MSN

เฮ้ย หวัดดี ว่างอยู่ป่ะ คุยได้มะ
เออได้ วันนี้ไม่มีเรียน คุยได้ ๆ
แกเป็นไงมั่ง ไม่ได้คุยกันตั้งนาน
เออ ก็เหมือนเดิมว่ะ สุขสบายเกินปกติ เบื่อ เหงา จิตตกมั่งเป็นระยะ ๆ แกอ่ะ พักนี้ไม่เจอกันเลย ทำไมไม่ค่อยเจอเลยอะ
ชั้นก้อทักมาบ่อย ๆ แหละ แต่แกมัวแต่ฟุ้งซ่านไรก็ไม่รู้ ทักไปไม่ตอบกลับ ก้อเลยไม่ได้คุยกันจริง ๆ จัง ๆ ซักที

เออ โทดทีว่ะ ชั้นก้อเปนงี้บ่อย ๆ แหละ ฟุ้งซ่านง่าย ยิ่งช่วงนี้อากาศหนาว ๆ เย็น ๆ ยิ่งเหงา ๆ ยิ่งจิตตกง่ายเข้าไปใหญ่เลย
งั้นต้องมีแฟนว่ะ ช่วยได้ ช่วยได้

ช่วยได้จริงเหรอวะ ...นิสัยอย่างชั้น ถึงมีจริง ๆ ก้อแก้ไอ่โรควิตกจริต จิตตกง่ายไม่หายหรอก มันเป็นที่ตัวเองก็ต้องแก้ที่ตัวเอง ถ้าแก้ไม่ได้ ก็ต้องอยู่กะมันให้ได้ว่ะ

เพราะแกมันเชื่ออะไรที่อยู่ในหัวตัวเองมากไปป่าววะ จริง ๆ แล้วโลกมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้ เชื่อแต่ตัวเอง ไม่เชื่อใจคนอื่นเลย แล้วเมื่อไหร่จะมีความสุขได้ซักทีวะ

มันช่วยไม่ได้นี่หว่า มันก้อเป็นแค่ความคิดที่สมองชั้นรู้สึกว่ามันมีเหตุผล และก็เชื่อไปตามนั้น
ชั้นอยากเห็นจริง ๆ ว่าคนแบบไหน ที่แกจะสามารถเปิดใจได้อีกครั้ง
ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำไมด้วย ถึงไม่สามารถชอบใครได้อีกครั้งซะที เหมือนจะลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ ชั้นก้อแค่อยากจะชอบใครสักคน ที่เป็นตัวเค้าจริง ๆ โดยที่ชั้นไม่ได้อยากให้เค้าเปลี่ยนอะไรเลย ไม่ได้แปลว่าต้องดีทุกอย่าง แบบนั้นชั้นอยู่ด้วยคงเกร็งเกิน แต่แค่อยากให้เป็นคนที่ชั้นสามารถเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เค้าเป็นได้ พร้อมจะอยู่ข้างเค้าได้ ชั้นเพิ่งฟังเพลง หนังเรื่อง music and lyrics ที่มันบอกว่า There are moments when I don't know if it's real
Or if anybody feels the way I feel
I need inspiration
Not just another negotiation
มันคงต้องมีช่วงเวลานั้นกันทุกคนแหละ แล้วในเวลานั้นการที่จะสามารถเป็นกำลังใจให้อีกคนได้โดยไม่มีข้อขัดแย้งอะไรเลยเนี่ย มันแปลว่าเราจะต้องรักคนคนนั้นอย่างที่ตัวเค้าเป็นจริง ๆ ซึ่งชั้นก็ยังหาคนคนนั้นไม่เจอเลยว่ะ

