|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Innocent In Death 9
ลิขสิทธิ์ของเนื้อเรื่องเป็นของผู้แต่ง (J.D. Robb) ส่วนที่แปลผู้แปลไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต
ดูๆแล้วเหมือนอีฟเดินวางมาดอาดๆเข้ามามากกว่า เขามีเวลานิดหน่อยที่จะชื่นชมเธอก่อนที่อีฟจะเอากำปั้นชกเข้ามาที่หน้าของเขา
"บ้าชิป" หัวเขาสบัดไปข้างหลัง และได้ลิ้มรสเลือด
แมคเดลีน่าร้องออกมาอย่างดังแต่ต่อให้คนหูหนวกก็สามารถได้ยินเสียงหัวเราะแทรกในนั้นได้ "พระเจ้าช่วย โร้คคุณเลือดไหล
ให้ฉันได้..."
"ไม่ต้องดูตอนนี้หรอก" อีฟพูดอย่างชื่นบาน "แต่เขาจะไม่โดนคนเดียวหรอก" อีฟจัดการแมคเดลีน่าด้วยหมัดตรง "ยายสารเลว"
เธอพูดขึ้นขณะที่ตาของแมคเดลีน่าม้วนกลับแล้วหล่อนก็ล้มลง
โร้คก้มลงมองดู "บ้ากันไปหมดเลย"
"คุณต้องจัดการเอาเรื่องยุ่งๆนี้ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้" พูดจบอีฟก็เดินอาดๆออกไป
อีฟเดินผ่านซัมเมอร์เซทที่ห้องโถง และเธอเดาเอาว่าสีหน้าเขาคงเป็นการยิ้มแต่ก็ไม่แน่ในนัก "นายจะต้องระวังหน่อยนะ
แหกปากกว้างขนาดนั้นอาจทำให้หน้าแตกออกเป็นเสี่ยงๆได้"
"ผมคิดว่าการปรบมือให้คงไม่ค่อยเหมาะสมในสถานการณ์นี้เท่าไรนะ"
เธอทำเสียงออกมาแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
หน้าเขาเจ็บ และรู้สึกเหมือนโดนหยาม โร้คก้าวข้ามแมคดีลาน่าออกไปยังห้องโถงที่ซึ่งเขาส่งสายตาเย็นชาให้ซัมเมอร์เซ็ท
"จัดการหล่อนด้วย"
"ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง" ซัมเมอร์เซ็ทยืนอยู่อีกนิดนึงเพื่อนดูโร้คก้าวขึ้นบันได้ตามเมียเขาไป
เขาตามเธอทันที่ห้องนอน "ให้นรกหมกไหม้เถอะ คุณรู้ดีอยู่แล้วว่านั่นเป็นการจัดฉาก คุณณุ้ดีนรกเลยว่าผมไม่มี
ทางแตะต้องเธอ"
"ใช่ ใช่ แน่นอนๆ " อีฟถอดเสื้อโค้ทออกแล้วโยนไปด้านข้าง "ฉันนรู้ว่ามันเป้นการจัดฉากเมื่อฉันเห็นมัน ฉันรู้จักสีหน้าคุณดีเพื่อน
ฉันไม่เห็นความปรารถนาบนนั้น เห็นแต่ความรำคาญนะ"
"ถ้างั้น ถ้าเป้นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าคุณรุ้จริงๆว่าอะไรเป็นอะไร แล้วหมัดคุณมาอยู่บนหน้าผมได้ไง"
"จริงๆแล้วนะเหรอ?" เธอหมุนตัวมาพร้อมส่ายสะโพก "เพราะคุณเป็นผู้ชายนะสิ"
