Bloggang.com : ลั่นทมขาว : ตอนที่ 12 หัวใจแข็งแรง

ตอนที่ 12 หัวใจแข็งแรง

หัวใจแข็งแรง

เป็นไมเกรนค่ะ ก็อาการปวดหัวข้างเดียวที่แสนทรมาน คราวนี้เป็นหนัก แบบก้าวขาเดินแต่ละที หัวอยากจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ฝืนขับรถไปหาหมอ ขับไปน้ำตาไหลไป เปล่า...ไม่ได้เศร้า แต่น้ำตามันไหล เอง ใครเคยเป็นคงรู้นะว่ามันทรมานจริงๆ

คุณหมอดูอาการละเอียดดี มองหน้าแล้วถามว่ามาคนเดียวหรือ จะขับรถกลับไหวรึเปล่า ทานยาแล้ว หลับตาพักที่โรงพยาบาลสักครึ่งชั่วโมงก่อนดีไหม นึกขอบคุณคุณหมอในใจ แต่ยังไหวค่ะ จะเข้าไปนอนบ้าน คุณอาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อน เฮ้อ....ก็นี่น้าผู้หญิงตัวคนเดียว เปล่า...ฉันไม่ได้จะตัดพ้อ แค่พูดความจริง

ใกล้วันแห่งความรัก มาคุยเรื่องความรักกันดีกว่า ก็ไม่ได้ดอกไม้มาหลายปีแล้วล่ะ แต่เห็นสาวๆวัยใส ถือดอกไม้กันนี่ ดูแล้วสดชื่นแจ่มใสดีนะ ตอนเด็กๆที่โรงเรียนก็จะมีสติกเกอร์รูปหัวใจแปะให้กัน ใครมีหัวใจ แปะเยอะก็แบบเชิดใหญ่ (ก็มีที่แอบแปะตัวเอง แต่ฉันไม่เคยนะ) นึกถึงวัยหวานแล้วก็ขำดี ประเภทแอบมอง รุ่นพี่ที่หล่อๆ เล่นกีฬาเก่งๆ แหม...วัยช่างฝันก็เงี้ย แล้วแบบอาจารย์ฝึกสอนหน้าละอ่อนอีก สาวๆก็เอาขนมนม เนยไปวางไว้บนโต๊ะทุกวัน ฉันเองยังเคยถักผ้าพันคอให้อาจารย์ฝึกสอนเลย ก็อีกนะ...ทำไปได้

พอเริ่มโตเข้ามหาวิทยาลัย ฉันให้ค่าของวาเลนไทน์เพิ่มขึ้น จากผู้ชายต่างพ่อต่างแม่มาเป็นผู้ชายที่ให้ กำเนิด การหาการ์ดให้พ่อไม่ใช่เรื่องง่ายๆในสมัยก่อน บางทีก็ทำการ์ดขึ้นเอง ฉันกับพ่อไม่ค่อยสนิทกัน แต่ฉันรู้ ว่าพ่อดีใจที่ได้การ์ดจากฉัน บางทีก็มีของเล็กๆแนบไปด้วย หัวใจง่ายๆของฉันอาจจะตกหลุมรักใครได้บ่อยๆ แต่ก้นหัวใจก็ไม่เคยจะแห้งแล้ง เพราะมีความรักต่อพ่ออยู่เสมอ โหมดซึ้งนะคะ อย่าเพิ่งเลี่ยน

คนเราทุกคนรู้สึกดีกันทั้งนั้นเมื่อมีคนมารักมาใส่ใจ การได้เป็นคนสำคัญของใครมันให้ความมั่นใจกับ ตัวเอง คนมากมายมองหา โดยเฉพาะจากคนที่เราคาดหวังความรักจากเขา ซึ่งมันก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะสมหวัง ความคาดหวังมักเกิดขึ้นเสมอๆเลยนะกับความรัก ถ้าเราลดความคาดหวังลงเราจะมีความสุขจากความรักขึ้น รึเปล่า เราจะมองความรักสะอาดขึ้นไหม ความเหงาจากรักจะลดลงบ้างไหม

ความเหงาก่อให้เกิดความรู้สึกอะไรมากมาย คุณเจียวต้ายจากพันทิพบอกว่าความคิดของฉันสวยสด งดงาม ขอบคุณนะคะ แต่ความคิดที่บ่อนทำลายก็มีค่ะ เพียงแต่ฉันอยากให้คนอ่านมองโลกหม่นๆใบน้อยของเรา ในแง่ที่สวยงาม อะไรหลายๆอย่างทุกวันนี้มันทำให้เราดำเนินชีวิตกันยากขึ้นทุกที ถ้าเรายิ้มกับตัวเองได้สักนิดใน แต่ละวัน ฉันคิดว่าอะไรๆที่มันดูหนักอาจจะผ่อนเบาได้บ้าง ฉันไม่ได้บอกกับคุณเท่านั้น ฉันบอกกับตัวเองด้วย เหมือนกัน

