง หมอก็พูดซะ
เหมือนกับมันจะไม่หาย และมีโอกาสลามเป็นต้อชนิดอื่นต่อ
...มาเล่าเหมือนกับทำให้กลัว แต่จะบอกว่าหายได้นะคะ
เพราะตอนหลังลืมๆ ไป เพิ่งมาสังเกตุไม่นานมานี้ว่า
ไม่เป็นมาหลายปีแล้วล่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

ขนาดเขียนไม่ค่อยออกนะเนี๊ยะ เขียนดี
ชวนติดตามครับคุณพู่

งานขีดเขียน กำหนดตัวละครให้กี่ตัว แล้ว
ลดเลี้ยวเอ้ย ผูกเรื่องเอาเอง เป็นงานที่ท้า
ทายมาก แหะ ๆ เขียนยากนะครับ ผมไม่
ค่อยจะสู้ ยิ่งเขาตั้งชื่อเรื่องให้ด้วย ยิ่งไป
กันใหญ่

เลยดูทีมงานคุณเป็ดสวรรค์เขียนดีกว่า

ฟ้าคิดถึงคุณพู่นะค่ะ

อรุณสวัสดิ์จ้าน้องพู่ ภาพชุดนี้ช๊อบชอบ

น่าสงสารเปี๊ยกจัง
จริงๆ แม่เปี๊ยกพูดตอนนี้มันก็ไม่สมเหตุผลเลย
ถ้าพ่อเค้าเคยมาขอไปเลี้ยงแล้วไม่ให้เนี่ย
จริงๆ เรื่องอย่างนี้ควรถามตัวเด็กมากที่สุดนะ
แล้วที่สำคัญถามคนที่เลี้ยงดูอุ้มชูด้วยว่าเค้ายินดีมั้ย


แต่ละคนก็มีปัญหาแตกต่างกันไปนะคะ
บางบ้านก็พี่น้องตีกัน พ่อติดเหล้า
แม่เล่นการพนัน ลูกติดยา
สารพัดปัญหาจริงๆ
ชีวิตเราตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่
ก็คงหนีไม่พ้นปัญหาแน่ๆ ค่ะ
เพียงแต่เราจะจัดการกับปัญหานั้นยังไงต่างหาก
คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพู่

วันนี้เราจะนินทาคนข้างๆกันใช่ป่ะคะคุณพู่
(จัดหนักเลยค่ะ...ขวัญชอบ อิอิ)
ใครๆก็มองว่าคนข้างๆขวัญโรแมนติค...
แต่ลองมาฟังความจริงดูมั้ยคะ...
จริงๆเค้ามีอะไรเล็กๆน้อยๆให้ขวัญตลอดอยู่แล้ว เช่นตุ๊กตา หรือของกระจุกกระจิก...แต่พอมาถึงของชิ้นใหญ่
ชิ้นแรก Galaxy Tap 7.1 เหตุผลที่ซื้อคือไม่มีผลต่อสายตาขวัญเท่าไหร่นะ การปล่อยรังสีมีน้อยกว่า NB มาก ประกอบกับขวัญโดนพ่อตัดสัญญาณเน็ตด้วยค่ะ...เจ้านี้เลยเป็นของขวัญด้วยประการละฉะนี้
ชิ้นที่ 2 คือ กล้อง เหตุผลเพราะอยากให้ขวัญอยู่นิ่งๆ ไม่ต้องหงุดหงิดเวลาอยู่กับบ้านเฉยๆ เค้าว่าขวัญมีมุมมองแปลกๆ อยากให้แสดงออกด้วยการแชะ...หุหุหุ (ชิ้นนี้ขวัญกำลังเกลี้ยกล่อมให้ขวัญหุ้นด้วยครึ่งนึงอยู่ค่ะ)
ส่วนน้องไอ ตัวเครื่องน่ะ..ขวัญจัดการเอง..แต่ของตกแต่ง(ซึ่งมีมากมาย)นั้น เป็นฝืมือของเค้าทั้งหมด..อิอิ
ถ้าเหตุผลทั้งหมดนี้คือความโรแมนติคเค้าก็มีเหลือเฟือเลยค่ะ 5555555+

แวะมาทักทายยามสายค่ะ...งานเยอะ..แต่บรรยากาศหน้านอนมากๆ...

