Bloggang.com : PinePh : Day 3 Semanggoh Wildelife OrangUtan

Day 3 Semanggoh Wildelife OrangUtan

Day 3

Semanggoh Wildelife OrangUtan// Palm Beach Resort

วันนี้ตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปดูลิงออรังอูตัง ที่ Semanggoh Wildlife ตื่นมาประมาณ 6 โมงเช้า กินอาหารได้เต็มที่หน่อยเพราะไม่ค่อยเหนื่อยมากนั้น อาหารมีหลากหลาย ทั้ง ท้องถิ่นและ คอนติเนลตัล อาหารเช้าที่ขาดไม่ได้ของทุกมื้อคือ ข้าวต้มเปล่าหรือโจ๊กเปล่า ที่ทานกับปลากรอบ ไข่เค็ม หัวไชเท้าดอง และ ถั่วลิสง พอเริ่มลองได้ข้าวต้มร้อนๆ ทำให้รู้สึกอุ่นทองก็ทานไปได้ 3 ถ้วย ไข่เค็มที่นี้อร่อยดี ไข่แดงแดงเข้ม และไม่เค็มนัก พร้อมทั้งน้ำผลไม้ที่จะวางคู่กันเสมอคือ น้ำส้มและน้ำมะม่วง แต่น้ำมะม่วงที่นี้รสดี ไม่รู้สึกเละๆ แต่เหมือนน้ำมะม่วงผสมน้ำส้ม อร่อยดี และจะมีน้ำผลไม้อีกอย่างที่ชอบคือน้ำฝรั่ง ที่เป็นสีชมพู

หลังจากที่อิ่มท้องก็เริ่มเตรียมตัวเพื่อออกเดินทาง ขบวนมอเตอร์ไซค์ไปตามทางที่มีผู้นำขบวน วันนี้เปลี่ยนมาใช้รถ Aprilia Shiver 750cc. สีแดงสวย เป็นรถที่สวยและเพรียวตัวมาก การออกตัวทำให้คนซ้อนเกือบปลิวไปเลยทีเดียว นั่งซ้อนได้ดีแต่จะร้อนจากเครื่องตรงช่วงขาดีที่ใส่บูทป้องกันได้ไม่งั้นเท้าไหม้ จริงๆ รถที่เป็นรถแบบเหมาะกับการขี่คนเดียวที่ไม่ใช้ทัวริ่งนั้น จะไม่ค่อยสบายนักสำหรับผู้ซ้อนท้าย เมื่อไปถึงทางเข้าก็ขี่เข้าไป เพื่อไปจอดในที่ที่ให้จอด ที่มีป้ายกำกับว่าจอดโดยความเสี่ยงของท่านเอง ขำดี เมื่อจอดรถเป็นที่เรียบร้อยก็เดินเท้าลงไปสักครู่ ทางเข้าจะมีป้ายกำกับบอกถึงจำนวนลิง อายุ ชื่อ และ เพศ พร้อมทั้ง มีภาพเตือนถึงการถูกทำร้ายจากลิง
ที่ Semenggoh Wildlife ที่เป็นศูนย์ที่รักษาและให้ความดูแลลิงออรังอูตัง และเมื่อลิงสามารถออกไปใช้ชีวิตเองได้ ทางศูนย์ก็จะนำไปปล่อยในป่าลึก แต่ก่อนที่จะนำลิงไปปล่อยที่ป่าลึกนั้นจะต้องทำร้ายลิงให้ลิงกลัวและไม่ชอบคน เพราะยังมีคนป่า ชาวอีบันที่เป็นนักล่าหัว มักจะนำลิงไปทำซุปกิน หรือ แม้แต่พวกที่ล่าลิงเป็นๆ เพื่อนำไปขาย สนนราคา ถึง 10,000,000 บาทเลยทีเดียว

