คือผมมองแบบนี้ (ไม่รู้ถูกหรือผิด) คือ 

1. เราต้องตั้งราคาที่เราจะประมูลไว้ในใจว่าจะต้องให้ไม่เกินราคาไหน ซึ่งเวลาคิดต้องคำนึงถึงค่าใช้จ่ายในกรณีประมูลได้ด้วยว่าต้องเสียอีกเท่าไหร่พวกค่าธรรมเนียม ค่าโอน จะได้ไม่ช็อคตอนโอนจริงๆ + ต้นทุนค่ารีโนเวทที่ต้องปรับปรุงด้วย

2. ต้องกะราคาที่เราจะขายต่อไว้ให้ใกล้เคียงความเป็นจริงมากที่สุด คือหมายความว่าเป็นราคาที่น่าจะขายได้  ไม่ใช่แพงเว่อจนเกินไป หรือ ถูกจนทำแล้วไม่เหลืออะไร   ข้อนี้ผมว่ายาก มันต้องใช้เวลาลงพื้นที่สำรวจอย่างมาก ทั้งสอบถามคนแถวนั้น ดูราคาประกาศขายกันว่าประมาณไหน ดังนั้นผมเลยเลือกแต่ทำเลที่ผมคุ้นเคยเพราะ ผมดูทำเลนั้นมาเยอะมากจนพอจะกะคร่าวๆได้บ้าง  ถ้าไปทำเลอื่นนี่ใบ้รับประทานแน่ๆ   หรือถ้ากะจะลงทุนปล่อยเช่าก็ต้องมาคำนวณว่าจะปล่อยเช่าได้ในราคาไหนที่คุ้มค่ากับค่าบ้านที่ซื้อมา และ ค่าตกแต่งที่จ่ายไป

2ข้อนี้มันต้องสัมพันธ์กัน หลังล่าสุดนี่ตอนประมูลผมหลุดจากราคาที่ตั้งใจไว้ไปพอสมควร กะว่าถ้ามีคนสู้ราคาอีกครั้งนึง ผมยอมล่ะ  ปรากฏ เค้าก็ยอม ผมเลยได้มา  .... เรื่องยาวล่ะคราวนี้เพราะต้องคิดต่อแล้วว่าจะกู้แบงค์ไหนมาซื้อ แล้วแบงค์จะปล่อยเท่าไหร่ ต้องจ่ายส่วนต่างอีกเท่าไหร่

วุ่นนรกครับ ทั้งลุ้นทั้งเครียด แต่สนุก ^_^

สรุปผมใช้เวลาประมาณ 2 เดือนหลังจากประมูลได้ในการทำเรื่องกู้แบงค์มาซื้อ และ ซ่อมแซมรีโนเวทอีกเดือนกว่า  พอใกล้จะรีโนเวทเสร็จก็ประกาศขายละ นั่งรอคนซื้อมา 3 เดือน มีคนสนใจพอสมควร เข้ามาดูเกือบ 40 ท่าน ผมพูดจนไม่ต้องคิดเลยครับ เพราะประโยคซ้ำๆ คำถามที่ถามก็คล้ายๆกัน  แต่ก็เจอเคสแปลกๆหลายแบบเหมือนกันเช่น ต่อราคาอย่างรุนแรงโดยที่ยังไม่ได้เข้ามาดูบ้านเลยงี้ ^^'  ได้ประสบการณ์เยอะครับ

เมื่อ ปลายเดือนที่แล้วมีคนสนใจวางเงินจองละครับ โชคดีที่ผมมองไม่พลาดเรื่องตั้งราคาขาย โดยจบในช่วงราคาขายที่ผมตั้งใจไว้ ไม่ผิดเยอะ  ตอนนี้ผู้ซื้อกำลังทำเรื่องกู้แบงค์อยู่ โดยผมก็เป็นคนประสานงานกับทางแบงค์ให้ครับ โดยใช้แบงค์ที่เป็นเจ้าหนี้ผมนั่นแหละ เผื่อเรื่องอะไรเช่นเอกสารข้อมูลจะได้เดินสะดวก   ตอนนี้รอลุ้นอย่างเดียวครับให้กู้ผ่าน  แล้วมาอัพเดทใหม่ครับ ไปทำงานก่อนล่ะ ช่วงนี้งานโรงงานผมทรงๆทรุดๆ ขายไม่ดี เหนื่อยครับ