ป.ล.คุณพู่คะขวัญอ่านหนังสือเล่มนั้นจบแล้ว แล้วก็ให้นึกสงสัยว่าคุณพู่เลือกเล่มนั้นให้ขวัญเพราะอะไรคะ...ถามจริงๆนะคะ..และจะรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ...คุณพู่ทำขวัญทึ่งมากๆ..อิอิ

สุขกับทุกวันนะคะ(เม้นท์ยาวมาก....ทนอ่านหน่อยนะคะ)

วันนี้ทำกับข้าวหลายเมนูหน่อย
ทั้งของยาย ของลูก และของตัวเอง
เดี๋ยวบ่ายแก่ๆจัดเตรียมของพ่อโปนัสอีก
เหนื่อยแบบสุขใจค่ะ
เล่าซะยาวยืดระบายอารมณ์ไปเฉยๆเลย อิอิ

ตอนนี้ที่ศรีราชาแดดมาแล้วค่ะ
เลยแพลนว่า เสาร์ อาทิตย์ จะไปหม่ำซีฟู๊ดริมทะเลซะหน่อย
ตั้งแต่มีกล้องใหม่..ชอบออกไปหามุมมองใหม่
เป็นเหตุให้อยู่บ้านไม่ติดเลยหล่ะ
ยังดี ที่มีคนตามใจเนอะ
ไม่ต้องห่วง งานนี้เดี๊ยวจัดอาหารทะเลชุดใหญ่
มายั่วน้ำลายให้กระจายเลยค่ะ

จริงๆก็เป็นอย่างคุณพู่ว่านะคะ...
ขวัญยอมรับว่าเค้าเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างเก็บรายละเอียดพอสมควรทีเดียว...
ทุกวันนี้...ขวัญมีอาการนิดเดียว...บางทีเค้ารู้มากกว่าขวัญอีก..เมื่อก่อนขวัญก็ไม่คิดว่าเรื่องราวจะดำเนินมาถึงวันนี้...
แต่ก็นั่นแหละค่ะ..เราต่างกันมาก...ทะเลาะกันได้เกือบจะทุกวัน...แต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม...
เรื่องของขวัญคงสะดวกกว่าในเรื่องโทรศัพท์
เพราะพ่อรับไม่ค่อยได้เลย...มาทีนึงก็โดนแยกไป...หลังๆเลยคุยกันว่าค่อยเป็นค่อยไปแล้วกัน
อยู่ห่างๆกันแบบนี้ก็ดีค่ะ...
ขวัญเองก็ป่วย..มาเห็นเราบ่อยๆอายแย่ อิอิ
อ้าวจะกลับมาตอบเม้นท์กลายเป็นมาบ่นอีกแล้ว...

ขอบอกเรื่องหนังสือหน่อยค่ะ...
ขวัญอึ้งตรงที่เป็นอะไรที่ตรงกับตัวขวัญมากๆ..
ยิ่งอ่านไปก็ยิ่งชัด...ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงตอนจบ..
แต่ก็คงไม่ต่างจากกันนัก...
พ่อบอกขวัญเสมอว่า..ใครจะมาทนคนป่วยแล้วยังเอาแต่ใจแบบขวัญได้...
วันนึงก็คงเหมือนในหนังสือ...แต่ขวัญคงไม่เสียใจ..เพราะทุกวันนี้ที่เป็นอยู่มันก็ดีมากๆอยู่แล้ว...

ขอบคุณนะคะคุณพู่...

