น้ำผึ้งธรรมชาติ –ผึ้งป่า – ผึ้งหลวง – น้ำผึ้งเดือน 5 ผึ้งเลี้ยง – ผึ้งเจือจาง – น้ำผึ้งเทียม ฯ

ชี้แจงก่อนเริ่มเล่า



ผึ้งงานสัตว์แมลงตัวเล็กๆ ได้ผลิตน้ำผึ้งไว้ชุบเลี้ยงผึ้งตัวอ่อน ให้ขยายพันธุ์ เผยแพร่สืบทอดรุ่นต่อรุ่นตามวิถีชีวิตธรรมชาติ มนุษย์เราได้ไปแย่งชิงตีรังผึ้งบีบเอาน้ำผึ้งมาบริโภค โดยถือว่าเป็นของขวัญจากธรรมชาติมาเป็นเวลานานแสนนาน โดยบัญญัติชื่อผลผลิตเหล่านี้ว่าน้ำผึ้งธรรมชาติ น้ำผึ้งป่า น้ำผึ้งหลวง น้ำผึ้งเดือน 5 ฯลฯ

ในอดีตประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ ด้วยป่าไม้ธรรมชาติ เป็นแหล่งสะสมน้ำเกสรต่างๆ ให้ผึ้งงานได้ไปเก็บเกี่ยวมาสะสมในรังผึ้งชุบเลี้ยงผึ้งตัวอ่อนรุ่นต่อไป ผึ้งบางรังอาจสะสมน้ำผึ้งได้ถึง 1-2 ปี๊บ ซึ่งใช้บรรจุหน่อไม้ มนุษย์ตีรังผึ้งมาได้น้ำหวานเหล่านี้จะเรียกว่าน้ำผึ้งธรรมชาติ หรือน้ำผึ้งป่า แต่ถ้าได้ค้นพบรังผึ้งใหญ่ น้ำผึ้งเข้มข้นก็จะกลายเป็นน้ำผึ้งหลวง ส่วนรังผึ้งที่ตีในฤดูร้อน เกสรมีไอน้ำประกอบน้อย สารน้ำตาลเข้มข้นหวานกว่า น้ำผึ้งฤดูฝน จึงเรียกว่าน้ำผึ้งเดือน 5 ซึ่งถือว่ามีสรรพคุณวิเศษกว่าน้ำผึ้งฤดูฝน 50 ปีก่อน ชาวบ้านนำน้ำผึ้งธรรมชาติเหล่านี้ออกมาเร่จำหน่ายแก่ร้านค้าในตลอดอำเภอเมืองอุบลฯ เพียงปี๊บละ 100 บาท โดยนำเงินไปแลกซื้อเหล้าขาว ขวดละ 5 บาท เพราะชอบดื่มเหล้าขาวมากกว่าน้ำผึ้ง

ปัจจุบัน มนุษย์เราได้บุกเบิกตัดไม้ทำลายป่า ไปเป็นจำนวนมหาศาลบริเวณกว้าง ตัดวัตถุดิบที่จำเป็นต่อการผลิตน้ำผึ้ง เหลือพื้นที่น้อยลง ประกอบกับการใช้ยาปราบศัตรูพืชและยาฆ่าแมลงอย่างแพร่หลาย ก่อให้ประชากรผึ้งลดลงอย่างน่าใจหาย ผลผลิตน้ำผึ้งธรรมชาติจึงลดลงแบบเงาตามตัว คนแย่งกันตีรังผึ้ง ค้นหารังผึ้งธรรมชาติยากยิ่งขึ้น ค่าใช้จ่ายติดตามค้นหาน้ำผึ้งเพิ่มมากขึ้น จึงมีเกษตรหันมาสร้างฟาร์มทำการเลี้ยงผึ้ง ผลิตน้ำผึ้งเลี้ยงแทนการค้นหาน้ำผึ้งป่าจากธรรมชาติดังอดีตที่ผ่านมา แต่การทำฟาร์มผลิตน้ำผึ้งจำต้องมีค่าใช้จ่าย ประจำจิปะทะ ต่างจากคนหาน้ำผึ้งธรรมชาติ บางครั้งอาจประสบความผิดหวังหารังผึ้งมิได้เลย บางครั้งก็อาจฟลุก ค้นหาหมู่รังผึ้งได้จำนวนมาก เนื่องด้วยผู้หาตีผึ้ง มักจะเป็นชาวบ้านที่มีทุนน้อย และไม่มีสถานที่เหมาะสมที่จะเก็บกักน้ำผึ้งรอเวลาจัดจำหน่าย เวลาตีรังผึ้งได้มา และต้องการใช้เงิน อาจเสนอราคาจำหน่ายเพียงขวด ( 650 c.c ) 180-200 บาท