แต่จะว่ากันไปแล้วว่า ถ้าจะไปกล่าวว่าชาวป่าก็ไม่น่านัก เพราะในป่าลึก สัตว์เลี้ยงเพื่อการบริโภค เช่นหมู ไก่ วัว นั้นไม่สามารถจะมีขึ้นได้ ก็ต้องหาสิ่งมีชีวิตในป่า เช่น เสือ สิงห์ กวางเก้ง ลิง หรือ สัตว์ที่สามารถล่ามากินได้ง่ายๆ เพื่อการยังชีพ แม้แต่ในบางแห่งการล่ามนุษย์เพื่อกินเนื้อกันเองก็ยังมีอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ แต่ในปัจจุบันความเจริญได้เข้าไปในวิถีชีวิตของคนเหล่านั้น ทำให้บางเผ่า ก็ปรับเปลี่ยนรูปแบบการใช้ชีวิต ให้สอดคล้องกับชีวิตประจำวัน แต่ก็ยังมีบางชนเผ่าที่เมื่อเห็นคนเมืองเข้าไป ก็หลีกหน้าหรือหลบซ่อนตัว แม้กระทั่งการกลัวที่จะออกมาพบปะเลยก็มี

ลิงอุรังอุตัง เป็นสัตว์พื้นเมืองของ เกาะบอร์เนียว และ เกาะสุมาตรามีขนาดใหญ่ คล้ายคน ไม่มีหาง หูเล็ก แขนและขายาว ตัวผู้มีน้ำหนัก 75-200กิโลกรัม ส่วนเพศเมียหนัก 50-80 กิโลกรัม มีขนหยาบสีแดงรุงรัง เมื่อโตขึ้นกระพุ้งแก้มจะห้อยเป็นถุงขนาดใหญ่ มันชอบอยู่บนต้นไม้โดดเดี่ยว เว้นแต่ช่วงผสมพันธุ์จะอยู่เป็นคู่ ชอบห้อยโหนจากกิ่งหนึ่งไปอีกกิ่งหนึ่ง มีการสร้างรังนอน แบบเดียวกับ ชิมแปนซี เชื่อง ไม่ดุ หัดง่ายแต่เมื่อเติบโตแล้วจะดุมาก เมื่ออุรังอุตังอายุ10ปีจะสามารถผสมพันธุ์ได้ ออกลูกทีละ1ตัว อุรังอุตังตัวเมียให้กำ เนิดทายาทไม่บ่อยนัก ทุกๆ 7-8 ปีมันจึงมีครรภ์ครั้งหนึ่ง อุรังอุตังไม่ให้กำ เนิดลูกแฝด และจากการที่ลูกของมันไม่มีพี่ หรือน้องที่มีอายุไล่เลี่ย นักลูกอูรังอูตัง จึงมักจะมีจิตใจและนิสัยเหมือนคนที่เป็นลูกคนเดียวในครอบครัว เมื่อลูกลิงเติบใหญ่ พ่อจะหาอาหารได้เองพ่อแม่ลิงก็จะพาลูกโหนเถาวัลย์ไปสู่ต้นไม้ใหม่ที่มีผลไม้อุดมสมบูรณ์ต่อไป อุรังอุตังมีอายุยืนประมาณ 24 ปี และอายุยืนถึง 40 ปีเลย ซึ่งนับว่ายืนมากสำ หรับสัตว์ประเภทลิง ปัจจุบัน เป็นสัตว์หายาก อาหารหลักคือผลไม้ชนิดต่างๆ โดยเฉพาะทุเรียน นอกจากนี้ยังกินแมลง ไข่นก สัตว์เล็กๆอื่นๆอีกด้วย คำว่า ออรัง อูทัน เป็นภาษาท้องถิ่น ที่เรีย ชาวฮูทันเป็นคนป่าที่เคยอาศัยอยู่ในละแวกเอเซีย ตั้งแต่เมืองจีนไล่ลงมายังไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย แต่สำหรับเมืองจีนและไทยนั้นก็แค่ “เคย” เท่านั้น ปัจจุบันไม่มีอีกแล้ว