โจทย์งวดหน้าของบล็อกเกอร์ล้านนา ไม่รู้จิทำให้หัวล้านอีกหรือเปล่านิคุณพู่

ข่าวว่าถ้าตรงกับวันหยุด จะเลื่อนนี่นา

"ปํญหา คือ ชีวิต" จริง ๆ เนาะคุณพู่ มีกันมากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่บ้าน แล้วแต่ครอบครัว ... อันนี้ก็อ่านเพลิน รื่นเลยค่ะ ไม่ฝืดเหมือนที่คุณพู่บอกเลย


อ่านเรื่องราวของยายแจ่ม เปี๊ยก และ จอมใจ เป็นตัวอย่างของ "ปัญหาชีวิต" เลยเนาะคุณพู่ สงสารที่สุดก็เด็กเปี๊ยก ... กลายเป็นเป้าหมายฉุดกระชาก เพราะผู้ใหญ่ต้องการแก้ "ปัญหา" ไป ... ชอบยายแจ่มที่ไม่เข้าข้างลูกสาวตัวเอง แถมยังรู้จักลูกสาวดีทีเดียวเนาะ โชคดีของเปี๊ยกไป ที่อย่างน้อยก็มี ยาย ให้ความรักและคุ้มครองในตอนนี้ ... คุณพู่ก็คงต้องคอยช่วยแก้ "ปัญหา" ในฐานะเพื่อนบ้านที่ดี เป็นระยะ ๆ ไป เลยสิคะ :))


ว้า ตาแดงกลับมาอีกแล้วเนาะ เขาเรียกว่าไวรัสเป็นเหตุรึเปล่าคะ ... เราก็พูดไปข้าง ๆ คู ๆ ล่ะ คือ หมอที่นี่ เวลาเราป่วย เธอตรวจร่างกาย หาผลแลบ นิดหน่อย แล้วสรุป "คุณมีไวรัส" ทุกทีค่ะ ... เจอบ่อย ๆ เข้า พอป่วยทีไร ก็เลยสรุปว่า "ฉันมีไวรัส" ทุกทีค่ะ


ขอให้หายเป็นปกติไว ๆ ค่ะคุณพู่ ... ขอบคุณ ที่ไป HBD หนุ่มที่บ้านด้วยนะคะ

จำได้ว่าคุณพู่เล่าถึงทริปประยองไว้
ว่ามีเรื่องรถบนท้องถนนด้วย

เวลาเดินทางไกล
ผมก็ห่วงเรื่องเดียวคือ อุบัติเหตุบนท้องถนนนี่ล่ะครับ

อ่านแล้วเห็นใจน้องเปี๊ยกจริงๆ ค่ะ
แม่กะยายทะเลาะกัน คนในบ้านแท้ๆ
เห็นด้วยที่ทุกคนก็มีปัญหาด้วยกันนะคะ เล็ก ใหญ่ ต่างกันไป

ช่วงนี้อากาศดีที่มิลาน เห็นคนเต็มปาร์คแทบทุกวัน
อดไม่ได้ที่จะไปออกกำลังกายกะเค้าด้วยค่ะ

เขียนช้าก็ไม่เป็นไรนี่คะ คุณพู่
พูว่าเราทำด้วยความสุขใจอ่ะน่ะ
ช้านิดช้าหน่อย ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ






กลีบขาวสะอาดแท้...............กาหลง
เอ่ยชื่อให้งวยงง...................จิตน้อง
ประดุจดั่งพะวง.....................เวียนว่าย
ให้หนึ่งใครร่วมพ้อง...............แต่นี้ถวิลหา

ยังไม่ได้อ่าน แต่แวะมาเยี่ยมก่อน

พี่อ่านมาหลายบล็อกเหมือนกัน สำหรับโจทย์เที่ยวนี้ จากพู่เอง...อ่านโจทย์แล้วก็ยากนะ แต่ละคนเขียนกันได้คนละเรื่อง คนละมุมเลย