เขาหรี่ตาจ้องใบหน้าเธอ เขาพยายามเช็ดเลือดออกด้วยหลังมือ "และคุณรู้มั๊ยว่าผมจะต้องโดนหมัดคุณบนหน้าผมบ่อยแค่ไหนเนื่องจาก ดีเอ็นเอ ในเลือดผมเนี่ย"
"ไม่รู้เหมือนกันนะ" เขาดูหงุดหงิดมาก ดูเหมือนถูกดูถูกสุดๆ เธออยากจะฉีกเสื้อเชิ๊ตเขาออกและกัดก้นเขาจัง "ที่จริงแล้ว
ฉันคิดว่าคุณสมควรโดนซัดซักหน่อยนะ"
"บ้านะสิ ผมทนเรื่องผู้หญิงๆมามากพอแล้วนะ" ความเหลวไหลของเรื่องทั้งหมดนี้เรื่องพัดอารมณ์เข้าให้สูงขึ้น " คุณเก็ฌนสิ่งมีชีวิตที่ขี้กลัวและ
ปราศจากเหตุผลเป็นที่สุดเลย"
อีฟหมุนข้อเท้าไปมาเพื่อที่จะยืดหยุ่นเข่าเธอ "กลัวที่จะจัดการฉันเหรอ? มาสิ พ่อคนใจร้อน คุณโดนต่อยเพราะเป็นผู้ชายทั้งทีก็ทำตัวให้สม
กับเป็นผู้ชายหน่อย"
"คุณต้องการผู้ชายใช่มั๊ย? " โร็คเริ่มเดินวนไปรอบๆ "ผมจะจัดการคุณให้ได้"
"ดูสิว่าฉันกลัวคุณแค่ไหน ดูสิสั่นไปหมดแล้วเนี่ย" อีฟหลอกด้วยหมัดซ้ายก่อนจะตามด้วยลูกถีบหลัง
โร้คกันการเตะได้และตามด้วยท่อนแขนเขา และทำให้อีฟต้องกระโดดหลีบเท้าเขาที่แหย่มาก เขาต้อนเธอไปทางด้านหลังที่เป็นเตียง และเมื่อ
เขาคำนวนระยะทางแล้ว ก็กระโดดเพื่อพลิกตัวเธอ
อีฟล้มลงบนโดยหลังทาบลงบนเตียง แต่เมื่อโร้คกระโจนตามมา เธอม้วนตัวออกไปอีกด้าน แต่ตั้งท่าเตรียมต่อสู้
"ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกน่า"
"ใครบอกว่าผมต้องการอย่างง่ายๆละ"
เขาม้วนตัวตามมา และเธอต้องยกเครดิตให้เขาในด้านความเร็วและความกระฉับกระเฉง อีฟเต้นถอยหลังออกมา แยปหมัดไปแล้วตามด้วยข้อศอกซึ่ง
โดนเขาเข้าพอดีแต่เธอดึงๆไว้หน่อย เพราะเธอยังมีแผนอื่นในใจอีกซึ่งไม่รวมถึงการทำให้เขาเดี้ยงจนใช้การไม่ได้ (อะ อะ มีแผนอะไรเนี่ย)
แต่ก็ไม่เป็นไรถ้าเขาจะเดินขโยกเขยกนิดหน่อย นั่นคงเหมาะกะโร้คดี (555 เอาให้น่วม แต่ไม่ถึงขั้นเดี้ยงละสิ) อีฟกะจะเอาส้นเท้ากระแทกลงบนเท้าเขา แต่เขา
หมุนตัวมาทางเธอและกระแทกเธอจนเสียหลัก
พวกเขากลิ้งลงไปบนขั้นบันไดเล็กๆที่เดินขึ้นไปยังเตียงนอนด้วยกัน โดยโร้คอยู่ที่พื้นแล้วอีฟอยู่ด้านบน ( 555 woman on top ฮิฮิ)
"พร้อมที่จะโยนผ้ายอมแพ้รึยัง?" อีฟถามอย่างหอบๆ
"ไม่" โร้คล็อคขากักเธอไว้และหมุนตัวเปลี่ยนที่กัน "คุณละ?"