ชาวฮูทันก็คือ ออรัง อูทัน (Orang Utan) หรือที่คนไทยเรียกกันว่า “อุรังอูตัง” คำว่า Orang หมายถึง คน ส่วนคำว่า Utan คือ ป่า เรียกง่ายๆ ก็คือ คนป่า การที่ชาวบอร์เนียวเรียกอุรังอุตังว่าเป็น Orang เพราะถือว่า อุรังอุตังก็คือคนเหมือนกัน

เราแบ่งลิงในโลกนี้ออกเป็นสองกลุ่มกว้างๆ คือลิง “มีหาง” และลิง “ไม่มีหาง” ลิงมีหางก็เช่น ลิงแสม ลิงกัง ค่าง ลิงไม่มีหางก็พวกชะนี ชิมแปนซี กอริลลา และอุรังอุตัง ถึงแม้อุรังอุตังจะใช้ชีวิตส่วนใหญ่ตามต้นไม้ก็ตาม แต่ก็ใช่ว่ามันจะปลอดภัยจากการถูกลอบฆ่าโดยเสือ เพราะเสือสามารถปีนขึ้นต้นไม้ (ขณะที่ลิงงีบหลับ) เพื่อจับมันฆ่าได้อย่างสบายๆ

ทางเจ้าหน้าที่ก็ส่งเสียงเรียกลิง ลงมาเพื่อเอาใจนักท่องเที่ยวแต่ เจ้าหน้าที่ได้บอกว่าลิงมักจะปีนสูงขึ้นๆ ไม่ค่อยลงมานัก แต่ก็ให้ระวังอย่าถือสิ่งของเหมือนอาหาร หรือ แม้กระทั้งขาตั้งกล้องพอลิงจะลงมาแย่งและมาทำร้ายได้เพราะจะมองว่าเป็นเหมือน อาวุธ จากนั้นก็จะมีทางเดินเข้าไปในป่า ที่มีนักท่องเที่ยวอยู่เป็นจุดๆ เพราะเป็นจุดที่ลิงลงมารับอาหารจากเจ้าหน้าที่ที่ได้เตรียมไว้ให้ มีนักท่องเที่ยวบางกลุ่มส่งเสียงดัง เวลาลิงไต่โหน ไปมาหรือ หักกิ่งไม้ เราก็กลัวเพราะ เจ้าหน้าที่ไม่ให้ส่งเสียง เพราะกลัวลิงยิงตกใจมากขึ้น ลูกลิงเกาะแม่ลิงแน่นในขณะที่ห้อยโหน จากกิ่งไม่ ไปยังเถาวัลย์หนึ่งไปยังอีกกิ่งหนึ่ง และเชื่อก ที่ พาดระหว่างต้นไม้ให้ลิงห้อยโหนได้อย่างดี ทำให้เราได้จับภาพกันได้อย่างใกล้ชิด
ข้อมูล : วิกีพีเดีย และ Internet

เมื่อดูลิงเป็นที่เพลิดเพลินแล้วก็ได้เวลาเดินทางต่อไปยัง Semantan เพื่อไปรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน เนื่องจากทีมใหญ่ แยกกันเดินทาง เป็น 2 ช่วง เพราะ จึงเกิดการเข้าใจไม่ตรงกันว่าใครมาก่อนมาหลัง ทางกลุ่มของเราเลยรอพักที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนไปถึง Samantan ตอนแรกนึกว่าจะพักดื่มน้ำไปๆ มาๆ ก็เลยทานอาหารกันเลย

อาหารที่เป็น บริการตนเองนั้น จะเหมือนร้านข้าวแกงที่เมืองไทย แต่ต่างกันที่ว่า ผู้บริโภคสามารถเลือกตักอาหารได้อย่างตามชอบ ข้าว กับข้าวตามแต่อยากจะได้ และทางร้านจะคิดราคามากน้อยตามคำนวณ โดยมากจะอยู่ระหว่าง 3-7 RM คือ ไม่เกินกว่า 70 บาท เพราะโดยปกติที่นี้จะให้ข้าวจานแรกไม่คิดค่าใช้จ่าย ร้านที่ทาน มีน้ำพริกกะปิด้วย กะปิที่นี้จะไม่บีบมะนาวลงไป ถ้าจะให้เปรี้ยวจะมีมะนาวตังหากให้เพิ่มรสชาด มะนาวที่นี้เปลือกบางลูกเล็กเหมือนส้มจี๊ด เมื่อทานอาหารกันเรียบร้อยไม่ให้อีกทีมที่ผ่านมา เราก็เดินทางต่อไปยัง Samantan เป็น ชายหาดที่เป็นส่วนปลายของ Sarawak เหมือนกับ แหลมตะลุมพุก ชื่อหาดว่า กิปง สุไหงกิโลค จากการสอบถามจากเด็ก ที่อยู่ที่ชายหาด