ส่วนมากเรื่องเขียน ก็เอามาจากชีวิตจริงเนอะ เห็นด้วยอย่างแรงจ้ะ

ช่วงนี้ ได้ยินคนเป็นต้อลมหลายคนเหมือนกัน ไม่รู้เกิดจากอะไร แต่เหมือนจะเป็นกันง่ายๆ ดวงตา เป็นหน้าต่างของหัวใจ เอ้า ฮิ๊ววววว ไม่มีใครเป็นดวงตาแทน ก็ต้องดูแลตัวเอง โถ ก็พูดไปจ้ะพู่ อยู่มาจนป่านนี้ ถึงยังไง ใครเป็นอะไร ก็ต้องดูแลกันอยู่แล้ว บางอย่างไม่ต้องพูดก็ได้เนอะ แต่พูดก็พูดเถอะเป็นอะไรเกี่ยวกับตาน่ากลัวมากเลยเนาะ

ท้องฟ้าแสนกว้างใหญ่ มองไปเทีียบกับเราตัวเล็กนิดเดียว....มีอะไรหนักหนายิ่งใหญ่กว่าปัญหาเราเยอะเลย...เห็นด้วยจ้ะ

เื่รื่องความรับผิดชอบสมัยนี้ดูจะมีต่อครอบครัวน้อยกว่าต่อตัวเองมากเลยนะคะ เลยทำให้มีแต่ปัญหา


เรื่องอาหาร เคล็ดลับก็คือชอบทำกับแกล้ม

ดังนั้นเลยมีแต่แบบง่าย ๆ นะคะ

ตามมาอ่านงานเขียนดีๆที่สะท้อนเรื่องราวปัญหาครอบครัวค่ะคุณพู่ เหมือนเรื่องจริงที่เกิดขึ้นได้ง่ายๆ ในสังคมปัจจุบันเลยค่ะ เขียนก็ดี อ่านก็เพลินเลยนะนี่

แอบปลื้มอย่างแรง คุณพู่ชอบรูปถ่ายของแม่แอ๋น


เป็นตาแดงก็ขอให้ทุเลาในเร็ววันนะคะ ไม่ได้เป็นนานแแล้วแต่เข้าใจถึงความระคายเคือง ไม่สนุกเลย

ว้ากก เข้ามาเพราะได้ยินเสียงเหมือนใครทะเลาะกัน

ฟังแว่วๆว่าเป็นเสียงยายแก่กะหญิงสาว อุอุ เรื่องชาวบ้านนี่เองเลยต้องนั่งลงมุงซะหน่อย

มุงเพลินดีครับ อิอิ เหมือนละครทีวี เอ๊ะละครทีวีต่างหากที่เหมือนนี่

...

ตาแดงกำลังระบาดเหรอครับ ว้า ว่าจะมาชวนไปที่บ้านซะหน่อย แต่เข้าไปตอนนี้ต้องแสบตาวาบ-วาบ แน่ๆ เลย ^ ^

เออ นะ ผมก็แสบตา เหมือนกัน
แต่คุณพู่ ยังสาว และผิวสวย

ผม น่ะ เหมาะแล้ว
แสบตา เป็นของคู่กันกะผมในช่วงปี สองปีนี้
เพราะ ติดเน็ตเหลือเกิน

อยากจะส่งอีเมล์มาหาคุณพู่ครับ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

มาถึงบล็อกคุณพู่ก็นึกขึ้นได้ว่าผมยังค้างโจทย์ตะพาบ 30
เดี๋ยวไปเอาโจทย์แจ้งไว้ที่เป็ดก่อนดีกว่าครับ อิอิอิ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณพู่
ภาพในบล้อกผมวันนี้เกือบทุกภาพ
ถ่ายมาขณะอยู่บนรถครับ
ในขณะที่ทุกคนหลับ
ผมก็นั่งเก็บภาพไปเรื่อยๆ