ปวดไมเกรนครั้งนี้ฉันคิดถึงสาเหตุว่าเพราะอะไร เมื่อนึกๆดูแล้วคงเพราะฉันเองที่สับสน สับสนกับ ความเหงาของตัวเองว่าแท้จริงฉันต้องการใครสักคนมาใส่ใจมาดูแลอย่างคนรักหรือเปล่า ฉันตั้งตัวไม่ติดกับ การที่มีคนมาใส่ใจ รู้สึกแปลกๆที่มีคนขับรถให้นั่ง มุมมองจากที่นั่งด้านซ้ายดูไม่คุ้นเคย ฉันไม่ถึงกับเกร็งแต่ฉัน กลับไม่สบายอย่างที่ควรจะเป็น แปลกดีนะ...คนเราเนี่ย
คำถามห่วงใยถามไถ่...เราควรจะรู้สึกดีใช่ไหม ใช่...ฉันก็รู้สึกดีนะ เพียงแต่มันอาจจะมาจากปากของ คนที่เรามองเขาเป็นเพื่อนคนนึง มันคงจะซาบซึ้งถ้าเพียงแต่เขาจะไม่มารุกล้ำความเป็นส่วนตัวของฉันมากเกินไป การอยู่ด้วยตัวเองมาหลายปีนับจากวันที่ฉันเลิกกับแฟนที่คบหากันมานาน ชีวิตที่ต้องเริ่มทำอะไรคนเดียวอีกครั้ง มันก็ทำให้ฉันมึนงงอยู่พักใหญ่ เรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเอง สร้างโลกที่ต้องการและมีความสุขที่จะอยู่ ฉันโตพอ (ก็จะสามสิบห้าอยู่แล้วนิ) ที่จะเป็นตัวของตัวเอง คงไม่มีใครชอบให้ใครมากำหนดว่าเราจะต้องทำอย่างนั้น เปลี่ยนอย่างนี้ โดยเฉพาะคนที่ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อน ฉันรู้สึกเหมือนโดนรุกล้ำโดยที่ฉันไม่เต็มใจ หรือ...ฉันควร จะมีความสุขกับการมีคนมาดูแลมาอาทร

วันนี้...ฉันตื่นมาด้วยความมึนงง ไมเกรนยังไม่หายไปแต่ปวดน้อยลง ฉันแต่งตัวไปพลางคิดไปพลางว่า ฉันต้องการให้คนคนนี้มาวุ่นวายในชีวิตฉันรึเปล่า ฉันจะมีความสุขหรือในเมื่อเวลาอยู่กับเขาฉันกลับคิดถึงอีกคน คนที่ฉันก็เคยเล่าให้เขาฟังแล้วเขากลับบอกว่าไม่ต้องติดต่ออีก ฉันส่ายหน้า ชีวิตของฉันหัวใจของฉัน พ่อฉันยัง มากำหนดไม่ได้ เขา...คนดีมีน้ำใจ แต่ฉันไม่ได้ต้องการเขามากกว่าเพื่อนคนนึง เพื่อนที่จะเข้าใจเพื่อน ที่ยอมรับ ในความเป็นฉัน

ความเหงาไม่ได้ทำให้ฉันโหยหา ไม่ได้ทำให้ฉันอยากจะไขว่คว้าใครก็ได้ที่เข้ามา ความรู้สึกดีดีมีให้ กันได้ ใครๆก็อยากได้รับ แต่อย่าคาดหวังว่าคุณจะได้รับกลับแม้คุณจะทุ่มเทเหลือเกิน เพราะอาจจะมีใครบางคน อย่างฉันที่พอใจที่จะอยู่กับความเหงาดีกว่ามีใครสักคน ที่สุดฉันก็พบแล้วว่าหัวใจของฉันต้องการอะไร

หัวใจของฉันเหมือนคนที่นั่งรอรถเมล์ ที่มีแต่สายที่ไม่ต้องการมาจอด หรือว่าสายที่ฉันต้องการจะเลิก สัมปทานไปแล้วนะ หรือฉันจะลองมองสายอื่นที่อาจจะไปได้ใกล้เคียง แล้วเดินต่อเอา และแล้วฉันก็พบว่าหัวใจ ของฉันเลือกที่จะเดินด้วยเท้าสองข้างของมันเอง ไปทางไหนฉันก็ไม่รู้ มันไม่ใช่จุดหมายที่วางไว้แต่แรกหรอก แต่เป็นทางที่ฉันคิดว่าเท้าสองข้างของฉันจะไม่ต้องทรมานเจ็บปวดมากนัก เพราะอย่างน้อยรองเท้าที่ฉันสวมอยู่ ก็คุณภาพดี ดูแลเท้าของฉันให้ก้าวเดินไปได้อย่างมั่นคง แล้วหัวใจของฉันก็แข็งแรงขึ้น เพราะการเดินทำให้ หัวใจสูบฉีดดี คุณที่หัวใจอ่อนแอลองดูบ้างไหมล่ะ

*****************************

ชาราบูน

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2550 9:22:11 น.

0 comments

Counter : 565 Pageviews.