"ฝันไปเถอะ" แล้วอีฟก็ฉีกเสื้อเชิ้ตเขาออก (เริ่มจะเรทแล้วสิ กรี๊ดดดดด)
"คุณต้องจ่ายค่าเสียหายนะที่ทำอย่างนั้น"
"ทำให้ฉันจ่ายให้ได้สิ"
โร้คจับคอเสื้อของอีฟไว้แล้วกระชากลงมาทางด้านหน้า ข้างใต้เสื้อนั้นเธอสวมสร้อยที่มีเพชรเม็ดใหญ่ (ที่โร้คให้ในเล่ม2)และรูปปั้นเซ็นต์ทองแดงที่เขาให้ร้อยอยู่ แขนเสื้อห้อยอยู่เหนือเข็มขัดปืน (แบบสะพายไหล่)เธอ
"ตำรวจบ้า" เขาพึมพำหร้อมกดปุ่มปลดสายใส่ปืน
"อาชญากรบ้า"
"อดีตและไม่น่าเชื่อเลย" เขากดริมฝีปากลงบนเธอ และสบถเพราะความเจ็บบนริมฝีปากที่เธอทำไว้ "คุณชกได้ดีมาก ผู้หมวด" เขายืดตัวขึ้นจนพอที่จะมองหน้าเธอได้ ---ตาสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยความท้าทาย และริมฝีปากกว้างที่เกลี่ยนไปด้วยรอยยิ้มกริ่ม "คุณคือวาเลนไทน์ของผม" (Youre my goddamn Valentine.)
อีฟหัวเราะแล้วขยุ้มผมเขาเต็มมือทั้ง 2ข้าง "คุณต้องเชื่ออย่างนั้นจะดีกว่านะนายบ้า"
เธออยากจะกลืนกินเขาเข้าไปจริงๆ อยากจะกัดอย่างตระกละเข้าไปทีละคำ และจิกเล็บเธอเข้าไปเล็กน้อยที่หลังเขาหลังจากเธอจัดการฉีกเสื้อเข้าออกไปแล้ว เธอเห็นมากกว่าความรำคาญบนใบหน้าเขาตอนที่ แมกกีเลน่าผวากอดเขา
อีฟเห็นบางอย่างที่เธออาจจะมองไม่เห็นถ้าเธอและโร้คโง่ บ้า และตาบอดพอที่ทะเลาะกัน
ฉันรักคุณ เธอกัดที่ไหล่เขา อ้าปากออกเมื่อเขาครูดหน้าลงไปตามลำคอเธอ อีฟเกี่ยวขาเธอไว้ที่เอวเขา และโถมน้ำนหักลงเพื่อเขาจะได้อยู่ด้านล่างอีกครั้งนึง โดยที่ริมฝีปากร้อนของเธออยู่บนผิวเขาอย่างกับจะเป็นไข้
งั้นมันคงไม่โรแมนติกและเหมือนความผันที่มีหิมะตกนอกหน้าต่างและมีเสียงไวโอลีนจากยิปซีลอยอยู่ในอากาศสินะ แต่มันกลับกลายเป็นการใช้กำลัง และความรุนแรงนิดหน่อย และเป็นจริงเป็นจังและรีบร้อนเหมือนกับจังหวะหัวใจเต้นของทั้งคู่เลย เขารู้สึกเหมือนซีวิตเขาขึ้นอยู่กับรสชาติและรสสัมผัสของผิวเธอ เขาดึงทึ้งเสื้อผ้าเธออย่างกับคนที่โดนปีศาจเข้าสิง
คุณต้องให้ตัวคุณทั้งหมดกับผม ทั้งหมดของคุณเลย
รับไปสิ อีฟบอกเขา และหมุนไปอยู่ใต้ตัวเขาอีกครั้ง ริมฝีปากเขาไปอยู่ที่หน้าอกเธอ และ มือของเขา... มือของเขา
.
