ปากกาไฮไลท์สีแดง
Group Blog
diary
คุยกัน
เรื่องเล่าบอกต่อ
บอกต่องานดีๆ
All Blogs
ไปดีนะหมาน้อย
เดินสู่อิสรภาพ
่เดินทางคนเดียวครั้งแรก0.1
สิ่งที่ไม่อาจหวนคืน
สิ่งที่เหลืออยู่
1ปีที่ผ่านไป
ความสุขที่ซื้อได้
ครั้งหนึ่ง ณ โรงละคร
รอยยิ้มสยาม
อนาคตอันไม่ใกล้ไม่ไกล
สงสารสัตว์
สายรุ้ง
ขอบคุณที่ยังไม่ลืม
แอบ
ครบรอบ 1 ปี 2 วัน
125 ปี ไปรษณีย์ไทย
คิดถึง
หรือว่าแค่บังเอิญ
พักอ่านฟังดนตรี
เหงา
มากกว่าร้านตัดผม
กระดาษหนึ่งใบที่มีค่า กับการสั่งสมประสบการณ์มาถึง 4 ปี
เสื้อของพ่อ
ระแวง
สื่อในมือ
คุณบอกรักคนที่คุณรักรึยัง?
มิวเซียมสยาม
ความทรงจำ (ที่ไม่อยากให้กลายเป็นสีจาง)
อำลาโทรเลขเป็นครั้งสุดท้ายกันเถอะ
ดูหนังๆ
ถามใจตัวเอง
อยากได้ลูกโป่งงงง
งานสัปดาห์หนังสือ
เที่ยวโคราช
เที่ยวริมคลอง
ปาย คิดถึงจังเลย
สอบเสร็จแล้วว
ฤดูการสอบมาเยือนอีกครั้ง
เวลาแห่งความสุขมันผ่านไปเร็วอีกแล้ว
เปิดเรียนอีกครั้ง หลังหยุดยาว
จะช้าไปมั้ยถ้าจะ สวัสดีปีใหม่
ขอถวายความอาลัยแด่ สมเด็จพระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
พักอ่านมาอัพได (2)
ขอพักอ่าน มาอัพได
ฤดูสอบมาเยือนอีกแล้วววว
120 ปี ความสัมพันธ์ไทย - ญี่ปุ่น
มาอัพเดทอีกแล้ว
ผีในโรงหนัง
เกรดออกแระ แฮะๆ
ควันหลง
ครบรอบหนึ่งเดือนเมื่อเราเจอกัน
ทุกคนมีดีในตัวเอง
มิตรภาพ
งานสัปดาห์หนังสือ
ช่วงเวลาที่ชั้นสับสน
โอกาส
ครั้งแรก
หนังสั้น
ตามหาความฝัน
เปิดบล๊อค
ครั้งหนึ่ง ณ โรงละคร
ละครต่างกับภาพยนตร์ตรงไหน?
ต่างกันที่ละคร สดกว่า ภาพยนตร์ ได้ฟีดแบ็คกลับมาทันที นักแสดงจะรู้ได้ทันทีว่าคนดูรู้สึกอย่างไรต่อละครเรื่องนั้นๆ แต่ภาพยนตร์จะได้รู้ฟีดแบ็คก็ต่อเมื่อคนดูได้ดูภาพยนตร์เรื่องนั้นๆจบแล้ว และอีกสักพักก็จะเกิดฟีดแบล็คตามมา ไม่ทันทีทันใดเหมือนละคร
ต่างกันที่ ภาพยนตร์สามารถกำหนดได้ว่าคนดูต้องดูใครแสดง ต้องดูฉากไหน และสัญลักษณ์อะไร ด้วยกรอบที่ดีมาให้แล้วบนจนภาพยนตร์ แต่ละครที่ต้องออกมาด้วยตัวแสดงหลายคนคนดูต้องดูเอาเองว่าจะสนใจนักแสดงคนไหนบนเวที และคนดูนั่งอยู่ด้านไหนของเวทีที่จะเห็นการแสดงได้ชัดเจนที่สุด
วันนี้เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่มีโอกาสได้ดูละคร หุ่นละครเล็กอักษรา เป็นอีกครั้งที่ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นอะไรใหม่ๆแปลกตา หุ่นละครเล็กที่ไม่เคยดู โรงละครที่สวยงามตระการตาอย่างไทย ต้องพูดว่าอย่างไทยจริงๆ เพราะทั้งตัวโรงละคร นักแสดง (ที่ดูหน้าไทยๆ) การแต่งกาย และการแสดงที่ดูเป็นไทยแท้ๆ
หลังจากนั่งเสียดายที่ไม่ได้นำกล้องถ่ายรูปไปด้วยแล้ว ก็ต้องทำใจ และนั่งดูละครต่อไป ละครเปิดเรื่องด้วยวงออเคสตร้า (ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าไทยออเครสต้าได้เปล่า เพราะว่ามีทั้งเครื่องดนตรีสากลและดนตรีไทยไปด้วย) ที่ค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากลิฟต์บนเวที และเล่นได้ดีมาก ดนตรีสากลที่ผสมผสานกับดนตรีไทยอย่างลงตัว นักดนตรีและวาทยกรที่เล่นอย่างตั้งใจ พยายามเล่นอย่างสนุก และชวนคนดูให้สนุกคึกคักไปด้วย ก็เรียกรอยยิ้มจากคนดูไปมากโข นี่ขนาดยังไม่เริ่มแสดงจริงนะเนี่ย
การแสดงเริ่มด้วยหุ่นละครเล็ก เรื่องรามเกียรติ์ ซึ่งทั้งฉากและการแสดงก็ดึงดูดคนดูได้ไม่แพ้วงออเคสตร้าเลย การเชิดหุ่นละครเล็กที่ต้องใช้คนเชิด 3 คนต่อ 1 ตัวหุ่นละคร การย่ำเท้าและการเคลื่อนไหวหุ่นละครไป ที่ดูทั้งอ่อนช้อยและดุดันไปในตัว มันช่างดึงดูดอะไรเช่นนี้ บวกกับฉากที่ดูดุดัน คนเชิดหุ่นจะดูขึงขัง ไม่ยิ้มให้เหมาะกับสถานการณ์ในขณะนั้น และในฉากที่มีการร่ายรำ คนเชิดหุ่นก็จะยิ้มไปพร้อมกับเชิดหุ่น