ถ้าเป็นชาวบ้านที่มีทุนสำรองใช้จ่าย เวลาตีผึ้งได้น้อยอาจเสนอขายขวดละ 300-500 บาท ราคาจำหน่ายขาดมาตรฐาน ผู้ประกอบการฟาร์มเลี้ยงผึ้งหลายท้องถิ่น นอกจากประสบปัญหาค่าใช้จ่าย ในการเลี้ยงผึ้งเพิ่มมากขึ้นตามกาลเวลาแล้ว ยังประสบปัญหาผึ้งเลี้ยงไปรับเกสรซึ่งปะปนสารพิษและยาฆ่าแมลง จากพืชผลและไม้ดอกที่ชาวบ้านเพาะปลูกจนตัวผึ้งต้องล้มตายจำนวนมาก ก่อให้น้ำผึ้งธรรมชาติและน้ำผึ้งเลี้ยงลดลงตามลำดับ

ปัจจุบันคนเราหาน้ำผึ้งธรรมชาติได้เฉพาะแหล่งผลิตตามป่าสงวนแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและพันธุ์พืช โดยชาวบ้านประจำพื้นที่จะค้นพบรังผึ้งในป่าลึกแย่งกันตีรังผึ้งรวบรวมเก็บเอามาเปลี่ยนเป็นรายได้สำหรับชาวคณะที่พบเห็น ส่วนน้ำผึ้งเลี้ยงจากฟาร์มเลี้ยงผึ้งมีกระจากกระจายไปทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย แต่จะกระจุกตัวมีมากในภาคเหนือ

ชาวบ้านหลายตำบลท้องถิ่น ซึ่งอดีตมีป่าไม้อุดมสมบูรณ์สามารถเก็บเกี่ยวรังผึ้ง บีบน้ำผึ้งออกมาวางจำหน่ายเป็นประจำ เมื่อขาดป่าไม้หารังผึ้งมิได้ ขาดทุนทรัพย์และความรู้จะทำฟาร์มเลี้ยงผึ้ง จึงอาศัยชื่อเสียงในอดีตทำการผลิตน้ำผึ้งผสมเทียมด้วยแบะแซ ซึ่งเป็นวัตถุหลัก ในการผลิตลูกอม - ลูกกวดในท้องตลาด รสหวานรับประทานได้ทุกเพศทุกวัย ไม่เกิดผลเสียข้างเคียง แต่ก็ขาดสรรพคุณทางบำบัดรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ยกเว้นบางท่านนำน้ำผึ้งผสมเทียมเหล่านี้ผสมสมุนไพร ปั้นเป็นยาเม็ดลูกกลอนหรือปรุงอาหารชนิด “เป็ดอบน้ำผึ้ง” อาหารผสมน้ำผึ้งรายการอื่นๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะปรุงด้วยน้ำผึ้งผสมเทียมเหล่านี้


น้ำผึ้งธรรมชาติแท้มีส่วนประกอบด้วยสาร
น้ำตาลองุ่น –น้ำตาลอ้อย -น้ำตาลผลไม้ชนิดต่างๆ สารอาหารและสารเคมี ที่มีประโยชน์ต่อร่างกายหลากหลายชนิด แม้จะมีเพียงชนิดละเล็กน้อย แต่ก็มีส่วนประกอบสำคัญ เสริมสร้างให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์

สรรพคุณ
บำรุงร่างกาย แก้ปวด – ถอนพิษไข้ – แก้ไอบำรุงปอด แก้ท้องผูก – แก้ปวดกระเพาะลำไส้ – รักษาแผลสด – แผลไฟไหม้แผลน้ำร้อนลวก

กลิ่น- รส และสี
น้ำผึ้งธรรมชาติโยทั่วไป จะมีกลิ่นหอม- รสหวานเย็นสีน้ำตาลเข้มหรือสีน้ำตาลอ่อน หลากหลายชนิด ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดเกสรที่แมลงผึ้งไปดูดรับมาสร้างรังผึ้ง


เลียง นาราสัจจ์
087-8671280




ผู้เฒ่าเล่าเรื่องแปลก โดย เลียง นาราสัจจ์ อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ต้นฉบับ.

Create Date : 08 สิงหาคม 2554		3 comments
Last Update : 8 สิงหาคม 2554 16:28:04 น.
Counter : 6626 Pageviews.
Share Tweet