อีฟร้องออกมา ความรู้สึกพุ่งขึ้นเหมือนจรวดเมื่อจุดสุดยอดใกล้เข้ามา และความรู้สึกนั้นท่วมท้นเธอเหมือนกับลูกไฟ เธอได้ยินเสียงโร้คพึมพำกับเธอด้วยเสียงที่หนักและออกสำเนียงไอริส เธอรู้สึกว่าตัวเขาสั่นเมื่อเขาพยายามควบคุมตัวเอง
และนั่นเป็นสิ่งที่เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด คุณต้องให้ตัวคุณทั้งหมดด้วย เธอบอก ทั้งหมด
เธอทำลายความตั้งใจของเขา ทำให้เขาหมดความควบคุม มือและปากของเธออยู่ทุกที่เหมือนกับมือและปากของเขา มันไม่มีเหตุผล เหมือนความมึนเมา เขาเลื่อนปากเธอกลับมาที่ปากของเขา และกลืนกินมัน ริมฝีปาก ฟัน ลิ้น และนิ้วมือที่เรียกร้อง และตอบรับจนเกิดรอยช้ำขึ้น ลมหายใจของเธอร้อนแม้จะรับเอาไปจากเขาและคตืนกลับไปให้เขา เลือดเขาเดือดพล่านภายใต้ผิวหนัง (โอ๊ยยยยยย ฉากอย่างนี้แปลอยากจัง ข้ามดีมั๊ยเนี่ย)
เดี๋ยวนี้ เดี๋ยวนี้..... เธอหลุดปาก และแอ่นตัวขึ้น
เมื่อเขาพุ่งเข้าสู่ตัวเธอ เธอร้องออกมาอีกครั้งด้วยเสียงที่เกือบเหมือนกรีดร้อง และขณะเดียวกันสะโพกเธอก็ขยับอย่างเร็วและรุนแรงจนพาเขาไปสู่ชัยชนะอันพร่างพราว
มือของอีฟหลุดจากสะโพกของเขาหล่นไปอยู่ที่พื้น ทุกส่วนภายในร่างกายเธอเต้นระทึกอย่างหนักจนค่อยๆผ่อนลงจนสงบ เธออยากจะกระดิกนิ้วเท้าด้วยความสุข แต่เธอก็ไม่มีแรงเหลือที่จะเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น
พระเจ้า เธอหลุดเสียงออกมาจนะได้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด (5555 อันนี้เอาฮา๐นะค่ะ)
เมื่อผมสามารถจะยืนขึ้นได้อีกครั้งในอนาคตอันไกลนี้ ผมจะปล่อยให้คุยต่อยหน้าผมอีกครั้ง เพื่อที่เราจะได้ดูว่ามันจะจบลงอย่างที่ผ่านมาทั้งหมดนั่นอีกครั้งมั๊ย
ตกลง
หรือบางทีเราอาจจะลองทานมื้อค่ำแสนโรแมนติกก่อน แล้วคุณค่อยต่อยผม เขารู้สึกว่าเธอสะดุ้ง มีปัญหาอะไรเหรอ เขายกศีรษะขึ้น และมองหน้าเธอที่ดูมีปัญหา อะไรเหรอ
ฉันเสียใจจริงๆ
ผมคิดว่าถ้าพิจารณาจากตำแหน่งที่เราอยู่ตรงนี้แล้วนะ และสิ่งที่ทำให้เรามาจบตรงนี้ คำขอโทษไม่จำเป็นหรอก แต่เมื่อเขาอ่านจากสีหน้าเธอ คุณไม่ได้เสียใจเรื่องหมัดนั้นสินนะ เกี่ยวกับเรื่องงานเหรอ?
ฉันไมได้ติดต่อคุณมาก่อนเรื่องให้ยกเลิกเรื่องมื้อค่ำเพราะฉันต้องการจะบอกคุณต่อหน้ามากกว่า ซึ่งกืออย่างนี้นะแหละ แต่ที่เพิ่มมาคือส่วนอื่นของร่างกายเราด้วยที่เจอกัน มันมีเรื่องที่ต้องอธิบายมากมายไปหมด ซึ่งฉันจะบอกคุณ แต่ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการและอาจจะต้องให้คุณช่วยด้วยนะ
ตกลง
บางทีเราอาจจะได้ดินเนอร์ใต้แสงเทียงตอนก่อนเที่ยงคืน แต่....
ไม่เป็นไรหรอกอีฟ ผมสัญญาแล้วไง
เยส พวกเราโชคดีจริงๆ อีฟคิด ฉันมีของขวัญให้คุณด้วย
คุณเนี่ยนะ?