การแสดงละครไม่ใช่แค่นั้นไม่ใช่แค่มีการแสดงหุ่นละครเล็กรามเกียรติ์ แต่ยังมีการแสดงอื่นๆคั่นกลาง ทั้งสนุกและดูไม่เบื่อจริงๆ การที่นำคนมาแต่งตัวเป็นไก่ แล้วก็ให้ทำท่าชนไก่นั้น เรียกเสียงฮือฮาและเสียงหัวเราะได้ไม่แพ้กันเลย
การแสดงต่อสู้แบบไทยๆอย่างฟันดาบ กระบี่กระบอง ที่มีการแสดง2 อย่างบนเวทีเดียวกัน ซ้ายกับขวา ตอนแรกเรานึกในใจว่า ถ้าแสดงคนละอย่างอย่างนี้ แล้วคนที่อยู่คนละฝั่งเวทีจะแยกประสาทยังไง ถ้าจะดูการแสดงทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน แต่ในไม่ช้าก็ได้คำตอบ เมื่อถึงจุดที่น่าสนใจ ไฟสปอต์ไลท์สว่างขึ้น นั่นแสดงว่าอีกด้านที่ไม่ถูกไฟสปอตไลท์ส่อง ต้องหยุดการแสดงค้างไว้ รอให้ฝั่งที่ไฟสปอต์ไลท์ส่องแสดงจบก่อน อีกฝั่งจึงแสดงต่อ สลับกันไปจนการแสดงจบ ซึ่งเป็นการดึงดูดสายตาคนดูได้เป็นอย่างมาก ต้องขอชม
ต่อด้วยการแสดงอื่นๆอีกมากมาย ไว้ใครมีโอกาสค่อยไปดูเอาเอง แต่ที่เรียกเรตติ้งได้ไม่แพ้การแสดงอื่นๆเลยก็คือ การที่อยู่ดีๆทั้งคนเชิดหุ่น และตัวหุ่น ก็กระโดดลงจากเวที ลงมาเล่นกับคนดูซะอย่างนั้น เรียกเอารอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้อย่างท่วมท้น
การแสดงวันนี้โคตรประทับใจเลย จนต้องเดินไปบอกคนเชิดหุ่นคนนึงว่าชอบการแสดงวันนี้มากเลยค่ะ ก็แค่อยากบอก เผื่อว่าเค้าจะมีกำลังใจในการแสดงต่อๆไปอีก
ที่มาของรูปภาพประกอบ
//th.88db.com/th/Services/Post_Detail.page/movie_music_entertainment/performing_art/?PostID=327709
ปล. ขอบคุณพี่ลิปดา สำหรับบัตรค่ะ ประทับใจจริงๆ
ดีใจที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับพี่ลิปดาและพี่นกอีกค่ะ
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2551 0:04:15 น.
3 comments
Counter : 1110 Pageviews.
Share
Tweet
โอ้ ละครเวทีกับภาพยนต์แตกต่างในรายละเอียดอย่างนี้นี่เอง
ดีๆๆนะได้มีประสบการณ์แปลกใหม่ ท่าทางคงสนุกไม่น้อย
เชื่อว่านักแสดงคงปลื้มใจและมีกำลังใจมากที่คนดูคนหนึ่งบอกเขาว่าประทับใจ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่เอามาฝากนะ
:D
โดย: อ๊อฟ IP: 58.10.64.35 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:42:06 น.
งานนี้พูดได้คำเดียวว่าเสียดายมากๆๆๆ
เพราะเป็นงานที่พี่อยากไปมานานแล้ว โอกาสมาทั้งทีก็ยังคว้าไว้ไม่ได้เสียดายจริงๆนะเนี่ย
ฝากขอบคุณพี่ลิปกับพี่นกด้วย ที่มีอะไรก็คิดถึงทีมป้าของเราตลอด
ถ้ามีโอกาสครั้งหน้าจะไปให้ได้เลย
โดย: พี่จิตร IP: 124.121.226.43 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:33:29 น.
งานเยอะสิเนอะ
สู้ๆล่ะ
ปล.กรุงเทพหนาวไม่มากก แต่รักษาสุขภาพด้วย
โดย: อ๊อฟ IP: 202.28.12.48 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:0:35:36 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ปากกาไฮไลท์สีแดง
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
ราม-ไทย-จีน
Webmaster - Bloggang
[Add ปากกาไฮไลท์สีแดง's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ดีๆๆนะได้มีประสบการณ์แปลกใหม่ ท่าทางคงสนุกไม่น้อย
เชื่อว่านักแสดงคงปลื้มใจและมีกำลังใจมากที่คนดูคนหนึ่งบอกเขาว่าประทับใจ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่เอามาฝากนะ
:D