นั่งด้านหลังไม่ว่า
แต่ต้องขอกระจกใสนิดนึงคัรบ 555

เคยไปทัวร์เมืองจีน
คนขับรถสงสัยมาก
ว่าทำไมผมเช็ดกระจกรถให้เค้าตลอดเลย 555

แต่หลายรูปที่ไ่่ด้มาจากวิวริมหน้าต่าง
ต้องบอกว่าคุ้มค่ามากเลยครับ

ตอนใช้พานาผมว่าภาพชัดกว่าอีกครับ
ภาพเซ็ตนี้เปลี่ยนไปใช้แคนนอนตัวเล็กของมาดาม
ผมว่าไฟล์ภาพไม่สวยเลย
อยากเปลี่ยนครับ
รุ่นที่คุณพู่เพิ่งซื้อมาผมก็เล็งๆเอาไว้เหมือนกันครับ

ปล. โจทย์อยู่ที่บ้านเป็ดสวรรค์เรียบร้อยแล้วครับ อิอิอิ

หวัดดีวันหยุดค่ะคุณพู่
พูดถึงเรื่องตาแดง มินก็เห็นเด็กที่ทำงานเป็นอยู่คนนึงตอนนี้อ่ะค่ะ
ทาง HR เลยบอกให้หยุดไปเลยอ่ะ

อ่านเรื่องจากบล๊อคแล้ว
ก็ต้องแอบถอนหายใจหลายครั้งเหมือนกัน
สงสัยว่า เป็นเรื่องจริงหรือป่าวอ่ะค่ะ
เพราะเหมือนเป็นเรื่องจริง ๆ เลยอ่ะนะคะ อิอิ

ปล. ขนาดไม่ค่อยมีเวลานะคะ
ยังเขียนได้เป็นเรื่องเป็นราวแบบไม่มีสะดุดเลยอ่ะค่ะ

ผมยังหานิยามความหมายของ "หงืบ" ไม่ไ่ด้เลยครับคุณพู่ 555

หวัดดีวันหยุดค่ะ
เรื่องคะน้าปลาเค็มนี่ พอคุณพู่เม้นท์ปุ๊บ น้ำลายสอค่ะ แต่ทำไม่เป็น วันนั้นก็ทำแต่คะน้า ปลาเค็มปิ้งเอา แล้วกินแกล้มกัน อิอิ บั๊ดดี้บ่นว่าทำไมผักเหลือนิดเดียว มันกระเด็นตกหมด

เฮ้อ..ผัดผักแบบกะหล่ำปลีผัดกุ้ง อะไรงี้ ของโปรด แต่ถ้าให้ทำ คงเหลือคาจานค่ะ

ไปแระ จุ๊บ ๆ

อรุณสวัสดิ์ครับ:คุณพู่

ค่ะ คุณพู่ พวกเราก็ตาโต สั่งไม่คิดว่า
จะมีที่ขนหรือเปล่า
เด็กที่ขนก็ถามว่า
จะทานเมื่อไรหมดครับ?

- หวัดดียามเช้าครับ

- ไว้เจอกันเร็วๆ นี้นะครับ

หลังไมค์เรียบร้อยแล้วครับคุณพู่

ใช้แล้วล่ะค่ะ พี่พู๋
สงกรานต์ไปเที่ยวที่ไหนค่ะ พี่
...
มีความสุขมากมากนะคะ พี่พู่

สวัสดีค่ะคุณพู่

..ง่าสงสารเปี๊ยก
ขอให้หาทางแก้ปัญหาให้ได้ทางออกที่ดีที่สุด สำหรับทุกคนนะคะ

เป็นกำลังให้คุณพู่ ยามหมดแรง
และขอให้ตาแดง หายไวไวนะคะ
ต้องพักผ่อนเยอะๆ นะคุณพู่
take care จ้า

อ่านแล้วสงสารเปี๊ยกจังเนาะ...