หนังสือกลอนนะ --- ของโรแมนติกพวกนั้น ฉันคิดว่านะ How schmaltzy is that, (ชื่อหนังสือกลอน) มันดูจะเหมาะดีนะ แต่ฉันก็ทำพลาดโดนการทิ้งมันไว้ที่โต๊ะที่ทำงาน
เขายิ้มแล้วก้มลงไปจูบเธอเบาๆ ขอบคุณ
อีฟสัมผัสแก้มเขา ฉันต้องไปอาบน้ำและเริ่มทำงาน ฉันวางแผนว่าจะตรงดิ่งกลับมาทำงานและเราอาจจะได้มีมื้อดึกกัน แต่พอฉันต้องต่อยคุณและสาวผมบลอนด์ของคุณซะก่อน และอย่างหนึ่งก็นำไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง
แน่นอน ดังนั้น เราควรจะไปอาบน้ำกันและคุณจะได้เล่าเรื่องงานให้ผมฟัง
หลังจากที่อีฟเล่าเรื่องความคีบหน้าของคดีให้ฟังแล้วบทสนทนาก็นำไปสู่.....
ผมอยากจะอธิบายว่าทำไมแมคดีเลน่าถึงมาอยู่ที่นี่
อีฟปรายตามองเขา นอกเหนือจากการที่เธอพยายามยึดริมฝีปากคุณนะเหรอ
ที่ตรงตัวมากกว่านั้นก็คือ เขาพูดอย่างระมัดระวังขณะที่ทั้งคู่เดินออกไปจากห้องนอน ทำไมผมถึงอนุญาตให้เธอเข้ามาในบ้านของเรา
อันนั้นฉันเข้าใจอยู่แล้วว่าคุณต้องการจัดการเรื่องนี้กับเธอให้เสร็จ ต้องการพูดกับเธอต่อหน้า และบอกให้เธอจากไป และทำให้เธอรู้สึกถึงความน่ากลัวของโร้ค
ผมเป็นคนโชคดีอะไรเช่นนี้นะเนี่ยภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ที่มีผู้หญิงที่เข้าใจผมดี แต่ความน่ากลัวของโร้ค? เขาทวนคำ
"คุณอาจจะทำให้เป้นความน่ากลัวของพระเจ้าก็ได้ แต่คุณก็รู้ คุณไม่สามารถเห็นพระเจ้าได้นะสิ และคนส่วนใหญ่ก็รู้สึกว่าพระเจ้าจะไม่ทำโทษอะไรคุณจริงๆหรอก แต่คุณ อย่างน้อยก็มีชีวิต มีตัวตนและสามารถทำได้มากกว่าแค่การเฆี่ยนตี คุณน่ากลัวกว่าพระเจ้ามากนัก
ผมไม่รู้จะทำยังไงกับคำพูดนั้นนะ เขาพูดขึ้นหลังจากอึ้งไปนิดนึง แต่โดยรวมแล้วคุณอยากรู้มั๊ยว่าผมจัดการเรื่องนี้อย่างไร
แน่นอนสี ฉันอยากรู้มากเลย
เขาเล่าให้เธอฟังขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปยังห้องทำงาน เมื่อฟังจบอีฟยืนจ้องหน้าเขานิ่งๆ(อย่างอึ้งๆ)
เห็นมั๊ย เห็นมั๊ยละ สุดยอดดดดด พระเจ้าคงไม่สารถทำให้ข้างในเธอปั่นป่วนได้แบบนี้หรอก และคุณพนันด้วยก้นไอริชแสนสวยของคุนได้เลยว่าข้างในธอคงปั่นป่วนเป็นเจลลี่เลยละ คุณแบนเธอจากทุกที่ที่คุณเป็นเจ้าของได้จริงเหรอ นั่นมันเกือบ 80 เปอร์เซนต์ของจักรวานนี้เลยมั้ง
เวอร์ไปแล้วอีฟ มันไม่น่าจะเกิน 50 นะ และที่แน่ๆนะ เขาแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมๆเร็วๆ ผมจะทำให้เกิดขึ้นให้ได้เลยละ
และคุณมีข้อมูลของเธอที่ตำรวจสากลสนใจจริงๆเหรอ
คุณคิดว่าผมเป็นไงเนี่ย แน่นอนสิ ผมต้องมีแน่อยู่แล้ว เขาหยุดนิ่งไปนิดนึง อ่านสีหน้าเธอออกอย่างชัดเจน ผมจะไม่มอบมันให้คุรหรอกนะอีฟ มีเหตุผล 2 อย่างด้วยกัน
มันจะต้องเป็นเหตุผลที่ดีหน่อยละกันนะ
