วันนี้ไปประมูลทรัพย์ที่เล็งไว้ โซนลาดพร้าว   ปกติผมจะค้นหาจำกัดพื้นที่เฉพาะแค่โซนฝั่งธน เพราะผมอยู่ฝั่งนี้ ดูบ้านแถวฝั่งธนนี้เยอะมาก พอจะชำนาญมากกว่า  พอไปลาดพร้าวรู้สึกว่าไม่คุ้นสุดๆ แต่ที่สัมผัสได้จากการลงพื้นที่คือ ลาดพร้าวเป็นโซนที่เจริญและคึกคักมาก บ้านราคาค่อนข้างสูง น่าจะมีช่องว่างที่ให้เกฺ็งกำไรได้พอสมควร 

ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่มีคนร่วมหุ้นนี่ ทรัพย์นี้ผมไม่มองเลย ไม่ใช่ไม่ดี แต่ไม่มีตังค์ ดังนั้นพอสำรวจดูทรัพย์จนพอมั่นใจระดับนึงแล้วก็กะว่า เอาวะ จะสู้ราคาถึงเท่านี้ๆ ผลเป็นไง...............กินแห้วอีกแล้ว

ราคาจบสูงกว่าที่มตั้งใจไว้นิดเดียว  แต่มันก็สูงที่สุดที่ผมเคยเข้าประมูลแล้ว ตอนนั้นใจฝ่อเลย ว่าเอาไงดีวะ สรุป ทางเจ้าหน้าที่ประมูลนับ3 เป็นอันเคาะไม้ว่าจบการประมูล ถึงได้สติกลับมาว่า อดอีกแล้วละมึง

กลับมาถึงบ้านก็ยังนั่งเสียดายว่าทำไมไม่ลองตามอีกซักนิดวะ เพราะ

1. ตึกอยู่ในทำเลที่ดีมาก มีอนาคต มีสถานีรถไฟฟ้าสายสีเหลืองจะมาตั้งในระยะเดินได้

2. มีคนเช่าทำสำนักงานอยู่แล้ว ค่าเช่าเก็บได้เดือนนึงน่าจะ 3 หมื่น ระหว่างรอขายก็ยังได้ค่าเช่าไปแบ่งกับหุ้นส่วน

3. จากการเช็คข้อมูล ตึกหลังนี้เคยมีประกาศขายเมื่อ 2ปีที่แล้วในราคาที่ผมกะจะประกาศขายเหมือนกัน (ถ้าประมูลได้)

พยายามหาคำตอบว่าทำไมไม่ตามราคาต่อ  สรุปได้ว่า เพราะกลัว

- กลัวว่าพลาดว่าขายไม่ได้ตามราคาที่ตั้งใจ 

- กลัวว่าราคาทรัพย์สูงมาก(เทียบกับที่เคยประมูลมา)

- กลัวว่าเราดูอะไรผิดมั้ย พื้นที่เราไม่ชำนาญ

- กลัวว่าถ้าร่วมหุ้นครั้งแรกก็แป้กเลย คงดูไม่จืด

กลัวแบบนี้ผิดมั้ย ผมก็ไม่รู้ แต่ก็นะ ท่องไว้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดีที่สุดเสมอ

หาทรัพย์ลงทุนกันต่อไป...