แล้วคนที่แกคุย ๆ อยู่อะ ไม่มีมั่งเลยเหรอไง
อืม ไม่รู้สิ ไม่ใช่ว่าชั้นไม่พยายามเปิดใจนะ แต่พอคุยไปแล้ว บางคนก็คลิกแหละ ชอบความคิด คุยด้วยแล้วรู้สึกดี แต่พอคุยไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกว่าจุดหมายปลายทางมันไม่ตรงกัน ถ้าเจอกันก่อนหน้านี้สักสี่ห้าปีคงเป็นแฟนกันไปแล้ว แต่ชั้นในตอนนี้ก็ไม่ได้มีความสนใจอะไรอย่างที่เค้าเป็น คุยเป็นเพื่อนได้ แต่ชั้นคงไม่พร้อมจะเดินข้างคนคนนี้โดยไม่มีข้อขัดแย้งอะไรเลย สิ่งที่สำคัญสำหรับเค้า มันก็ไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวกับชีวิตที่ชั้นกำลังเดินต่อไป บางคนปลายทางเหมือนจะไปกันได้ แต่คุยไปแล้วก็รู้สึกว่าทำไมโลกของเค้ามันดูมืดมนจังวะ เค้าคงรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคร้ายตลอดเวลา คบกันไป วันนึงชั้นคงเป็นสาเหตุที่ทำให้เค้าโชคร้ายรึเปล่าก้อไม่รู้ บางคนก็ดีนะ ความคิด การพูดจา ความสนใจ ปลายทางมันโอเคหมด แต่เค้าคงเป็นแบบชั้น ชอบดูอะไรนาน ๆ เลือกที่จะคุยไปเรื่อย ๆ จนรู้จักอีกฝ่ายดี มากกว่ารีบเร่งเป็นแฟนกันไป มันก็ไม่ได้แย่อะไรหรอก แต่สิ่งที่มันขาดไปคือเรื่องความรู้สึก ถ้าสุดท้ายวันนึง คิดว่าลงตัว มันก็คงเป็นเรื่องของเหตุผลว่าคนคนนี้อยู่ด้วยกันได้ มากกว่าความรู้สึกว่ารักหรือชอบคนคนนี้จริง ๆ ....เฮ้อ...ชั้นมันเรื่องมากเนอะ

อืม จิงว่ะ เรื่องมากจิง ๆ

ก้อไม่รู้จะทำไงว่ะ ก้อได้แต่คิดว่า ชั้นคงยังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับชั้นจิง ๆ มั้ง
ของยังงี้ ถ้าเกิดว่ามันจะไม่มีจริง ๆ ถึงวิ่งตามหา ไขว่คว้าไปก้อเท่านั้น อีกอย่าง ก็ใช่ว่ามีแล้วจะดีเสมอไปทุกคน บางที ที่ชั้นเป็นอยู่ตอนนี้อาจจะดีแล้วก็ได้ อยู่กับตัวเอง มีความสุขกับตัวเองให้ได้ การมีอีกคน มันเป็นการเอาความคาดหวังไปฝากไว้กับเค้า ถึงมี แต่เค้าก็คงไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต ไม่รู้ใครจะไปก่อนใคร ยังไง เราก็ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเองอยู่ดี

เอ่อ.....แกคิดมากไปป่าวอะ จิง ๆ ชั้นก็เห็นด้วยหรอกนะ แต่ว่า ถ้าแกลองเปิดใจมากกว่านี้ ยอมรับสิ่งที่คนอื่นเป็นถึงแม้แกจะไม่ชอบ คาดหวังให้น้อยกว่านี้ แกอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ก็ได้ แกเองยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ตัวเองยังไม่ชอบสิ่งที่ตัวเองเป็น ยังแอบคาดหวังว่าจะให้คนอื่นยอมรับสิ่งที่แกเป็นได้ทุกอย่างเลย ดังนั้น ถึงอีกฝ่ายจะมีอะไรที่แกไม่ชอบบ้าง ก็ต้องลองจูนลองปรับเข้าหากันดูว่ะ คาดหวังให้น้อยลงอาจจะมีความสุขมากขึ้นกับการพบว่า อีกคนมีอะไรที่ดีกว่าที่แกคาดหวังไว้มากนะ

อืม ชั้นก้ออยากทำได้อย่างนั้นอะนะ....แต่มันยากจังเลย ยากจนไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดีน่ะสิ....

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2550		3 comments
Last Update : 10 มกราคม 2551 13:21:24 น.
Counter : 569 Pageviews.
Share Tweet