แซวคนเขียนหน่อย...
ทำไมแม่เปี๊ยกเรียกพี่แล้วให้เปี๊ยกเรียกน้าล่ะ...

หรือจริง ๆ แล้วเปี๊ยกเรียก"ป้าพู่"


ช่วงนี้ลุยอ่านแต่นิยายของนักเขียนใหม่เจ้า เพิ่งขนมาจากบ้านน้องสาวกองหนึ่ง ต้องรีบอ่านก่อนส่งคืนเขา...

ม่วนบ่ม่วนก่ะอ่านไปเจ้า...แก้ง่อม!

สวัสดีครับ
แวะมาทักทายในวันหยุดพิเศษครับ

สวัสดีค่ะ คุณพู่ ขอบคุณมากค่ะที่แวะไปทักทาย ช่วงนี้ไม่ได้อัพรูปเลย พอดียุ่งเรื่องงานกับเรื่องคุณพ่อบ้านนิดหน่อย อากาศที่อังกฤษก็แปรปรวนมากค่ะ จริงๆจะต้องซัมเมอร์แล้ว แต่นี่ สามฤดูในวันเดียวเลยค่ะ แถมลมพัดแรงๆให้ด้วยอีกนิดหน่อย ดูแลสุขภาพนะคะ

โหย แม่อ้วนบ่หวานหรอกเด๋อค่าเด้อ...
แต่ชอบทำของอะไรหวานๆ เพราะโดนใจคนอื่นๆ ดีค่า 555+

ไว้หนูพู่คอยดูงานเหี้ยมๆจากแม่อ้วนนะ เอิ๊ก ๆๆ

ภาพสวยมาก พี่พู่เก่งจัง ชอบนะ
อ่านแล้ว ชอบ
ไอเขียนเม้นท์ไม่เก่ง
แต่ในใจชื่นชมพี่พู่ฉะเหมอ.

ทุกคนก็มีปัญหาเป็นของตัวเองเนาะ เราก็มีเค้าก็มี เห็นแล้วอย่างนี้ก็สงสารเด็ก ต่างมุมมองใช่ว่าเค้าผิดเราไม่ผิด หรือเราผิด เค้าไม่ผิด

ผู้ใหญ่ก็คิดกันไปเพราะคิดว่าตัวเองโตแล้ว แล้วถามเปี๊ยกซักคำไหมว่าเปี๊ยกอยากอยู่กันใครอะ

รูปสวยจ๊ะคุณพู่

ทักทายสวัสดีกับคุณพู่ ในวันหยุดพักผ่อนกันอย่างสบายๆ ครับ

อ่ะ ปลื้มค่ะ ปลื้มที่คุณพู่คนที่สามารถมากเรื่องถ่ายรูปชมมา และก็รู้สึกดีใจที่เพื่อนคนอื่นๆชอบด้วยค่ะ อันนี้แน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้ขยันฝึกมากมาย ก็แหม..แม่แอ๋นยังอยู่โหมดกด มั่วๆหัดอยู่ จริงของคุณพู่เรื่องแสงนะคะ อยู่นี่ได้เปรียบก็ตรงนี้ล่ะ ยกเว้นนิดนึงตรงที่วันฟ้าหม่นๆช่วงหนาวค่ะ ถ่ายยากจัง ขนาดกล้องออโต้ ยังบ่นอีกแม่แอ๋นนี่

อยากบอกคุณพู่ว่าแม่แอ๋นตาไม่ดีหรือไบแอสไม่รู้ เห็นคำที่บอกว่าจะเก็บผ้าผ่อนหนีตาม แม่แอ๋นอ่านเป็น จะแก้ผ้าผ่อนหนีตาม ก๊าก แย่แล้ว..ช่วยด้วยๆๆ 555