เมื่อมาถึงที่ Palm Beach Resort ทีมที่คิดว่าคลาดกันเขารอกันอยู่ก่อน และเพิ่งทานอาหารไปเรียบร้อยแล้วเช่นกัน น่าเสียดายที่ไม่ได้มาทานอาหารเลียบชายหาดริมทะเลแบบนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร อิ่มท้องและอร่อยไม่ต่างกัน ที่ร้านอาหารนำน้ำมาต้อนรับ ผู้กระหายทั้งหลายเป็นน้ำมะนาวพิเศษ สีออกเหลืองส้ม จึงถามว่าทำจากอะไร คือ การที่ใช้มะนาว ของเขา ผสมกับผลบ๊วยนั่นเอง รสชาดดี เปรี้ยวอมหวาน ชุ่มคอจริงๆ

จากนั้นก็ไปขี่รถเลียบทะเลกัน โดยเอา Kawakaki KLR ออกไป ทดสอบเพราะเป็นรถที่เหมาะกับสภาพของชายหาด บรรยากาศดีจริงๆ เป็นชายหาดเลียบยาวไม่มีคนไปเล่นน้ำเลยสักคน ท้องทรายกว้างยาวเลียบหาด สุดลูกหูลูกตาจริงๆ จากนั้นก็เจอกับเด็กท้องถิ่นชาย 3 คน ขี่จักรยานอยู่ ก็ได้คุยกันและทราบถึงชื่อของหาดว่า ชื่อ กิปง สุไหงกิโลค นั่นเอง

จากนั้นก็เดินทางกลับโรงแรม โดยแวะข้างทางที่เป็นแหล่งขายของทานเล่น ที่นั้น ขนมบางชิ้นก็ไม่ต่างจากที่เมืองไทย เลย เมื่อพักทานน้ำทานขนม

ก็เดินทางต่อโดยเปลี่ยนเป็นรถ Aprilia Mana 850cc. ซึ่งต่างจาก Aprilia Shiver เป็นรถที่สามารถบังคับออโต้ คือ แค่เร่งเครื่องเหมือนการบังคับคล้ายรถสกู๊ตเตอร์ แต่สำหรับคนซ้อนจะไม่ค่อยถนัดเพราะที่จับจะอยู่ด้านหลังทำให้อาจจะไม่ค่อยถนัดนักสำหรับบางคน

โดยเป็นเส้นทางที่ต้องนำรถลงแพยนต์ขนาดใหญ่ ที่รอคิวกัน ยาวพอควร และขี่ต่อไปอีกสักระยะ ระหว่างทางผู้คนและเด็กๆ โบกมือทักทายกลุ่มตลอด เมื่อถึงโรงแรมก็พลบค่ำพอดี คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ Kuching พรุ่งนี้ต้องเดินทางต่อไปยัง Sibu ก็เลยเป็นคืนที่พักผ่อน เคลียร์งานและเก็บกระเป๋า พอเริ่มหิวก็สั่ง Sarawak Laksa และผัดผักโขม เห็ดหอม ขอบอกว่าอร่อยจริงๆ และราคาไม่แพงเลย จากนั้นก็เข้านอนเพื่อรอวันต่อไปเริ่มลุยทางไกล

Create Date : 17 สิงหาคม 2554

Last Update : 18 สิงหาคม 2554 5:00:33 น.

5 comments

Counter : 1635 Pageviews.