Bloggang.com : gappaman : My side stories # 02 : ความลำบาก ....

My side stories # 02 : ความลำบาก ....

มาถึงที่นี่ก็มีแต่คนบ่นว่าอิจฉาจัง หาที่อยู่ง่าย มีคนช่วยหาให้ แถมมีงานให้ทำเลย ก็คือทำงานร้านอาหารไทยของคนรู้จักกับญาติที่ New York เรียกลุงจุ๋มก็แล้วกัน เท่าที่เห็นแกเป็นคนใจดี อาหารก็ให้กินฟรีที่ร้าน แถมหลังเลิกงานก็ไปส่งที่บ้าน เจอหน้าที่ร้านก็ถามว่ากินข้าวหรือยังอยู่บ่อยๆ แต่ว่าคร่ำเคร่งกับการงานและปากหมามาก ใครทำอะไรไม่ถูกใจ ไม่ทันใจ เป็นได้ด่าไม่ไว้หน้ากันกลางร้านเลยทีเดียว บรรยากาศที่ร้านจะเป็นลักษณะเคร่งเครียดตลอดเวลา ทุกอย่างต้องเร็ว ต้อง perfect ห้ามอยู่ว่างๆ (เฮ้ย .... ก็บางทีไม่มีลูกค้า ให้ผมทำไงล่ะลุงจุ๋ม) ไม่มีคำว่า "ชิล ชิล" อยู่ในหัว

แถมเรื่องไซโครนี่ก็ของโปรดแกนักล่ะ ....

แก นี่อยู่ว่างๆไม่ได้ เป็นต้องเรียกไปนั่งคุยกันอีกละ .... "ไอ้นัท ... มานี่เอ็งเห็นอะไรบ้างไหม การใช้ชีวิตของคนที่นี่ เช้ามาก็ต้องทำงานจนตกเย็นกลางค่ำกลางคืน แล้วก็นอนเพื่อตื่นไปทำงานตอนเช้าอีกแล้ว" (ที่ไหนๆมันก็แบบนี้ไม่ใช่เรอะ? ไม่งั้นจะเอาอะไรกิน)

"ไง! ทำงานเหนื่อยไหมล่ะ แต่ก่อนเขาลำบากกันกว่านี้อีก"

"ผมทำอย่างนี้มา 30 กว่าปีแล้ว ลำบากมาก เสริ์ฟอยู่ร้านนึง เลิกงานแล้วก็ต้องไปเป็น busboy ให้อีกร้านนึง"

"เอ็ง เนี่ยมันโชคดีมากรู้ไหม .... มา! ไอ้ต้น ไอ้เต้ เล่าให้มันฟังหน่อยซิ พวกนี้เขาอยู่มาก่อนเอ็ง ลำบากจะตาย ต้องไปอยู่วัด บลาๆๆๆๆ"

ลำบากๆ ๆๆๆๆๆ ..... เข้าใจว่าที่พูดมาทั้งหมดนี่เพื่ออยากให้เราทำตัวกระตือรือล้น ตระหนักถึงความสบายที่ได้รับว่าคนก่อนๆต้องฝ่าฟันกันมาแค่ไหน แต่ให้ตายเหอะ .... ไม่ได้มีศิลปะในการสอนคนซะเลย ของแบบนี้น่ะค่อยๆทยอยพูดให้ฟังเพื่อซึมซับก็ได้ จะมารุมกันพูดทำไม? ก็เลยเริ่มหงุดหงิด (ตามกฏธรรมชาติ .... อะไรที่มากหรือน้อยเกินสมดุลจะเริ่มเป็นของไม่ดี) กับไอ้ท่าทางของหลายๆคนที่ดูจะภูมิใจกับความลำบากของตนซะเต็มประดา .....

ความ ลำบากนี่มันไม่ใช่เรื่องเท่ห์นะโว้ย .... ใครบ้างที่อยากจะลำบาก? ตกลงนี่กูต้องทำตัวให้มันลำบากสุดๆเหมือนกันใช่ไหม จะได้ไม่ต้องมาโดนไซโครอยู่แบบนี้ ยิ่งลำบากยิ่งดีว่างั้น?

มันผิด ตรงไหนกับการที่มาแล้วมีโอกาสมากกว่าคนอื่นๆ ก็โอกาสมันมีไว้ให้ใช้ไง .... โอกาสดีๆมาเป็นนักเรียนนอกอย่างนี้ เขี่ยวเค็ญกันให้มานักนี่ แต่มาคิดๆดูแล้วก็ช่างมันเถอะ อาจเป็นเพราะทางนี้ได้รับการ spoil มาจากที่บ้านซะเยอะด้วย ภาพลักษณ์เลยออกมาดูเป็นคุณหนูไปหน่อย ก็ไม่ใช่ไม่เคยลำบาก ไม่เคยผ่านอะไรมาสักหน่อย ยังมีอะไรที่ทางบ้านไม่รู้อีกเยอะ (แค่ไม่อยากเล่าเท่านั้นแหละ)

แล้ว ที่อยู่นี่ก็ไม่ได้สบายหนักหนา บ้านอยู่ไกลจากเมือง 2 กิโลกว่าๆ ต้องเดินเข้ามา เดินไปเดินกลับ เงินก็ยังไม่ค่อยมี กินอยู่ได้แร้นแค้นมาก อาหารดีๆกินได้แค่ตอน lunch เท่านั้นแหละเพราะมันถูก มื้อที่เหลือกินนม , ซีเรียลอาหารเช้า , ขนม , อาหารกระป๋องเอา (แต่ไม่ทรมานมากเท่าไหร่ .... การบวชนี่ช่วยได้เยอะ) มีแต่คนบอกว่าอยู่เมืองนอกแล้วจะอ้วน ก็คงอ้วนล่ะถ้ามีเงินที่จะกิน แต่ถ้าอยู่จนๆแบบนี้รับรองว่าผอมชัวร์ๆ หนังท้องเหี่ยวหมดแล้วเนี่ย

เอาเฮ้ออ ..... ยังไงก็ลำบากสู้เขาไม่ได้ร้อกกก .... 30 กว่าปี 555+

comments here ....

//gappaman.everthai.com/phpbb3/viewtopic.php?f=21&t=29

Create Date : 17 เมษายน 2551

Last Update : 17 เมษายน 2551 12:15:05 น.

0 comments

Counter : 260 Pageviews.