อย่างแรก มันไม่ใช่เรื่องที่คุณจะต้องใส่ใจ และไม่ต้องยกหมัดขึ้นมาใส่ผมอีก อันนี้เป็นเรื่องที่ผมทำ หล่อนมาที่นี่ มาเพื่อสร้างปัญหา อย่างที่ 2 มันจะช่วยทำให้หล่อนตื่นอยู่ตลอดตอนกลางคืนในระยะเวลาหนึ่ง หล่อนจะสงสัยว่าผมมีข้อมูลอะไรและจะทำยังไงกะมัน หล่อนจะต้องคอยเหลียวหลังไปยาวนานเลยละ
ฉันคิดว่าเหตุผลแรกของคุณนะงี่เง่า แต่อันหลังนะโหดดีมากๆเลย ฉันชอบมันมาก (เธอก็โหดเหมือนกันละยะอีฟ) งั้นเราก้ถือว่าเรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้วนะ
ตกลงเลย งั้นเดียวผมทำงานนั้นให้คุณ และเราจะได้ทานมื้อค่ำวันวาเวนไทน์ของเราขณะที่เราดูข้อมูล(ของคดี) นั้นกัน
เออออออ
พิซซ่านะ ผมตั้งใจจะให้เป็นพิซซ่ากับแชมเปญตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
จริงๆนะเหรอ
ผมรู้จักเมียผมดีเหมือนที่เธอรู้จักผมนะแหละ เขาจิ้มนิ้วลงบนจมูกเธอ ดังนั้นมันจะเป็นพิซซ่าหน้าเปปเปอร์โอนี กับ กาแฟแทนละกัน โดยที่เก็บแชมเปญไว้โอกาสอื่นแทน
คุณรู้ม๊ย คุณเป็น my Valentine อย่างแท้จริง
จบแล้วววววววววววววววววววค่ะ ช่วงสวีทหวานแหว ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านอย่างยาวนานนะค่ะ (ทำไปได้ตั้งหลายเดือน ทำได้ไงเนี่ย ) หวังว่าคงจะได้รับความเพลิดเพลินกันพอประมาณนะค่ะ 
| Create Date : 03 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 3 สิงหาคม 2550 14:18:41 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 814 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ลิลลี่ (linly_ja  ) วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:14:19:37 น. |
|
|
|
| โดย: ธีรารัศมี วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:20:38:44 น. |
|
|
|
| โดย: แอบอ่านด้วยคน IP: 125.26.110.9 วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:22:00:26 น. |
|
|
|
| โดย: arnis วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:23:26:19 น. |
|
|
|
| โดย: nanahachi IP: 125.25.75.247 วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:3:06:18 น. |
|
|
|
| โดย: นาตาลี IP: 125.27.19.19 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:12:09 น. |
|
|
|
| โดย: tanchanok IP: 222.123.8.30 วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:8:22:14 น. |
|
|
|
| โดย: tanchanok IP: 222.123.8.30 วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:8:23:04 น. |
|
|
|
| โดย: Whatever it is IP: 203.148.211.250 วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:14:50:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณที่แปลให้อ่านจ้ะ ทำให้อยากอ่านจังเลยยยยย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตอนนี้อ่านไปต้องพัดๆได้ด้วยแหมมีฉากร้อนผ่าว อ่านไปหน้าแดงไปเลยนะเนี้ย
ขอบคุณนะก๊าบบบ ที่แปลเรื่องนี้ให้ได้อ่าน จะรอติดตามผลงานต่อไปนะก๊าบ