กำกับ : Lasse Hallström
เขียนบท : Steven Knight (screenplay), Richard C. Morais (book)
นำแสดง : Helen Mirren, Om Puri, Manish Dayal
ความยาว : ๑๒๒ นาที
ระดับความชอบ : ๙/๑๐

เชฟ อาชีพที่คนยุคนี้ไฝ่ฝัน มีสถาบันเปิดสอนกันเป็นเรื่องเป็นราว และหนังเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาชีพนี้
แน่นอนว่าฉากหลังต้องเป็นร้านอาหาร ห้องครัว สูตรอาหาร การชิม ตลาด และสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับอาชีพนี้

จดเอาไว้หลังดูจบว่า
"หนังสำหรับคนอยากเป็นเชฟ บรรยากาศของร้านอาหาร ห้องครัว สูตรอาหาร การปรุง การชิม รับรองถูกใจ แถมมีเรื่องการลุ้นดาวจากมิชลิน สุดท้ายมีการค้นหาตัวตนของพระเอก ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว ความรัก ภาพวิวสวยมาก เพลงประกอบลงตัว สรรพคุณเยอะ นำมาผสมผสานกันอย่างลงตัว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง
ปล.อาจเรียกน้ำตาคนอยากเป็นเชฟได้นะ"

พระเอกเป็นชาวอินเดีย แม่เป็นแม่ครัวของร้านอาหารตัวเอง เรียกตัวเองว่า กุ๊ก
สิ่งที่สอนลูกชายคือเราต้องเอาวิญญาณของสิ่งที่เราฆ่าเพื่อมาเป็นอาหารออกมา เอาผีมาใช้ประโยชน์ให้ได้
แล้วเมื่อเหตุการพลิกผันครอบครัวนี้ต้องลี้ภัยมาอยู่ฝรั่งเศส ฉากสัมภาษณ์เพื่อเข้าเมืองของพระเอกจึงคลาสสิคมาก เขาบอกว่าเขาเป็นกุ๊ก แม่เป็นครูผู้ถ่ายทอดวิชาให้มา เล่นเอาเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองงง

เด็ดกว่านั้นคือตำแหน่งที่ครอบครัวนี้เลือกเปิดร้านอยู่ตรงกันข้ามกับร้านอาหารฝรั่งเศสระดับ ๑ ดาวของมิชลิน การแข่งขันจึงไม่น่าจะสู้ได้ แต่กลเม็ดต่าง ๆ ก็ถูกงัดมาใช้ ส่วนรสชาติอาหารนั้นหายห่วง ฝีมือพระเอกขั้นเทพ
แล้ว Quote โดนใจก็มา "เมื่อแข่งแล้วไม่ชนะ ก็เป็นพวกเดียวกันไปเลย" คนดูยิ้ม อยากให้เป็นเช่นนั้นบ้าง

คนอยากเป็นเชฟคงชอบหนังเรื่องนี้มากที่สุด ก็เนื้อหาของหนังวนเวียนอยู่กับอาชีพนี้ตลอดทั้งเรื่อง ตาเป็นประกาย ไฟฝันลุกโชนแน่นอน

เท่านั้นยังไม่พอมีช่วงที่พระเอกประสบความสำเร็จอย่างมากในอาชีพเชฟในกรุงปารีส แต่ฉากดูพลุคนเดียว น้ำในตาค่อย ๆ ไหล บอกคนดูได้ดี ฉากนี้พระเอกแสดงดีมากครับ คนดูน้ำตาไหลตาม
อะไรคือสิ่งที่ชีวิตต้องการกันแน่ น่าคิดครับ

มี Quote น่าประทับใจเยอะมากเรื่องนี้ ไม่แปลกใจเพราะดัดแปลงมาจากวรรณกรรม

ชอบฉากชิมออมเล็ท มาดามแสดงดีมากทีเดียว

ชอบบรรยากาศของร้านทั้งสองมาก เป็นหมู่บ้านท่ามกลางขุนเขา อยากตามรอยหนังเรื่องนี้กันเลยทีเดียว
จดไว้ ๆ

องค์ประกอบของหนังมีหลายเรื่องแต่ตัวหนังสองชั่วโมงดูได้ไม่เบื่อเลย มีเสียงหัวเราะเป็นระยะ ๆ ด้วยซ้ำ เก่งจริง ๆ

แอบไปดูงานเก่า ๆ ของผู้กำกับ ทำเรื่อง What's Eating Gilbert Grape จบเลย นี่มันหนังที่ดีมาก ๆ เรื่องหนึ่งในชีวิตการดูหนังเลยทีเดียว

โปรยหัวไว้เรื่องกุ๊ก กับ เชฟ ดูหนังเรื่องนี้แล้วจะรู้ครับว่าสองอาชีพนี้ต่างกันอย่างไร เลือกกันเอาเองนะครับว่าจะเป็นอาชีพไหน

หนังเรื่องนี้บอกผมว่า ถ้าคุณเก่งระดับโลกแต่ไร้ซึ่งคนมาร่วมชื่นชมด้วย จะมีประโยชน์อะไรครับ
มีความสำเร็จเล็ก ๆ แต่มีคนมาร่วมยินดีไปกับเราด้วย น่าจะเป็นวิถีที่น่าเดินกว่า

มีความสุขทุกคนครับ

ปล. ใครฝันจะเป็นเชฟขอให้สมหวังนะครับ ผมเห็นแล้วว่าเป็นอาชีพที่มีความสุขมากจริง ๆ