เรื่องราวของผมเมื่อชีวิตเลยวิภาเข้าหลักสี่

  เมื่อชีวิตของของผมเดินทางมาถึงวันนี้......

ปี2556 นี้ เริ่มต้นๆปีมาก็ดูท่าทางว่าจะดี.... แต่ก็แล้วผลิกผัน จนความฝันที่วาดไว้ไม่เป็นไปตามสิ่งอย่างที่คิดว่าจะดี  แต่เมื่อมีสิ่งที่ไม่ดี  ก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง...............

คือปีนี้ผมก็จะมีลูกชาย....ที่เกิดมาเร็วๆนี้...คงประมาณวันที่ 5 กรกฎาคม 2556 ประมาณ 6 โมงเย็น เป็นกำหนดที่แม่เขาจะต้องผ่า  เพื่อที่จะได้เจอหน้าน้อง"ปันปัน"  ทุกคนในบ้านก็ตืนเต้นที่จะได้พบหน้าน้อง "ปันปัน" ที่ผมตั้งใจเขียนบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่อที่จะต้อนรับลูกชายที่น่ารักของป๊าน่ะครับ

เริ่มต้นที่กล่าวเกริ่นไว้ก็ดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้ดี  พอผมแต่งงานเมื่อเดือนมกราคมของปีนี้...พอหลังจากที่แต่งงานเสร็จ  ผมก็ได้เดินทางไปทำงานประเทศลาว...อยู่ประมาณสามเดือน........

          ข่าวจากภรรยาบอกว่าแม่(แม่ยายผม)เข้าโรงบาลหนักกว่าทุกครั้ง  และถึงตอนนี้ก็ยังรักษาตัวอยู่  แต่ต้องกกลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน และก็ไปพบหมอตามวันนัดของคุณหมอ..........และแม่ยายผมก็ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้  ต้องมีคนเฝ้าคอยช่วยเหลือ ป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำ ถ่ายหนัก ถ่ายเบา  ลูกก็ต้องคอยเช็ดและดูแลแม่ให้ดีที่สุด  ถ้าวันหยุดก็ยังพอทนกันอยู่  แต่พอวันที่ต้องทำงานกันนี่ซิ  ทุกคนก็เหนื่อยก็หนัก  เพราะแม่จะคอยเรียกทุกๆ5นาที ถ้าไม่มีคนมาก็จะร้องให้บ้าง โวยวายบ้าง  ด่าบ้าง  สารพัดที่แกจะนึกและพอทำได้...............ชึ่งไม่เหมือนคนป่วยอื่นๆ โรคที่แม่เป็น ฏ้มีตั้งแต่  โรคหัวใจ โรคเบาหวาน ไตไม่ทำงาน แต่ละโรคสุดยอด  ............นั้นคือเรื่องที่บ้าน.

ส่วนเรื่องที่ทำงานเข้าสถานะการที่ไม่ดีเอาซะเลย...........................บริษัท ผมเป็นบริษัทที่ตั้งขึ้นมาใหม่อายุยังไม่ถึงปี.....แรกๆก็ดูจะไปได้สวยแต่พอ.......................ผ่านไปสักพักได้เข้าเดือนที่สี่ที่ห้าสถานะทางการเงินเริ่มคลอนแคลน .....เหมือนบริษัทที่เปิดใหม่ทั่วไป ....ที่ฐานะทางการเงินยังไม่อยู่ตัว....

และหลังจากนั้นก็เริ่มแย่มาเรื่อยๆจนถึงขั้นเริ่มจะไม่มีเงินเดือนที่จะจ่ายพนักงานชึ่งเป็นอะไรที่มันโหดร้ายสุดๆ.......ชึ่งเหมือนกลับตัวก็ไม่ได้จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึง....................

จนถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเดินทางไปทางไหนดี  จะสู้ต่อหรือว่าจะถอย...ก็ยังไม่รู้เลย  แต่ที่รู้แน่ๆค่าใช้จ่ายในครอบครัว....ยังรออยู่ทุกวี่วัน....

ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือฟ้าลิขิต หรือชีวิตต้องเป็นแบบนี้ตามแบบของมั

แต่ก็ยะงสู้กับมันต่อไปไม่เคยคิดจะล้มเหลวกับสภาพที่เกิด....จะอดทน ...จะพยายามต่อไป..

จะอดทน  จะสู้ จะสู้ จะสู้...ได้แต่บอกตัวเองไว้แค่นี้...

Create Date : 02 กรกฎาคม 2556		1 comments
Last Update : 2 กรกฎาคม 2556 14:57:50 น.
Counter : 1082 Pageviews.
Share Tweet