สวัสดียามค่ำคะพี่พู่ อากาศทางโน้นเป็นยังไงบ้าง

แวะมาเยี่ยมและขอบคุณที่ไปให้กะลังใจก๊าน

สงกรานต์นี้คงไปแถวใกล้ ๆ นะค่ะ

แค่เกาะล้าน พัทยา อีกสักรอบ อิอิอิ :)

สวัสดี่ค่ะพี่ พู่ อ่านเรืองราวแล้วสงสารเปี๊ยกจังเลยค่ะที่ มีแม่ไม่ค่อยเอาใจใส่แบบนี้ แถมเป็นโรคหัวใจอีก แต่ยายน่ารักจังเลยค่ะดูแลหลานเองทุกอย่าง สงสารก็แต่ มีลูกสาวแบบนี้ เฮ้อ พูดแล้วก็ ชีวิตใครชีวิตมัน ปัญหาของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป ปัญหาบางเรือง ใหญ่มากๆสำหรับ คน คนหนึ่ง แต่ก็อาจดูเล็กมากๆ สำหรับอีกคน

พี่พู่เจ็บตาเหรอคะ อืม ตาแดง ด้วย แบบนี้อย่านั่งหน้าคอมนานๆ นะคะ พักสายตาเยอะๆ นะคะ และขอให้หายเร็วๆ และไม่กลับมาเป็นอีก จะได้มาเขียนบล๊อคดีดี พร้อมทั้งรูปสวยๆ มาให้เพือนๆชาวบล๊อคได้อ่านกันอีก


พี่พู่คะสาวรบกวนถามเรืองการถ่ายรูปนิดนึงได้ใหมคะ สาวสังเกตรูปดอกไม้สีขาวในแจกัน ที่ โฟกัสตรงดอกไม้ และแสงจะชัดอยู่แต่ที่ดอกไม้ แต่พื้นหลังภาพ ตั้งแบบเบลอๆ แบบที่พี่พู่ถ่าย ต้องปรับกล้องตรงโหมดใหนคะ เพราะบางทีเราถ่ายรูปอาหาร ก็อยากเน้นแต่ที่จานอาหาร ไม่เน้นภาพพื้นหลัง แต่มันก็ติดมาแบบชัดๆทุกทีเลยค่ะ สาวอยากลองถ่ายรูปอาหาร ที่เอามาลงบล๊อคให้ดูน่าทานกะเค้าบ้างค่ะ แต่ทำไม่เป็น

สาวมีกล้อง โซนี่สองตัวค่ะ ตัวแรก โซนี่แฮนนี่แคมค่ะ ตัวที่สอง กล้องดิจิตอลแบบพกพา ธรรมดา ตัวเล็ก ถ่ายรูปออกมาไม่เหมือนจริงซักกล้องเลยค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะพี่พู่

สวัสดีค่ะคุณพู่

กาญก็มาอ่านช้าเหมือนกันค่ะ แหะๆ
ทุกชีวิตล้วนมีปัญหาเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น เล็กบ้างใหญ่บ้างสุดแท้แต่กรรม
อดทน แล้วปัญหามันก็จะผ่านไป
เขียนดีมากค่ะ 1 โหวตสาขางานเขียนค่ะ

คุณพู่ตาแดง คันตา เป็นภูมิแพ้ป่าวค่ะ
มีปัญหาเหมือนกันค่ะ บางวันแสบตามาก
จนไม่อยากจ้องหน้าคอมเลย
ขอให้หายเป็นปรกติไวไวนะคะ

คุณพู่ขา..มีความสุขมากๆนะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่

เมือ่คืนพายุเข้าเชียงใหม่ครับ
โอ้โห...ปิดคอมเกือบไม่ทัน
ฟ้าร้องฟ้าผ่ามาครบชุดเลยครับ

ถือว่าแดดแรงเลยล่ะครับในเช้านี้
แต่เมื่อคืนนี่ฝนแรงมากครับ
ฟ้าร้องฟ้าแลบน่ากลัวมากครับ