^
^
ดูแลสุขภาพกันด้้วยนะครับ

ชอบมากเหมือนกันค่ะ

^
^
จะชอบมากกว่านี้หากเรียกน้ำตาจากผมได้ หรือเขาไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นนะ แต่โดยรวมหนังก็อบอุ่น สื่อสารได้ตรงประเด็นดีครับ

สวัสดีครับ
แวะเข้ามาเยี่ยมชมและทักทายครับ
สบายดีนะครับ

+ แหะๆ นานๆ มาที คราวที่แล้วผมอ่านถึง Gomorrah เอง แสดงว่าพลาดไป 3 เรื่องแฮะ แต่ผมยังไม่ได้ดู Me ... Myself ดังนั้นก็เลยกลับไปเม้นต์ให้แค่ Rev. Rd. ให้แล้วนะครับผม

+ สำหรับเรื่องนี้ ประเด็นในหนังน่ะโดนผมหมดเลยนะครับ ทั้งเรื่องเกี่ยวกับความตาย (ผมมักอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นบนแผ่นฟิล์มหรือในชีวิตจริงก็ตามที) และประเด็นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก (ที่หนังในดวงใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ Billy Elliot) อ่ะครับ

+ แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้ยังไม่สุดสำหรับผม อันใหญ่ๆ ก็คือ อารมณ์ขันเหวอๆ แบบการ์ตูนญี่ปุ่น ที่ทำให้หนังมันหลุดโทนไปหน่อย กับบางส่วนของบทหนังที่ยังคง cliche' เดาได้อยู่หลายตอนอ่ะครับ ... แต่ในส่วนของอารมณ์หนัง ตอนที่พระเอกไปทำศพให้แต่ละครอบครัวนั่นกินใจเอามากๆ

+ จะทำอะไรก็รีบทำให้แก่คนที่เรารักและรักเราเสียแต่วันนี้ ไม่งั้นจะเป็นเหมือนเพื่อนพระเอกที่กว่าจะเห็นโลงศพถึงจะหลั่งน้ำตาเนอะครับ

พอดีผมอยู่ในโรงละครอักษราครับ จึงรับโทรศัพท์พี่วันนั้นไม่ได้ ขอโทษด้วยนะครับ

เรียวโกะ ฮิโรสุเอะก็ยังน่ารักอยู่นะเรื่องนี้

^
^
ยินดีด้วยครับ
ว่าจะเข้าไปถามคุณอยู่พอดีเลย
น้องนกเก่งมาก

นอกจากเนื้อเรื่องน่าสนใจแล้วก็มีRyoko Hirosue
นี่แหละที่ยิ่งทำให้น่าสนใจ ^^

อ่านแล้วชอบจังเลยค่ะ

อีกหนึ่งเรื่องที่อยากดู แต่คงรอลงแผ่นก่อนแล้วกัน

อ่อ ดู The Orphanage แล้วอย่าลืมมาคุยกันนะครับ

สวัสดีวันทำบุญค่ะ

หนังน่าดูอีกแล้ว เราอยากไปดูที่ House บ้างจัง ได้ยินมานาน ไม่ทราบว่าอยู่ตรงไหนของ RCA คะ

ชอบดนตรีประกอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยค่ะ

รู้สึกว่าใส่มาได้อย่างลงตัว

ซาบซึ้ง อิ่มใจ

แม้บางคนจะบอกว่าหนังยังไม่สุด

แต่ก็เป็นหนังในดวงใจอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ

หมายหนึ่งของคำว่า Departure นั้นแปลว่า การเดินทาง
"การเดินทางที่แสนยาวนาน" (หนูชอบคำนี้ )มันให้ความหมายถึงความไม่มีที่สิ้นสุด เป็นการเดินทางที่ยาวนาน และให้ความหมายที่ดู soft กว่า คำว่าตาย ออกเดินทางไปสู่เอกภพที่เราทุกคนไม่มีใครรู้แต่ทุกคนเมื่อถึงเวลา ก็ล้วนต่างต้องออกเดินทางกันทั้งนั้น

ตัวหนูเองได้มีโอกาสส่งคุณตาที่แสนรักและผูกพัน ออกเดินทาง ไปสู่ดินแดนแห่งนั้นด้วยตัวของหนูเอง อาบน้ำศพ จับมือ หอมที่แก้มตาและจูบลาที่เท้าของตา ...

เรียวโกะ ฮิโรสุเอะ เป็นนักแสดงหนังฝั่งญี่ปุ่นหนึ่งในหลายๆคนที่หนูชอบ เธอสวยแบบไม่ซ้ำใคร สวยเก๋แะน่ารัก ในเรื่องนี้แม้พระเอกนางเอกจะอายุมากแล้วก็ตาม แต่ก็แสดงได้เหมาะสมมาก

ฉากที่พรั่งพรูมากสำหรับหนู คือฉากตอนที่พระเอกแกะก้อนหินที่กำอยู่แน่นในกำมือของพ่อ ตอนที่เค้าอาบน้ำศพให้พ่อของตัวเอง ภาพความทรงจำและใบหน้าของพ่อที่พร่าเลือนตลอดชีวิตของเค้า ค่อยๆแจ่มชัดขึ้นในความทรงจำ
พ่อไม่เคยลืมเค้า
แต่คนเราทุกคน ย่อมมีเหตุผลในการที่จะตัดสินใจทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเสมอ และการทิ้งลูกชายที่รักไปให้อยู่กับแม่ตั้งแต่ยังเด็กนั้น ก็คงมีเหตุผลที่หลายมิติมากๆของคนเป็นพ่อ พ่อก็ไม่เคยลืมเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่ยืนก้อนหินให้ในวันนั้น และพ่อไม่เคยมีครอบครัวใหม่อย่างที่เค้าคิดและเข้าใจ

พรั่งพรูมากๆ ^^

อีกเรื่องที่พรั่งพรูเหมือนๆกันคือ TOKYO TOWER
เอาไว้หนูจะเข้ามาอ่านรีวิวนะคะ เห็นแล้วแว๊บๆใน blog ของคนขับช้า

^
ได้ครับ จะรอนะครับ